Afgelopen augustus raasde er een dodelijke bosbrand door Hawaï, waarbij de stad Lahaina werd weggevaagd en meer dan honderd mensen om het leven kwamen. Het beursgenoteerde nutsbedrijf van de staat werd verantwoordelijk bevonden; het wordt nu geconfronteerd met een stortvloed aan claims van bewoners die schadevergoeding eisen, evenals rechtszaken van de verzekeringsmaatschappijen die rampenclaims hebben uitbetaald.
De elektriciteit in Hawaï wordt geleverd door een nutsbedrijf met winstoogmerk, dat het monopolie heeft op de energiedistributie. Naast zijn dominantie over het elektriciteitsnet van Hawaï, geniet Hawaiian Electric Industries, Inc. (HEI) bijna volledige autonomie in het fysieke beheer van zijn elektriciteitsleidingen op de eilanden Oahu, Hawaï, Maui, Lanai en Molokai. Alleen inwoners van het eiland Kaua’i behouden enige schijn van controle over hun elektriciteit, via een energiecoöperatie die eigendom is van de bewoners.
Toen de enorme winden van orkaan Dora Maui binnenvielen, weigerde HEI-dochter Maui Electric Company (MECO) te reageren op vroege oproepen om het elektriciteitsnet af te sluiten. Dit gebeurde zelfs toen brandveiligheidsfunctionarissen waarschuwden dat een plotselinge droogte het grootste deel van de staat in een Rode Vlag-waarschuwing bracht, het hoogst mogelijke brandalarm uitgegeven door de National Weather Service.
Meer dan dertig elektriciteitsleidingen vielen uit toen de wind het eiland teisterde, maar MECO bleef stil en weigerde blijkbaar de stroom uit te schakelen naar neergehaalde leidingen die brand veroorzaakten. Tijdens de gevolgen van de branden kwam aan het licht dat MECO de draden niet goed had geïsoleerd en de palen en de omringende vegetatie niet goed had onderhouden. Dit zijn standaard voorzorgsmaatregelen in de meeste staten, vooral in staten met een aanzienlijk risico op natuurbranden en stormen. Veel leidingen waren kaal, dat wil zeggen zonder enige isolatie, een directe overtreding van de staatsregels uit 2002, die de kans op ontbranding in de omringende vegetatie aanzienlijk vergrootten.
Nu HEI moeite heeft om de schadevergoeding te betalen, lijken de staatstoezichthouders klaar om het nalatige nutsbedrijf te redden.
Vijf maanden na de brand stapelen de juridische kosten, de rekeningen voor noodhulp en de schikkingen zich op. Een reeks persoonlijke claims tegen hoger onderwijs was voor 142 verzekeringsmaatschappijen, waaronder USAA, State Farm, Island Insurance en Tradewind, aanleiding om terugbetaling te eisen van meer dan 1 miljard dollar aan claims die zij vanaf december 2023 aan inwoners hadden betaald. De bedrijven volgen het voorbeeld van Maui County, die op soortgelijke wijze een aanklacht tegen HEI heeft aangespannen op grond van het feit dat de nalatigheid van het bedrijf verantwoordelijk is voor materiële schade en verlies van mensenlevens.
Recente analyses schatten dat HEI voor meer dan 4,9 miljard dollar aan de haak zou kunnen slaan als de as is verdwenen. Het bedrijf zelf was slechts verzekerd tot 165 miljoen dollar, een druppel op de gloeiende plaat vergeleken met wat ze aan schadevergoeding verschuldigd zijn, gecombineerd met wat verzekeraars eisen aan terugbetaling.
Door deze regeling van verzekeringsmaatschappijen komen zij in een civiele rechtszaak tegen de HOI in een bondgenootschap met individuele inwoners en de provincie terecht. Dit is niet ongewoon bij het verzekeren van rampen, aangezien verzekeringsmaatschappijen alles in het werk zullen stellen om de verliezen als gevolg van natuurrampen te beperken.
Daartoe maken verzekeraars vaak gebruik van grijze gebieden in de dekking om claims van consumenten met betrekking tot schade door overstromingen of orkanen te weigeren. Maar zoals de 1 miljard dollar aan verzekeringsuitkeringen doet vermoeden, lijken de verzekeringsmaatschappijen de claims van consumenten niet te bestrijden. Als het duidelijk is dat een reeks claims niet kan worden afgewezen, niet voldoende gedekt zal zijn door de herverzekering (de verzekering die verzekeringsmaatschappijen zelf afsluiten om zich te beschermen tegen aanzienlijke verliezen) en niet voor de rechter kan worden aangehouden, zullen branche-gewijze advocaten achter de feiten aan gaan. op één na beste aanbieding: in dit geval vertrok het nutsbedrijf met de tas in zijn hand.
Kort na de aankondiging dat het bedrijf er niet in was geslaagd zijn netwerk spanningsloos te maken, werden de ratings van de lange- en kortetermijnobligaties van het bedrijf verlaagd door twee van de “Grote Drie” kredietbeoordelaars, waarbij Fitch de rating van HEI verlaagde naar B op Rating. Kijk hoe Negatief en S&P het verlagen naar B-. De derde van de Grote Drie, Moody’s, heeft de HEI “onder beoordeling gesteld wegens downgrade.” Dit betekent dat kredietverstrekkers extreem hoge tarieven zouden vragen voor alles wat een hoger onderwijsinstelling leende om zijn rekeningen te betalen, of het nu gaat om rekeningen voor de bevolking van Hawaï, staatsinstandhoudingsinspanningen, verzekeringsrechtszaken, een revisie van de infrastructuur of rampenbestrijdingsfondsen.
Maar HEI heeft een belangrijke vriend klaar om te helpen: de staat Hawaï. Op 23 januari introduceerden staatswetgevers maatregelen die waren opgesteld door HEI om het bedrijf te beschermen tegen faillissement door het toe te staan de kosten voor de inwoners te verhogen en een nieuwe obligatie uit te geven ter dekking van de dure rekening voor het aansteken van de natuurbrand. In wezen is de staat van plan een creditcard zonder limiet met een lage jaarlijkse rentevoet uit te geven die HEI kan gebruiken om zijn rekeningen te betalen, met minimaal risico voor de financiële gezondheid van het bedrijf op de lange termijn. Het voortbestaan van het monopolie is van cruciaal belang voor de staat Hawaï, die 95 procent van zijn elektriciteitsdekking zou verliezen als HEI failliet zou gaan en zijn activiteiten zou staken. Het is ook van cruciaal belang voor de directiekamer van het bedrijf.
Sommige voorstanders van het reddingspakket zeggen dat dit uiteindelijk de beste keuze is voor inwoners van Hawaï, zolang de obligaties worden gebruikt om netwerkupdates te financieren in plaats van rechtszaken van verzekeringsmaatschappijen. De huidige deal zou HOI in staat stellen de kosten van de obligaties – inclusief rente – onmiddellijk op de bewoners af te wentelen; Voorstanders beweren dat dit in theorie het vermijden van enorme renteverhogingen voor consumenten mogelijk zou maken, die op de lange termijn onvermijdelijk zouden volgen als instellingen voor hoger onderwijs gedwongen zouden worden om op de open markt te lenen. Het is beter om gedurende vele jaren een klein beetje extra te gaan betalen, dan vele jaren later, als het tijd is om de hoge renteobligaties terug te betalen. Maar deze menigte negeert het grotere plaatje: dat de particuliere schulden van een bedrijf met winstoogmerk hoe dan ook aan de consument zullen worden opgedrongen.
Of het nu op de korte of op de lange termijn is, consumenten worden aansprakelijk gesteld voor de brand, de directe kosten en de daaruit voortvloeiende gevolgen voor de markt. Zelfs als een inwoner een verzekeringsuitkering ontvangt, geeft de verzekeringsmaatschappij de bal door aan HEI, die de bal doorgeeft aan de staat, die de bal uiteindelijk weer aan de bewoner overdraagt.
James Kelly, vice-president bedrijfscommunicatie van HEI, beweert dat het nutsbedrijf niet van plan is de opbrengsten van de obligaties te gebruiken om juridische claims te dekken. Maar de staat legt geen enkele garantie op om dit te garanderen, en er zijn geen mechanismen om transparantie af te dwingen. In feite lijken de wetgevers het tegenovergestelde in gedachten te hebben: proces- en schikkingskosten worden expliciet gedekt door de obligaties.
Een belangrijke vraag voor Kelly is dan ook hoe het nutsbedrijf van plan is ruim 4,9 miljard dollar aan juridische claims te verwerken als de huidige aandelen- en verzekeringsdekking zo ontoereikend zijn dat een genereuze reddingsoperatie door de inwoners van Hawaï nodig is. Waarom zou HEI anders de eventuele gevolgen van rechtszaken en schikkingen rechtstreeks opnemen in de wetgevende maatregel die het bedrijf zelf heeft opgesteld, als hij de obligaties niet zou gebruiken om die kosten te dekken?
Pacific Gas and Electric Company – het energiebedrijf van Californië – maakte een eigen aandelencrisis door na de kampvuur van 2018. Die brand resulteerde in minstens vijfentachtig doden en bleek het gevolg te zijn van eveneens slecht beheerde elektriciteitsleidingen. Een recent besluit van de rechterlijke macht in Californië hoopt hun energiebedrijf met winstoogmerk te redden van eenzelfde soort faillissement waarmee de hogeschool te maken krijgt met grote renteverhogingen, veroorzaakt door een verzekeringsregeling ter waarde van 11 miljard dollar.
Beide rampen hadden voorkomen kunnen worden met staatsbedrijven of openbare energiecoöperaties, die democratisch verantwoording zouden afleggen aan de bewoners. Als er publiekelijk, democratisch toezicht was geweest in plaats van bezorgdheid over winstmaximalisatie, had HEI misschien maatregelen kunnen nemen die het ontstaan van de bosbranden überhaupt hadden kunnen voorkomen – zoals de implementatie van de infrastructuurverordening uit 2002. Hawaï zou bijvoorbeeld aantekeningen kunnen maken van de openbare New York Power Authority (NYPA). NYPA is de goedkoopste energieleverancier in de staat New York, die theoretisch gebonden is aan de regelgeving van de staatscontroleur.
In plaats daarvan dragen Hawaiiaanse consumenten niet alleen de last van het verlies van mensenlevens, land en eigendommen veroorzaakt door nalatigheid van het bedrijfsleven – ze worden ook gedwongen de rekening te betalen voor de nalatigheid van het bedrijf. Hier is de deregulering van nutsvoorzieningen zo ver doorgevoerd dat het bedrijf dat de schuld heeft gekregen, zijn eigen wetgevende reddingsvlot mag bouwen. Deze stand van zaken is vergelijkbaar met particuliere nutsbedrijven: Hawaï heeft HEI nodig als eigenaar en beheerder van het overgrote deel van het elektriciteitsnet van de staat. Toch heeft het nutsbedrijf de staat Hawaï nodig om te voorkomen dat het wordt opgegeten door de grotere vissen waaraan het zichzelf blootstelt als winstgenererende onderneming. Totdat nutsbedrijven publiekelijk gecontroleerd worden, zullen de bestuurskamers van bedrijven bepalen wie uiteindelijk de financiële lasten van nutsbedrijven betaalt.
Bron: jacobin.com
