Terwijl de regering-Biden een langverwachte strijd lanceert om de prijzen te verlagen van levensreddende medicijnen die met overheidsfinanciering zijn ontwikkeld, is er een geduchte tegenstander van de sector opgedoken: durfkapitaalbedrijven.

Het onvermurwbare verzet van de bedrijven onderstreept hoe afhankelijk Wall Street is geworden van de enorm hoge medicijnprijzen, die, dankzij de schaarse regelgeving en exclusieve patenten, grote rendementen op investeringen betekenen voor durfkapitalisten, en steeds onbetaalbare medicijnen voor patiënten.

In maart 2023 kondigde het Witte Huis plannen aan om zijn al lang bestaande autoriteit – ook wel ‘march-in-rechten’ genoemd – te herzien en mogelijk in te roepen om de patenten van door de overheid gefinancierde medicijnen in beslag te nemen en generieke concurrentie mogelijk te maken om flagrante gevallen van medicijnprijzen aan te pakken. De Bayh-Dole Act van 1980 staat dergelijk overheidsingrijpen toe, maar ondanks jaren van petities is er nooit eerder gebruik gemaakt van deze autoriteit.

Begin december publiceerde het National Institute of Standards and Technology (NIST), een afdeling van het Amerikaanse ministerie van Handel, een conceptkader voor de nieuwe marsstrategie van het Witte Huis voor publiek commentaar. Het voorstel, dat specifiek de hoge geneesmiddelenprijzen aanpakte, wakkerde de vrees van Wall Street aan dat de regering binnenkort voor haar geneesmiddelenwinsten zou komen. En sindsdien heeft het Witte Huis te maken gehad met een muur van tegenstand tegen het voorstel, niet alleen van Big Pharma, maar ook van de durfkapitalisten die miljarden verdienen aan levensreddende medicijnen.

Op 23 januari stuurde de National Venture Capital Association (NVCA), die honderden durfkapitaalbedrijven in het hele land vertegenwoordigt en jaarlijks miljoenen besteedt aan lobbyen bij wetgevers, stilletjes een brief naar president Joe Biden waarin zij haar “absolute verzet” tegen het voorstel uitsprak.

“Venture capital (VC) financiering is essentieel voor het in stand houden van innovatie – het levensbloed van Amerika”, schreef Bobby Franklin, voorzitter van de NVCA, in de brief. “Wij dringen er bij u op aan om de overeenkomst onmiddellijk in te trekken [proposal] en laat de bredere marsstrategie van uw regering achterwege.”

De brief is emblematisch voor Wall Street’s tand-en-spijkerstrategie om de dreigende hervormingen tegen te houden. Tientallen durfkapitaalbedrijven, engelinvesteerders en organisaties die hen vertegenwoordigen zijn samengekomen om hun verzet te uiten tegen de plannen van het Witte Huis om de prijzen van geneesmiddelen te verlagen, zo blijkt uit ons overzicht van de honderden publieke commentaren op het nieuwe marsplan.

“Er zijn veel mensen die geld verdienen met de Bayh-Dole Act”, zegt James Love, directeur van Knowledge Ecology International, een non-profitorganisatie die het gebruik van march-in-rechten om de prijzen van medicijnen omlaag te brengen, krachtig ondersteunt. “En op dit moment proberen we de gans te doden die het gouden ei legt.”

“We hebben op dit moment niets extra’s toe te voegen, zoals in de brief aan het Witte Huis en de commentaren [the NIST] schets al onze argumenten”, schreef Robin Ceppos, woordvoerder van de NVCA, in antwoord op vragen van ons.

In 1980 stond de Bayh-Dole Act toe dat instellingen zoals universiteiten eigenaar werden van patenten voor uitvindingen die met publieke financiering waren ontwikkeld en deze vervolgens in licentie gaven aan particuliere bedrijven. In feite stond de wet de commercialisering van door de overheid gefinancierde uitvindingen toe. Veel farmaceutische producten zijn op deze manier ontstaan, waaronder het medicijn Xtandi, een levensreddend medicijn dat gevorderde prostaatkanker behandelt.

Het geval van Xtandi is een bijna perfect voorbeeld van het gebruik van marsrechten, in de ogen van voorstanders als Love. De ontwikkeling van het medicijn door onderzoekers van de Universiteit van Californië in Los Angeles (UCLA) werd gefinancierd met subsidies van de National Institutes of Health en het Amerikaanse leger. In 2005 gaf UCLA de patenten achter Xtandi in licentie aan Medivation, een door durfkapitaal gesteund farmaceutisch bedrijf dat later voor een deal van $ 14 miljard werd overgenomen door de grote farmaceutische fabrikant Pfizer.

Xtandi – nu gezamenlijk op de markt gebracht door Pfizer en de Japanse farmaceutische gigant Astellas – wordt in de Verenigde Staten tegen een flagrante premie verkocht, tegen een gemiddelde marktprijs van $ 189.900 per jaar. Hoewel Xtandi in andere landen nog steeds duur is, komt geen enkele in de buurt van de Amerikaanse prijs. In Japan wordt Xtandi verkocht voor minder dan $ 25.000 per jaar.

“Je kunt gemakkelijk zien waarom dit zo geprijsd is. Omdat iedereen op zoek was naar rendement op hun investering”, zegt Robert Sachs, een advocaat uit Boston die in 2020 Xtandi kreeg voorgeschreven en vervolgens een verzoekschrift indiende bij het ministerie van Defensie, dat de ontwikkeling van het medicijn financierde, om zich te beroepen op zijn recht om beslag te leggen op de Xtandi-patenten. en een goedkopere generieke concurrentie mogelijk maken.

De Bayh-Dole Act staat de federale overheid toe patenten in beslag te nemen als zij van mening is dat uitvindingen die met publieke financiering zijn ontwikkeld – waaronder medicijnen als Xtandi – niet tegen redelijke voorwaarden voor het publiek beschikbaar worden gesteld. Zoals Sachs in zijn petitie van april 2021 aan het ministerie van Defensie betoogde, lijken jaarlijkse geneesmiddelenkosten van 189.900 dollar duidelijk onredelijk.

In maart 2023 verwierp de federale regering onder Biden de petitie van Sach om gebruik te maken van het marsrecht voor Xtandi, zoals zij herhaaldelijk eerder had gedaan.

Maar op dezelfde dag kondigde de regering plannen aan om haar inmarsbevoegdheid te herzien, en het daaruit voortvloeiende ontwerpkader voor inmarsrechten van de NIST zou de zaken kunnen veranderen. Als de regering er tenminste in slaagt de druk van Wall Street en Big Pharma te overwinnen, die middelen steken in het lobbyen tegen het nieuwe marsplan.

“Het valt nog te bezien wat hier gebeurt”, zei Sachs over het kader voor de marsrechten. “Maar ik besef dat het bergopwaarts is. Gezien de machtige belangen zoals farma, zoals bio[tech]zoals de durfkapitaallobby.”

Zoals Sachs benadrukte, zijn farmaceutische bedrijven als Pfizer niet de enige bedrijven die geld verdienen met door de overheid gefinancierde medicijnen. Dat geldt ook voor durfkapitaalbedrijven, die vaak wilde investeerders zijn in veelbelovende medicijnen in een vroeg ontwikkelingsstadium. Durfkapitalisten steunen biotechstartups in de hoop dat het succes van hun medicijnen zal leiden tot een overname door een groter farmaceutisch bedrijf, wat een goed rendement zal opleveren.

Dit model, zo beweren critici, heeft ervoor gezorgd dat de prijzen van medicijnen omhoog zijn geschoten, omdat durfkapitalisten steeds hogere rendementen op hun investeringen nastreven, en farmaceutische bedrijven de vrije hand krijgen om de prijzen zo hoog te stellen als ze willen voordat hun monopolieoctrooien verlopen.

In de brief van de NVCA aan het Witte Huis nam de lobbyorganisatie een gemeenschappelijk argument over van Big Pharma, Wall Street en universiteiten die geld verdienen met geneesmiddelenonderzoek: zonder de belofte van een monopolieoctrooi en grote winsten aan het einde van de rij zullen engelinvesteerders Het is minder waarschijnlijk dat geneesmiddelenonderzoek in een vroeg stadium wordt gefinancierd, waardoor innovatie wordt belemmerd.

‘Simpel gezegd’, schreef de groep, ‘zendt het conceptkader een signaal naar durfkapitaalfondsen om financiering af te leiden van bedrijven die gebruik maken van federale financiering, omdat we niet langer beide patenten kunnen vertrouwen voor reeds gecommercialiseerde uitvindingen en toekomstige uitvindingen.’

De NVCA is de voornaamste brancheorganisatie van durfkapitaal. De organisatie besteedde in 2023 2,3 miljoen dollar aan lobbyen in Washington, onder meer over “kwesties inzake de prijsstelling van geneesmiddelen” en over het nieuwe raamwerk van de NIST. De groep werd in haar verzet tegen het nieuwe march-in-raamwerk vergezeld door tientallen durfkapitalisten en organisaties die durfkapitaalbedrijven als leden hebben, waaronder een anonieme coalitie van ‘private equity- en durfkapitaalinvesteerders’ die zich tegen de regel hebben verzet.

Andere durfkapitaalbedrijven – zoals het in Baltimore gevestigde PTX Capital – hebben het ‘durfkapitaal-levensbloed’-argument herhaald in hun eigen kritiek op het nieuwe raamwerk. “Het voorgestelde raamwerk zou het tij van onderzoek en ontwikkeling in dit land keren en negatieve prikkels creëren voor investeringen en ondernemerschap”, schreef een partner bij het bedrijf in een openbaar commentaar.

Maar onderzoekers hebben betoogd dat de prioriteiten van durfkapitaal bij de financiering van geneesmiddeleninnovatie in feite vaak niet goed aansluiten bij de werkelijke behoeften op het gebied van de gezondheidszorg. En Love benadrukte dat argumenten zoals die van de NVCA een afleidingsmanoeuvre waren, bedoeld om de aandacht van Wall Street op zijn eigen winsten af ​​te leiden.

De bedrijven “willen dat de federale overheid betaalt voor het meest risicovolle deel, namelijk het overhandigen van de intellectuele eigendom [intellectual property], en dan willen ze erop uit kunnen gaan en de activa op welke manier dan ook kunnen financieren – zoveel mogelijk geld verdienen’, zei hij. “En ze willen dat het verhaal is dat zij de goeden zijn.”

‘Het is niet zo dat je ze geen geld wilt geven,’ vervolgde Love. “Het is gewoon een kwestie van: is het zo dat niemand telt? Dat ze zoveel nullen mogen opschrijven als ze willen en niemand vragen stelt? Dat is de situatie die we hebben.”

Industriegroepen hebben tegelijkertijd betoogd dat het nieuwe raamwerk van Biden weinig zou doen om de prijzen van medicijnen daadwerkelijk te verlagen: “Het is onwaarschijnlijk dat de prijs van therapieën in het komende decennium door de richtlijnen zal worden verlaagd”, schreef een ander durfkapitaalbedrijf in de opmerkingen aan de NIST.

Dergelijke ogenschijnlijk tegenstrijdige berichten zijn moeilijk te verzoenen, zei Love. “Aan de ene kant zeggen ze dat de Bayh-Dole Act niets zal doen om de prijzen te verlagen”, zei hij. “En aan de andere kant zeggen ze dat het de industrie volledig zal vernietigen. Hoe kan dat zijn?”

Ondanks de histrionics van Wall Street denken Love en zijn organisatie dat het raamwerk van het Witte Huis nog steeds kan worden versterkt. De nieuwe richtlijnen stelden bijvoorbeeld voor om in te grijpen en een generieke concurrent te dwingen “als blijkt dat de prijs [of a product] extreem, ongerechtvaardigd en uitbuitend is voor een gezondheids- of veiligheidsbehoefte.”

In haar commentaar aan de NIST schreef Knowledge Ecology International dat dit de verkeerde maatstaf was, aangezien de Bayh-Dole Act zegt dat uitvindingen die met publieke financiering zijn ontwikkeld, tegen “redelijke” voorwaarden beschikbaar moeten worden gesteld. “Hoe komen we van redelijk naar niet extreem, ongerechtvaardigd en uitbuitend?” schreef de organisatie.

De openbare commentaarperiode voor de nieuwe richtlijnen is op 6 februari afgesloten en het raamwerk zal naar verwachting in de komende maanden worden afgerond. Zelfs als de regering vooruitgang boekt met haar plannen om de marsautoriteit te gebruiken om de prijzen van medicijnen te verlagen, zegt Sachs dat ze waarschijnlijk te langzaam zal handelen om de Xtandi-zaak opnieuw te bekijken voordat de patenten van het medicijn in 2027 aflopen – “zelfs als dit snel gebeurt. track, wat niet het geval lijkt te zijn.

Daarna, na vijftien jaar op de markt te zijn geweest, zullen andere concurrenten eindelijk in staat zijn de goedkopere versies van het medicijn te produceren zonder tussenkomst van de overheid.

Maar Sachs is van mening dat de druk die werd gegenereerd door zijn petitie uit 2021 aan de regering om beslag te leggen op de Xtandi-patenten duidelijk een rol speelde in de nieuwe marsstrategie van de regering-Biden. “Ik ga mijn energie wijden aan het verbeteren van de conceptrichtlijnen, hoe ik ook kan”, zei Sachs.





Bron: jacobin.com



Laat een antwoord achter