Nu de regering haar allereerste prijsonderhandelingen voor een handvol medicijnen onder Medicare begint, heeft de farmaceutische industrie een grootschalige juridische en PR-aanval gelanceerd op deze magere poging om de uit de hand gelopen medicijnprijzen voor de meest kwetsbaren van het land onder controle te houden. Big Pharma redeneert dat de overheid geen plaats heeft voor het vaststellen van prijzen voor de medicijnen die door particuliere bedrijven zijn ontwikkeld.
Maar de overheid, en bij uitbreiding de belastingbetalers, subsidieert de ontwikkeling van medicijnen in dit land zwaar. Nu blijkt uit een nieuw rapport dat de Amerikanen de ontwikkeling van alle tien medicijnen hebben gefinancierd voor prijsonderhandelingen, waarbij ze in totaal 11,7 miljard dollar aan hun onderzoek hebben uitgegeven. Alleen al in 2022 verdiende Big Pharma 70 miljard dollar met de verkoop van diezelfde medicijnen – en nu wil het hun prijzen torenhoog houden.
Volgens de nieuwe studie van het Center for Integration of Science and Industry van Bentley University, die nog niet is gepubliceerd, ontvingen de tien geselecteerde geneesmiddelen op recept ergens tussen de $227 miljoen en $6,5 miljard aan financiering van de National Institutes of Health (NIH) van de overheid. ) voor cruciaal, fundamenteel onderzoek.
“Als de gemiddelde belastingbetaler voor het medicijn betaalt, gaat het niet alleen om wat er in de apotheek wordt betaald”, zegt Fred Ledley, hoogleraar natuur- en toegepaste wetenschappen bij Bentley en senior auteur van het onderzoek.
Deze medicijnen, die vallen onder het Medicare-voordeelplan voor geneesmiddelen, worden door 7,7 miljoen ingeschrevenen, waarvan de meesten ouderen zijn, gebruikt om aandoeningen zoals bloedstolsels, hartfalen, diabetes, auto-immuunziekten en chronische nierziekten te behandelen. In 2022 gaven Medicare-patiënten uit eigen zak 3,4 miljard dollar uit aan deze medicijnen, een aantal dat in vier jaar tijd met 116 procent is gestegen.
Van 2018 tot 2022 stegen de eigen kosten voor Medicare-ingeschrevenen voor negen van de tien medicijnen. De gemiddelde jaarlijkse eigen kosten voor Stelara, een injecteerbaar medicijn dat auto-immuunziekten behandelt, stegen het meest van $709 per ingeschreven persoon naar $2.058. Voor niet-Medicare Amerikaanse patiënten kan Stelara aanzienlijk duurder zijn, vooral omdat medicijnfabrikanten in dit land veel hogere prijzen vragen dan elders. Uit een rapport uit 2019 bleek dat de normale prijs voor Stelara $ 16.600 per dosis bedroeg in de Verenigde Staten, vergeleken met $ 2.900 per dosis in het Verenigd Koninkrijk.
Volgens het nieuwe rapport van Bentley University heeft de dochteronderneming van Johnson & Johnson die Stelara heeft ontwikkeld daarvoor 6,5 miljard dollar aan belastinggeld ontvangen – veruit het grootste deel van alle medicijnen waarvoor over prijsonderhandelingen wordt onderhandeld.
De totale Medicare-uitgaven om het gebruik van deze essentiële medicijnen door verzekerden te bekostigen zijn meer dan verdubbeld van ongeveer $20 miljard in 2018 naar $50,5 miljard in 2023. De betaling voor deze specifieke medicijnen was tussen de zomer van 2022 en het voorjaar goed voor ongeveer 20 procent van alle Medicare-uitgaven aan geneesmiddelen op recept. 2023.
Pharmaceutical Research and Manufacturers of America (PhRMA), de belangrijkste lobbygroep van de farmaceutische industrie, zei dat het geen commentaar kon geven op de details van een onderzoek dat het niet heeft beoordeeld.
Sarah Ryan, PhRMA’s senior manager public affairs, voegde in een e-mail aan ons toe dat “hoewel de NIH een cruciale rol speelt bij het bevorderen van fundamenteel onderzoek, bijdragen van de particuliere sector, zowel financieel als technisch, van groot belang zijn bij het omzetten van ontdekkingen in volledig ontwikkelde therapieën voor patiënten. . Er is een rijke hoeveelheid onderzoek die de aard van deze complementaire rollen documenteert, wat op overweldigende wijze aantoont dat de particuliere sector aanzienlijk meer investeert en veel grotere risico’s neemt in de ontwikkeling van geneesmiddelen dan de overheid.”
Na het afronden van de onderhandelingen met de medicijnfabrikanten zullen de Centers for Medicare en Medicaid Services, die toezicht houden op alle federale gezondheidsprogramma’s, de overeengekomen medicijnprijzen tegen 1 september 2024 publiceren, en de nieuwe prijzen zullen van kracht worden vanaf 1 januari 2026. .
De stijgende kosten van geneesmiddelen op recept zijn een cruciaal probleem in de Amerikaanse gezondheidszorg. Van 2008 tot 2021 stegen de lanceringsprijzen van nieuwe medicijnen met 20 procent per jaar, waardoor achttien miljoen Amerikanen gedwongen werden essentiële doseringen over te slaan, volgens een Gallup-enquête uit 2021 onder volwassenen in het hele land.
Hoge prijzen zijn vooral schadelijk voor huishoudens met een lager inkomen. Van de respondenten die minder dan $48.000 per jaar verdienden, meldde 18 procent dat zij of iemand in hun huis een dosis hadden overgeslagen om geld te besparen. Meer dan vijf miljoen Medicare-begunstigden hebben moeite om hun recepten te betalen, vooral degenen die geen subsidie met een laag inkomen ontvangen die de eigen uitgaven verlaagt. Bovendien rapporteren zwarte en Latino-ingeschrevenen 1,5 tot 2 maal zoveel betaalbaarheidsproblemen als hun blanke tegenhangers.
In voorgaande jaren had de federale overheid niet de macht om met farmaceutische fabrikanten te onderhandelen over de prijzen van Medicare-medicijnen. Maar dat veranderde dankzij de Inflation Reduction Act, ondertekend door president Joe Biden in 2022, die Medicare-medicijnprijsonderhandelingen en andere farmaceutische kostenbesparende maatregelen mogelijk maakte. De wetgeving heeft de eigen uitgaven voor insuline al beperkt tot $ 35 per maand voor Medicare-begunstigden. Terwijl Medicare de prijsonderhandelingen uitbreidt tot tachtig medicijnen in 2030, zal deze wet de overheid naar schatting in 2031 237 miljard dollar besparen.
In de nasleep van de aankondiging door de regering van haar startbodprijzen voor de eerste tien medicijnen waarover onderhandeld moest worden, concludeerde een analyse van de belangenbehartigingsgroep Center for American Progress dat het proces de prijzen van de medicijnen met maar liefst $ 6.500 per maand zou kunnen verlagen. .
Toen farmaceutische belangen hun offensief lanceerden tegen deze prijsonderhandelingen, bleek uit een rapport dat afgelopen december door het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services werd gepubliceerd dat van de tien geselecteerde geneesmiddelen er zeven ten minste één vorm van federale steun ontvingen als onderdeel van hun onderzoek en ontwikkeling.
Maar het nieuwe rapport van het Center for Integration of Science and Industry gaat verder en constateert dat alle tien medicijnen financiering hebben ontvangen van de federale overheid. Dit komt doordat Ledley en zijn collega’s, terwijl het regeringsrapport zich alleen richtte op geld dat naar toegepast onderzoek ging, dat wil zeggen inspanningen om een bepaald medicijn te ontwikkelen, ook keken naar de financiering van fundamentele wetenschap – het belangrijkste, fundamentele onderzoek dat een biologisch doelwit identificeert, zoals een eiwit. of gen, dat mogelijk verband houdt met een ziekte en de eerste stap is in de ontwikkeling van geneesmiddelen.
“Als de meeste mensen kijken naar waar de overheid voor betaalt, kijken ze alleen naar de toegepaste wetenschap”, zegt Ledley.
Volgens een onderzoek uit 2018 is fundamentele wetenschap cruciaal in de ontwikkeling van transformatieve geneeskunde. Onderzoekers onderzochten achtentwintig belangrijke medicijnen die tussen 1985 en 2009 door de Amerikaanse Food and Drug Administration waren goedgekeurd en ontdekten dat 80 procent daarvan terug te voeren was op fundamenteel onderzoek dat tot doel had een biologisch proces of een biologische ziekte te begrijpen.
Volgens de studie van Bentley University varieerde de financiering van de NIH voor de tien Medicare-medicijnen waarvoor over prijsonderhandelingen werd onderhandeld, van $228 miljoen tot $6,5 miljard per medicijn. Hier is de uitsplitsing:
- Stelara, ontwikkeld door Johnson & Johnson Innovative Medicine: $6,5 miljard
- Enbrel, ontwikkeld door Immunex Corporation: $2,6 miljard
- Entresto, ontwikkeld door Novartis: $901 miljoen
- Eliquis, ontwikkeld door Bristol Myers Squibb en Pfizer: $791 miljoen
- Xarelto, ontwikkeld door Bayer en Johnson & Johnson Innovative Medicine: $764 miljoen
- Imbruvica, ontwikkeld door Johnson & Johnson Innovative Medicine and Pharmacyclics: $566 miljoen
- Farxiga, ontwikkeld door AstraZeneca en Bristol Myers Squibb: $437 miljoen
- Jardiance, ontwikkeld door Boehringer Ingelheim en Eli Lilly and Company: $434 miljoen
- Januvia, ontwikkeld door Merck: $228 miljoen
De details van de overheidsfinanciering voor fundamenteel onderzoek naar het laatste medicijn op de lijst – Novolog, dat diabetes type 1 en type 2 behandelt – waren niet beschikbaar omdat fundamenteel onderzoek naar insuline decennia geleden plaatsvond. De NIH rapporteerde wel 4,5 miljoen dollar te hebben uitgegeven aan toegepast onderzoek voor de ontwikkeling van Novolog.
Terwijl de meeste overheidssubsidies naar de fundamentele wetenschap achter deze medicijnen gingen, besteedde de NIH ook meer dan 250 miljoen dollar aan toegepast onderzoek voor deze medicijnen, wat neerkomt op ongeveer de helft van de totale kosten om de medicijnen op de markt te brengen.
Deze overheidsfinanciering bespaarde de geneesmiddelenindustrie miljarden aan onderzoeks- en ontwikkelingskosten. Nu verdienen deze medicijnen farmaceutische bedrijven miljarden. Alleen al in 2022 genereerden de medicijnen hun fabrikanten volgens onze analyse meer dan 70 miljard dollar aan totale inkomsten. En sommige van deze medicijnen zijn al vijfentwintig jaar op de markt.
“Wat de hebzucht van de farmaceutische industrie zo verwerpelijk maakt, is het feit dat het Amerikaanse volk twee keer betaalt voor enkele van de duurste geneesmiddelen op recept op de markt: eerst via de belastingen en een tweede keer aan de balie van de apotheek”, zei senator Bernie uit Vermont. Sanders vertelde dit vorig jaar aan de Amerikaanse Senaatscommissie voor Volksgezondheid, Onderwijs, Arbeid en Pensioenen.
Ledley is het niet eens met het idee van ‘twee keer betalen’, omdat hij en collega’s schatten dat de farmaceutische industrie het grootste deel van de kosten tijdens de toegepaste onderzoeks- en ontwikkelingsfase voor zijn rekening neemt. Als het echter om de prijsstelling van medicijnen gaat, “denken we dat je deze publieke financiering voor de ontwikkeling van het medicijn in je vergelijking moet opnemen”, zei Ledley.
Bron: jacobin.com
