Zondag liep een jonge Amerikaanse man in militair uniform naar de poort van de Israëlische ambassade in Washington, DC. Hij startte een livestream en stelde zichzelf voor.
Mijn naam is Aaron Bushnell. Ik ben een actief lid van de Amerikaanse luchtmacht en ik zal niet langer medeplichtig zijn aan genocide. Ik sta op het punt een extreme protestactie te ondernemen – maar vergeleken met wat mensen in Palestina hebben meegemaakt door toedoen van hun kolonisten, is het helemaal niet extreem. Onze heersende klasse heeft besloten dat dit normaal zal zijn.
Op de gruwelijke beelden is de vijfentwintigjarige Bushnell te zien terwijl hij voor de ambassade stopt, zijn telefoon neerlegt, zichzelf in een brandbare vloeistof dompelt en zichzelf in brand steekt.
Zijn laatste woorden: “Vrij Palestina.”
Toen Bushnell instortte, stormden politieagenten die de tragedie hadden zien gebeuren naar het toneel. Terwijl de veiligheidsagent van de ambassade een pistool op het brandende lichaam van Bushnell richtte, hoorde men een officier met een brandblusser tegen hem schreeuwen: ‘Ik heb geen wapens nodig; Ik heb brandblussers nodig!”
Bushnell stortte in elkaar terwijl hij door intense en gruwelijke pijn ‘Bevrijd Palestina’ schreeuwde. Hij bezweek aan zijn verwondingen en stierf kort daarna in een plaatselijk ziekenhuis in DC.
Bushnell was een Amerikaanse militair die zijn leven gaf om te protesteren tegen de verschrikkingen die met medeplichtigheid van zijn eigen regering in Gaza waren begaan. Hij diende bijna vier jaar bij de Amerikaanse luchtmacht. Uit zijn LinkedIn-profiel blijkt dat hij de basisopleiding ‘top of flight en top of class’ heeft afgerond. Zijn vrienden en geliefden omschrijven hem als “een kracht van vreugde in onze gemeenschap.” Een online bericht herinnert hem als “een ongelooflijk zachtaardig, aardig, meelevend persoon.” (Op het sociale media-account van Bushnell staat nog steeds een Palestijnse vlag op zijn profiel.)
De dood van Bushnell vindt plaats terwijl de regering-Joe Biden Israël tot het uiterste blijft bewapenen, het land met miljarden dollars overlaadt en tegelijkertijd een diplomatieke dekking biedt voor zijn oorlogsmisdaden in Gaza, waarbij een veto wordt uitgesproken over verschillende VN-resoluties voor een staakt-het-vuren. De Verenigde Staten hebben de oorlogsmisdaden van Israël beloond met een eigen oorlogsmisdaad, terwijl het land de Palestijnen blijft uithongeren door de financiering van UNRWA, de United Nations Relief and Works Agency for Palestine Refugees in the Near East, stop te zetten. Deze stopzetting van de financiering is een collectieve straf voor het Palestijnse volk voor het zoeken naar gerechtigheid bij het Internationaal Gerechtshof (ICJ), terwijl het belooft Israël niet te straffen voor zijn potentiële dreigende invasie van Rafah, zelfs als het burgers als doelwit heeft, en ondanks de toenemende angst voor genocide. en etnische zuiveringen. (De Verenigde Staten behoorden tot de weinige landen die Israël vorige week verdedigden tijdens de hoorzitting van het ICJ over de Israëlische bezetting.)
Terwijl Bushnell in brand stond, overschreed het dodental in Gaza de dertigduizend burgers, waarvan bijna de helft kinderen. Twee miljoen Palestijnen zijn ontheemd. De helft van de bevolking staat op de rand van de hongerdood, terwijl Israël de belegerde Gazastrook blijft beroven van voedsel, water en medicijnen, waardoor duizenden Palestijnen tot een langzame, pijnlijke dood worden veroordeeld.
Bushnell was niet de eerste Amerikaan die zichzelf in brand stak uit protest tegen de genocide in Gaza. Afgelopen december stak een demonstrant zichzelf in brand buiten het Israëlische consulaat in Atlanta, Georgia, in wat de politie omschreef als “waarschijnlijk een extreme daad van politiek protest.” Als onderdeel van het protest werd ter plaatse een Palestijnse vlag gevonden.
Zelfverbranding is een daad van radicaal protest die bedoeld is om mensen te shockeren en tot actie te mobiliseren en ons tegelijkertijd te waarschuwen voor de verschrikkingen van oorlog. Het protest heeft een diepgewortelde traditie in het Amerikaanse anti-oorlogsactivisme. In 1970 stierf een jonge Californische man genaamd George Winne Jr. nadat hij zichzelf in San Diego, Californië, in brand had gestoken uit protest tegen de oorlog in Vietnam. Terwijl hij op sterven lag, vroeg hij zijn moeder om president Richard Nixon te schrijven over het motief voor zijn actie. In haar brief stond:
Onze zoon George Jr. stak zichzelf op 10 mei in brand op de UCSD-campus. Voordat hij stierf, vertelde hij ons dat hij de meest dramatische manier had gekozen die hij kon bedenken om de aandacht van mensen te vestigen op de meest betreurenswaardige toestand van de wereld en van dit land.
Begin 1991 stak Gregory Levey, een vredesdemonstrant en onderwijzer uit Amherst, Massachusetts, zichzelf in brand uit protest tegen de eerste oorlog in Irak. Raymond Moules volgde drie dagen later zijn voorbeeld in Springfield, Virginia.
De extreme tactiek heeft ook internationaal precedent, van de boeddhistische monnik Thich Quang Duc, die zichzelf in 1963 in Saigon in brand stak uit protest tegen de Amerikaanse oorlog tegen Vietnam, tot Mohamed Bouazizi, de Tunesische straatverkoper die zichzelf in de stad in brand stak. Sidi Bouzid in 2010 en hielp de Arabische Lente op gang te brengen.
Zichzelf in vuur en vlam zetten is geen tactiek die iemand met een gezonde geestesgesteldheid zomaar zou willen toepassen. Het is een actie die voortkomt uit wanhoop, uit het gevoel dat geen enkele andere tactiek, van het schrijven en oproepen van gekozen functionarissen tot het bijwonen van protesten en het plegen van burgerlijke ongehoorzaamheid, enig vermogen heeft om het einde te bespoedigen van de stroom van verschrikkingen die we sinds oktober in Gaza hebben gezien. . De actie van Bushnell was extreem, maar velen onder ons kunnen zich zeker identificeren met zijn gevoelens van hopeloosheid, woede en liefdesverdriet die werden veroorzaakt door het live zien van etnische zuiveringen op onze sociale mediaplatforms, en vervolgens getuige te zijn geweest van de weinige gekozen functionarissen – ook binnen de Democratische Partij – die de moed opriepen om een einde te eisen aan dit gruwelijke geweld.
Bushnell stierf zodat Gaza kan leven. Hij stierf voor een vrij Palestina, en om ons eraan te herinneren dat veel Amerikanen zich verzetten tegen de Israëlische bezetting, apartheid en belegering van Gaza, en de decennialange onderdrukking van het Palestijnse volk. Zijn dood zou moeten dienen als een oproep tot actie – een dringend pleidooi om alles te doen wat we kunnen om een einde te maken aan de eindeloze gruweldaden in Gaza die zijn uitgevoerd met Amerikaans overheidsgeld en de goedkeuring van Amerikaanse overheidsfunctionarissen, om ervoor te zorgen dat niemand zich ooit gedwongen voelt zijn eigen gang te gaan. leven weer in zo’n griezelig protest.
Kort voor zijn dood plaatste Aaron het volgende bericht online: “Velen van ons vragen zich graag af: ‘Wat zou ik doen als ik nog leefde tijdens de slavernij? Of de Jim Crow South? Of apartheid? Wat zou ik doen als mijn land genocide pleegde?’ Het antwoord is: je doet het. Direct.”
Bron: jacobin.com
