President Joe Biden houdt zijn State of the Union-toespraak tijdens een gezamenlijke zitting van het Congres in het Capitool in Washington, DC, op 7 maart 2024.
Foto: J. Scott Applewhite/AP

Bij het beoordelen van staat van de toespraken van de Unie kan wat niet wordt gezegd net zo interessant zijn als wat er wel wordt gezegd.

Tijdens zijn toespraak gisteravond zei president Joe Biden niet hoe de oorlog in Oekraïne ooit zal eindigen. Hij maakte geen melding van de sterfgevallen van Amerikaanse militairen sinds de aanval van Hamas op 7 oktober (waaronder drie Amerikaanse troepen gedood door een aanvalsdrone in Jordanië en twee Navy SEALs die stierven tijdens een missie om een ​​schip dat wapens naar Jemen vervoerde te verbieden). Hij sprak niet over de 170 aanvallen op Amerikaanse troepen in Syrië en Irak sinds het begin van de Israëlische oorlog in Gaza, de duizenden Amerikaanse troepen die in diezelfde landen gestationeerd waren, plus Jordanië, Saoedi-Arabië, Koeweit, Qatar, de Verenigde Arabische Emiraten, Oman. , Djibouti, en zelfs in kleine aantallen in Libanon en Egypte. Hij sprak niet over de strijdkrachten in Centraal-Azië en Pakistan die nog steeds toezicht houden op een oorlog boven de horizon in Afghanistan. Hij sprak niet over Amerikaanse militaire hulp aan Israël, of over Benjamin Netanyahu, of over de manier waarop de Verenigde Staten van plan zijn hun invloed aan te wenden om een ​​einde te maken aan het conflict.

Biden maakte geen melding van de sluipende surveillancestaat, noch van zijn recente bevestiging van de spionagebevoegdheden van de NSA door aan te dringen op de herautorisatie van sectie 702 van de Foreign Intelligence Surveillance Act. Hij sprak niet over de komende verhogingen van de begrotingen voor het leger, de inlichtingendiensten en de binnenlandse veiligheid, en rechtvaardigde ook niet waarom er nu meer dan 2 biljoen dollar nodig is. Hij sprak niet over de laserfocus van de regering op binnenlands terrorisme en extremisme, of over de manier waarop bedreigingen van geweld en illegaliteit kunnen worden aangepakt, terwijl het recht van het publiek op privacy en vrijheid van meningsuiting behouden blijft. Hij sprak niet over de vermeende dreiging voor de nationale veiligheid die uitgaat van TikTok of de steun van het Witte Huis voor wetgeving die zal proberen de krachtige sociale media-app te verbieden. Hij maakte geen melding van de groeiende gevaren van oorlog in de ruimte (of van de ruimtewedloop die nu gaande is). Hij sprak niet over alarmerende ontwikkelingen zoals autonome wapens, robots en drone-legers, die allemaal via AI de aard van oorlogvoering al dreigen te veranderen. En natuurlijk werd er geen woord gezegd over de controle op kernwapens of over programma’s die gericht waren op ontwapening.

In een tijd waarin de VS dichter bij een oorlog met Iran zijn dan in decennia het geval is geweest, maakte Biden slechts één verwijzing naar het land: “Het creëren van stabiliteit in het Midden-Oosten betekent ook het indammen van de dreiging die van Iran uitgaat.”

Biden ging niet dieper in op wat hij bedoelt met containment: de grootschalige Amerikaanse luchtaanvallen op Iraanse vrienden en bondgenoten in Syrië, Irak en Jemen. De regering heeft zich tot het uiterste ingespannen om de oplopende spanningen met Iran te bagatelliseren.

“We zijn niet in oorlog in het Midden-Oosten”, zei de perssecretaris van het Pentagon, Pat Ryder, in januari toen Amerikaanse bommen in de regio vielen. “We beoordelen momenteel dat de strijd tussen Israël en Hamas beperkt blijft in Gaza.”

Maar de aan Iran verbonden groepen die oorlog voeren met de VS hebben de oorlog in Gaza rechtstreeks als een motiverende factor aangehaald, waaronder de Iraakse militante groep die in januari drie Amerikaanse troepen in Jordanië doodde, zoals The Intercept eerder meldde.

Biden zei wel dat hij “aanvallen had bevolen om de capaciteiten van de Houthi’s te degraderen en de Amerikaanse strijdkrachten in de regio te verdedigen.” Maar hij legde niet uit waarom de Amerikaanse strijdkrachten na al die jaren in de regio blijven, of hoe lang ze zullen blijven of wat het eindspel is – vooral wanneer de nationale veiligheidsgemeenschap beweert dat zij haar aandacht verlegt naar Rusland en China.

De aanwezigheid van Amerikaanse troepen en bases in de hele regio is een belangrijk feit omdat de regering-Biden haar luchtaanvallen, inclusief die op Houthi-doelen in Jemen, rechtvaardigt als zelfverdediging, waardoor de noodzaak van toestemming van het Congres voor oorlogsbevoegdheden wordt omzeild. De stap heeft leden van het Congres in de war gebracht en geleid tot intern debat onder Bidens eigen nationale veiligheidsadvocaten. Maar er is geen teken dat Biden er ooit over heeft nagedacht dat de Amerikaanse aanwezigheid op zichzelf irriterend is en bijdraagt ​​aan escalatie.

Toen de regering-Biden tijdens een hoorzitting in de Senaat op 27 februari werd gevraagd of er een historisch precedent bestond voor Operatie Prosperity Guardian, de naam van het Pentagon voor de door de VS geleide militaire coalitie die werd gevormd om te reageren op Houthi-aanvallen op schepen in de Rode Zee, ambtenaar was stomverbaasd.

“Senator, ik zou het aan mijn collega’s moeten overlaten om daarvoor een historisch precedent te vinden”, zei Daniel Shapiro, plaatsvervangend adjunct-secretaris van Defensie voor het Midden-Oosten, tegen senator Todd Young, R-Ind.

Ondanks alle echte bedreigingen die niet werden genoemd, bevatte de toespraak nog steeds een gezonde dosis angstzaaierij, waarbij Biden zei dat onze democratie met groter gevaar wordt geconfronteerd dan enig moment sinds de burgeroorlog.

“Sinds president Lincoln en de burgeroorlog zijn vrijheid en democratie hier thuis niet meer zo aangevallen als nu.”




Bron: theintercept.com



Laat een antwoord achter