Een GOP-functionaris en een verkiezingsontkenner hebben negen keer illegaal gestemd. Dat is nog niet eens het ergste. – Moeder Jones

Het is gemakkelijk zie de flagrante hypocrisie van Brian Pritchard, de Republikeinse functionaris in Georgië en uitgesproken verkiezingsontkenner, die deze week schuldig werd bevonden aan negen keer illegaal stemmen. Een rechter geloofde blijkbaar niet in de beweringen van Pritchard dat hij zich er niet van bewust was geweest dat zijn proeftijd wegens aanklacht wegens vervalsing niet was geëindigd toen hij illegaal zijn stem uitbracht. Dit alles is ironisch, aangezien kiezersfraude een blijvende conservatieve boeman is, ondanks het schaarse bewijs dat dergelijke welig tierende fraude bestaat.

Toch is de schadenfreude die voortkomt uit Pritchards stemovertredingen, die woensdag resulteerden in een bevel om een ​​boete van $5.000 te betalen en een openbare berisping te krijgen, van korte duur. Het lijkt te worden belemmerd door een ander voorpaginanieuws over kiezersfraude deze week: een hof van beroep in Texas heeft een gevangenisstraf van vijf jaar ongedaan gemaakt voor Crystal Mason, een zwarte vrouw die in 2016 illegaal stemde nadat ze onbedoeld haar stem had uitgebracht terwijl ze technisch gezien nog steeds een misdadiger was. onder de wet van Texas. (De staat verbiedt veroordeelde misdadigers om te stemmen totdat een vrijlating onder toezicht is voltooid.)

In de eenvoudigste bewoordingen is de omkering goed nieuws; het is moeilijk om niet emotioneel te worden bij het lezen van Masons verklaring waarin wordt gevierd dat ze een ‘vrije zwarte vrouw’ zal blijven. Maar de enorm uiteenlopende straffen die aan Mason en Pritchard – een blanke man – zijn opgelegd voor ongelooflijk gelijksoortige overtredingen, onderstrepen nogmaals de diepe tekortkomingen van een systeem dat voortkomt uit de drang om een ​​vrijwel niet-bestaand probleem op te lossen. Dat Masons beproeving plaatsvond onder toezicht van de Texaanse procureur-generaal Ken Paxton, die de oorlog tegen kiezersfraude leidde terwijl hij werd aangeklaagd wegens effectenfraude, draagt ​​bij aan de dissonantie. Maar voor conservatieven die lange tijd hebben vertrouwd op de angst voor kiezersfraude om de toegang tot stembiljetten te blokkeren, is die opzwepende dissonantie precies waar het om gaat. Zoals mijn collega Pema Levy in 2019 schreef:

Het aanwakkeren van de angst voor fraude om het voor mensen moeilijker te maken – vooral voor mensen die aan bepaalde demografische profielen voldoen – om te stemmen, begon niet met [the Trump] regering, of zelfs in de afgelopen 100 jaar. Zoals de historicus Alexander Keyssar van de Harvard Universiteit uiteenzet in zijn boek uit 2000: Het stemrecht: de omstreden geschiedenis van de democratie in de Verenigde Staten, de tactiek dateert uit de eerste decennia van de 19e eeuw. Door de geschiedenis heen van de VS hebben politici en activisten verhalen over fraude verzonnen om hun tegenstanders uit de stembus te houden. “De wetgevende debatten werden zwaar besprenkeld met verhalen over het vullen van stembussen, verkeerde tellingen, hordes immigranten die in de rij stonden om te stemmen zoals de machine opdroeg, mannen die van district naar district trokken om vroeg en vaak te stemmen”, schrijft hij.

Met andere woorden: deze wetten waren nooit bedoeld om Brian Pritchard pijn te doen. Deze week werden we daar nog eens aan herinnerd.