De nieuwe Netflix-serie 3 Lichaamsprobleem gebaseerd op dat van de Chinese sciencefictionschrijver Cixin Liu Herinnering aan het verleden van de aarde trilogie behoort internationaal tot de meest bekeken shows. Het is voorspelbaar dat het door veel fans van Liu’s boeken wordt verguisd. Het helpt zeker niet dat er een langere Chinese bewerking die vorig jaar uitkwam beschikbaar is op Peacock. Chinese kijkers klagen over de oppervlakkige Hollywood-behandeling, de verschuiving in de setting van China naar Groot-Brittannië, en de anti-Chinese vooroordelen die ze zien in deze nieuwe versie, die zowel de personages als het verhaal heeft ‘geglobaliseerd’. Fans van de boeken betreuren het verlies van de diepgaande behandeling van de natuurkunde en de vele wijzigingen die in het origineel zijn aangebracht.
Ik heb de boeken nooit gelezen en ging koud het nieuwe eerste seizoen van acht afleveringen in, zonder de context te kennen. Ik vond het gelikt en bevolkt door te veel mooie tv-acteurs, maar niettemin boeiend en zeer eetbaar. Onwetendheid kan een gelukzaligheid zijn bij het kijken 3 Lichaamsprobleem. Opgemerkt moet worden dat de serie een grote troef heeft met de kolossale, flegmatische, pokdalige, niet-mooie acteur Benedict Wong als centrale onderzoeksfiguur. Ik hou van die kerel.
Aangepast van Liu’s romans van Game of Thrones creatief team David Benioff en DB Weiss, samen met Alexander Woo (De terreur: schande), gaat de serie over een complex doemscenario. Deeltjesversnellingsexperimenten die zijn uitgevoerd in de beste wetenschappelijke onderzoekscentra over de hele wereld leveren plotseling onzinnige resultaten op die de gegevens van tien jaar lijken te ontkrachten. Centra sluiten hun deuren en veel wetenschappers plegen zelfmoord of sterven onder mysterieuze omstandigheden. En Wongs personage, inlichtingendetective Clarence ‘Da’ Shi, krijgt de opdracht om uit te zoeken wat er aan de hand is door Thomas Wade (Liam Cunningham), een meedogenloze spionnenmeester die voor een niet bij naam genoemde overheidsinstantie werkt.
Flashbacks brengen deze hedendaagse mysteries in verband met incidenten tijdens de Culturele Revolutie in het China van 1966, wanneer de jonge Ye Wenjie (Zine Tseng) getuige is van de brute dood van haar natuurkundige vader nadat hij tijdens een strijdsessie door haar moeder is aangeklaagd. Hij wil zijn contrarevolutionaire standpunt over de oerknaltheorie – waarvan de revolutionairen beweren dat deze het bestaan van God ondersteunt – niet herroepen en wordt doodgeslagen door fanatieke jonge maoïsten.
Wenjie is opgeleid door haar vader en wordt geïdentificeerd als een waarschijnlijke kandidaat voor clandestiene wetenschappelijke experimenten die door de overheid worden uitgevoerd in een fort op een heuveltop met uitzicht op de gevangenis waar ze wordt vastgehouden. Het wordt de taak van Wenjie om de pogingen om contact te maken met buitenaards leven te monitoren via een gigantisch signaalzendapparaat gericht op de hemel, een technologie die rivaliserende inspanningen in andere geïndustrialiseerde landen weerspiegelt. Maar Wenjie is briljant genoeg om een manier te bedenken om de sterkte van het signaal te vergroten, en ze krijgt antwoord. Ze is alleen in het laboratorium en lijkt een eveneens geïsoleerde alien te hebben bereikt: een zelfbenoemde pacifist. De alien stuurt haar een onheilspellend bericht waarin ze haar waarschuwt niet te antwoorden of anderszins te communiceren, in het belang van het menselijk voortbestaan.
Nu we er volledig van overtuigd zijn dat de mensheid niet in staat is zichzelf te redden van de wreedste excessen, neemt Wenjie de noodlottige beslissing om toch te reageren. Het resultaat van haar beslissing is een reeks door buitenaardse wezens aangedreven aanvallen op wetenschappers, uitgevoerd door zowel fanatieke agenten op aarde die de buitenaardse wezens hebben omarmd als onze nieuwe goden, als door een buitenaardse sonde genaamd Sophon, een kwantumcomputer die is opgevouwen tot het formaat van één enkel proton dat de wetenschap van onze planeet kan saboteren. Computerspelheadsets die technologisch veel te geavanceerd zijn om door de aarde te zijn gemaakt, worden naar topwetenschappers gestuurd, waardoor ze worden ondergedompeld in verwarrende hyperreële games die zich afspelen in oude koninkrijken, elk met drie zonnen (verwijzend naar het drielichamenprobleem van de titel). De gameplay draait om een beperkt aantal kansen om de koninkrijken te redden voordat ze in destructieve chaos vervallen.
Er worden ook waarschuwingen van een veel hogere macht verzonden, waaronder een afbeelding van een tijdgecodeerd aftellen naar een onbekende maar angstaanjagende deadline die op het netvlies van een wetenschapper lijkt te branden. Een onwaarschijnlijke ‘engel van de Heer’-figuur, een vaag hippieachtig uitziende jonge vrouw, verschijnt aan verschillende wetenschappers die in evangelische termen spreken over de komende apocalyps en de mogelijkheid om gered te worden, maar ze is nooit vastgelegd op een beeldapparaat dat op haar gericht is. Het grote publiek wordt gewaarschuwd voor een monsterlijke uitdaging voor de aardse macht en het begrip wanneer het hele firmament van sterren aan de nachtelijke hemel verschillende keren aan en uit knippert en naar de mensheid ‘knipoogt’.
Kortom, het is een geweldig uitgangspunt, en er zijn zoveel oogverblindende VFX-brillen die daarbij horen, dat het de Oorlog van de werelden scenario lijkt weer fris.
De zwakste schakel in de verhaalketen is waarschijnlijk de groep personages die bekend staat als de ‘Oxford 5’ uit hun tijd als wonderkinderen en vrienden op de universiteit, van wie werd verwacht dat ze de wereld van de wetenschap in vuur en vlam zouden zetten. Van hen zijn er twee nog steeds nieuwkomers: de toegewijde natuurkundige Jin Cheng (Jess Hong) en de hoogstaande Auggie Salazar (Eiza González), wier baanbrekende experimenten met nanovezels haar aan de top van haar vakgebied hebben geplaatst.
Auggie’s vriend Saul Durand (Jovan Adepo) wordt nog steeds als veelbelovend beschouwd als onderzoeksassistent en is een steeds cynischere pothead geworden. Vriendelijk Will Downing (Alex Sharp) heeft geaccepteerd wat hij als zijn intellectuele beperkingen beschouwt en is zich teruggetrokken in het lesgeven, maar zijn algehele gebrek aan vertrouwen heeft hem er ook van weerhouden contact te maken met Jin, zijn geheime langdurige liefde. En ten slotte heeft de welvarende Jack Rooney (John Bradley) de wetenschap helemaal verlaten om een ondernemer in de snackvoeding te worden, wat hem rijk heeft gemaakt.
Een groot deel van het persoonlijke drama, de romantiek en de komische reliëfs van de serie worden hierdoor gegenereerd, die samen een soort samensmelting zijn van personages uit de bronboeken. Het lijkt een verstandige aanpassingsactie, maar soms wordt de formele kwaliteit van de manier waarop ze worden ingezet irritant. Al die YA-plot-apparaten over wie er contact maakt en wie met wie op pad is, moeten worden verdragen.
Toch zijn er een aantal goede toepassingen van de personages, vooral als het gaat om het beargumenteren van verschillende uitgangspunten met betrekking tot het mogelijke lot van de mensheid als de buitenaardse wezens daadwerkelijk over vierhonderd jaar op aarde landen, gebaseerd op de berekeningen van in hoeverre ze moeten reizen. (Hoewel blijkt dat de buitenaardse wezens al zoveel macht hebben over ongelukkige aardbewoners, moeten ze hier echt fysiek in een ruimteschip landen?)
“Waarom ontspannen we allemaal niet gewoon en doen we een gaai, want tegen die tijd zijn we allemaal dood?” vraagt Saul, terwijl hij de argumenten verwerpt dat we al onze strijdkrachten moeten inzetten om het gebied voor onze nakomelingen te verdedigen.
Dit zorgt voor een aantal vermakelijke scènes waarin hij om mysterieuze redenen door de Verenigde Naties wordt aangesteld als een van de drie ‘Wallfacers’, belast met het bedenken van een manier om de buitenaardse wezens te bestrijden die niet kunnen worden gedetecteerd door hun alomtegenwoordige toezicht. De theorie is dat de aliens geen gedachten kunnen lezen, dus Wallfacers moeten een plan bedenken en dan blinde gehoorzaamheid krijgen zodra ze tot actie overgaan. Saul weigert heel verstandig een Wallfacer te zijn, maar ontdekt dat hij is beland met handlers die hem overal volgen, het eens zijn met wat hij zegt, maar weigeren zijn zijde te verlaten om klaar te zijn wanneer hij begint met het uitvaardigen van bevelen om de mensheid te redden.
Aan het eind van de serie wil een van de Oxford 5-vrijwilligers zijn hersenen naar de buitenaardse vloot laten schieten. De hoop is dat de buitenaardse wezens het niet zullen kunnen laten om geavanceerde technologie te gebruiken om hem weer tot leven te wekken om meer over mensen te weten te komen. Het idee is dat als dat eenmaal gebeurt, hij op de een of andere manier informatie over de vloot terug naar de aarde kan sturen. Maar zelfs bereid om dat offer te brengen, weigert de vrijwilliger een loyaliteitseed aan de mensheid tegen de buitenaardse wezens te ondertekenen, omdat “Wat als ze beter zijn dan wij?”
Dit is zeker een brandende vraag: hoe kunnen ze erger zijn? Maar uit wat de personages opdoen over buitenaardse eigenschappen en neigingen, zou de aarde heel goed de ene meedogenloze moordgekke bende toproofdieren kunnen verruilen voor een andere. Hoe dan ook, het lijkt vrij duidelijk, gebaseerd op de ontvangst van de serie tot nu toe, dat grote aantallen van ons al verslaafd zijn en zullen afstemmen op het onvermijdelijke tweede seizoen om erachter te komen.
Bron: jacobin.com
