De toespraak waardoor ik uit Duitsland werd verbannen

Gefeliciteerd en oprechte dank dat u hier bent – ​​ondanks de bedreigingen, ondanks de ijzersterke politie buiten deze locatie, ondanks het arsenaal van de Duitse pers, ondanks de Duitse staat, ondanks het Duitse politieke systeem dat u demoniseert omdat u hier bent.

“Waarom een ​​Palestijns congres, mijnheer Varoufakis?” vroeg een Duitse journalist mij onlangs. Omdat, zoals Hanan Ashrawi ooit zei: “we er niet op kunnen vertrouwen dat degenen die het zwijgen worden opgelegd ons over hun lijden vertellen.”

Tegenwoordig is Ashrawi’s verstand deprimerend sterker geworden, omdat we er niet op kunnen vertrouwen dat de zwijgenden, die ook worden afgeslacht en uitgehongerd, ons over de bloedbaden en de hongersnood zullen vertellen.

Maar er is ook nog een andere reden: omdat een trots, fatsoenlijk volk, het Duitse volk, op een gevaarlijke weg wordt geleid naar een harteloze samenleving, doordat ze zich moeten associëren met een nieuwe genocide die in hun naam en met hun medeplichtigheid wordt uitgevoerd.

Ik ben noch Joods, noch Palestijns. Maar ik ben ongelooflijk trots om hier onder de Joden en Palestijnen te zijn – om mijn stem voor vrede en universele mensenrechten te laten samensmelten met Joodse stemmen voor vrede en universele mensenrechten, met Palestijnse stemmen voor vrede en universele mensenrechten. Het feit dat we hier vandaag samen zijn, is het bewijs dat samenleven niet alleen mogelijk is, maar dat het er al is.

‘Waarom geen Joods congres, meneer Varoufakis?’ vroeg dezelfde Duitse journalist mij, in de veronderstelling dat hij slim was. Ik verwelkomde zijn vraag.

Want als een enkele Jood waar dan ook wordt bedreigd, alleen maar omdat hij of zij Joods is, zal ik de Davidster op mijn revers dragen en mijn solidariteit betuigen – wat de kosten ook zijn, wat het ook kost.

Laten we dus duidelijk zijn: als Joden zouden worden aangevallen, waar ook ter wereld, zou ik de eerste zijn die een Joods congres zou organiseren waarin we onze solidariteit zouden kunnen laten blijken.

Op dezelfde manier zal ik, als Palestijnen worden afgeslacht omdat ze Palestijnen zijn – onder het dogma dat ze, om dood en Palestijns te zijn, Hamas moeten zijn geweest – mijn keffiyeh dragen en mijn solidariteit betuigen, wat de kosten ook zijn.

Universele mensenrechten zijn universeel of betekenen niets.

Met dit in gedachten beantwoordde ik de vraag van de Duitse journalist met een paar van mijn eigen vragen:

• Worden twee miljoen Israëlische Joden, die tachtig jaar geleden uit hun huizen en in een openluchtgevangenis werden gegooid, nog steeds vastgehouden in die openluchtgevangenis, zonder toegang tot de buitenwereld, met minimaal voedsel en water, zonder enige kans? van een normaal leven of van ergens heen reizen, terwijl je gedurende deze tachtig jaar periodiek gebombardeerd wordt? Nee.
• Worden Israëlische joden opzettelijk uitgehongerd door een bezettingsleger, terwijl hun kinderen kronkelend op de grond liggen en schreeuwen van de honger? Nee.
• Zijn er duizenden Joodse gewonde kinderen zonder overlevende ouders die door het puin kruipen van wat vroeger hun huizen waren? Nee.
• Worden Israëlische Joden gebombardeerd door de meest geavanceerde vliegtuigen en bommen ter wereld? Nee.
• Ervaren Israëlische Joden een volledige ecocide van het kleine landje dat ze nog hun eigendom kunnen noemen, zonder dat er één boom overblijft waaronder ze schaduw kunnen zoeken of waarvan ze de vruchten kunnen proeven? Nee.
• Worden Israëlisch-Joodse kinderen tegenwoordig door sluipschutters gedood op bevel van een lidstaat van de Verenigde Naties (VN)? Nee.
• Worden Israëlische Joden vandaag de dag door gewapende bendes uit hun huizen verdreven? Nee.
• Vecht Israël vandaag voor zijn bestaan? Nee.

Als het antwoord op een van deze vragen ja zou zijn, zou ik vandaag deelnemen aan een Joods solidariteitscongres.

Vandaag de dag hadden we graag een fatsoenlijk, democratisch en wederzijds respectvol debat willen voeren over de manier waarop we vrede en universele mensenrechten kunnen brengen voor iedereen – joden en Palestijnen, bedoeïenen en christenen – van de Jordaan tot de Middellandse Zee, met mensen die anders denken dan zij. ons.

Helaas heeft het hele Duitse politieke systeem besloten dit niet toe te staan. In een gezamenlijke verklaring waarin niet alleen de CDU-CSU (Christen-Democratische Unie – Christelijke Sociale Unie in Beieren) en de FDP (Vrije Democratische Partij), maar ook de SPD (Sociaal-Democratische Partij), de Groenen en, opmerkelijk genoeg, twee leiders van Die Linke (links), het politieke spectrum van Duitsland heeft de krachten gebundeld om ervoor te zorgen dat een dergelijk beschaafd debat, waar we het misschien niet mee eens zijn, nooit in Duitsland zal plaatsvinden.

Ik zeg tegen hen: jullie willen ons het zwijgen opleggen, ons verbannen, ons demoniseren, ons beschuldigen. U laat ons daarom geen andere keus dan uw belachelijke beschuldigingen te beantwoorden met onze eigen rationele beschuldigingen. Jij hebt hiervoor gekozen, niet wij.

U beschuldigt ons van antisemitische haat. Wij beschuldigen u ervan de beste vriend van de antisemiet te zijn door het recht van Israël om oorlogsmisdaden te plegen gelijk te stellen aan het recht van Israëlische Joden om zichzelf te verdedigen.

U beschuldigt ons ervan terrorisme te steunen. Wij beschuldigen u ervan legitiem verzet tegen een apartheidsstaat gelijk te stellen met wreedheden tegen burgers die ik altijd heb en altijd zal veroordelen, wie ze ook begaat – Palestijnen, Joodse kolonisten, mijn eigen familie, wie dan ook. Wij beschuldigen u ervan de plicht van het volk van Gaza niet te erkennen om de muur af te breken van de open gevangenis waarin zij al tachtig jaar opgesloten hebben gezeten – en dat u deze daad van het neerhalen van de muur van schaamte, die net zomin verdedigbaar is als de Berlijnse Muur was, met terreurdaden.

U beschuldigt ons ervan de Hamas-terreur van 7 oktober te bagatelliseren. Wij beschuldigen u ervan de tachtig jaar van Israëlische etnische zuivering van de Palestijnen en het opzetten van een ijzersterk apartheidssysteem in Israël en Palestina te bagatelliseren. Wij beschuldigen u ervan de langdurige steun van Benjamin Netanyahu aan Hamas te bagatelliseren als middel om de tweestatenoplossing die u beweert te steunen, te vernietigen. Wij beschuldigen u ervan de ongekende terreur die het Israëlische leger heeft ontketend op de bevolking van Gaza, op de Westelijke Jordaanoever, te bagatelliseren. en Oost-Jeruzalem.

U beschuldigt de organisatoren van het congres van vandaag ervan dat zij, en ik citeer, “niet geïnteresseerd zijn in het praten over mogelijkheden voor vreedzaam samenleven in het Midden-Oosten tegen de achtergrond van de oorlog in Gaza.” Ben je serieus? Ben je gek geworden?

Wij beschuldigen u ervan een Duitse staat te steunen die, na de Verenigde Staten, de grootste leverancier is van de wapens die de Netanyahu-regering gebruikt om Palestijnen af ​​te slachten als onderdeel van een groots plan om een ​​tweestatenoplossing te bewerkstelligen, en een vreedzaam samenleven tussen Joden en Palestijnen, onmogelijk. Wij beschuldigen u ervan nooit de pertinente vraag te hebben beantwoord die elke Duitser moet beantwoorden: hoeveel Palestijns bloed moet er vloeien voordat uw gerechtvaardigde schuldgevoel over de Holocaust is weggewassen?

Laten we dus duidelijk zijn: we zijn hier in Berlijn met ons Palestijnse congres omdat we, in tegenstelling tot het Duitse politieke systeem en de Duitse media, genocide en oorlogsmisdaden veroordelen, ongeacht wie ze begaat. Omdat wij ons verzetten tegen de apartheid in het land Israël-Palestina, ongeacht wie de overhand heeft – net zoals we ons verzetten tegen de apartheid in het Amerikaanse Zuiden of in Zuid-Afrika. Omdat we staan ​​voor universele mensenrechten, vrijheid en gelijkheid tussen joden, Palestijnen, bedoeïenen en christenen in het oude land Palestina.

En zodat we nog duidelijker zijn over de vragen, legitiem en kwaadaardig, die we altijd moeten beantwoorden:

Veroordeel ik de wreedheden van Hamas?

Ik veroordeel elke gruweldaad, wie de dader of het slachtoffer ook is. Wat ik niet veroordeel is gewapend verzet tegen een apartheidssysteem dat is ontworpen als onderdeel van een langzaam brandend maar onverbiddelijk programma voor etnische zuivering. Anders gezegd: ik veroordeel elke aanval op burgers, terwijl ik tegelijkertijd iedereen hulde breng die zijn leven riskeert om de muur af te breken.

Is Israël niet verwikkeld in een oorlog vanwege zijn bestaan?

Nee dat is het niet. Israël is een nucleair bewapende staat met misschien wel het meest technologisch geavanceerde leger ter wereld en het arsenaal aan Amerikaanse militaire machines in de rug. Er is geen symmetrie met Hamas, een groep die ernstige schade kan toebrengen aan de Israëli’s, maar geen enkele capaciteit heeft om het Israëlische leger te verslaan, of zelfs maar te voorkomen dat Israël doorgaat met het uitvoeren van de langzame genocide op de Palestijnen onder het systeem van Apartheid dat met geweld is opgezet. langdurige steun van de VS en de Europese Unie.

Zijn de Israëli’s niet terecht bang dat Hamas hen wil uitroeien?

Natuurlijk zijn ze dat! Joden hebben geleden onder een Holocaust die werd voorafgegaan door pogroms en een diepgeworteld antisemitisme dat eeuwenlang in Europa en Amerika doordrong. Het is niet meer dan normaal dat de Israëliërs in angst leven voor een nieuwe pogrom als het Israëlische leger failliet gaat. Door echter hun buren apartheid op te leggen en hen als onmenselijke mensen te behandelen, wakkert de Israëlische staat het vuur van het antisemitisme aan en versterkt hij de Palestijnen en Israëli’s die elkaar alleen maar willen vernietigen. Uiteindelijk dragen haar acties bij aan de verschrikkelijke onzekerheid die de Joden in Israël en de diaspora verteert. Apartheid tegen de Palestijnen is de ergste zelfverdediging van de Israëliërs.

Hoe zit het met antisemitisme?

Het is altijd een duidelijk en aanwezig gevaar. En het moet worden uitgeroeid, vooral onder de gelederen van mondiaal links en de Palestijnen die overal ter wereld strijden voor Palestijnse burgerlijke vrijheden.

Waarom streven de Palestijnen hun doelstellingen niet met vreedzame middelen na?

Dat deden ze. De PLO (Palestijnse Bevrijdingsorganisatie) erkende Israël en zag af van de gewapende strijd. En wat kregen ze ervoor? Absolute vernedering en systematische etnische zuivering. Dat is wat Hamas heeft gevoed en in de ogen van veel Palestijnen heeft geplaatst als het enige alternatief voor een langzame genocide onder de apartheid van Israël.

Wat moet er nu gebeuren? Wat zou vrede kunnen brengen in Israël-Palestina?

• Een onmiddellijk staakt-het-vuren.
• De vrijlating van alle gijzelaars – die van Hamas en de duizenden die door Israël worden vastgehouden.
• Een vredesproces, onder leiding van de VN, ondersteund door de toezegging van de internationale gemeenschap om een ​​einde te maken aan de apartheid en gelijke burgerlijke vrijheden voor iedereen te waarborgen.
• Wat betreft wat de apartheid moet vervangen, is het aan de Israëli’s en de Palestijnen om te beslissen tussen de tweestatenoplossing en de oplossing van één enkele federale seculiere staat.

Vrienden, we zijn hier omdat wraak een luie vorm van verdriet is.

Wij zijn hier niet om wraak te bevorderen, maar vrede en coëxistentie in heel Israël en Palestina.

We zijn hier om de Duitse democraten, inclusief onze voormalige kameraden van Die Linke, te vertellen dat ze zichzelf lang genoeg met schaamte hebben bedekt – dat twee fouten niet één goed zijn – en dat het toestaan ​​dat Israël wegkomt met oorlogsmisdaden geen verbetering zal brengen in de situatie de erfenis van Duitslands misdaden tegen het Joodse volk.

Naast het congres van vandaag hebben we in Duitsland de plicht om het gesprek te veranderen. We hebben de plicht om de overgrote meerderheid van de fatsoenlijke Duitsers daar te overtuigen dat universele mensenrechten van belang zijn. Dat betekent nooit meer, voor niemand meer. Joods, Palestijns, Oekraïens, Russisch, Jemenitisch, Soedanees, Rwandees – voor iedereen, overal.

In deze context ben ik verheugd aan te kondigen dat de Duitse politieke partij MERA25 van DiEM25 op het stembiljet zal staan ​​bij de verkiezingen voor het Europees Parlement komende juni – op zoek naar de stem van Duitse humanisten die hunkeren naar een lid van het Europees Parlement dat Duitsland vertegenwoordigt en de EU oproepen medeplichtigheid aan genocide, een medeplichtigheid die Europa’s grootste geschenk is aan de antisemieten in Europa en daarbuiten.

Ik groet jullie allemaal en stel voor dat we nooit vergeten dat niemand van ons vrij is als een van ons geketend is.