Van kernonderzeeërs en spraakmakende defensieverdragen tot politici die zich uiten over “onze beste vrienden”, de steun van de Australische regering aan het Amerikaanse imperium is verre van geheim. Maar de allerbelangrijkste bijdrage die Australië aan de alliantie levert, is veel ondoorzichtiger.
De verdedigingsfaciliteit Pine Gap ligt achttien kilometer ten zuidwesten van Alice Springs. Het werd in 1966 gelanceerd door een verdrag tussen de VS en Australië en herbergt meer dan 30 radiokoepels en antennesystemen. De faciliteit wordt voornamelijk beheerd door Amerikaanse inlichtingenorganisaties, de CIA en de National Security Agency (NSA), en heeft ongeveer 800 medewerkers, van wie de helft Australisch is.
Dat is ongeveer evenveel als beide regeringen ooit publiekelijk hebben bekendgemaakt over Pine Gap.
Als u de faciliteit nadert, wordt u gearresteerd, beboet en mogelijk zelfs gevangengezet. Slechts twee keer zijn mensen aangeklaagd op grond van de Defense Special Undertaking Act 1952, een draconisch stuk Koude Oorlog-wetgeving waarop een gevangenisstraf van maximaal zeven jaar staat en waarvoor de goedkeuring van de procureur-generaal vereist is. Beide keren waren tegen activisten die protesteerden bij Pine Gap.
Bijna alles wat we weten over Pine Gap is afkomstig van klokkenluiders en militaire experts.
De basisprincipes van de activiteiten zijn als volgt. Satellieten die vanuit Pine Gap worden geëxploiteerd, bevinden zich over het oostelijk halfrond, met name binnen het bereik van China, Rusland en het Midden-Oosten. Ze onderscheppen een breed scala aan signalen: telefoongesprekken, radiogolven, hitte gegenereerd door raketlanceringen en meer. Pine Gap decodeert de signalen en zet ze om in inlichtingen, waardoor de VS en Australië hun huidige en potentiële vijanden kunnen bespioneren en militaire operaties kunnen plannen.
Al meer dan vijftig jaar is Pine Gap een onmisbaar radertje in de westerse militaire machine, “misschien wel de belangrijkste Amerikaanse inlichtingenfaciliteit buiten dat land”, aldus deskundige Richard Tanter.
Pine Gap was de sleutel tot de Amerikaanse nucleaire oorlogsplanning tijdens de Koude Oorlog. Inlichtingen van de basis werden gebruikt voor de tapijtbombardementen op Cambodja, waarbij honderdduizenden mensen omkwamen tijdens de oorlog in Vietnam. Uit documenten die in 2013 door Edward Snowden waren gelekt, bleek dat Pine Gap de kern vormde van de Amerikaanse drone-aanvalscampagnes in Pakistan, het Midden-Oosten en Noord-Afrika.
De basis is ook een belangrijke informatiebron voor Israël geweest. In 1973 hielp de inlichtingendienst van Pine Gap Israël belangrijke militaire doorbraken te realiseren in zijn oorlog met een coalitie van Arabische staten. David Rosenberg, een voormalige hooggeplaatste medewerker van de NSA die achttien jaar bij Pine Gap werkte, vertelde het Gederubriceerd Australië in november “houdt de Pine Gap-faciliteit toezicht op de Gazastrook en de omliggende gebieden met al haar middelen, en verzamelt zij inlichtingen die nuttig worden geacht voor Israël”.
We zullen nooit weten hoeveel Palestijnen, Cambodjanen, Pakistanen en anderen hun doodvonnis hebben laten uitschrijven in de woestijn van het Northern Territory.
Hoewel het al veel heeft bijgedragen aan de Amerikaanse militaire dominantie, zou Pine Gap een nog grotere rol kunnen spelen in een toekomstige oorlog met China. Volgens Richard Dearlove, een voormalige Britse spionagechef, speelt de locatie een centrale rol in het westerse toezicht op China. De locatie en technische mogelijkheden maken het tot een ongeëvenaarde aanwinst voor elke westerse aanval in Oost-Azië.
Sommige critici van Pine Gap zien het als een voorbeeld van hoe Australië wordt gedupeerd door de VS: er zijn zelfs kamers waar Australiërs niet binnen kunnen!
“Beseffen ze hoeveel van onze soevereiniteit we met Pine Gap aan de VS hebben doorgegeven?”, schold voormalig diplomaat Bruce Haigh in 2020 uit. “Wat zijn we aan het doen? Waar zijn we in bedrogen?”
Maar de Australische heersers weten precies wat ze doen; Pine Gap speelt een belangrijke rol bij het versterken van het Australische imperialisme.
Ten eerste wordt de faciliteit ongetwijfeld gebruikt om de eigen buitenlandse belangen en interventies van Australië te ondersteunen. Dit land is geen onbekende op het gebied van spionage. In 2004 afluisterde Australië bijvoorbeeld de kantoren van de Oost-Timorese premier af tijdens onderhandelingen over olie- en gasvoorraden. Het is niet moeilijk om te zien hoe toegang tot de beste militaire inlichtingentechnologie ter wereld van nut zou kunnen zijn voor de politici en generaals in Canberra.
Belangrijker nog is dat Pine Gap Australië heeft geïntegreerd in het netwerk van de Amerikaanse militaire macht dat de Azië-Pacific domineert. Australische leiders erkennen dat hun verwevenheid met de grootste supermacht ter wereld helpt om hun eigen economische, politieke en militaire gewicht door associatie te vergroten. Het hosten van Pine Gap is waarschijnlijk de belangrijkste invloed die Australië binnen de alliantie heeft.
Maar wat goed is voor de Australische heersende klasse is levensbedreigend voor de rest van ons. Pine Gap zou een belangrijk doelwit kunnen worden voor China of een andere macht die in oorlog is met de VS, en dat conflict naar het Northern Territory kunnen slepen.
Politici zijn zich al lang bewust van deze dreiging. Uit een rapport uit 1980 in opdracht van de regering-Menzies blijkt dat in het geval van een oorlog met de Sovjet-Unie “nucleaire aanvallen op [the Pine Gap] voorzieningen zouden zich waarschijnlijk voordoen”. Voormalig Labour-leider Kim Beazley gaf in 1996 toe: “[W]We accepteerden dat de gezamenlijke faciliteiten waarschijnlijk doelwitten waren, maar we accepteerden het risico daarvan voor wat wij zagen als de voordelen van de mondiale stabiliteit”.
Pine Gap is een van de belangrijkste monumenten van Australië voor de grote westerse waarden: geheimhouding, terreur en oorlog. Het moet op de grond worden gescheurd.
Bron: redflag.org.au
