Met dank aan Break Free van plastic
Dit verhaal is oorspronkelijk gepubliceerd door Maalkoren en wordt hier weergegeven als onderdeel van de Klimaatbureau samenwerking.
Hoe meer plastic een bedrijf maakt, hoe meer vervuiling het creëert.
Dat ogenschijnlijk voor de hand liggende, maar voorheen onbewezen punt, is de belangrijkste conclusie uit een eerste studie in zijn soort die woensdag in het tijdschrift werd gepubliceerd. Wetenschappelijke vooruitgang. Onderzoekers van een tiental universiteiten over de hele wereld ontdekten dat voor elke toename van 1 procent in de hoeveelheid plastic die een bedrijf gebruikt, er een daarmee samenhangende stijging van 1 procent in de bijdrage aan het mondiale plastic zwerfvuil gepaard gaat.
Met andere woorden: als Coca-Cola een tiende van al het plastic in de wereld produceert, voorspelt het onderzoek dat de drankgigant verantwoordelijk is voor ongeveer een tiende van het identificeerbare plastic zwerfvuil op stranden of in parken, rivieren en andere ecosystemen.
Die bevinding “schudde me enorm, ik was echt radeloos”, zegt Win Cowger, onderzoeker aan het Moore Institute for Plastic Pollution Research en hoofdauteur van het onderzoek. Het suggereert dat de luidkeels verkondigde inspanningen van bedrijven om hun plastic voetafdruk te verkleinen “helemaal niet veel opleveren” en dat er meer nodig is om de hoeveelheid plastic die ze produceren terug te dringen.
Het is veelbetekenend dat het de oproepen steunt van afgevaardigden van het mondiale plasticverdrag van de Verenigde Naties – dat tot en met dinsdag zijn vierde gespreksronde in Ottawa, Canada ondergaat – om de productie te beperken als primair middel om ‘een einde te maken aan de plasticvervuiling’.
“Wat de data zeggen is dat als de status quo niet op grote schaal verandert – als de sociale normen rond de snelle consumptie en productie van nieuwe materialen niet veranderen – we niet zullen zien wat we willen,” vertelde Cowger. Maalkoren.
Dat de plasticproductie in verband moet worden gebracht met plasticvervuiling is intuïtief, maar tot nu toe is er weinig kwantitatief onderzoek gedaan om dit te bewijzen, vooral niet per bedrijf. Misschien wel het belangrijkste gerelateerde onderzoek op dit gebied verscheen in een artikel uit 2020 dat werd gepubliceerd in Milieuwetenschappen en technologie waaruit blijkt dat de totale plasticvervuiling van de zee toenam naast de mondiale plasticproductie. Ander onderzoek sindsdien heeft de zich snel uitbreidende ‘plastic smog’ in de oceanen van de wereld gedocumenteerd en voorspelde een stijging van de plasticproductie in de komende decennia.
De Wetenschappelijk vooruitgang Het artikel is gebaseerd op meer dan 1.500 ‘merkaudits’ die tussen 2018 en 2022 zijn gecoördineerd door Break Free From Plastic, een coalitie van meer dan 3.000 milieuorganisaties. Vrijwilligers in 84 landen verzamelden meer dan 1,8 miljoen stukjes plastic afval en telden het aantal artikelen dat door specifieke bedrijven werd bijgedragen.
Ongeveer de helft van het zwerfvuil dat vrijwilligers verzamelden, kon niet aan een specifiek bedrijf worden gekoppeld, omdat het nooit een logo had of omdat de merknaam vervaagd of versleten was. Van de rest kwam een klein handjevol bedrijven – vooral in de voedingsmiddelen- en drankensector – het vaakst opdagen. De grootste vervuilers waren Coca-Cola, PepsiCo, Nestlé, Danone, Altria – het moederbedrijf van Philip Morris USA – en Philip Morris International (een afzonderlijk bedrijf dat veel van dezelfde producten verkoopt).
Ruim 1 op de 10 stuks was afkomstig van Coca-Cola, met een aanzienlijke marge de grootste vervuiler. In totaal waren slechts 56 bedrijven verantwoordelijk voor de helft van de plastics met herkenbare merknamen.
De onderzoekers hebben de bijdrage van elk bedrijf aan de plasticvervuiling uitgezet tegen zijn bijdrage aan de wereldwijde plasticproductie (gedefinieerd door massa, in plaats van het aantal items). Het resultaat was de nette, één-op-één-relatie tussen productie en vervuiling die Cowger zoveel ellende bezorgde.
Veel van de grootste vervuilers die in het onderzoek zijn geïdentificeerd, hebben vrijwillig toegezegd om hun buitensporige plastic voetafdruk aan te pakken. Coca-Cola zegt bijvoorbeeld dat het ernaar streeft het gebruik van “nieuw plastic afkomstig uit niet-hernieuwbare bronnen” de komende vijf jaar met 3 miljoen ton te verminderen, en tegen 2030 een kwart van zijn dranken in herbruikbare of hervulbare containers te verkopen.
Tegen die datum wil het bedrijf ook een fles of blikje inzamelen en recyclen voor elk verkocht flesje. Pepsi heeft een soortgelijk doel om het gebruik van nieuw plastic tegen het einde van dit decennium terug te brengen tot 20 procent onder het niveau van 2018. Nestlé zegt dat het het gebruik van nieuw plastic vanaf 2022 met 10,5 procent heeft verminderd en is van plan om tegen 2025 verdere reducties te realiseren.
In antwoord op het verzoek van Grist om commentaar somde een woordvoerder van Coca-Cola een aantal doelstellingen van het bedrijf op: het verminderen van plastic verpakkingen, het verhogen van de gerecyclede inhoud en het opschalen van herbruikbare alternatieven. “We geven om de impact van elk drankje dat we verkopen en doen er alles aan om ons bedrijf op de juiste manier te laten groeien”, aldus de woordvoerder.
Op dezelfde manier zei een PepsiCo-vertegenwoordiger dat het bedrijf ernaar streeft “de verpakkingen die we gebruiken te verminderen, herbruikbare modellen op te schalen en samen te werken om inzamelings- en recyclingsystemen verder te ontwikkelen.” Ze bevestigden de steun van Pepsi voor een ‘ambitieus en bindend’ VN-verdrag om ‘de plasticvervuiling te helpen aanpakken’.
In een reactie na publicatie van dit verhaal zei Altria dat het van mening is dat het onderzoek “fundamenteel onjuist” is, omdat Phillip Morris USA alleen in de VS actief is, maar toch gegevens uit meer dan 80 landen omvat. “Het is dus onmogelijk dat Altria en PM USA verantwoordelijk zijn voor 2 procent van de wereldwijde vervuiling door merkplastics, meldt dit onderzoek. Volgens de Amerikaanse gegevens staat Altria zelfs niet op de lijst van de topbedrijven, wat verder aantoont dat deze studie ten onrechte plasticafval dat internationaal wordt aangetroffen, aan onze bedrijven toeschrijft.”
Twee van de andere grootste vervuilende bedrijven hebben niet gereageerd op een verzoek om commentaar.
Het is vermeldenswaard dat veel van de plannen van de bedrijven betrekking hebben op het vervangen van nieuw plastic door gerecycled materiaal. Dit lost niet noodzakelijkerwijs het probleem op dat wordt geschetst in het Science Advances-onderzoek, aangezien plastic producten niet minder snel in het zwerfvuil terechtkomen alleen maar omdat ze uit gerecycled materiaal bestaan. Er is ook een limiet aan het aantal keren dat plastic gerecycled kan worden (experts zeggen slechts twee of drie keer) voordat het naar een stortplaats of verbrandingsoven moet worden gestuurd. Veel plastic voorwerpen kunnen helemaal niet worden gerecycled.
Richard Thompson, hoogleraar mariene biologie aan de Universiteit van Plymouth in Groot-Brittannië, prees de onderzoekers voor hun “zeer nuttige bijdrage aan ons begrip van het verband tussen productie en vervuiling.” Hij zei dat de bevindingen vorm kunnen geven aan regelgeving om bedrijven financieel verantwoordelijk te maken voor plastic afval – op basis van de specifieke hoeveelheid die zij bijdragen aan het milieu.
De bevindingen zouden ook informatie kunnen geven over de onderhandelingen van deze week over het mondiale plasticverdrag van de VN, waar afgevaardigden blijven sparren over de vraag of en hoe de productie moet worden beperkt. Volgens Cowger zullen de onderhandelaars, als het verdrag werkelijk tot doel heeft “een einde te maken aan de plasticvervuiling” – zoals het in zijn mandaat stelt – verder moeten denken dan vrijwillige maatregelen en grote producenten moeten reguleren.
“Het zal niet Coca-Cola of een ander groot bedrijf zijn dat zegt: ‘Ik ga mijn plastic tegen 2030 verminderen, je zult zien’”, zei Cowger tegen Grist. “Het wordt een land dat zegt: ‘Als je in 2030 niet bezuinigt, krijg je een enorme boete.’”
Bron: www.motherjones.com
