Volgende week zullen we getuige zijn van een zeldzame en historische gebeurtenis: een vakbond van bijna vijftigduizend arbeiders die een staking lanceert om het recht op vrije meningsuiting te verdedigen en de afstoting van de Israëlische apartheid en genocide te eisen.
Vandaag hebben leden van United Auto Workers (UAW) Local 4811, de vakbond die achtenveertigduizend afgestudeerde studenten en ander academisch personeel in het systeem van de Universiteit van Californië (UC) vertegenwoordigt, aangekondigd dat zij op maandag 20 mei zullen staken. nadat de vakbond eerder deze week met instemming van 79 procent een staking goedkeurde.
De leiding van de vakbond riep de stemming uit als reactie op de behandeling door de UC-campussen van studenten die uit solidariteit met Palestina hebben geprotesteerd door kampen op te zetten op hun respectieve campussen. Twee weken geleden stond de campuspolitie op de UCLA paraat terwijl pro-Israëlische tegendemonstranten het kamp met geweld aanvielen; De volgende dag ontruimde de politie het kampement en arresteerde meer dan tweehonderd demonstranten – van wie velen minder dan vierentwintig uur eerder waren aangevallen.
Het incident, samen met de onderdrukking van geweldloze studentenprotesten bij UC San Diego en UC Irvine, bracht UAW Local 4811 ertoe aanklachten wegens oneerlijke arbeidspraktijken (ULP) in te dienen tegen de UC, de wettelijke basis voor de staking. De vakbond beschuldigt de UC ervan het recht van haar leden op vreedzaam politiek protest te hebben geschonden.
Op zijn website heeft UAW 4811 het universitaire systeem opgeroepen om de situatie te ‘de-escaleren’ door aan een aantal eisen te voldoen, waaronder amnestie voor alle studenten en werknemers die te maken krijgen met disciplinaire maatregelen of arrestatie wegens protest, evenals de afstoting van de universiteit van wapenleveranciers. en anderen die profiteren van de Israëlische aanval op Gaza – belangrijke eisen van de studentenkampbeweging die hogescholen en universiteiten in het hele land in rep en roer brengt.
Op maandag 20 mei staat UC Santa Cruz op pic.twitter.com/Z0tPmzEWtw
— UAW 4811 (@uaw_4811) 17 mei 2024
Lokaal 4811 adopteert de ‘stand-up staking’-tactiek die UAW-autoarbeiders vorig jaar hebben ingezet in hun eigen staking tegen de Grote Drie autofabrikanten. In plaats van alle werknemers in één keer te laten vertrekken, roept de vakbond specifieke werkplekken één voor één op om op strategische wijze druk op de werkgever op te bouwen. Werknemers van UC Santa Cruz zullen vanaf maandag de eerste groep zijn die gaat staken. (Werknemers van UC Santa Cruz waren op 1 mei al bezig met een eendaagse wilde kat voor desinvestering.)
De staking is om een aantal redenen historisch. Ten eerste vertegenwoordigt het het potentieel voor de grootste interventie tot nu toe van een vakbond in de Palestijnse beweging op de campus. De staking zou een ernstige ontwrichting voor de universiteit kunnen betekenen, en de toepassing van een krachtige bron van macht voor demonstranten om hun belangrijkste eis van desinvestering te verwezenlijken.
Ten tweede betekent het dat een grote vakbond haar macht op een zeldzame manier gebruikt: met een politieke staking. In plaats van alleen op te komen voor de “brood-en-boter”-belangen van haar leden, slaat Local 4811 op rond de direct politieke kwesties van de oorlog in Gaza en de vrijheid van meningsuiting.
Om beide redenen suggereert de staking veelbelovende wegen voorwaarts voor degenen die gerechtigheid zoeken voor Palestina, voor de arbeidersbeweging en voor links in bredere zin. Om druk uit te oefenen op de Amerikaanse regering om haar steun aan de Israëlische misdaden te beëindigen, moet de studentenprotestbeweging bredere sociale lagen erbij betrekken, vooral degenen die de macht hebben om grote sociale en economische ontwrichting te veroorzaken. Een vakbond die achtenveertigduizend werknemers in de hele staat vertegenwoordigt, heeft precies dat.
De stoutmoedigheid van Local 4811 bij het aandringen op een stakingsstemming rond de protesten is op zijn beurt ongetwijfeld mogelijk gemaakt door de oproep van UAW International tot een staakt-het-vuren in Gaza. Dat standpunt brak met de historische banden van de vakbond met en steun voor Israël; het kwam tot stand dankzij de opkomst van een hervormend leiderschap, vertegenwoordigd door UAW-president Shawn Fain, die heeft geprobeerd de vakbond een militante geest terug te geven. Maar de hervormde UAW heeft ook expliciete politieke standpunten ingenomen – niet alleen over Palestina, maar ook over de noodzaak voor de federale overheid om een rechtvaardige transitie te garanderen en de eis van een tweeëndertigurige werkweek.
Het harde optreden tegen de protesten op de campus leidt ertoe dat delen van de vakbond de mantel van het verdedigen van de vrijheid van meningsuiting op zich nemen, waaronder UAW Region 9A (die veel vakbonden van academische werknemers in het noordoosten vertegenwoordigt) en nu 4811 in Californië. Door de bereidheid te tonen om de rechten van studenten en werknemers op vrije meningsuiting aan te vechten, plaatst de vakbond een waarde met een wijdverspreide aantrekkingskracht in het centrum van de Palestijnse solidariteitsbeweging. Het verbinden van de waarde van de vrijheid van meningsuiting met de vraag naar een staakt-het-vuren in Gaza en een einde aan de Amerikaanse steun aan de Israëlische oorlogsmachine kan van cruciaal belang zijn voor de groei van de beweging.
Maar de vrijheid van meningsuiting is niet alleen waardevol als onderdeel van de berichtenstrategie, en is niet alleen belangrijk voor pro-Palestijnse demonstranten. Het is een cruciaal aspect van de democratie en een centraal links ideaal dat momenteel wordt aangevallen door universiteitsbestuurders en lokale en deelstaatregeringen, zelfs in de blauwe staten, en dat belooft nog ernstiger te worden aangevallen als Donald Trump wordt herkozen. Vakbonden moeten zich absoluut bezighouden met het beschermen van het recht van werknemers om te protesteren en op te komen tegen werkgevers die dat recht schenden. Hierin geeft Lokaal 4811 het goede voorbeeld.
De verdediging van de vrijheid van meningsuiting en andere burgerlijke vrijheden zou de kern moeten vormen van een bredere linkse visie op het uitbreiden van vrijheid en democratie, zoals dat het geval was voor socialisten aan het einde van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw. Als militante, democratische vakbonden de strijd aangaan voor een dergelijke visie, en mensen die zich in verschillende culturele en economische situaties bevinden – iedereen, van bijvoorbeeld autoarbeiders uit Detroit tot PhD-studenten in Californië – in staat zijn een gemeenschappelijk doel in die strijd te vinden, dan zal links dat doen. zich in een goede positie bevinden om grote vooruitgang te boeken.
Bron: jacobin.com
