Deze slachtoffers van kinderseksmisbruik hadden de kans om gerechtigheid te krijgen. Het Hooggerechtshof van Louisiana heeft het weggenomen. – Moeder Jones

Als tiener in de jaren negentig, Zack werd routinematig misbruikt door een oudere man die verbonden was aan zijn kerk in Louisiana. Zack, die vroeg om zijn echte naam niet te gebruiken om zijn privacy te beschermen, zei dat de misbruiker hem vaak het gevoel gaf dat hij verantwoordelijk was voor de aanranding, ondanks het feit dat hij minderjarig was. Toen het misbruik aan het licht kwam, deed zijn kerk niets om dit gevoel te verdrijven: zijn aanvaller werd gevraagd de kerk een jaar te verlaten voordat hij mocht terugkeren. In de jaren die volgden zag Zack berichten over het nieuws van slachtoffers van kindermisbruik die met succes hun kerken aanklaagden en hij wilde hetzelfde doen – maar tegen de tijd dat deze optie bij hem opkwam, had zijn zaak de verjaringstermijn van Louisiana al overschreden.

In 2021 kreeg Zack eindelijk een tweede kans op gerechtigheid, toen de staatswetgever van Louisiana een driejarige ‘terugblikperiode’ goedkeurde, waardoor slachtoffers van kinderseksmisbruik civiele rechtszaken konden aanspannen over misdaden die vele jaren in het verleden plaatsvonden. Hij begon zich voor te bereiden om zijn claim in te dienen vóór de deadline die de wetgever in juni 2024 had opgelegd. Maar toen, in maart van dit jaar, voordat Zack zijn rechtszaak kon indienen, schrapte het Hooggerechtshof van Louisiana de terugblikperiode en oordeelde dat het ongrondwettelijk was. . Het was verpletterend nieuws voor Zack en honderden andere overlevenden van Louisiana, die nu moeten wachten op de resultaten van een langdurige juridische strijd om te zien of ze verder kunnen gaan met hun claims. Op een zeldzame manier stemde de rechtbank ermee in de zaak eerder deze maand opnieuw te behandelen, met aanvullende informatie die deze week zou moeten worden ingediend. Als de uitspraak standhoudt, betekent dit dat volwassen overlevenden zoals Zack een van hun weinige opties zullen hebben verloren om gerechtigheid via het rechtssysteem te bereiken.

Terugblikvensters kunnen een reddingslijn zijn voor slachtoffers wier claims voorheen waren uitgesloten door verjaringstermijnen, en ze zijn essentieel geweest in enkele van de meest spraakmakende zaken in het post-MeToo-tijdperk, waaronder de rechtszaak van E. Jean Carroll tegen Donald Trump . Volgens de kinderrechtendenktank Child USA hebben twintig staten sinds 2018 wetten aangenomen die slachtoffers van seksueel misbruik van kinderen de mogelijkheid bieden civiele rechtszaken aan te spannen. De uitspraak van het Hooggerechtshof van Louisiana in maart maakt Louisiana, samen met Utah, een van de slechts twee staten die deze wetten ongrondwettig verklaren.

In zijn 4-3-uitspraak koos het Hooggerechtshof van Louisiana de kant van het katholieke bisdom Lafayette, dat een constitutionele uitdaging had ingebracht tegen de terugkijkwet nadat het was aangeklaagd door elf overlevenden van seksueel kindermisbruik. De rechtbank oordeelde dat de terugblikperiode inbreuk maakte op het recht van het bisdom om zichzelf te verdedigen tegen civiele rechtszaken met gebruikmaking van de verjaringstermijn.

De beslissing heeft potentiële gevolgen, niet alleen voor de slachtoffers in de Lafayette-zaak, maar ook voor honderden andere overlevenden met hangende misbruikclaims tegen andere kerken. In New Orleans hebben ruim 500 overlevenden claims ingediend tegen het aartsbisdom wegens seksueel misbruik. Momenteel wachten ze op de resultaten van een jarenlange faillissementsprocedure die zal bepalen welke vorm van restitutie zij eventueel van de kerk zullen krijgen. Nu worden de slachtoffers geconfronteerd met nog meer onzekerheid over wat ze aan het einde van dit proces kunnen ontvangen. Als het besluit van de rechtbank om het terugkijkvenster in te trekken standhoudt, zal elke overlevende moeten bewijzen dat zijn zaak voldoet aan een van de beperkte uitzonderingen op de beperkingen van de staat – bijvoorbeeld als hij herinneringen aan het misbruik had onderdrukt. Deze uitzonderingen worden echter zelden toegestaan, vertelden advocaten mij.

“Dat de rechtbank oordeelde dat de wetgevende macht niet eens de macht heeft om claims nieuw leven in te blazen, was voor mij een grote verrassing”, aldus Zacks advocaat, Kristi Schubert. “Veel van mijn klanten waren gewoon compleet ontdaan. Het stuurde hen de boodschap dat het recht van een kindermisbruiker om aan de verantwoordelijkheid voor kinderverkrachting te ontsnappen belangrijker is dan het recht van de overlevende van seksueel misbruik om gerechtigheid te krijgen.”

Steve McEvoy, een andere cliënt van Schubert en een van de slachtoffers in de zaak New Orleans, zei dat hij decennialang met alcoholverslaving en geestelijke gezondheidsproblemen kampte omdat hij als kind was verkracht. Zijn geestelijke gezondheidsproblemen kwamen opnieuw naar voren na de uitspraak van de rechtbank, maar deze keer had hij een netwerk van medeslachtoffers om hem er doorheen te helpen. “Je lichaam wil gewoon gaan liggen, maar mentaal moet je een andere kant op gaan”, zei hij. “Je hebt zoveel mensen om je heen die bereid zijn te vechten.”

Na de uitspraak dienden zowel de eisers als de procureur-generaal van Louisiana, Liz Murrill, verzoeken in bij de rechtbank om de zaak te heroverwegen. Murrill schreef dat de beslissing van de rechtbank “de kern van de scheiding der machten raakt.” De rechterlijke macht heeft haar rol overschreden, voegde ze eraan toe, en riskeerde een toekomst waarin rechtbanken “beleidsbeslissingen zullen gaan nemen in plaats van de beleidsvorming aan de wetgevende macht en de uitvoerende macht over te laten.”

Terwijl de overlevenden wachten op de resultaten van de repetitie van het Hooggerechtshof, werkt de wetgevende macht van de staat Louisiana aan een wetsvoorstel om de terugblikperiode met nog eens drie jaar te verlengen, tot 2027. Het wetsvoorstel is door de Senaat aangenomen en wacht op goedkeuring door het Huis. Maar de toekomst van het wetsvoorstel is onzeker als het Hooggerechtshof zijn uitspraak handhaaft.

Zoals Schubert opmerkte, zou de beslissing van de rechtbank gevolgen kunnen hebben die veel verder reiken dan de huidige misbruikzaken die hun weg vinden door het rechtssysteem. “Eén ding waarvan ik echt zou willen dat meer mensen het zouden begrijpen, is dat het terugblikvenster niet alleen gaat over het ten goede komen aan de overlevenden van het misbruik zelf”, zei ze. “Het komt iedereen ten goede, omdat civiele rechtszaken met betrekking tot claims van seksueel misbruik in de kindertijd een cruciale rol spelen bij het dwingen van organisaties om hun beleid te verbeteren en eindelijk de bescherming tegen misbruik serieus te gaan nemen.”