De Israëlische oorlog tegen Gaza heeft tot voor kort een verwaarloosbare impact gehad op de Australische campussen. Studenten hebben de reguliere protestmarsen bijgewoond die in de meeste hoofdsteden plaatsvinden, maar op de campussen zelf is het relatief rustig gebleven. Aan de Universiteit van Melbourne, een instelling met een lange geschiedenis van studentenactivisme, heeft de studentenvakbond op schandelijke wijze zelfs een motie ingetrokken die zij onder druk van de zionisten had aangenomen ter ondersteuning van Palestina.
Op 23 april veranderde dit allemaal. Geïnspireerd door het standpunt van Amerikaanse studenten aan Columbia University die op bevel van het universiteitsbestuur op brute wijze werden aangevallen door de NYPD, richtten studenten aan de Universiteit van Sydney hun eigen solidariteitskamp in Gaza op. Net als de Amerikaanse studenten waren hun eisen onder meer dat de universiteit zou stoppen met wapenonderzoek, dat de universiteit en de regering de banden met Israël zouden verbreken en dat er onmiddellijk een einde zou komen aan de Israëlische aanval op Gaza.
De studenten sloegen hun kamp op in het hart van de campus, en het werd al snel een centrum van activiteit, waarbij honderden studenten betrokken raakten bij het beschilderen van spandoeken, het schrijven van persberichten, het houden van discussiegroepen en het doen van aankondigingen tijdens lezingen. Het idee, vertelde Jasmine Alrawi, voorzitter van Students for Palestine Rode vlag, is om “het bewustzijn te vergroten en de aandacht te vestigen op de manieren waarop de genocide in Israël wordt geholpen en ondersteund door onze eigen universiteit, en om meer studenten te betrekken bij activisme en het opkomen voor de zaak van de Palestijnen. Onze regering, de oppositie, onze universiteit, onze media en een groot deel van het maatschappelijk middenveld in Australië steunen en verdedigen Israël. Anderen worden geïntimideerd door hun steun aan Palestina te betuigen, uit vrees dat zij als antisemitisch zullen worden belasterd. Wij zijn hier om te laten zien dat intimidatie niet langer werkt. Elke dag zien we de hartverscheurende beelden van genocide, hongersnood en ontheemding met onze eigen ogen. En wij weigeren erover te zwijgen.”
De Australian National University in Canberra en Melbourne University waren de volgende campussen die zich bij de beweging voegden, en activisten richtten een paar dagen later soortgelijke kampen op. Volgens Carter Chryse, lid van Students for Palestine en ANU-kampdeelnemer, is het kamp gastheer geweest voor “dagelijkse toespraken en heeft het enorme steun van de gemeenschap gekregen. We hebben van allerlei dingen donaties gehad en veel bemoedigende woorden. Tientallen studenten blijven overnachten en dat aantal groeit.”
Sindsdien zijn er kampementen gevestigd aan de Universiteit van Queensland, Adelaide University, Curtin University, Monash University en er zijn er nog meer gepland. Dit vertegenwoordigt de ernstigste explosie van nationaal studentenprotest sinds de beweging tegen de oorlog in Vietnam eind jaren zestig.
Net als in de VS heeft het universiteitspersoneel zich achter de studenten geworpen. Afdelingen van de National Tertiary Education Union hebben moties aangenomen ter ondersteuning van de kampen, hebben sprekers naar bijeenkomsten en toespraken in de kampen gestuurd, en sommige medewerkers van de Universiteit van Melbourne hebben zelfs hun klassen naar de kampen gebracht om solidariteit te tonen en Leer studenten over activisme voor sociale rechtvaardigheid. NTEU-activist aan de Universiteit van Sydney, Alma Torlakovic, die het protestkamp op de campus steunt, vertelde Rode vlag “Het personeel hier steunt uiteraard het recht van studenten om te protesteren. Maar het is meer dan dat. Vakbondsleden hebben gezien wat er met de universiteiten in Gaza is gebeurd; in januari van dit jaar was elke universiteit in Gaza verwoest. Dat blijkt uit de Euro-Med Human Rights Monitor. Bijna 100 professoren zijn vermoord, samen met duizenden studenten. Maar als we ons hiertegen uitspreken, worden we behandeld als criminelen of dwepers. Het niveau van repressie en aanvallen op de academische vrijheid in de VS en Europa is schokkend; professoren zijn ontslagen, onderzocht en gestraft omdat ze op redelijke wijze hun bezorgdheid uitten over de oorlog in Israël en hun sympathie voor het lot van de Palestijnen. We hebben de plicht hiertegen op te komen – om het recht te verdedigen om de machtigen te bekritiseren en om door middel van protest naar die kritiek te handelen.”
Anders dan in de VS hebben de campusbeheerders er tot nu toe voor gekozen de kampementen te tolereren in plaats van ze te onderdrukken. De politie is niet gebeld en de studenten hebben zich redelijk vrij kunnen organiseren. Dit heeft de aanhangers van Israël boos gemaakt, die oppositie tegen de huidige genocide als beledigend en een vorm van onverdraagzaamheid zien. Dat zei Noah Loven, president van de Australaziatische Unie van Joodse Studenten, tegen de krant Australisch
dat Joodse studenten “niet veilig” zijn op de campus vanwege de protesten. Maar demonstranten maken bezwaar tegen de veronderstelling dat alle Joden de genocide van Israël tegen de Palestijnen steunen, en dat Joodse studenten zich daarom beledigd voelen door protesten daartegen. “Er waren Joodse studenten bij het kamp betrokken, ze hebben op bijeenkomsten gesproken en zijn hier georganiseerd aanwezig”, vertelde kamporganisator Liam Parry-Mills van de Universiteit van Queensland. Rode vlag, “En ik weet uit communicatie met andere protestorganisatoren dat dit het geval is in andere kampen in het hele land”. De Joodse Raad van Australië heeft ook zijn steun uitgesproken voor de protesten en schrijft in een openbare verklaring dat zij “de beweringen dat deze protesten een bedreiging vormen voor Joodse studenten en personeel krachtig afwijst”.
Andere aanhangers van Israël, zoals Chris Kenny die schrijft in de Australisch, proberen de demonstranten in diskrediet te brengen door hen te impliceren of openlijk te beschuldigen van steun aan Hamas. Kenny bracht zijn tijd door in het kamp van de Universiteit van Sydney door studenten lastig te vallen om de aanval van 7 oktober te veroordelen. Maar zoals een van zijn doelwitten, Josh Lees, lid van de Palestine Action Group, opmerkte Rode vlag “Er wordt niet voortdurend een beroep gedaan op de aanhangers van Israël om afstand te nemen van de gestoorde gekken die de genocide in Israël achtervolgen. Maar kijk eens wie de oorlogskamer vormt: het zijn religieuze fundamentalisten die extreem geweld gebruiken om hun visie van een uitgebreide religieuze staat te verwezenlijken.”
De uitbarsting van studentenactivisme ter ondersteuning van Palestina is historisch. Het bouwt voort op een beweging tegen de Gaza-oorlog die zonder precedent is in de Australische politiek. De media hebben misschien geprobeerd het te begraven, maar het blijkt erg moeilijk te onderdrukken. De acties van de studenten, samen met de duizenden die regelmatig marcheren, moties indienen in raden, wapenbedrijven oppakken en werkonderbrekingen organiseren, zijn een bron van hoop in een wereld van brutaliteit en oorlog.
Bron: redflag.org.au
