Israël exploiteert Palestijnen in gevaarlijke ‘e-waste’-fabrieken

In de stad Idhna op de Westelijke Jordaanoever werken Palestijnse jongeren in ongereguleerde ‘e-waste’-fabrieken in de schaduw van de Israëlische Apartheidsmuur. Verdreven van hun land en zonder kansen en werkgelegenheid in de Israëlische samenleving, komen deze arbeiders naar deze banen omdat ze vaak weinig andere opties hebben. Veel van de werknemers zijn hoogopgeleid, maar kunnen vanwege de realiteit van het leven in een apartheidsstaat hun favoriete carrière niet nastreven. Het grootste deel van het elektronische afval komt uit Israël, en Israëlische bedrijven profiteren enorm van de mogelijkheid om dergelijk afval naar de Westelijke Jordaanoever te vervoeren om belasting te vermijden, goedkope arbeidskrachten te exploiteren en vervolgens te profiteren van de gerecycleerde edele metalen die uit het afval worden gewonnen. The Real News rapporteert vanuit Idhna en spreekt rechtstreeks tot de werknemers in de recyclingfaciliteiten voor elektronisch afval van de stad.

Videografie: Ahmad Al-Bazz
Interviewer: Sarah Abu Alrob
Producent en video-editor: Ross Domoney
Verteller: Nadia Peridoot

Vertaling

Nadia Peridoot:

In de stad Idnha, op de zuidelijke Westelijke Jordaanoever, sluit de torenhoge Scheidingsmuur mensen af ​​van hun land en de buitenwereld – waardoor de vooruitzichten op werkgelegenheid of maatschappelijke ontwikkeling afnemen en de burgers in een staat van voortdurende stagnatie achterblijven.

Arbeider:

Dit is ijzer.

Nadia Peridoot:

The Real News sprak hier met arbeiders over hun werk in de elektronische recycling, of ‘e-waste’, waarbij elektrische goederen uit elkaar worden gehaald om de kostbare metalen eruit te halen.

Khaled Aboe Juheisha:

Palestijnen willen niet in afval werken.

Ze willen gewoon een inkomen om dit dure leven te kunnen betalen.

Wij houden niet van verspilling. Het is een kans voor de Israëliërs.

Ze sturen ons dat afval en ontwijken belastingen.

De jongeren hier zijn door werkloosheid gedwongen ermee te werken.

Abdulrahman Tumaizi:

Elektronisch afval en schroot is grotendeels afkomstig van Israëlische bronnen.

Het komt hier bij deze werkplaatsen aan en wordt gescheiden.

Er zijn veel metalen: ijzer, koper, aluminium.

Het transporteren van deze materialen naar de Westelijke Jordaanoever, nabij Hebron, is een groot voordeel voor Israël.

Zij voeren dit afval volledig af en het komt schoon bij hen terug.

Hier hebben we last van de overblijfselen

en ons milieu lijdt de schade.

Nadia Peridoot:

Het is goed gedocumenteerd dat Israël Palestijnen uitbuit voor goedkope arbeidskrachten. De Bezetting heeft de Palestijnse economie in haar greep, en de arbeiders hier hebben weinig andere keuze dan te zwoegen voor schamele lonen, vaak in slopende banen. Hoewel Israël zijn eigen afvalbeheersysteem heeft, wordt veel van het moeilijke en gevaarlijke e-waste op de zuidelijke Westelijke Jordaanoever gedumpt om te worden gesorteerd en teruggestuurd naar Israël om de winsten te innen.

Ameer Sulaymiya:

Onze lonen zijn lager dan die van hen [Israeli workers].

Rekening houdend met de kosten die wij betalen voor het transport [to work].

Het vormt echter minder een last voor ons dan voor hen.

Voor hen kosten moeilijke taken tijd en moeite. Voor ons zijn deze banen niet zo uitdagend.

Ahmad Al-‘Zwart:

Israëli’s doen geen moeite zoals wij, omdat ze kansen op werk hebben.

De staat biedt hen werkgelegenheid. Dat hebben wij niet.

De bezetting is de reden voor het gebrek aan werkgelegenheid hier.

Er is voor ons geen horizon. Als we willen uitbreiden, zullen ze ons komen tegenhouden.

Je kunt je niet ontwikkelen zoals zij. Er is een limiet.

Je kunt je niet ontwikkelen zoals zij. Er is een limiet.

Nadia Peridoot:

De werkloosheid in de bezette gebieden bereikte in 2022 24%, aanzienlijk hoger dan de Israëlische 3%.

Tareq Batran:

Ik heb geen geld. Het draait allemaal om geld, godverdomme.

Als ik het geld had, zou ik hier werken?

Nadia Peridoot:

De werknemers hier legden uit dat veel mensen – van schoolverlaters tot hoogopgeleiden – in dit soort werk terechtkomen vanwege de beperkingen die hen door de Bezetting worden opgelegd.

En hoewel het moeilijk is, is dit gevaarlijke werk gemakkelijk beschikbaar voor Palestijnen die anders misschien moeite zouden hebben om werk te vinden vanwege Israëlische beperkingen.

Bassam Al-‘Zwart:

Omdat het zwaar werk is, zijn er werkende handen nodig die deze materialen kunnen recyclen.

Wij kopen deze materialen van [the Israelis] omdat er arbeidskrachten beschikbaar zijn en omdat er werkloosheid is.

Afgestudeerden lijden onder werkloosheid.

Ingenieurs, leraren, verpleegkundigen en medische professionals.

Tegenwoordig lijden zelfs artsen onder werkloosheid.

Er zijn geen kansen. Er is hier helemaal geen ruimte voor creativiteit.

Mensen worden hier gedwongen te werken om voor hun gezin te zorgen.

Nadia Peridoot:

Het recyclen van elektronisch afval vormt een ernstig gezondheidsrisico voor werknemers, maar ook voor het land en de omliggende gemeenschappen – en deze primitieve/rudimentaire, ongereguleerde fabrieken vormen het grootste gevaar.

Ahmad Al-‘Zwart:

Deze baan heeft net als elke andere baan vervuiling.

Er zijn [spaces] in gebied C, dicht bij de muur.

Er waren werkplaatsen, maar die werden gesloopt.

Mensen groeven waterputten voor de landbouw. Zij [the Israelis] hebben ze gesloopt.

Als u een huis bouwt in gebied C, is dit verboden.

Het wordt druk.

Nadia Peridoot:

De Bezetting maakt het zo moeilijk voor de Palestijnen om in hun levensonderhoud te voorzien, onder een onderdrukkend regime en bewegingsbeperking, dat deze arbeiders dankbaar zijn voor het relatieve gemak van deze arbeid. Terwijl velen urenlang een controlepunt moeten doorstaan [inspections] Om buiten de Westelijke Jordaanoever werk te kunnen vinden, hebben deze mannen vrije toegang tot de door Palestijnen gerunde recyclingwerkplaatsen.

Ahmad Al-‘Zwart:

Hier hoeft niemand om vijf uur ‘s ochtends op te staan ​​om op Israëlische werkplekken te werken.

We worden om acht uur wakker en om vijf uur in de middag zijn we thuis.

Nadia Peridoot:

Generaties lang is de landbouw de ruggengraat van de Palestijnse economie geweest, en de verbinding met het land een deel van de identiteit van het volk. Door overheersing en annexatie heeft Israël dit sleutelelement van de samenleving grotendeels ontmanteld. Nu het grootste deel van het vruchtbare land verboden terrein is, de watervoorraden zijn afgesneden en er zeer weinig vergunningsaanvragen zijn ingediend om Palestijnen toegang te geven tot hun eigen landbouwgrond, is landbouw voor de meesten niet langer een levensvatbaar beroep.

Khaled Aboe Juheisha:

De meeste mensen in Idhna, een landelijk landbouwstadje, werkten [agriculture]. Nadat de door de muur omsloten gebieden voor landbouw en begrazing kleiner waren geworden, moet je nu voer voor de schapen kopen, in plaats van ze gratis te laten grazen. Het proces leidt tot een enorm financieel verlies vanwege de voerkosten.

Nadia Peridoot:

Tientallen jaren van Israëlische bezetting hebben de Palestijnen systematisch losgekoppeld van het land en van hun aspiraties voor een leven vol onderwijs en welvaart.

De mensen hier zijn beperkt tot werken om te overleven.

En terwijl Israël bloeit, betalen de Palestijnen de prijs: met hun land, hun gezondheid en de vrijheid om hun dromen te volgen.

Verwant