Werknemers mobiliseren voor bescherming tegen extreme hitte

Bloedneuzen en hitte-uitputting waren griezelig normaal geworden op het enorme Amazone-luchtknooppunt San Bernardino ten oosten van Los Angeles. Buitenwerkers op het asfalt hadden het het ergst. Maar toen vorig jaar zelfs een binnenwerker in een ambulance werd afgevoerd, was dat de druppel.

“De medische afdeling ter plaatse probeerde te zeggen dat hij slechts aanhoudende gevolgen van COVID had”, zegt magazijnmedewerker Anna Ortega. “Het ambulancepersoneel vertelde hem dat het een zonnesteek was. Dat heeft ons echt afgeschrikt. We wilden niet dat het nog erger zou worden, want mensen kunnen zelfs overlijden aan een zonnesteek.”

Arbeiders begonnen een organisatieactie als Inland Empire Amazon Workers United, met steun van de Teamsters. Vóór de dag van de ambulance “hadden we al ons eigen soort gezondheids- en veiligheidscomité samengesteld”, zei Ortega. “We kwamen wekelijks of tweewekelijks bijeen, na het werk, en praatten over wat er in de vestiging gebeurde, wat onze collega’s ervaren en tegen ons zeiden.”

Ze realiseerden zich dat de bazen hun eigen veiligheidsregels niet volgden, zoals het toestaan ​​dat werknemers korte pauzes namen als ze vroege symptomen van een zonnesteek voelden. “Vaak kondigt het management deze veranderingen maar één keer aan en houdt niet bij aan wie ze de informatie moeten krijgen”, zegt Ortega.

Nadat de binnenwerker instortte, besefte de commissie dat er genoeg mensen klaar waren om in actie te komen. “We deelden flyers uit aan collega’s tijdens de pauzes. Met ruim twintig man marcheerden we naar de baas. Pas daarna hebben ze eindelijk ventilatoren geïnstalleerd.”

Maar de arbeiders wilden meer dan fans: ze wilden veiligheidspauzes. Ze voerden de gesprekken in de kantine en de openbare flyers, en dienden een klacht in bij de staatsraad voor arbeidsveiligheid, die inspecteurs stuurde en het bedrijf uiteindelijk aanhaalde wegens onveilige blootstelling aan hitte.

“We hebben pauzes en koude drankjes gewonnen”, zei Ortega. “Onze jaarlijkse training is bijgewerkt om te zeggen dat als we symptomen van hitte voelen, we het recht hebben om een ​​pauze van vijf minuten te nemen. Dat is iets wat we naar voren hebben geschoven. Het liet zien dat we echt konden winnen, dat zij het vanaf het begin hadden kunnen doen. Ze hoefden niet te wachten tot er iets vreselijks gebeurde.”

Bazen die hun eigen veiligheidsregels negeren, zijn een probleem in alle sectoren. In het stomende Jacksonville, Florida, hebben de Electrical Workers (IBEW) contracten binnengehaald waarbij bazen op bouwplaatsen de hele dag koel water moeten leveren. Maar aannemers vergeten dit vaak gemakshalve.

Toen managers afgelopen zomer geen water meebrachten naar een klus die een marinehangar bekabelde, kookten de gemoederen. “Eén gezel vertelde de voorman dat hij pas aan het werk was als er water was – en deed dit in het openbaar in het bijzijn van de hele bemanning”, zei een leerling van de bouwplaats, die wilde niet bij naam genoemd te worden. “De bemanning weigerde te werken. [The foreman] onmiddellijk gefold en vertrokken om wat te gaan halen.

Ondertussen werd oververhitting bij een Starbucks in Prosser, in het oosten van Washington, de vonk voor een vakbondsactie.

Managers beweerden dat de airconditioning (AC) was gerepareerd, maar “we hebben een koelkastthermostaat op het aanrecht gezet en deze geeft meer dan 80 graden aan”, zegt barista Anthony Warwick. “Dit was in maart, niet midden in de zomer. Het was binnen warmer dan buiten, omdat we ovens van 500 graden hebben, waterkokers die de hele tijd aan staan ​​en koelkasten die warmte afgeven. Het stijgt exponentieel.”

Zijn Starbucks-collega’s (in bedrijfstaal “partners” genoemd) aarzelden om in een openlijk conflict met het management terecht te komen, maar afgelopen augustus veranderde “de hitte van het moment” alles, zei Warwick.

Stijgende temperaturen gingen gepaard met hevige rook van bosbranden, zelfs in hun café: “We waren allemaal aan het stikken, droegen maskers maar stikten nog steeds terwijl we werkten. Ik heb met andere partners gesproken en we hebben besloten dat we niet konden werken.”

Een gevoelloze winkelmanager bracht de genadeslag toe. Toen ze binnenkwam om te reageren op het verzoek van de werknemers om minstens de helft van de winkel te sluiten, zei Warwick: “haar eerste ding was om een ​​van onze partners te waarschuwen omdat hij iets niet volgens de code droeg. Toen begonnen partners weg te lopen.

“Ze kon niets doen. Het was een heel impulsief moment.”

Omdat ze allemaal samen naar buiten liepen, ‘kreeg niemand een verslag’, zei Warwick. “Daardoor beseften mensen dat we niet hoeven te lijden onder onwerkbare omstandigheden.”

De groep won de volgende maand de verkiezing van de vakbonden – en de manager wist uiteindelijk fans binnen te halen.

Voor de ontluikende vakbond bij Homegrown, een keten van broodjescafés en cateraars in Seattle, was hitte het duidelijke probleem dat de zaak verenigde.

Bij het organiseren van commissievergaderingen ‘ontdekten we dat iedere werkende de hitte kan voelen, zowel voor als achter het huis’, zegt Kai Ortiz, die pastramis klaarmaakt en de kassa vooraan beheert. “Als je na een lange dag in de hitte weer naar huis gaat, ben je totaal uitgeput. Niemand wil zo leven.”

Dus begonnen de arbeiders creatieve tactieken te gebruiken om het management te laten zweten. “In mijn winkel hielden we een mars tegen onze baas”, zei Ortiz. “We hebben aan flyeren gedaan [of customers outside the store] tijdens onze pauzes – in het bijzijn van onze managers. Behoorlijk stoer. We hebben stoepkrijten gedaan. We hebben een bedrijfshygiënist gevraagd om naar onze omstandigheden te komen kijken en die heeft voor de winkel een medische post ingericht om mensen te interviewen.”

Nadat de managers van Homegrown hadden gereageerd met “Gatorade, vizieren, gesneden fruit en nog een paar pauzes”, herinnert Ortiz zich, “zeiden we: ‘Dat is niet genoeg.’” Na een vrijwel unanieme stakingsstemming sloten ze in augustus 2022 de winkels. met een reeks eendaagse stakingen vanwege de hitte.

Het kostte tijd om tot die unanieme stemming te komen. “Werknemers die op het hek stonden, hebben we binnengehaald”, zei Ortiz. “Het waren intense gesprekken, niet de gemakkelijkste. We hebben middelbare scholieren en studenten die vooraan werken, en vaak immigranten, oudere mensen en mensen met een status zonder papieren die achterin werken.”

De commissie moest voldoende vertrouwen tussen deze groepen opbouwen om samen een groot risico te kunnen nemen. En hoewel hitte een verbindend probleem was voor de winkelmedewerkers, bleek dat de cateringmedewerkers al over behoorlijke airconditioning en minder ovens in hun productieruimte beschikten.

Toch sloten ze zich aan bij de stakingsgolf nadat ze een eis hadden toegevoegd om een ​​einde te maken aan de loonkloof tussen distributie- en cateringchauffeurs met vergelijkbare banen – ‘gelijk loon voor gelijk werk’. “Onze studentenarbeiders kwamen de school uit om hen aan te moedigen”, zei Ortiz.

Met de stakingen wonnen de arbeiders hun meest ambitieuze eis: de discretie “om de winkels te sluiten als dat nodig was, om ons veilig te houden – als het te warm werd of rokerig door bosbranden.”

Dat najaar wonnen werknemers van eigen bodem vakbondserkenning met UNITE HERE Local 8. En na een lange contractstrijd en een staking van drie maanden om een ​​ontslagen collega weer in dienst te nemen, wonnen ze in maart eindelijk hun eerste vakbondscontract.

Het contract omvat een innovatief idee: warmtebetaling. Na een uur boven de 82 graden in de winkel verdienen ze 150 procent loon voor de rest van de dienst; boven de 86 graden, dubbel loon of het recht om zonder straf te stoppen met werken.

Het punt is om het management “te laten toegeven en AC te geven, zodat ze geen dubbele beloning hoeven te geven”, zei Ortiz. En als het management dat niet doet, “hebben we het recht verworven om te pikken, flyeren [customers] zelfs [while we’re] onder contract – om de strijd naar het publiek te brengen.”

Dat zijn misschien wel de belangrijkste overwinningen, aangezien deze gevechten niet verdwijnen. “Het bedrijf kan AC krijgen, maar hittegolven zullen heter en heter worden”, zei Ortiz. “De bosbranden zullen steeds erger worden. Dit zal voor altijd een probleem op de werkvloer blijven.”