Politici van de Labour- en Liberal Party, en bijna alle grote kranten in het land, voeren een lastercampagne tegen de Australian Greens. De partij heeft een krachtig standpunt ingenomen tegen de genocide van Israël in Gaza, en de politieke elite is daarom vastbesloten om het te straffen.

Minister van Buitenlandse Zaken Penny Wong en andere Labour-parlementsleden hebben de Groenen ervan beschuldigd een reeks acties en aanvallen op Labor-kantoren aan te moedigen. Wong zei tijdens het vragenuur begin juni dat de Groenen “gewelddadige en agressieve protesten voeren en deze aanwakkeren”. Procureur-generaal Mark Dreyfus beschuldigde de partij ervan “echt oproerig gedrag aan te moedigen, soms gewelddadig gedrag”.

De Australisch
de voorpagina van de krant van 6 juni was “Partij van het antisemitisme”, met daaronder een foto van Groenen-leider Adam Bandt. Diezelfde dag zei Liberal-leider Peter Dutton in een radio-interview: “Mensen moeten met hun kinderen en kleinkinderen, met hun buren, in gesprek gaan over hoe slecht de huidige Groenen-partij is”.

De lastercampagnes van Labor onthullen een schijnprogressieve regering die in de war is door het feit dat de brede linkse opinie duidelijk tegen Israëls offensief is. Honderdduizenden zijn op de been gebracht tegen de medeplichtigheid van Albanese en Wong, hun onbreekbare band van solidariteit met de apartheidsstaat.

De solidariteitsbeweging voor Palestina houdt al meer dan 30 weken lang duizenden sterke wekelijkse demonstraties in grote steden. De protesten roepen de Labour-regering expliciet op om Israël te steunen. Maar de ALP probeert te doen alsof ze niets verkeerd hebben gedaan en klaagt dat ze alleen maar een doelwit zijn geworden voor kritiek vanwege wat ze ‘misinformatie’ noemen, waarvan ze natuurlijk ook zeggen dat die door de Groenen wordt verspreid.

Deze zogenaamde misinformatie omvat de geheel juiste bewering van Bandt dat Labor dit jaar een contract ter waarde van 917 miljoen dollar heeft gegund aan het Israëlische wapenbedrijf Elbit Systems, als onderdeel van een project om infanterievoertuigen te bouwen voor het Australische leger.

Elbit Systems produceerde de drone die de Australische hulpverlener Zomi Frankcom in april in Gaza doodde. In het parlement ondervroeg Bandt Albanese over de deal. Hij en andere Labour-politici voerden uitgebreide verbale gymnastiek uit om de vraag te ontwijken, en logen over de inhoud om niet te hoeven antwoorden.

Afgelopen november liepen senatoren van de Groenen het parlement uit uit protest tegen de medeplichtigheid van de Labour-regering aan het geweld van Israël. Sindsdien hebben politici en leden van de Groenen gesproken op talloze solidariteitsbijeenkomsten voor Palestina in het hele land en in parlementen trots keffiyehs gedragen, een symbool van Palestijns verzet. Bandt diende in mei een motie in waarin Australië eiste dat de Palestijnse staat zou erkennen, en het Huis stemde er zelfs voor om het niet te bespreken.

Eerder hadden de Groenen een gemengd record over Palestina en waren ze verscheurd door serieuze verdeeldheid over de wereldwijde Boycott, Divestment and Sanctions (BDS)-beweging. In 2010 leidde de NSW-afdeling de Marrickville Council in het binnenwesten van Sydney om een ​​motie aan te nemen ter ondersteuning van BDS, een standpunt dat leden van de Groenen’ NSW, zoals Lee Rhiannon en David Shoebridge, al lang hadden ingenomen.

Na een media-terugslag en een hardhandig optreden van conservatievere Groenenleiders, waaronder Bob Brown en Cate Faehrmann, liet de tak de steun voor BDS varen. De nationale partijconferentie van 2010 verwierp BDS specifiek, en in 2012 merkte toenmalig federaal leider Christine Milne in de Senaat op: “De Groenen verwerpen BDS en hebben het nooit op enigerlei wijze gesteund”.

Maar afgelopen juni publiceerde de partij een nationaal standpunt over Palestina. Daarin wordt erkend dat Israël apartheid praktiseert en steunt voor het eerst de BDS-beweging. Het nieuwe standpunt blijft enigszins conservatief: het steunt de zogenaamde tweestatenoplossing die werd gedefinieerd door de grenzen vóór de Israëlische bezetting van de Westelijke Jordaanoever en Gaza in 1967. Die zogenaamde ‘oplossing’ heeft tientallen jaren als een vijgenblad over het Israëlische expansionisme gefunctioneerd en ontzegt Palestijnse vluchtelingen die in de Nakba van 1948 uit hun huizen zijn verdreven het recht op terugkeer. En het doet niets voor de Palestijnen die als tweederangsburgers in de zionistische staat leven. Maar de bredere verschuiving van de partij is desalniettemin positief.

De Groenen hebben duidelijk een agenda om jonge progressieven en moslimstemmers te bereiken. De partij wil traditionele Labor-zetels veroveren. Maar hun onverzettelijkheid ten aanzien van Palestina heeft een positief effect gehad op de Australische politiek. De partij heeft geholpen om de beweging legitimiteit te geven, haar een stem in het parlement te geven en Palestina herhaaldelijk weer in het nieuws te brengen.

Palestina was tot de afgelopen jaren een onaantastbaar onderwerp voor de meeste Australische progressieven. Het was gebruikelijk om “progressief te zijn, behalve voor Palestina”. Vooral blanke progressieven capituleerden voor islamofobie en verzetten zich niet tegen de politiek gemotiveerde beschuldigingen van antisemitisme die tegen activisten voor solidariteit met Palestina werden geuit.

Decennialang waren socialisten een van de weinige groepen in Australië die consequent campagne voerden voor Palestina, samen met Arabieren en moslims. Een van de belangrijkste voorvechters van Palestina binnen de Groenen was voormalig senator Lee Rhiannon, die, niet verrassend, een socialistische achtergrond heeft.

Nu is het tij gekeerd; grote delen van de progressieve opinie steunen eindelijk de Palestijnse zaak. Maar de belangrijkste Australische instellingen gebruiken nog steeds hun macht en privileges om Israël te steunen, waaronder de Labor en Liberal partijen, de meeste media en de universiteitsbazen.

Terwijl de Groenen zich verzetten tegen een lastercampagne wegens het verzetten tegen de massaslachting van kinderen, moeten zij verdedigd worden.




Bron: redflag.org.au



Laat een antwoord achter