Nog niet zo lang geleden stond de Canadese New Democratic Party (NDP) op de drempel van de macht in Ottawa. Maar in het afgelopen decennium is hun zetelaantal gedaald van 103 naar 24. Als er vandaag verkiezingen zouden worden gehouden, zouden ze nog meer zetels kunnen verliezen. Het is moeilijk te zien hoe de partij de neerwaartse trend kan omkeren.

“Er moet iets veranderen”, is de kernboodschap die de leider van de NDP, Jagmeet Singh, deze zomer zal benadrukken. Singh zal verschillende steden en districten in het land bezoeken om kiezers die ontevreden zijn over de liberalen ervan te overtuigen dat zijn partij een geloofwaardig alternatief is. De tour zal dienen als een soort pre-electorale campagne voor de volgende federale verkiezingen, die voor oktober 2025 moeten worden uitgeschreven.

Wanneer de verkiezingen ook worden uitgeschreven, ze zullen waarschijnlijk grote veranderingen in Canada met zich meebrengen. De Conservatieven, onder leiding van Pierre Poilievre, staan ​​nu in alle peilingen voorop en zouden zelfs een meerderheid kunnen behalen. Ze worden momenteel gecrediteerd met bijna 42 procent van de stemintenties, vergeleken met slechts 24 procent voor de Liberalen, als de verkiezingen vandaag zouden plaatsvinden. Na bijna tien jaar aan de macht staat de politieke levensvatbaarheid van Justin Trudeau ter discussie, vooral na het verlies van het dertig jaar oude historisch liberale kiesdistrict Toronto-St. Paul’s, aan de Conservatieven vorige maand. Trudeau beschreef dit als “een moeilijk moment” voor de Liberalen, maar verzekerde dat hij aan de macht zal blijven, ondanks kritiek van zijn partij en oproepen tot zijn aftreden.

De NDP wil profiteren van dit moment van zwakte in de publieke opinie voor Trudeau’s partij. De uitdaging is echter enorm, aangezien ze momenteel slechts 17 procent van de kiezerssteun hebben. De partij heeft het de laatste tijd zwaar gehad, met slechts 24 van de 338 parlementsleden in het Canadese parlement.

In 2015, voordat het enthousiasme rond Trudeau groeide, was de NDP favoriet om de verkiezingen te winnen. Bij de federale verkiezingen van 2019 behaalde de partij echter haar slechtste resultaat sinds 2004. De NDP, nu de vierde grootste partij in het parlement, was dertien jaar geleden in opkomst, met 103 gekozen parlementsleden en bekleedde de positie van officiële oppositie.

Ondanks dat de partij minder dan 20 procent van de stemmen kreeg bij de vervroegde verkiezingen van 2021, heeft de partij aanzienlijke invloed uitgeoefend op de laatste regering van Trudeau. Dit komt doordat de NDP akkoord ging met een vertrouwens- en leveringsdeal om de liberale minderheidsregering te steunen. Volgens de overeenkomst steunt de NDP de regering bij belangrijke stemmingen in het Lagerhuis om te voorkomen dat er verkiezingen worden uitgelokt en in ruil daarvoor nemen de liberalen initiatieven aan die belangrijk zijn voor de NDP. De deal is van kracht tot juni 2025 en faciliteert ogenschijnlijk de samenwerking tussen beide partijen op belangrijke beleidsgebieden zoals uitgaven aan gezondheidszorg, klimaatverandering, verzoening met inheemse volkeren, economische groei en inspanningen om het leven betaalbaarder te maken.

Dankzij deze overeenkomst kon de NDP de liberale regering ertoe aanzetten om aanzienlijke vooruitgang te boeken in de Canadese gezondheidszorg. Ze introduceerden een nieuw nationaal tandheelkundig zorgprogramma voor Canadezen met een laag inkomen, met een jaarlijks gezinsinkomen van minder dan CAD $ 90.000 per jaar. Tegenstanders wijzen erop dat het inkomensplafond van het programma ervoor zal zorgen dat 4,4 miljoen Canadezen onverzekerd blijven. Ondanks de critici prees Singh het programma als “levensveranderend”.

Nieuwe Democraten en liberalen zijn het oneens over de uitrol van het nieuwe federale tandheelkundige plan nadat de regering aankondigde dat het pas in 2025 volledig zal worden geïmplementeerd, in strijd met de overeenkomst die het met de NDP heeft ondertekend. Het programma heeft ook kritiek gekregen van provincies als Quebec, die inmenging van Ottawa afkeuren, aangezien gezondheidszorg een provinciale jurisdictie is.

Hoewel niet zonder nadelen, kan de NDP zichzelf ook feliciteren met het feit dat ze het universele farmaceutische zorgplan heeft gepusht. Het plan legt de basis voor universele, single-payer medicijnverzekeringen en zal ook anticonceptiemiddelen en medicijnen voor de behandeling van diabetes dekken.

Tijdens de pandemie oefende de NDP ook haar invloed uit door de liberalen ertoe aan te zetten om genereuzer te zijn in hun financiële hulp aan Canadezen. Dit omvatte het pleiten voor verlengingen van de Canada Emergency Response Benefit (CERB) in een poging om een ​​programma te verbeteren dat vol zat met ontwerpfouten, zoals het zusterprogramma, de Canada Emergency Wage Subsidy (CEWS).

Hoewel de overeenkomst de NDP toestond om haar tandarts- en medicijnverzekeringsprojecten uit te voeren, twee sociale projecten die de partij dierbaar zijn, lijkt het nog steeds geen levensvatbaar alternatief voor veel Canadezen. Door zich niet te onderscheiden van de liberalen, wordt de NDP vaak gezien als te nauw verbonden met hen, wat gedeeltelijk haar slechte peilingen zou kunnen verklaren. Volgens een peiling van het Angus Reid Institute zei 36 procent van de NDP-kiezers dat ze waarschijnlijk zouden overstappen naar de liberalen.

Poilievre’s Conservative Party trekt ook traditionele NDP-bases aan, zoals kiezers uit de arbeidersklasse en vakbonden. Recente gegevens van Abacus laten zien dat 10 procent van degenen die in 2021 op de NDP stemden, nu Poilievre’s partij steunen. Het verschil in populariteit van partijleiders is ook opvallend, waarbij de indruk van Poilievre onder de arbeidersklasse zeer positief is met 18 procent, vergeleken met Singh’s 7 procent.

Dit fenomeen van stemmenwisseling, class dealignment genoemd, is momenteel wereldwijd zichtbaar. Hoewel het nieuw lijkt in Canada, is het in andere landen al goed ingeburgerd. Kiezers uit de arbeidersklasse, die historisch gezien gelieerd zijn aan links, voelen zich in de steek gelaten en teleurgesteld door gebroken beloften, vergelijkbaar met trends in Europa en de Verenigde Staten. Deze ontevredenheid drijft hen ertoe te stemmen op partijen die hun klassenbelangen niet delen.

De afgelopen maanden hebben verschillende NDP-parlementsleden aangekondigd dat ze zich niet opnieuw kandidaat zullen stellen voor de volgende federale verkiezingen, wat de partij verder verzwakt. De situatie wordt verergerd door Naheed Nenshi, de voormalige NDP-burgemeester van Calgary en de nieuwe leider van de provinciale NDP van Alberta, die heeft aangekondigd afstand te willen nemen van de federale NDP.

Nenshi meldt dat veel leden in Alberta zich willen losmaken van Singh, die zwaar bekritiseerd wordt omdat hij de liberale regering overeind houdt via hun vertrouwens- en leveringsovereenkomst. De situatie is ook moeilijk in Quebec, waar de partij slechts één gekozen parlementslid heeft.

De volgende federale verkiezingen zullen doorslaggevend zijn voor de toekomst van de partij en haar leider. Toen Singh in 2017 de leiding overnam van de NDP, had hij de wind van hoop en verandering in zijn zeilen als de eerste federale partijleider uit een zichtbare minderheid. Hij verwierf aanzienlijke populariteit, vooral onder jongeren, door zijn sociale media-savvy. Echter, zeven jaar later is hij nu de meest impopulaire NDP-leider sinds 1974, met een beoordeling van -14.

De NDP heeft moeite om hun politieke overwinningen met Trudeau’s minderheidsliberalen om te zetten in meer steun in de peilingen. Ondertussen hebben de Conservatieven de kans gegrepen om NDP-zetels in British Columbia en Noord-Ontario te targeten, waarbij ze hun ‘gezond verstand’-campagnes richten op kwesties rond de kosten van levensonderhoud. Dit spreekt Canadezen sterk aan, vooral nadat het land in 2022 een veertigjarig hoogtepunt in inflatie heeft meegemaakt, met een piek van 8,1 procent.

De Conservatieven geven de liberalen en de NDP de schuld van de stijgende kosten van levensonderhoud. Bovendien lijdt de NDP, vanwege het aanbod- en vertrouwensakkoord, onder het feit dat ze als onderdeel van de zittende regering wordt gezien.

In een verrassende zet trok de NDP haar steun voor de Trudeau-koolstofbelasting in. De partij, die in 2019 campagne voerde voor de belasting als maatregel om klimaatverandering te bestrijden, heeft haar standpunt nu verzacht. De Conservatieven hebben deze verschuiving bekritiseerd en verklaard: “Het is duidelijk dat Jagmeet Singh een zwakke leider is die wanhopig probeert te vluchten voor zijn eigen staat van dienst.”

Hoewel er in de komende maanden verkiezingen kunnen worden uitgeschreven, staat de NDP voor een cruciale beslissing over hoe ze de controle over haar politieke fortuinen terugkrijgt. Moeten ze de deal met de liberalen verbreken of hun leider vervangen? Alle opties liggen op tafel.

Van de vierentwintig elementen in de overeenkomst moeten er nog maar drie worden uitgevoerd: de goedkeuring van een wet over langdurige zorg, de definitie van betaalbare huisvesting als 80 procent of minder van de marktwaarde, en de oprichting van een permanente federale, provinciale en territoriale tabel over vermiste en vermoorde inheemse vrouwen, meisjes en LGBTQ-mensen.

We kunnen verwachten dat Singh veeleisender zal zijn wanneer het parlementaire werk na de zomer wordt hervat. Hij zal waarschijnlijk proberen andere maatregelen uit zijn overeenkomst met de liberalen te halen voordat hij uiteindelijk een echtscheiding aanvraagt. Maar om echt enige verandering in het succes van de partij te bewerkstelligen, moet de NDP een verwijt maken aan zijn kiezers uit de arbeidersklasse en zich committeren aan ambitieuze sociaaldemocratische initiatieven zoals sociale huisvesting, industrieel beleid en klimaatveranderingsacties. De mogelijkheid dat Donald Trump terugkeert naar het Witte Huis in de Verenigde Staten en mogelijk het Canadese rechts versterkt, onderstreept de urgentie voor Canadese sociaaldemocraten om hun zaakjes op orde te krijgen.





Bron: jacobin.com



Laat een antwoord achter