De toespraak van Netanyahu is een geschenk voor toekomstige genocidehistorici

In een bipartizane knipoog naar genocide verwelkomden Amerikaanse wetgevers gisteren de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, een genocidale oorlogsmisdadiger, in het Congres, waarmee hij de eerste buitenlandse leider werd die het Congres vier keer toesprak. Het was de meest schandelijke en dystopische congrestoespraak in de Amerikaanse geschiedenis.

Sprekend onder eindeloos applaus vroeg Netanyahu het Congres om meer geld en wapens en een vergunning om meer Palestijnen af ​​te slachten. In een stilzwijgende knik naar de Amerikaanse medeplichtigheid aan de genocide in Gaza, vertelde Netanyahu het Congres: “Onze strijd is jullie strijd.” Hij beloofde een “totale overwinning”, prees IDF-soldaten ondanks hun talrijke oorlogsmisdaden en zette anti-genocide-demonstranten neer als “Irans nuttige idioten.” Hij beweerde, te midden van gejuich, dat het aantal burgers dat in Gaza is gedood “praktisch nihil” is, wat de genocidale mantra “Er zijn geen onschuldigen in Gaza” echoot die Israël tijdens de oorlog heeft herhaald. Aangemoedigd door de onvoorwaardelijke menigte, vertelde Netanyahu leugen na leugen.

Een verblind Congres gaf Netanyahu achtenvijftig staande ovaties, die ongeveer de helft van de duur van de toespraak duurden en een record in de geschiedenis van de VS markeerden, of misschien in de geschiedenis van welk land dan ook, met meer dan 400 procent van het aantal dat Kim Jong Un in Noord-Korea krijgt, waarmee Netanyahu’s eigen record uit 2015 werd verbroken, toen zijn toespraak van drieënveertig minuten drieënveertig staande ovaties en applaus kreeg van bijna elke Amerikaanse wetgever. Na een lang, martelend uur van gejuich en klappen, haastten wetgevers zich op de vloer van het Huis om Netanyahu’s hand te schudden.

Het circus was ongelooflijk onwaardig. Zelfs voormalig voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Nancy Pelosi, een trouwe bondgenoot van Israël en al lang AIPAC-lieveling, beschreef Netanyahu’s toespraak als de “slechtste” toespraak tot het Congres die ooit door een buitenlandse leider is gegeven.

Maar als er een lichtpuntje is aan Netanyahu’s schadelijke toespraak, dan is het wel dat de toespraak een geschenk was voor historici van genocide. Terugkijkend op deze donkere dag, het hoogtepunt van tien maanden Amerikaanse medeplichtigheid aan genocide in Gaza, zullen toekomstige historici geen moeite hebben om te zeggen wie de genocide toejuichte en wie ertegen was.

Ze zullen met afschuw terugkijken op de Amerikaanse wetgevers die juichten voor een oorlogsmisdadiger die werd beschuldigd van de slachting van meer dan veertigduizend Palestijnen — of, om meer plausibele schattingen te citeren, tweehonderdduizend Palestijnen en meer dan twintigduizend kinderen. In de woorden van dominee Munther Isaac: “Geschiedenisboeken zullen vermelden dat het Amerikaanse Congres een oorlogsmisdadiger ontving en hem een ​​schandalig aantal staande ovaties gaf.”

De geschiedenis zal vriendelijker zijn voor afgevaardigde Rashida Tlaib, die een bord omhoog hield met de tekst “SCHULDIG AAN GENOCIDE” en “OORLOGSMISDADIGER”. Later schreef ze: “Ik zal nooit terugdeinzen om de waarheid te spreken tegen de macht. De apartheidsregering van Israël pleegt genocide op Palestijnen. Palestijnen zullen niet worden uitgewist. Solidariteit met al diegenen buiten deze muren op straat die protesteren en hun recht op dissidentie uitoefenen.”

De rest van de menigte stond op en juichte. Om zijn ceremoniële respect voor de zelfingenomen oorlogsmisdadiger te tonen, droeg John Fetterman zelfs een pak naar het Congres, mogelijk voor het eerst. De wetgevers speelden blind en doof voor het lijden van de Palestijnen, zelfs terwijl de genocide in Gaza de “meest gedocumenteerde genocide in de geschiedenis” is geworden, om de Palestijnse ambassadeur van de VN te citeren, waarin Israëlische leiders, onder leiding van Netanyahu, openlijk hebben opgeroepen tot genocide en etnische zuivering van Palestijnen. Zoals Tlaib opmerkte: “Netanyahu is een oorlogsmisdadiger die genocide pleegt tegen het Palestijnse volk. Het is ronduit schandalig dat leiders van beide partijen hem hebben uitgenodigd om het Congres toe te spreken. Hij zou gearresteerd moeten worden en naar het Internationaal Strafhof moeten worden gestuurd.”

Netanyahu sprak met slechts de helft van de Democraten van elke kamer — ongeveer 100 van de 212 Huisdemocraten en 28 van de 51 Senaatdemocraten en onafhankelijken. Velen boycotten de toespraak, waaronder Bernie Sanders, Sara Jacobs en Jamaal Bowman. Vicepresident Kamala Harris weigerde Netanyahu’s toespraak voor te zitten. Meer dan 230 congresmedewerkers ondertekenden een brief waarin wetgevers werden opgeroepen Netanyahu te boycotten, wat ertoe leidde dat voorzitter van het Huis Mike Johnson wetgevers openlijk bedreigde vanwege de boycot.

De Verenigde Staten zijn ongelooflijk geïsoleerd geraakt in hun steun aan de genocide van Israël. Net toen Netanyahu in Washington landde, bracht Amnesty International een vernietigend rapport uit waarin werd gewaarschuwd voor Amerikaanse medeplichtigheid aan oorlogsmisdaden in Gaza. Netanyahu’s bezoek komt dagen nadat het Internationaal Gerechtshof Israël schuldig heeft bevonden aan apartheid in Palestina, en kort voordat het Internationaal Strafhof (ICC) naar verwachting een arrestatiebevel zal uitvaardigen tegen Netanyahu voor zijn oorlogsmisdaden in Gaza.

Toen Netanyahu in Europa werd gearresteerd, vloog hij rechtstreeks naar de Verenigde Staten, waar hij een veilig toevluchtsoord heeft gevonden — misschien wel zijn enige veilige toevluchtsoord nadat verschillende Europese landen, waaronder sterke bondgenoten van Israël zoals Duitsland en Frankrijk, en waarschijnlijk het Verenigd Koninkrijk, hun intentie hebben uitgesproken om Netanyahu en andere Israëlische leiders te arresteren als het ICC arrestatiebevelen tegen hen uitvaardigt. De Israëlische leider sloot zelfs tussenstops in Tsjechië en Hongarije uit. Een Amerikaans vrachtvliegtuig geladen met wapens landde in Israël toen Netanyahu vertrok naar Washington.

Om Netanyahu te beschermen tegen rechtvaardigheid, hebben sommige Amerikaanse wetgevers gedreigd het internationale rechtssysteem volledig te ontmantelen. Zoals senator Lindsey Graham openlijk toegaf: “Als het ICC dit met Israël doet, zullen ze VOLGENDE keer voor ons komen.”

Ondertussen protesteerden duizenden mensen buiten het Congres. Anti-genocide-activisten riepen op tot een massamobilisatie om Netanyahu te arresteren voor oorlogsmisdaden. Jewish Voice for Peace en tientallen partnerorganisaties gaven een bericht uit van “Burgerarrestatie voor Netanyahu.” Meer dan honderd grassroots mensenrechtenorganisaties eisten dat de Amerikaanse regering onmiddellijk zou stoppen met wapenoverdrachten en militaire financiering aan het Israëlische leger. Meer dan vierhonderd Amerikaanse Joden organiseerden een sit-inprotest in het Congres om een ​​einde te eisen aan de onvoorwaardelijke militaire steun van de VS aan Israël. Demonstranten verbrandden een beeltenis van Netanyahu op een paar blokken afstand van het Congres.

Zelfs families van Israëlische gijzelaars protesteerden tegen Netanyahu’s bezoek aan Washington, omdat ze hem verantwoordelijk houden voor het saboteren van de staakt-het-vuren-pogingen om zijn politieke carrière te redden. Sommigen werden naar verluidt gearresteerd. Honderden andere demonstranten werden gearresteerd, met traangas bestookt en mishandeld door de politie tijdens Netanyahu’s toespraak. Duizenden verzamelden zich om te protesteren tegen Netanyahu op donderdag toen hij zich voorbereidde op een ontmoeting met Joe Biden in het Witte Huis, waar Netanyahu verklaarde: “Van een trotse Joodse zionist tot een trotse Iers-Amerikaanse zionist, ik wil jullie bedanken voor vijftig jaar steun voor de staat Israël.”

De geschiedenis zal terugkijken op die demonstranten als de enige die moreel gezond waren in een conflict dat werd gekenmerkt door bloeddorstige wreedheid en waanzin. De gekozen functionarissen die op hun voeten staan ​​en de hoofdarchitect van die waanzin toejuichen, zullen daarentegen een hele reeks vragen tegenkomen, waaronder maar niet beperkt tot: “Hoe zijn ze ermee weggekomen?” “Hoe hebben ze ‘s nachts geslapen?” “Waarom zijn ze niet in de gevangenis gegooid?”