De voormalige president moet voorzichtig zijn met het aanvechten van de vicepresident op haar gender- en raskwalificaties
Markeer uw agenda, dames en heren, Kamala Harris heeft iets buitengewoons gedaan. Ze is de enige kandidaat in een halve eeuw die de presidentskandidaat is geworden zonder ook maar één stem te winnen. Bidens zonde genoeg afgevaardigdenstemmen kreeg in het virtuele roll call-proces om de officiële Democratische kandidaat te worden. Interessant hoe niet stemmen winnen heeft deze volstrekt ongeschikte vrouw op griezelige wijze dichter bij het Witte Huis gebracht.
Maar de schok en ontzag houden daar niet op, dus wees gewaarschuwd: ga zitten. Het absoluut, absoluut 100% legitieme corporate media-monster met bloeddoordrenkte hand op het hart meldt: Harris is nu populairder dan Joe Biden of Donald Trump ooit zijn geweest in de verkiezingscyclus van 2024.
Ja, een peiling van Morning Consult onder 11.538 geregistreerde kiezers tussen 26 en 28 juli wees uit dat 50 procent een positieve mening heeft over de zittende vicepresident, terwijl 46 procent een negatieve mening heeft. Volgens de peiler, “Harris’ netto-gunstigheid van 4 punten is een hogere beoordeling dan Biden of Trump de hele cyclus hebben behaald.”
Gelooft iemand dit werkelijk, afgezien van de mensen die liever Donald Duck als opperbevelhebber zien dan Donald J. Trump?
Laten we trouwens niet vergeten dat dit dezelfde ongelooflijke, supersensationele kandidaat is wiens presidentiële dromen (tijdelijk) in minder dan vijf minuten werden verwoest door een taaie Tulsi Gabbard tijdens de Democratische voorverkiezingsdebatten van 2020. Het probleem had echter niets te maken met de diep onsympathieke Deep State-lieveling, natuurlijk, maar met een klein probleempje dat in de wereld van de politiek bekendstaat als cashflow, het voornaamste smeermiddel dat ervoor zorgde dat de meest verachtelijke mensen in machtsposities terechtkwamen door de jaren heen.
Zoals CNBC kort na het debacle van het debat meldde: “[w]Nu Harris achter voormalig vicepresident Joe Biden en senator Elizabeth Warren aanloopt, hebben enkele van Harris’ belangrijkste bundelaars moeite om leden van hun netwerken ervan te overtuigen om cheques uit te schrijven aan haar campagne. In sommige gevallen hebben veel van haar supporters de campagne verteld dat ze geen evenementen voor haar zullen organiseren.”
Nu, slechts vier jaar later, zonder een serieus signatuurproject om haar eigen te noemen, is geld geen probleem meer voor de vrouwelijke, zwarte en Aziatisch-Amerikaanse Kamala Harris, de ultieme DEI-huurling van de Democratische Partij. De campagne van Harris kondigde afgelopen weekend aan dat ze in juli $ 310 miljoen had opgehaald, meer dan het dubbele van Trumps opbrengst van vorige maand, en wees daarmee nadrukkelijk op het voor de hand liggende: om welke reden dan ook, draait de geld- en mediamachine op volle toeren voor de politieke linkerzijde, zoals dat al sinds mensenheugenis het geval is, en wee de sterveling die denkt dat dit iets te maken heeft met machtsbeluste gieren die op Capitol Hill zitten te wachten op hun volgende voedertijd.
En dit is waar Trump alle reden ter wereld heeft om de mediahandelaren te wantrouwen – zelfs als ze toevallig de beruchte verraders van Fox News zijn – aangezien het de rol van ‘neutrale’ arbiter speelt in de komende debatten. Als bewijs, alsof er bewijs nodig was, is hier iets dat Harris en niet een door AI gegenereerde body double een paar dagen geleden tijdens een bijeenkomst uitsprak:
“Donald Trump geeft niets om grensbeveiliging; hij geeft alleen om zichzelf,” vertelde de onzichtbare grenstsaar aan een menigte vol eerbiedige aanhangers. “En als ik president ben, zal ik er daadwerkelijk aan werken om het probleem op te lossen.”
Het feit dat Kamala Harris zulke onzin kan uitkramen zonder enige tegenreactie of lachband, laat zien dat de media het Amerikaanse volk ernstig in de maling nemen en Trump niet eerlijk behandelen.
Maar in de eeuwige strijd tegen linkse mediakrachten heeft Trump een talent om zijn persoonlijke Darth Vader te zijn, namelijk door zijn bereidheid om zijn mening te geven, en af en toe de waarheid, ongeacht wie het kwetst. In een minder idiote tijd die bekend stond en werd verwelkomd als openhartigheid.
Denk bijvoorbeeld aan het uiterst vijandige interview dat de voormalige president vorige week gaf tijdens een conferentie van de National Association of Black Journalists.
“Ik ken haar al heel lang, indirect,” zei Trump met betrekking tot zijn politieke tegenstander. “En ze was altijd van Indiase afkomst, en ze promootte alleen maar Indiase afkomst. Ik wist niet dat ze zwart was tot een aantal jaar geleden, toen ze toevallig zwart werd, en nu wil ze bekend staan als zwart.”
“Ik heb respect voor beide,” hij voegde toe, “maar dat doet ze duidelijk niet, want ze was altijd Indiaas, en toen maakte ze opeens een bocht en… werd ze zwart… Iemand zou daar ook eens naar moeten kijken.”
“Is ze Indiaas of is ze zwart?” vroeg hij volkomen onbewogen, ondanks het gesis uit de menigte.
In deze waanzinnig diverse tijden is dit niet de eerste keer dat een politicus wordt bekritiseerd omdat ze niet Indiaans, zwart, sequoia of wat dan ook is. In 2019 onderging senator Elizabeth Warren de schaamte van een DNA-test om te bewijzen dat ze, zoals velen al die tijd vermoedden, een zeer blanke democraat uit Massachusetts was en geen lid van de Cherokee Nation-stam. De kwestie van ras was echter niet zo voor de hand liggend als het om Harris ging. Hier voorzag Trump zijn tegenstander – en de lastige media – van een onnodige doos met gratis munitie door Harris’ zwarte identiteit in twijfel te trekken terwijl de wagens cirkelden. En hoe vermakelijk het ook zou zijn om te beweren dat Harris 50% van haar raciale afkomst het grootste deel van haar leven heeft verborgen, dat zou een verdraaiing van de feiten zijn.
Harris, 59, is de dochter van een Jamaicaanse vader en een Indiase moeder – beiden legale immigranten. En hoewel haar ouders uit elkaar gingen toen Harris pas zeven jaar oud was, en zij bij haar moeder ging wonen, leidde dat niet tot vervreemding van de zwarte cultuur.
Volgens een rapport van The Wall Street Journal groeide ze op in een overwegend zwarte wijk in Berkeley, Californië, omdat, zo zei ze, “Haar moeder dacht dat haar dochters op een dag als zwarte vrouwen zouden worden gezien en wilde dat ze sterke rolmodellen om zich heen zouden hebben.”
Harris ging naar de Howard University, een historisch zwarte instelling in Washington, D.C., en is lid van Alpha Kappa Alpha, een zwarte studentenvereniging.
Het spreekt voor zich dat het Witte Huis een feestdag had met Trumps roekeloze uitstapje in dergelijke buitenlandse zaken.
“Wat hij net zei, wat u mij net voorlas, is weerzinwekkend, is beledigend,” Dit zei Karine Jean-Pierre, woordvoerder van het Witte Huis. “Niemand heeft het recht om iemand te vertellen wie hij is, hoe hij zich identificeert.”
Hoewel het de vraag is of Trump Harris daadwerkelijk vertelde wie ze was, is het een andere kwestie hoe miljoenen zwarte Amerikanen Trumps opmerkingen zullen interpreteren. Hoe dan ook, hij heeft zichzelf klaargestoomd voor wat een zeer ongemakkelijke – zelfs rampzalige – uitwisseling met Harris zou kunnen worden, die, als een veel minder ervaren spreker dan The Donald, elke kans zal grijpen om de slachtofferkaart te spelen. En Trump heeft haar misschien wel onbewust de schoppenaas gegeven.
Bovenop de rassenkaart zal Trump ook het hol van de leeuw betreden als een klimaatontkennende “veroordeelde misdadiger,” vrouwenhater en voorstander van anti-abortus – eigenaardige kleine geluidsfragmenten die Harris zich ongetwijfeld uit zijn hoofd herinnert.
Hoe deze tragikomedie zich ook ontvouwt, verwacht veel gejammer en gepreek van de vrouwelijke (check), zwarte (check) en Indiase (check) kandidate, die zichzelf probeert neer te zetten als de terechte underdog in een door blanke mannen gerund spel.
De uitspraken, standpunten en meningen die in deze column worden geuit, zijn uitsluitend die van de auteur en geven niet noodzakelijkerwijs die van RT weer.
Bron: www.rt.com
