Nieuwe Amerikaanse steun voor wereldwijde productielimieten brengt de kunststofindustrie in beroering – Mother Jones

Dit verhaal werd oorspronkelijk gepubliceerd door Maalkoren en wordt hier gereproduceerd als onderdeel van de Klimaatbureau samenwerking.

In een belangrijke Om dit terug te draaien, kondigde de regering-Biden tijdens twee besloten bijeenkomsten deze week aan dat Amerikaanse onderhandelaars beperkingen op de plasticproductie zullen steunen als onderdeel van het wereldwijde plasticverdrag van de Verenigde Naties.

Het nieuws werd voor het eerst gemeld door Reuters en bevestigd aan Maalkoren op donderdag door het ministerie van Buitenlandse Zaken. Het vertegenwoordigt een grote verandering voor de Verenigde Staten, die eerder productielimieten hadden afgewezen ten gunste van een aanpak die gericht was op het verhogen van het recyclingpercentage en het opruimen van plastic zwerfvuil.

Terwijl industriegroepen de beslissing veroordeelden als “misleidend”, zeiden milieuorganisaties dat het momentum ten gunste van productielimieten op een belangrijk punt tijdens de onderhandelingen zou kunnen beïnvloeden. Er is nog maar één vergadering over voordat het verdrag in 2025 afgerond zou moeten zijn.

“Dit had niet op een beter moment kunnen komen,” zei Christina Dixon, campagneleider voor de oceaan voor de non-profitorganisatie Environmental Investigation Agency. “De Amerikaanse positie is een van de grote onbekenden en ze hebben de macht om een ​​constructieve en samenwerkende speler te zijn, dus het is een opluchting om te zien dat ze op dit kritieke moment uit hun stal komen.”

Onderhandelingen over een verdrag zijn gaande sinds maart 2022, toen de VN een historische overeenkomst bereikte om “een einde te maken aan plasticvervuiling”. Tijdens de vier onderhandelingssessies die sindsdien hebben plaatsgevonden, is de vooruitgang echter traag geweest, grotendeels vanwege meningsverschillen over de reikwijdte van het verdrag.

Een zogenaamde “high-ambition” coalitie van landen, gesteund door veel wetenschappers en milieuorganisaties, zegt dat het verdrag moet voorkomen dat er überhaupt meer plastic wordt geproduceerd. Wereldwijd wordt er elk jaar zo’n 460 miljoen ton geproduceerd, voornamelijk uit fossiele brandstoffen, en slechts 9 procent daarvan wordt gerecycled.

Omdat de productie, het gebruik en de afvalverwerking van plastic bijdragen aan klimaatverandering, hebben experts van de non-profitorganisatie Pacific Environment vastgesteld dat het verdrag de plasticproductie met 75 procent moet verminderen tegen 2040 om de opwarming van de aarde te beperken tot 1,5 graden Celsius (2,7 graden Fahrenheit).

De coalitie met hoge ambities steunt ook specifieke verboden of beperkingen op de meest problematische soorten plastic, wat doorgaans betekent dat het de minst waarschijnlijke soorten zijn die gerecycled worden, en op gevaarlijke chemicaliën die vaak in plastic producten worden gebruikt. Deze coalitie omvat Canada, Noorwegen, Peru, Rwanda en het Verenigd Koninkrijk, samen met meer dan 60 andere landen.

Olieproducerende landen als Saoedi-Arabië, Rusland en China, gesteund door industriële groepen, verzetten zich tegen deze maatregelen. Ze willen dat het verdrag de productie onaangeroerd laat en zich richt op het beheer van plastic afval. De VS rekende zichzelf tot deze week tot die landen.

Nu zegt de VS, naast het steunen van beperkingen op de productie van plastic, ook dat het een lijst zal opstellen van problematische plastics en gevaarlijke chemicaliën, aldus Reuters.

Omdat de VS zoveel gewicht in de schaal legt bij de verdragsonderhandelingen, en omdat Noord-Amerika een vijfde van ‘s werelds plastic produceert, zei Dixon dat de nieuwe positie van het Witte Huis “een welkom signaal zou kunnen zijn voor landen die nog twijfelen”, en hen zou aanmoedigen om zich aan te sluiten bij de coalitie met hoge ambities. “Ik hoop dat het de kleine groep landen die niet bereid zijn zich te committeren aan de noodzakelijke bindende regelgeving die we nodig hebben voor de levering van plastic, alleen maar verder zal isoleren.”

Brancheorganisaties reageerden minder positief op het nieuws.

Chris Jahn, president en CEO van de American Chemistry Council, een handelsorganisatie voor kunststoffen en petrochemie, zei in een verklaring dat de VS “toegegeven heeft[d] naar de wensen van extreme NGO-groepen.” Hij beschreef de nieuwe positie van het Witte Huis als een verraad aan Amerikaanse fabrikanten, dat banen zou schrappen, het milieu zou schaden en de kosten van goederen wereldwijd zou doen stijgen.

“Als de regering-Biden-Harris haar doelstellingen op het gebied van duurzame ontwikkeling en klimaat wil halen, zal de wereld meer, en niet minder, afhankelijk moeten worden van plastic”, zei hij, verwijzend naar het nut van het materiaal in de infrastructuur voor hernieuwbare energie, het energiezuiniger maken van gebouwen en het verminderen van voedselverspilling.

Bijna 40 procent van de wereldwijde plasticproductie is bestemd voor wegwerpartikelen zoals verpakkingen en levensmiddelen.

Matt Seaholm, president en CEO van de Plastics Industry Association, deelde soortgelijke gevoelens met Jahn. In een verklaring zei hij dat het Witte Huis “de rug had toegekeerd naar Amerikanen wiens levensonderhoud afhankelijk is van onze industrie.”

Hij voegde eraan toe dat de terugdraaiing van de VS haar invloed in de verdragsonderhandelingen zou ondermijnen, “aangezien andere landen weten dat dit extreme standpunt geen steun zal krijgen in de Amerikaanse Senaat.” De Senaat moet verdragen goedkeuren voordat de VS ze kan ratificeren.

Ondanks de verontwaardiging van de industrie, suggereren peilingen dat ambitieuze beleidsmaatregelen om de plasticcrisis aan te pakken breed populair zijn onder het publiek. Volgens een recente peiling van de non-profitorganisatie National Resources Defense Council, steunt bijna 90 procent van de Amerikanen maatregelen om de plasticproductie te verminderen. Drieëntachtig procent steunt specifiek plasticproductielimieten als onderdeel van een internationaal verdrag, en nog grotere aantallen steunen verdragsbepalingen om “onnodige en vermijdbare plasticproducten” en giftige chemicaliën te elimineren.

Het verminderen van plasticproductie is “wat het Amerikaanse volk wil”, zei Anja Brandon, directeur van het Amerikaanse plasticbeleid voor de non-profitorganisatie Ocean Conservancy, in een verklaring. Ze citeerde aanvullende peilingen van haar organisatie waaruit bleek dat 78 procent van de Amerikanen denkt dat plasticvervuiling door de oceaan een “dringend probleem” is.

Brandon en andere milieuactivisten zeggen nu dat ze graag willen zien hoe de nieuwe positie van de VS zich zal vertalen in pleidooien tijdens de laatste ronde van onderhandelingen over het plasticverdrag, die eind november in Busan, Zuid-Korea, van start gaat. Ze roepen de VS op om de “Bridge to Busan” te ondertekenen, een verklaring die in april vorig jaar door een groep landen werd ingediend en waarin onderhandelaars werd gevraagd om “zich te committeren aan het bereiken van duurzame niveaus van productie van primaire plasticpolymeren”, mogelijk door “productiebevriezingen op gespecificeerde niveaus, productieverminderingen ten opzichte van overeengekomen basislijnen of andere overeengekomen beperkingen.”

“Ik ben voorzichtig optimistisch”, zei Julie Teel Simmonds, een senior advocaat voor de non-profitorganisatie Center for Biological Diversity, in een verklaring. “Ik kijk ernaar uit om te zien hoe Amerikaanse afgevaardigden voor deze posities vechten bij de volgende onderhandelingen over een plasticverdrag in Zuid-Korea.”