Palestijnen krijgen zowel intimidatie als steun bij de DNC

“Blokkeer ze! Blokkeer ze! Blokkeer de zichtlijn!”

Dit is wat Sabrene Odeh, een Palestijns-Amerikaanse afgevaardigde van de staat Washington voor de anti-oorlogsbeweging “niet-toegewijd”, zich herinnert dat de leiders van haar staatspartij en Harris-afgevaardigden schreeuwden, terwijl ze snel over de conventionele vloer liepen om ervoor te zorgen dat niemand haar en haar collega’s zag protesteren tegen de toespraak van president Joe Biden. Toen werd het fysiek: een bijzonder ijverige afgevaardigde van de staatspartij, een jonge vrouw, was zo dichtbij, herinnert Odeh zich, dat ze “op mijn arm” zat, toen Odeh haar vroeg om opzij te stappen. Odehs verhaal werd bevestigd door een andere afgevaardigde die getuige was van het tumult, die beschreef dat de vrouw “praktisch op” haar stond.

“Ik voelde me op dat moment zo onmenselijk”, zegt ze.

Odehs verhaal is exemplarisch voor de beproevingen en tegenslagen van het zijn van een pro-Palestijnse stem op de Democratische Nationale Conventie (DNC) van 2024. Niet-toegewijde afgevaardigden en anti-oorlogsorganisatoren melden universeel een positieve ontvangst, zelfs regelrechte steun, van Kamala Harris-afgevaardigden en anderen in de afgelopen vier dagen.

Maar ze melden ook censuur en intimidatie.

Zoals in het geval van Odeh vonden veel van deze incidenten plaats op de conventionele vloer, met name tijdens de roll call op dag twee van de DNC, wanneer de afgevaardigden van elke staat ceremonieel de Democratische kandidaat nomineren. Minnesota’s Uncommitted-delegatie koos ervoor om iets anders te doen: zonder zich te verbinden aan een echte kandidaat, zouden ze in plaats daarvan een stem uitbrengen op die Palestijnen, voornamelijk kinderen, die in Gaza waren gedood door Amerikaanse bommen en andere wapens, door borden omhoog te houden met hun namen.

“De DNC-regels zeggen dat je bij het stemmen je stem kunt uitbrengen op wie dan ook,” zegt Asma Mohammed, een Minnesota Uncommitted-afgevaardigde en een hoofdorganisator van de beweging. “Dus ik breng mijn stem uit op dit kind, om een ​​boodschap te sturen dat als we in november willen winnen, we het beleid moeten veranderen.”

In plaats daarvan, zoals beschreven aan Jacobijndiverse partijfunctionarissen van het middensegment die al “verontrust waren door onze aanwezigheid”, zoals mede-Uncommitted afgevaardigde en gemeenteraadslid van Minneapolis Jeremiah Ellison het noemde, gingen op hun stoelen staan ​​om ze te blokkeren voor het publiek. In het geval van Samuel Doten, een Uncommitted afgevaardigde en lid van de Twin Cities Democratic Socialists of America, blokkeerde een van zijn collega’s in de delegatie van Minnesota de foto met een bord toen een fotograaf zijn foto op de vloer wilde maken. “Ik moet het gewoon doen”, herinnert Dotens zich dat de collega zei.

“Dit zijn mensen met wie ik elke week Zoom-gesprekken voer”, zegt hij.

“Het was buitengewoon ontmoedigend, omdat ik een aantal gesprekken heb gehad met mensen in onze delegatie en alleen maar open en eerlijke gesprekken heb ervaren, en dat voelde een beetje als een soort van ‘hieldraai'”, zegt Ellison.

Missouri Uncommitted-afgevaardigde Michael Berg, die de scène van bovenaf observeerde, zegt dat hij iets soortgelijks heeft meegemaakt. Terwijl hij een bord omhoog hield met de naam van een tweejarig Palestijns kind dat in Gaza was gedood, hield een man voor hem een ​​bord met “USA” omhoog om het te bedekken.

“Hun motief is dat we Trump willen verslaan,” zegt hij. “Maar dit blokkeert de naam van een dode baby. Dat voelt niet erg respectvol voor mij.”

Ook niet-geëngageerde afgevaardigden en andere pro-Palestijnse deelnemers kregen ongewenste aandacht van de beveiliging van het congres. Jacobijn hoorde dat een beveiligingsmedewerker een groep niet-toegewijde afgevaardigden benaderde. Hij vertelde hen dat hij door de DNC was ingehuurd om ervoor te zorgen dat ze geen bedreiging vormden. Hij zei dat hem was verteld dat ze misschien onruststokers zouden kunnen zijn, maar dat hij ze allemaal nogal saai vond.

Op dezelfde manier, dagen voor de episode op de congresvloer, kwamen Mohammed, gekleed in een hijab, en een blanke mede-afgevaardigde het welkomstfeest van de afgevaardigden binnen op de Navy Pier in Chicago. Zij en de beweging hadden op de eerste dag van het congres een panel over de oorlog in Gaza gekregen, een historische primeur bij de DNC.

Beiden liepen binnen met “Not Another Bomb”-speldjes, zoals velen hadden gedaan. Beiden droegen flyers voor het panel van de volgende dag, een officieel door de DNC goedgekeurd evenement. Toch werd alleen Mohammed door de beveiliging tegengehouden en verteld dat ze geen van beiden mee naar binnen mocht nemen, zegt ze, een verhaal dat door meerdere anderen die erbij waren werd bevestigd.

Minnesota Uncommitted-afgevaardigde Dan Engelhart vertelde Jacobijn dat hij op de eerste dag hoorde, hield de beveiliging vrouwen aan die flyers uitdeelden en afgevaardigden voor hen rekruteerden. Als vakbondsorganisator en politie-liaison moest hij naar de beveiliging toe om ze te overtuigen ze vrij te laten, nadat ze al minstens vijftien minuten vastzaten. Stagiair Liam Berry van het Arab American Institute zei dat hoewel zijn ervaring bij de DNC over het algemeen prima was, hij en anderen met wie hij was op de eerste dag van de conventie ongeveer zes keer door de beveiliging waren aangehouden.

Dit waren slechts enkele van de vele soortgelijke incidenten bij de DNC die Jacobijn Hoewel niet alle vermeende incidenten konden worden bevestigd, wilden sommigen niet praten uit angst voor represailles.

Ondanks alles, en ondanks de weigering van de partij om zelfs maar een Palestijnse spreker toe te staan ​​om de conventie toe te spreken, is de belangrijkste les die de Uncommitted delegates hebben geleerd de consistente steunbetuiging die ze van binnenuit de partij hebben ontvangen. Dat omvat wat de organisatoren zeggen dat de inmiddels driehonderd afgevaardigden zijn die een petitie hebben ondertekend waarin wordt opgeroepen tot een wapenembargo.

“Er kwamen mensen naar ons toe die zeiden: ‘Blijf vechten'”, zegt Dan Thomas-Commins, een lid van de Minnesota Rules Committee die woensdag deelnam aan de sit-in buiten het United Center. Hij merkte op dat agenten, op verzoek van DNC, hen hadden toegestaan ​​om de ruimte ‘s nachts te bezetten zonder te worden gearresteerd.

Hoewel het “heel duidelijk was dat de beveiliging ons in de gaten hield”, zei Doten, “geven we ze niet wat ze willen.” En hoewel hij naar het evenement was gegaan met de verwachting vijandigheid of koelheid, zei Doten dat de aanwezigen in plaats daarvan constant naar hem toe waren gelopen om te willen praten. Toch hadden de vier dagen een heftig en vertrouwd debat heropend onder zijn mede-DSA-leden van Twin Cities, over de vraag of ze de Democratische Partij moesten verlaten of erbinnen moesten blijven werken.

Voor niet-geëngageerde afgevaardigden, van wie velen al jarenlang partijactivisten en gekozen bestuurders zijn, is het antwoord duidelijk: ze moeten de Democraten blijven aansporen om van koers te veranderen, niet vanwege hun loyaliteit aan de partij, maar omdat ze hun betrokkenheid zien als de beste manier om het Amerikaanse beleid te veranderen, weg van eenzijdige steun aan Israël.

“We hebben een hele kandidaat “Als reactie op de kiezers”, zegt Thomas-Commins.

“Dit is de enige partij die verandering teweeg zal brengen,” zegt Mohammed. “Kun je je voorstellen dat je zo door de RNC zou lopen, met een keffiyeh? Ze zouden me overrompelen.”