“De visie van het Internationaal Olympisch Comité is om een betere wereld te bouwen door middel van sport.”
Een nobel doel van de leiders van de Olympische Spelen. Dus, hoe ziet het bouwen van een betere wereld door middel van sport eruit?
In Parijs zou het kunnen worden aangezien voor George Orwells 1984. De straten zijn omzoomd met tijdelijke hekken. AI-gestuurde bewaking houdt iedereen in de gaten. Tienduizenden politieagenten staan op hoeken om de QR-codes van mensen te controleren om er zeker van te zijn dat ze zijn waar de staat denkt dat ze zijn. De Franse overheid heeft alles uit de kast gehaald voor “de spelen”, waardoor Parijs is veranderd in een stad waarin zelfs inwoners zich niet vrij kunnen bewegen.
In de aanloop naar de Olympische Spelen werden duizenden daklozen door de autoriteiten ontheemd. Honderden werden met bussen uit de stad gehaald en verlaten. Daklozenkampen zijn agressief afgebroken en afgezet met hekken. De overheid beweert dat het er niets mee te maken heeft, maar als 400 migranten uit een verlaten fabriek op een paar honderd meter afstand van het Olympisch Dorp worden verdreven, kun je niet anders dan denken dat er een verborgen agenda achter zit.
Het gebied waar het Olympisch Dorp is gevestigd, Île-Saint-Denis, is een van de armste in Parijs. Ongeveer 40 procent van de inwoners woont in sociale of sociale huurwoningen. Wanneer de spelen zijn afgelopen en het atletendorp leeg is, worden de luxe appartementen verkocht en zal een steeds kleiner wordend kwart (voorheen een derde) overblijven voor sociale huurwoningen. Het gebied zal waarschijnlijk worden opgeknapt: er zijn twee treinlijnen aangelegd en er zijn luxe restaurants gebouwd naast de rivier de Seine, vlak bij het nieuwe zwembad. Ondertussen worden de arbeidersklassebewoners steeds verder naar de stadsgrenzen gedreven.
Dit is een bekend verhaal. Blijkbaar is deze “betere wereld” voor het Internationaal Olympisch Comité een betere wereld alleen voor de rijken en machtigen. Het is een wereld waarin ze zich in luxe kunnen verplaatsen zonder dat ze worden lastiggevallen door de lelijke realiteit van de armoede waar ze verantwoordelijk voor zijn.
Olympische gaststeden zeuren over hoe de spelen hun economieën zullen stimuleren en de levens van hun inwoners zullen verrijken. In afwachting van de spelen van 2028 in Los Angeles, heeft de burgemeester van de stad de hoop uitgesproken dat de Olympische Spelen een “katalysator zullen zijn … die uiteindelijk een einde zal maken aan dakloosheid op straat”.
In 2023 telden vrijwilligers 75.518 daklozen in de stad, een stijging van 9 procent ten opzichte van het jaar ervoor. Om het probleem op te lossen, zijn meer sociale woningen, een verhoging van het minimumloon en meer gemeenschapsdiensten nodig. Helaas zullen kapitalistische sportcompetities nooit een betere wereld creëren voor worstelende inwoners van Los Angeles. In plaats daarvan zullen de Olympische Spelen betekenen wat ze altijd betekenen: hardhandige politie, militarisering en gedwongen verplaatsing.
De laatste keer dat de Olympische Spelen in Los Angeles werden gehouden, in 1984, voerde de politie de intimidatie van zwarte en Latijns-Amerikaanse jongeren drastisch op. Hierdoor werd het buitensporige geweld verder genormaliseerd en werd de basis gelegd voor de wreedheid van de beruchte War on Drugs van de federale overheid.
In Atlanta arresteerden agenten in de aanloop naar de Olympische Spelen van 1996 zo’n 9.000 mensen en sloopten ze de resterende sociale woningen in het CBD, om ze te vervangen door commercieel vastgoed. De Olympische Spelen vernietigden de wereld van gewone mensen om het beter te maken voor de rijken.
In Rio, Tokio, Londen en andere steden was het verhaal niet veel anders.
De aanwezigheid van Israël bij de spelen van dit jaar is onmogelijk te negeren. Atleten uit Rusland en Wit-Rusland zijn uitgesloten van deelname omdat hun regeringen het Olympisch Handvest hebben geschonden. De Uitvoerende Raad van het IOC bepaalde in maart vorig jaar dat atleten met een Russisch of Wit-Russisch paspoort “alleen als Individuele Neutrale Atleten mogen deelnemen” en dat degenen die “actief de oorlog in Oekraïne steunen” en degenen “die een contract hebben met de Russische of Wit-Russische militaire of nationale veiligheidsdiensten” niet mogen deelnemen.
Israëlische atleten blijven echter wel meedoen en strijden onder de Israëlische vlag. Er worden geen voorwaarden gesteld met betrekking tot hun steun aan de genocide in Gaza of hun banden met de Israëlische bezettingsmacht.
Ook atleten uit de Verenigde Staten, de vernietiger van meerdere landen, hebben nooit sancties van het Olympisch Comité ondervonden.
Overdreven politieoptreden, alomtegenwoordige bewaking, gedwongen verplaatsing van daklozen, hypocrisie: dat is de “Olympische geest”.
Bron: redflag.org.au
