Vandaag hebben Israëlische troepen Ayşenur Ezgi Eygi, een Turks-Amerikaanse burger, gedood op de Westelijke Jordaanoever, door haar in het hoofd te schieten toen ze protesteerde tegen een van de groeiende en versnellende illegale nederzettingen van het land in het Palestijnse gebied. De Amerikaanse en Israëlische regeringen beweren dat het onduidelijk is wie haar heeft gedood, maar zoals meerdere Amerikaanse media melden, zeggen ooggetuigen en Palestijnse functionarissen in het gebied dat ze is gedood door Israëlisch geweervuur, en het Israëlische leger geeft toe dat het op de demonstranten heeft geschoten.
Voordat we kijken naar de gevolgen van dit laatste incident, het laatste in een lange geschiedenis van Israëlische troepen die Amerikaanse burgers aanvallen en doden, kijken we eerst naar de reactie op een vergelijkbaar incident dat onlangs plaatsvond.
Een week geleden werd er in het Midden-Oosten nog een Amerikaanse burger vermoord, ditmaal met een dubbele Israëlische nationaliteit: de 23-jarige Hersh Goldberg-Polin, een van de zes Israëlische gijzelaars die afgelopen weekend door Hamas werden geëxecuteerd. De ontdekking van hun lichamen en het besef dat een van hen een Amerikaan was, veroorzaakte terecht een golf van verontwaardiging en verdriet onder Amerikaanse politici en commentatoren.
“Vergis u niet, Hamas-leiders zullen voor deze misdaden betalen”, zei president Joe Biden in een verklaring op de dag dat het nieuws bekend werd. Hij noemde zijn moord “even tragisch als verwerpelijk” en verklaarde dat hij “met gebroken hart”, “verwoest en verontwaardigd” was en “dieper rouwde dan woorden kunnen uitdrukken”.
“Hamas is een kwaadaardige terroristische organisatie. Met deze moorden heeft Hamas nog meer Amerikaans bloed aan haar handen. Ik veroordeel de aanhoudende wreedheid van Hamas ten zeerste, en dat moet de hele wereld ook doen,” zei vicepresident Kamala Harris dezelfde dag, eraan toevoegend dat ze “geen hogere prioriteit heeft dan de veiligheid van Amerikaanse burgers, waar ter wereld ze zich ook bevinden.”
“Het onthult, opnieuw, de lelijke waarheid over de verachtelijke, verdorven ideologie die Hamas vertegenwoordigt,” vertelde de Amerikaanse ambassadeur bij de Verenigde Naties Linda Thomas-Greenfield later aan de VN-Veiligheidsraad. “Geen enkel lid van deze Raad zou tolereren dat hun burgers gegijzeld en vermoord worden. . . . De Verenigde Staten veroordelen de wreedheid van Hamas ten zeerste. Het is allang, allang geleden dat deze Raad hetzelfde doet.”
Buiten de regering verwierpen ook Congresleden en andere politieke figuren de moordpartij in de krachtigste bewoordingen. Ze suggereerden zelfs dat een Amerikaanse militaire reactie op zijn plaats was.
“Wat gaan ze betalen? Ik bedoel, wat is de prijs?” vroeg uber-hawk senator Lindsay Graham.
“Ik zou willen aandringen [Israeli prime minister Benjamin Netanyahu] om de klus tegen Hamas af te maken, wat precies is wat Kamala Harris en Joe Biden vanaf het begin hadden moeten doen,” zei senator Tom Cotton.
“De brute moord op Hersh door de door Iran gesteunde Hamas kan niet worden genegeerd,” zei senator Joni Ernst in een verklaring. “Dit is een barbaars regime dat is aangemoedigd om de dood van Amerikanen te vieren, terwijl ze eigenlijk bang zouden moeten zijn voor de reactie die hen wacht op het vergieten van Amerikaans bloed.”
“Hamas executeert zes gijzelaars in koelen bloede. Wie krijgt de schuld? Iedereen behalve Hamas,” klaagde afgevaardigde Richie Torres, die schijnbaar de muur-aan-muur veroordelingen van Hamas negeerde die het incident had veroorzaakt.
Victoria Coates, voormalig plaatsvervangend nationaal veiligheidsadviseur van Donald Trump, beweerde dat de Hamas-leiding niet daadwerkelijk zou betalen voor deze en andere misdaden, omdat “onder Biden-Harris de Amerikaanse belastingbetaler hen betaalt om ze te plegen”, een gebaar op het populaire discussiepunt aan de rechterkant dat het terugdraaien van Trumps ongerechtvaardigde sancties tegen Iran door de regering-Biden gelijk stond aan het financieren van Hamas.
Sommige commentatoren riepen op tot op zijn minst vergaande juridische maatregelen tegen de groep, en pleitten ook voor voortzetting van het gebruik van militair geweld tegen de groep.
“Hamas heeft een van zijn Amerikaanse gijzelaars geëxecuteerd. Dat vereist een Amerikaanse reactie,” zei Richard Goldberg, senior adviseur bij de Foundation for Defense of Democracies. “We moeten Hamas en al zijn sponsors en medeplichtigen met de hamer treffen,” vertelde hij later aan de New York Post.
Jonathan Greenblatt, CEO van de Anti-Defamation League, riep op om verder te gaan dan de aanklachten van het ministerie van Justitie van Biden tegen Hamas-leiders die volgden op de gijzelingsmoorden. Hij zei dat Hamas “de meest fundamentele normen van onze samenleving heeft geschonden” en dat “het, net als al-Qaeda, ISIS en andere terreurorganisaties, moet worden uitgeroeid”.
“De executie van Hamas [Goldberg-Polin] “Het zou niet alleen als een zorg voor Israël moeten worden behandeld, maar als een schaamteloze daad tegen de Verenigde Staten”, was de reactie van de rechtse partij Nationale beoordeling redacteuren, in een stuk getiteld, “Hamas moet betalen voor de moord op een Amerikaanse gijzelaar.” Ze waarschuwden dat “het een vreselijk signaal zou zijn als de reactie van de Biden-Harris-regering dichter bij Hamas’ positie in de onderhandelingen over een staakt-het-vuren zou komen. In plaats daarvan moet Biden zijn verklaring dat Hamas zal betalen, nakomen.”
Het waren niet alleen de rechtse en Israël-goed-of-fout-randgroepen die om harde maatregelen vroegen. Vandaag nog, Boston Globe De redactieraad riep de regering-Biden eveneens op om druk uit te oefenen op Amerikaanse bondgenoten om de leiders van Hamas te arresteren en uit te leveren, en concludeerde dat dit “een krachtig signaal zou afgeven dat iedereen die het leven van Amerikaanse burgers bedreigt, moet boeten voor zijn misdaden.”
Dat was dus de reactie op de moord op een Amerikaans-Israëlische burger. Dat is nauwelijks verrassend: het waarborgen van de veiligheid van haar burgers in het buitenland, en gerechtigheid voor hen wanneer hen schade wordt toegebracht, is een van de meest basale verantwoordelijkheden van elke regering. En hoewel geen enkel mensenleven meer waard is dan enig ander, en het nemen van een onschuldig leven een schande is, ongeacht van wie het is, begrijpen we dat staten in de wereld zoals die bestaat, een speciaal niveau van woede behouden wanneer hun eigen mensen schade wordt toegebracht.
Met dat alles in gedachten, is dit hoe de Amerikaanse regering tot nu toe heeft gereageerd op de moord door Israël op de Turks-Amerikaanse Eygi. Dit is woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken Matt Miller:
We zijn op de hoogte van de tragische dood van een Amerikaanse burger, Ayşenur Eygi, vandaag op de Westelijke Jordaanoever. We bieden onze diepste condoleances aan haar familie en geliefden. We verzamelen dringend meer informatie over de omstandigheden van haar dood en zullen meer te zeggen hebben naarmate we meer te weten komen. We hebben geen hogere prioriteit dan de veiligheid en zekerheid van Amerikaanse burgers.
En hier is Sean Savett, woordvoerder van de Nationale Veiligheidsraad:
We zijn diep geschokt door de tragische dood van een Amerikaanse burger, Ayşenur Egzi Eygi, vandaag in de Westelijke Jordaanoever en ons medeleven gaat uit naar haar familie en geliefden. We hebben contact opgenomen met de regering van Israël om meer informatie te vragen en een onderzoek naar het incident te vragen.
En… dat is alles.
Geen verklaring van de president, vice-president of een andere ambtenaar van de regering. Geen veroordeling van de naamloze moordenaars, zelfs geen lauwe, en ook geen belofte dat ze voor de rechter zullen worden gebracht.
Als je de Amerikaanse verklaringen leest, zou je niet eens weten dat Eygi… gedood door iedereen — alleen dat ze op een tragische, mysterieuze manier stierf, op de een of andere manier. Ook heeft ze niet de warme, lange eerbetonen aan haar leven, karakter en toekomstige dromen ontvangen die ambtenaren terecht in hun verklaringen over Goldberg-Polin hebben opgenomen. Terwijl ambtenaren er alles aan deden om hun verdriet over zijn dood te tonen, is de reactie op Eygi opvallend emotieloos.
In tegenstelling tot Hamas, wiens schuld in de moord op de gijzelaars onmiddellijk werd aangenomen, hebben Amerikaanse woordvoerders ervoor gekozen om niet alleen de wateren te vertroebelen rond wie schuldig is aan deze moord, maar, absurd genoeg, om de hoofdverdachte, Israël, te vragen zichzelf te onderzoeken. Ondertussen ontbreken de vurige eisen van commentatoren om “de hamer neer te halen” op wie verantwoordelijk is, net als de verontwaardiging over de moord op een Amerikaan en de vreselijke waarschuwingen over wat er zou gebeuren als dit zou blijven staan.
Ter vergelijking: het ministerie van Buitenlandse Zaken van het andere land waarvan Eygi een staatsburger was, Turkije, reageerde als volgt: “Wij veroordelen deze moord gepleegd door de regering van Netanyahu.”
Het kan niet duidelijker zijn dat, in tegenstelling tot de (verre van deugdzame) regering van Turkije, de regering van de Verenigde Staten er gewoonweg geen bal om gaf dat Israël, dat het rijkelijk bewapent en financieel ondersteunt, een van de eigen burgers van de VS heeft vermoord. Dat klinkt misschien als overdrijving, maar we hebben nu jaren en jaren aan bewijsmateriaal in die zin, waarbij Israël de ene na de andere Amerikaanse burger vermoordde, niet alleen met volledige straffeloosheid en zonder echte veroordeling door Amerikaanse functionarissen, maar de Amerikaanse regering soms ook actief de moorden verdoezelde.
Eigenlijk zouden we alleen al naar de afgelopen weken kunnen kijken, toen meerdere Amerikaanse burgers werden aangevallen en beschoten door Israëlische troepen en kolonisten tijdens precies hetzelfde protest waar Eygi werd gedood. De Amerikaanse autoriteiten hebben er niet alleen geen woord over gezegd, ze hebben ook niet eens de moeite genomen om contact met hen op te nemen en te informeren hoe het met hen ging.
Of denk terug aan de laatste keer dat Israël een Amerikaanse burger doodde tijdens deze huidige oorlog, in april, toen het drie afzonderlijke aanvallen uitvoerde op een konvooi van hulpverleners die het Israëlische leger hadden geïnformeerd over hun bewegingen en daarbij een Amerikaans-Canadese dubbele nationaliteit doodde. Dat schandalige incident wakkerde kortstondig het soort brede binnenlandse verontwaardiging aan dat maandenlange uitroeiing van Palestijnse families niet had kunnen bewerkstelligen, en toen… verdween het gewoon.
Het feit is dat zowel de Amerikaanse media als politici, door hun stilte, selectieve verontwaardiging en inactiviteit, stilzwijgend een hiërarchie van menselijk leven hebben gecreëerd gedurende deze oorlog. En hoewel Palestijnen helemaal onderaan die hiërarchie staan, doen zelfs Amerikaanse en Israëlische levens er niet meer toe als ze toevallig de verkeerde etnische achtergrond hebben, of als ze toevallig worden gedood of in gevaar worden gebracht door Israël.
Het eindresultaat is dat de Israëlische regering effectief groen licht heeft om Amerikanen te doden wanneer ze maar wil – groen licht, en de middelen om dat te doen, aangezien deze moorden worden aangestuurd en gefinancierd door de Amerikaanse regering zelf.
Maar misschien moeten we een Amerikaanse functionaris het laatste woord geven. Dit is wat ambassadeur Thomas-Greenfield slechts twee dagen geleden tegen de VN-Veiligheidsraad zei over de moord op Goldberg-Polin en de vijf andere gijzelaars door Hamas: “Van de massamoord op 1200 mensen tot de wapenisering van seksueel geweld, deze laatste moorden bevestigen dat Hamas een terroristische organisatie is.”
Gegeven het feit dat het Israëlische leger zelf inmiddels meer dan veertigduizend mensen heeft gedood, zich schuldig heeft gemaakt aan walgelijke seksuele martelingen en nu ook Amerikaanse burgers heeft gedood, wat zegt dat dan over de Israel Defense Forces? En waarom geeft de Amerikaanse overheid zo’n instelling nog steeds miljarden dollars aan militaire hulp?
Bron: jacobin.com
