JD Vance denkt dat hij zijn nationalisme kan verkopen met kattenmemes – Mother Jones

In het centrum van de twee grootste controverses in JD Vance’s korte politieke carrière waren katten. De eerste kwam van zijn aanvallen op de “kinderloze kattenvrouwtjes” aan de linkerkant. Meer recent verspreidt de Republikeinse kandidaat voor het vice-presidentschap leugens over Haïtiaanse immigranten in Springfield, Ohio, die huisdieren eten.

Een mogelijke conclusie die we uit deze berichten kunnen trekken, is dat hij een boze man is die te veel tijd op internet doorbrengt. Een andere is dat hij een leugenaar is. Maar er zit veel meer achter wat Vance doet dan alleen maar trollen.

De kattenretoriek van Vance is een doelbewuste poging om de hysterie van de Grote Vervanging te vereenvoudigen, in de hoop kiezers ervan te overtuigen dat hun angst voor een invasie van migranten en kinderloze vrouwen een existentiële bedreiging vormen. De controverses komen voort uit twee fixaties: het aantal kinderen dat Amerikaanse vrouwen krijgen en de snelheid waarmee buitenlanders naar de Verenigde Staten komen. Vance wil een Verenigde Staten waar het geboortecijfer hoog is en het immigratiecijfer laag.

Door zich sterk te maken voor lage immigratie, massale deportatie en een toename van de vruchtbaarheid, schaart Vance zich achter blanke nationalisten die ooit werden gemeden door het Republikeinse establishment. Tegenwoordig besteedt hij minder tijd aan het openlijk verkondigen van zijn ideeën dan hij vroeger deed in podcasts. In plaats daarvan vindt Vance – zoals hij heeft uitgelegd als onderdeel van zijn project – ongecompliceerde manieren om zijn punten over te brengen (ongeacht of ze feitelijk zijn of niet). “Ik denk dat politieke retoriek fundamenteel [about] omgaan met mensen op hun eigen niveau,” zei hij eerder dit jaar. “Ik denk dat je te diep in de theorie duikt, je mist eigenlijk veel van de waarheid.” Op zondag ging hij nog verder, toen hij tegen Dana Bash van CNN zei tijdens een uitwisseling over Springfield: “Als ik verhalen moet creëren zodat de Amerikaanse media daadwerkelijk aandacht besteden aan het lijden van het Amerikaanse volk, dan is dat wat ik ga doen.”

Liegen over Haïtiaanse immigranten die katten eten en kinderloze kattenvrouwtjes aanvallen is een perfect voorbeeld van dit plan. Vance denkt dat hij wat critici “bloed- en bodemnationalisme” hebben genoemd, met een beroep op de nazistische slogan, kan verkopen met domme memes.

Vance heeft zijn invloeden voor deze theorie van verandering niet verborgen. “Ik las dit boek toen ik misschien 15 jaar oud was, genaamd de De dood van het Westen door Patrick Buchanan,” zei Vance tijdens een podcastoptreden in 2021. “En dat was een heel invloedrijk boek voor mij.” Buchanan, een voormalig speechschrijver voor Richard Nixon en Republikeinse presidentskandidaat, was niet subtiel over zijn blanke nationalisme in de De dood van het Westen. Als het op immigratie aankwam, beschuldigde hij Mexicaanse Amerikanen ervan een “reconquista” uit te voeren van land dat ze aan de Verenigde Staten waren verloren. Hij sprak over dalende geboortecijfers in extreme termen – en beweerde dat “westerse vrouwen” een “autogenocide voor mensen van Europese afkomst” pleegden door te veel abortussen te plegen.

Het is niet moeilijk om de grens te trekken tussen Buchanans angsten en Vances bezorgdheid over “kinderloze kattenvrouwtjes.” De ondertitel van Buchanans boek raakt de kern van Vances huidige zorgen: Hoe stervende bevolkingsgroepen en invasies van immigranten ons land en onze beschaving in gevaar brengen.

Buchanans wereldbeeld was geworteld in een paleoconservatisme dat de visie verwierp dat Amerika een idee is en Amerika in plaats daarvan zag als een volk. Daarmee omarmde hij een raamwerk dat uitsluiting en een permanente witte meerderheid rechtvaardigde.

Vance benadrukt al een groot deel van dit jaar de bewering dat Amerikanen een “volk” zijn. Tijdens een toespraak tot de extreemrechtse groep American Moment eerder dit jaar, maakte Vance er een punt van om “dit ding dat me steeds meer stoort, namelijk het concept dat Amerika een idee is” ter sprake te brengen. Vance maakte hetzelfde punt over Amerikanen als volk in juli tijdens de National Conservatism Conference, waarin hij fulmineerde tegen de toestroom van Haïtiaanse migranten in Springfield. Maar de duidelijkste verklaring voor deze obsessie, zoals mijn collega Isabela Dias schreef, kwam tijdens de Republikeinse Nationale Conventie:

Amerika is niet zomaar een idee. Het is een groep mensen met een gedeelde geschiedenis en een gemeenschappelijke toekomst. Het is, kortom, een natie.

Nu is het natuurlijk onderdeel van die traditie dat we nieuwkomers verwelkomen. Maar als we nieuwkomers toelaten in onze Amerikaanse familie, dan doen we dat op onze voorwaarden.

Vance ging verder met praten over de begraafplaats in Kentucky waar hij hoopt dat hij, zijn vrouw Usha, het kind van Indiaanse immigranten, en uiteindelijk hun kinderen begraven zullen worden. (Haar familie kwam op “onze voorwaarden” in deze formulering.)

“Er zullen zeven generaties zijn op dat kleine bergkerkhof in het oosten van Kentucky,” zei Vance. “Zeven generaties mensen die voor dit land hebben gevochten. Die dit land hebben opgebouwd. Die dingen in dit land hebben gemaakt. En die zouden vechten en sterven om dit land te beschermen als ze daartoe werden gevraagd.”

Vance werd geboren in Ohio. Het waren zijn grootouders die in de jaren 40 naar de staat kwamen op zoek naar economische kansen. Zijn kinderen zouden waarschijnlijk ergens rond 2100 begraven worden in het familiegraf in Kentucky, ongeveer 160 jaar nadat hun voorouders van vaderskant daar woonden. Maar voor Vance lijkt het er niet toe te doen. Hij gelooft dat zijn bloed verbonden is met die grond. Dat is wat het voor hem betekent dat Amerika een volk is.

Achter de dwaze memes van Donald Trump die met katten rent, schuilt een veel donkerder verhaal. Vance ziet een snelle demografische verschuiving die aan het Amerikaanse “volk” wordt opgedrongen door immigratie en kinderloze vrouwen. Vance is vastbesloten om dit te stoppen. Als hij onderweg over katten moet praten, zal hij dat doen.