Deze week was bijzonder rampzalig voor Bidens Midden-Oostenbeleid – Mother Jones

Deze februari, President Joe Biden at een ijsje met Late Night-presentator Seth Meyers in Manhattan toen een verslaggever vroeg naar de kans op een staakt-het-vuren tussen Israël en Hamas. “Nou,” antwoordde Biden, wat leidde tot breaking news-berichten, “ik hoop tegen het einde van het weekend.” De president verzekerde het publiek vervolgens: “We zijn dichtbij.”

Bijna zeven maanden later is er nog steeds geen staakt-het-vuren in zicht. Op donderdag Wall Street-journaal meldde dat meerdere Amerikaanse functionarissen aan de krant hebben verklaard dat de kans op een staakt-het-vuren klein is.

Het rapport zette een verschrikkelijke week voor Bidens buitenlands beleid in het Midden-Oosten voort. Elk van de afgelopen vijf dagen bracht zijn eigen sombere nieuws over de afnemende kans op vrede in de regio:

Maandag: Israël breidde zijn oorlogsdoelen formeel uit met de terugkeer van inwoners die uit het noorden zijn geëvacueerd. De Israëlische minister van Defensie Yoav Gallant zei dat de “mogelijkheid voor een overeenkomst met Hezbollah ten einde loopt”. Gallant legde uit: “Daarom is de enige manier om de terugkeer van de noordelijke gemeenschappen van Israël naar hun huizen te verzekeren, via militaire actie.” Het suggereerde een veel groter potentieel voor een bredere oorlog tussen Libanon en Israël.

Dinsdag: Israël liet piepers en portofoons met explosieven ontploffen in een aanval gericht op leden van Hezbollah, de door Iran gesteunde politieke en militante groepering. Axios meldde dat Amerikaanse functionarissen niet waren gewaarschuwd voor de operatie. De willekeurige aanpak doodde tientallen mensen, waaronder minstens twee kinderen, en verwondde duizenden. Door dit te doen, vergrootte Israël de kans op een regionale oorlog (waar de Verenigde Staten niet bij betrokken willen worden) aanzienlijk.

Woensdag: De kroonprins van Saoedi-Arabië, Mohammed bin Salman, zei dat zijn koninkrijk de betrekkingen met Israël niet zal normaliseren zonder de “oprichting van een Palestijnse staat.” De aankondiging leek elke kans op succes te doden voor een jarenlange (en breed bekritiseerde) poging van de regering-Biden om de betrekkingen tussen Saoedi-Arabië en Israël te normaliseren, terwijl de zorgen van de Palestijnen grotendeels werden omzeild. Die poging was begonnen onder de regering-Trump in de veelgeprezen Abraham-akkoorden die de schoonzoon van de voormalige president, Jared Kushner, had helpen bemiddelen.

Donderdag: A Wall Street-journaal verhaal met als kop “Amerikaanse functionarissen geven toe dat wapenstilstand in Gaza buiten bereik is voor Biden”, citeerde hoge Amerikaanse functionarissen die tot de conclusie zijn gekomen dat een wapenstilstandsdeal onwaarschijnlijk is tijdens Bidens presidentschap. “Er is geen deal op handen”, zei een van hen. “Ik weet niet zeker of die ooit wordt gesloten.”

Vrijdag: Israël doodde minstens 12 mensen bij een luchtaanval in Beiroet gericht op hoge Hezbollah-commandanten. Zoals Gallant eerder deze week duidelijk maakte met betrekking tot Libanon, “staan ​​we aan het begin van een nieuwe fase in de oorlog” en “verschuift het zwaartepunt naar het noorden.”

Aanvankelijk was een van de weinige lichtpuntjes van Bidens aanpak dat er geen regionale oorlog was uitgebroken. De recente Israëlische aanvallen in Libanon, samen met Gallants opmerkingen over een “nieuwe fase” van de oorlog, suggereren dat dit binnenkort kan veranderen. Voor Netanyahu, van wie algemeen wordt aangenomen dat hij een tweede presidentschap van Donald Trump voorstaat, kan een nieuwe fase van het conflict die een Biden-Harris-regering ineffectief doet lijken, net nu sommige Amerikanen beginnen te stemmen, extra beloningen met zich meebrengen.

Deze reeks van verwoestingen was helaas allemaal voorspelbaar. Als reactie op de brute Hamas-aanval op 7 oktober omarmde Biden wat werd bestempeld als een “bear hug”-benadering van zijn relatie met premier Benjamin Netanyahu. In overeenstemming met een decennia-oude persoonlijke benadering voor het beheren van relaties met Israël, zorgde hij ervoor dat er “geen daglicht” was tussen hem en de Israëlische premier in het openbaar. Biden dacht dat het hem in staat zou stellen om de richting van de oorlog in het geheim te bepalen.

Bidens geloof in een aanpak zonder daglicht was herhaaldelijk ontkracht vóór 7 oktober, maar hij bleef er toch bij. Die beslissing weerspiegelde een feitelijk grenzeloze toewijding aan de steun aan Israël. Zoals ik in december meldde over de wortels van Bidens gebrekkige reactie op de oorlog, was zijn Israël-record ongebruikelijk:

Biden is al veel verder gegaan dan veel van zijn Democratische collega’s in de verdediging van Israël. Als senator steunde hij de verhuizing van de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem, tientallen jaren voordat Donald Trump dat werkelijkheid maakte, pochte hij over het bijwonen van meer fondsenwervers voor het American Israel Public Affairs Committee (AIPAC) dan welke andere senator dan ook, en bekritiseerde hij een poging van George HW Bush om Israël te bewegen tot onderhandelingen met Palestijnen. Als vicepresident ondermijnde hij de pogingen van Barack Obama om Israël richting vrede te bewegen. Als president vóór 7 oktober zette hij het beleid van Trump voort dat Palestijnen buitenspel zette.

Het dodental in Gaza bedroeg ongeveer 20.000 toen dat verhaal naar buiten kwam. Het is nu het dubbele, en het totale dodental kan veel hoger uitvallen. Bijna 100.000 mensen zijn gewond geraakt. Israëlische gijzelaars blijven gevangen, grotendeels vanwege Netanyahu’s herhaalde pogingen om onderhandelingen over een staakt-het-vuren te dwarsbomen.

Wat niet is veranderd, is Bidens vrijwel volledige onwil om de uitgebreide invloed van de Verenigde Staten op Israël te gebruiken. Afgezien van enkele 2000-pond bommen, heeft zijn regering ervoor gezorgd dat de wapens blijven stromen. Die beslissing is genomen ondanks substantieel bewijs dat dit in strijd is met de Amerikaanse wetten die voorkomen dat wapens worden verzonden naar buitenlandse eenheden die betrokken zijn bij ernstige mensenrechtenschendingen. Zonder Amerikaanse wapens hebben Israëlische militaire experts duidelijk gemaakt dat het land niet in staat zou zijn om op zo’n schaal te blijven vechten.