Jongeren worden verpletterd – en niet op een leuke manier

De Australische economie, die draait om de rijken, heeft een zware wissel getrokken op jongeren.

De levensstandaard voor mensen tussen de 15 en 34 jaar ging achteruit tussen 2004 en 2022, volgens een nieuwe analyse van cijfers van het Bureau of Statistics door econoom Tarric Brooker. Dat is ondanks het feit dat de nationale rijkdom per persoon in dezelfde periode bijna verdrievoudigde.

Alsof dat nog niet schokkend genoeg is, is de situatie de afgelopen twee jaar dramatisch verslechterd: de reële consumptieve bestedingen zijn met bijna 13 procent gedaald onder de 25- tot 29-jarigen.

“Gezien de omvang van de daling is het heel goed mogelijk dat dit de grootste aanhoudende daling is in de reële consumentenbestedingen voor deze belangrijke demografie sinds de Grote Depressie”, merkte Brooker vorige maand op.

Ook bij de 30- tot 34-jarigen is de consumptie met ruim 7 procent gedaald, bij de 35- tot 39-jarigen met 6 procent en bij de 18- tot 24-jarigen met 2,7 procent.

Volgens de Commonwealth Bank zijn de uitgaven aan basisbehoeften zoals boodschappen en nutsvoorzieningen in reële termen aanzienlijk gedaald.

Al jarenlang wordt er gewaarschuwd dat een nieuwe generatie er voor het eerst in de geschiedenis financieel slechter aan toe zou kunnen zijn dan hun ouders. Die voorspelling is nu uitgekomen.

De reële lonen zijn in vier jaar tijd met ongeveer 7 procent gedaald. Het federale ministerie van Financiën zegt dat ze pas ergens in de jaren 2030 volledig zullen herstellen, en dat is zeker niet gegarandeerd. Hoewel dat alle werknemers treft, zijn huurders, die onevenredig veel jongeren zijn, het hardst getroffen omdat verhuurders de huren veel sneller hebben verhoogd dan de inflatie.

De huurprijzen voor appartementen in de hoofdsteden zijn met ongeveer 50 procent gestegen, en de huurprijzen voor huizen zijn nog meer gestegen.

Ook, als ze zich in de eerste plaats een huis kunnen veroorloven, hebben jongere mensen meer kans op hogere hypotheken omdat ze minder tijd hebben besteed aan het afbetalen van hun schulden en tegen de laatste stratosferische prijzen hebben moeten kopen. De stijging van de rentetarieven betekent dat ze ook onevenredig hard worden getroffen in de huidige economie.

De door het Bureau voor de Statistiek geselecteerde indexcijfers voor de kosten van levensonderhoud, die in tegenstelling tot de reguliere inflatiemaatstaf de effecten van stijgende rentetarieven weergeven, laten zien dat de kosten van levensonderhoud voor huishoudens uit de arbeidersklasse de afgelopen twee jaar veel hoger zijn geweest dan in de pers werd gerapporteerd.

We zien een aanzienlijke overdracht van welvaart van huurders naar verhuurders en van huiseigenaren met een hypotheek naar banken.

Zo rapporteerde de Commonwealth Bank vorige week nog eens $ 10 miljard jaarlijkse winst. Het gaat zo goed dat Mathew Hodge van beleggingsadviseur Morningstar zei dat het “overtollige kapitaal” (de geldreserve) van de bank zo snel groeit dat het nu “voor het probleem staat van de hoge kwaliteit van wat ermee te doen”.

U leest het goed: analisten zeggen dat de bank meer geld heeft dan ze weet wat ze ermee moet doen.

Andere vermogensbezitters surfen ook op een golf van welvaart. Sterker nog, ze worden getrakteerd op, in de woorden van de Financieel overzichtDe column van Chanticleer, “een stortvloed aan dividenden” – “de kapitaalopbrengsten die worden gestimuleerd door het Australische belastingstelsel”.

Een bank met te veel geld. Een beleggersklasse die verdrinkt in dividenden. En jongeren die een Depressie-achtige ineenstorting van de levensstandaard doorstaan.

Welkom in de Australische economie in 2024.