Senator van de Republikeinse Partij in Nebraska verwerpt Trumps plan om het kiescollege te manipuleren – Mother Jones

Het laatste moment van de Trump-campagne poging om het kiescollege te manipuleren door de manier te veranderen waarop het tweede congresdistrict van Nebraska zijn presidentiële stemmen toekent, stuitte maandag op een groot obstakel toen de belangrijkste swing vote, senator Mike McDonnell, aankondigde dat hij een ‘winner-takes-all’-systeem niet zou steunen.

“De afgelopen weken is er weer een discussie geweest over de vraag of we de manier waarop we onze kiescollege-stemmen verdelen moeten veranderen”, zei McDonnell, een Democraat die Republikein werd uit Omaha, maandag in een verklaring. “Ik respecteer de wens van sommige van mijn collega’s om deze discussie te voeren en ik heb de tijd genomen om aandachtig te luisteren naar de inwoners van Nebraska en nationale leiders aan beide kanten van de kwestie. Na diepgaande overweging is het mij duidelijk dat dit nu, 43 dagen voor de verkiezingsdag, niet het moment is om deze verandering door te voeren.” Hij zei dat de kiezers van de staat in plaats daarvan een grondwetswijziging na de verkiezingen moeten overwegen als ze de manier waarop het kiescollege wordt verdeeld willen veranderen.

Nebraska is een van de twee staten, samen met Maine, die hun kiescollege-stemmen opsplitsen. Joe Biden won het district Omaha van de staat in 2020, maar de afgelopen maanden hebben Trump en zijn bondgenoten een ongekende drukcampagne gevoerd om de staat te laten overstappen op een systeem waarin de winnaar alles krijgt. Trump sprak onlangs met senatoren en senator Lindsey Graham (RS.C.) reisde vorige week naar Nebraska om de Republikeinen aan te sporen een speciale zitting van de wetgevende macht te houden om de manier waarop de stemmen worden verdeeld voor november te veranderen. De campagne van Trump voerde in feite het antidemocratische draaiboek uit dat het gebruikte om de verkiezingen van 2020 te ondermijnen, maar dit keer vóór de verkiezingen.

Die ene kiescollegestem in Nebraska is groot, want als Kamala Harris de “blauwe muur”-staten Michigan, Wisconsin en Pennsylvania wint, heeft ze slechts 269 kiesmannen, één minder dan de meerderheid die nodig is om president te worden. Als geen enkele kandidaat een meerderheid krijgt, worden de verkiezingen beslist door het Huis van Afgevaardigden, waar een meerderheid van de staatsafvaardigingen, niet een meerderheid van de leden van het Huis, de winnaar zou kiezen. Republikeinen controleren momenteel een meerderheid van de staatsafvaardigingen. Ik heb vorige week het gevaar van dit nachtmerriescenario uitgelegd:

Bij een contingente verkiezing beslist een meerderheid van de staatsdelegaties, niet de leden van het Huis van Afgevaardigden in het algemeen, wie de winnaar is. In dit scenario functioneert het Huis in feite als de Senaat, waarbij elke staat één stem krijgt voor de president, ongeacht de bevolkingsomvang. Dat betekent dat Californië, met 39 miljoen inwoners, hetzelfde vertegenwoordigingsniveau heeft als Wyoming, met 584.000 inwoners. Deze structuur bevoordeelt aanzienlijk de Republikeinen, die oververtegenwoordigd zijn in dunbevolkte plattelandsstaten en die ook herindelingskaarten tekenden in belangrijke staten als Arizona, Georgia en Wisconsin, waardoor ze de controle over de Huisdelegaties kregen, ondanks de nauw verdeelde aard van die staten.

Een contingente verkiezing zou de structurele ongelijkheden die in het Amerikaanse politieke systeem zijn ingebouwd, versterken. “In het kiescollege hebben kiezers in grote staten iets minder relatieve macht dan hun aandeel in de Amerikaanse bevolking zou suggereren. Bij een contingente verkiezing wordt dit onevenwicht buitengewoon,” merkte een rapport van vorig jaar van Protect Democracy op. “De achtentwintig kleinste staten controleren bijna 28 procent van de stemmen in het kiescollege (148)—maar ze controleren 56 procent van de stemmen bij een contingente verkiezing.” (Washington DC, dat drie kiescollege-stemmen heeft, maar geen staat is, mag ook niet deelnemen.)

Dat zou kunnen leiden tot een buitengewoon ondemocratische uitkomst: een kandidaat zou zowel de volkstelling kunnen verliezen als geen meerderheid in het kiescollege kunnen behalen, maar toch president kunnen worden dankzij leden van het Huis van Afgevaardigden die niet eens een meerderheid van het orgaan vertegenwoordigen, laat staan ​​een meerderheid van de Amerikanen.

McDonnell stond centraal in deze drukcampagne omdat hij eerder dit jaar de Democratische Partij verliet en zich aansloot bij de Republikeinse fractie. Maar hij bleef voorzitter van de Omaha Federation of Labor en heeft ambities om volgend jaar burgemeester van de stad te worden. Als hij hielp de leiding te nemen over de poging om de regels te veranderen om het presidentschap aan Trump te geven, zou dat hem pijn doen bij Democraten in paars Omaha.

Jane Kleeb, voorzitter van de Democratische Partij van Nebraska, prees McDonnell omdat hij “sterk standhield tegen de enorme druk van belangen van buiten de staat om de stem van de inwoners van Nebraska in onze democratie te beschermen.”

“Nebraska heeft een lange en trotse traditie van onafhankelijkheid, en ons kiesstelsel weerspiegelt dat door ervoor te zorgen dat de uitkomst van onze verkiezingen werkelijk de wil van het volk vertegenwoordigt, zonder inmenging,” vertelde Kleeb aan de Nebraska-examinatorwat het nieuws bracht.

Ondanks deze tegenslag zal Trump echter druk blijven uitoefenen op Republikeinen om democratische normen op zijn kop te zetten wanneer dat in het voordeel is van zijn kandidatuur. Kijk maar naar Georgia, waar de pro-Trump meerderheid in de staatsverkiezingsraad een reeks last-minute regelwijzigingen heeft aangenomen die Republikeinen een voorwendsel kunnen geven om te weigeren de verkiezingen te certificeren als Harris de staat wint.