Lotta Soph en TK Adisa
•
Lotta Soph en TK Adisa commentaar op de zionistische escalaties tegen Libanon, en ideeën aandragen over hoe de solidariteitsbeweging voor Palestina in Groot-Brittannië hierop kan reageren.
Israël heeft de aanvallen op Libanon enorm opgevoerd. Maandag was de dodelijkste dag in de oorlog sinds oktober. Zoals we al eerder zeiden, praten over ‘potentieel’ voor regionale oorlog is uit het raam – dit is regionale oorlog.
Hoewel de reguliere media in het Westen vorige week de pageraanval prezen vanwege de ‘nauwkeurigheid’ ervan, zijn er volgens het Libanese ministerie van Volksgezondheid minstens 559 mensen, waaronder minstens 50 kinderen, omgekomen en 1.835 gewond geraakt.
Terwijl de Israëlische strijdkrachten zich voorbereiden op een grondaanval op Libanon, moet de Palestijnse beweging duidelijk en vastberaden zijn in haar solidariteit met de bevolking van Libanon, terwijl zij proberen te overleven en weerstand te bieden aan deze aanval.
Mensen zoeken wanhopig naar onderdak en toevluchtsoord weg van de grens, maar Israëlische aanvallen hebben dorpen, steden en dorpen in het hele land aangevallen met meer dan 1600 bomaanslagen. De bewering dat dit allemaal bevestigde militaire doelen van Hezbollah zijn, is een leugen. Sommige van de mensen die deze week ontheemd zijn geraakt, zijn Palestijnse vluchtelingen die al generaties lang ontheemd zijn door koloniaal geweld.
Het Israëlische leger zei dinsdag: ‘We zullen op volle sterkte blijven opereren. We zullen vandaag de offensieve acties versnellen en alle eenheden versterken.’ Gisteren zei de Israëlische legerleider Herzi Halevi: ‘Ga naar binnen, vernietig de vijand daar, en ga de infrastructuur vernietigen.’
Het Israëlische militaire en politieke establishment gebruikt veel van dezelfde tactieken als in Gaza: ze sturen sms’jes waarin ze mensen vertellen dat ze het gebied moeten verlaten voordat ze uitvalswegen en medische centra kunnen bombarderen, ze noemen de Libanese bevolking ‘menselijke schilden’ voor Hezbollah-militanten en gaan zelfs nog een stapje verder door te zeggen dat Libanon en Hezbollah hetzelfde zijn.
Netanyahu heeft hier meerdere doelen: hij wil het Westen ertoe bewegen zich meer achter Israël te scharen, hij wil veilig gebied terugwinnen voor de kolonisten in het noorden die hem steunen (mogelijk door een bufferzone te creëren door middel van een brute bezetting van Zuid-Libanon) en tot slot wil hij de oorlog verlengen, die op dit moment het enige is dat hem aan de macht houdt.
Wat gaat er nu gebeuren?
Zelfs als Israël onmiddellijk stopt met aanvallen op Libanon, zullen de menselijke kosten hiervan enorm zijn in de vorm van verlies van mensenlevens, ontheemding van mensen en schade aan wegen, ziekenhuizen en scholen, in een land dat al jaren in een financiële crisis verkeert. Maar ze gaan niet onmiddellijk stoppen.
Een ernstig gewapend conflict waarbij Hezbollah en het Israëlische leger betrokken zijn in het zuiden van Libanon zou Netanyahu’s plannen kunnen dienen, vooral als Iran zich ermee gaat bemoeien. Het zou de situatie dan voldoende kunnen laten escaleren om de steun van de VS en het Westen veilig te stellen en tegelijkertijd de grens van het conflict verder van Israëlisch grondgebied te verleggen.
Netanyahu heeft lang geprobeerd Iran af te schilderen als de bron van het kwaad in de regio, en heeft geprobeerd een verhaal te construeren dat Iran ‘en zijn proxies’ neerzet als een existentiële bedreiging voor niet alleen Israël, maar ook het Westen en de VS in het bijzonder. De beschrijving van alle antizionistische verzetskrachten als Iraanse proxies wordt gehandhaafd ondanks dat 7 oktober een project was van het Palestijnse verzet alleen, en ondanks dat veel groepen, met name in Palestina en Jemen, een aanzienlijke strategische autonomie van Iran demonstreren.
Het doel van de leugen is om de VS in een oorlog met Iran te brengen, waarvan Israël zich voorstelt dat het zal leiden tot een beslissende nederlaag van de As van het Verzet en op de lange termijn veiligheid zal brengen voor het zionistische project. Hoewel Hezbollah inderdaad wordt gesteund door Iran, is de functie van de ‘proxy’-framing om steun op te wekken voor oorlog met Iran.
Amerika is de enige macht die hier snel een einde aan kan maken, maar heeft eerder bewezen dat het mensen – Libanezen of Palestijnen – straffeloos door Israël zal laten afslachten. Maar er zijn nog steeds veel dingen die we kunnen doen, die we moeten doen, om achter Libanon en Palestina te staan.
Wat doen wij?
Door Libanon aan te vallen, heeft de Israëlische staat zich op politiek en diplomatiek gebied nog verder uitgebreid dan het in het afgelopen jaar van genocide heeft gekund.
Het is waarschijnlijk dat het leger naar binnen wil, Hezbollah zoveel mogelijk schade wil toebrengen en een bufferzone wil creëren die ze in het zuiden van Libanon controleren, zonder vast te lopen zoals ze in Gaza deden. Als ze snel willen handelen, is dat om de internationale terugslag die zou volgen op deze nieuwe oorlogsmisdaden voor te zijn. We mogen ze dat niet laten doen.
De Palestina-beweging moet dit moment grijpen. Onze rol is om:
- het racisme en de leugens blootleggen die door de Israëlische regering worden verteld, en die door westerse media en politici worden herhaald of ondersteund, over wat zij in Libanon doen
- weiger om nieuwe bloedbaden en wreedheden te laten normaliseren of onder het tapijt te vegen. In welke context u ook kunt, versterk de stemmen van Libanese en Palestijnse mensen die strijden tegen koloniaal geweld om antizionistische sentimenten hier in Groot-Brittannië op te bouwen
- volledige steun en veilige routes eisen voor Libanese en Palestijnse asielzoekers en vluchtelingen
- bestaande eisen te vernieuwen en de druk op de Britse staat te verhogen om zich op elk niveau te verzetten tegen de genocide in Palestina en de invasie van Libanon
- gebruik vakbondsstructuren om moties aan te nemen en steun te winnen voor het bovenstaande
- blijf nu vechten voor meer sancties en embargo’s met alle verschillende tactieken die de beweging tot nu toe heeft gebruikt, van directe actie om de levering van wapens aan het Israëlische leger te verstoren tot massaprotesten
- strijden voor een einde aan de Britse betrokkenheid bij deze oorlog. Ons leger bombardeert Jemen om een van de fronten van de oorlog te ontlasten en heeft kinderen gedood bij luchtaanvallen. Terwijl de reguliere pers hierover zwijgt, zouden wij het van de daken moeten schreeuwen.
Nieuwswebsites praten over het risico dat Libanon ‘een ander Gaza’ wordt en ‘op de rand’ staat. Maar er is geen rand. Israëlische troepen hebben laten zien dat er geen grens is die ze niet zullen overschrijden. Ze hebben dat het hele jaar in Palestina laten zien, ze hebben dat laten zien in de oorlog van 2006, in hun bezetting van Libanon in de jaren 80 en in alle decennia sinds de Nakba. We moeten nu putten uit de diepe geschiedenis van standvastigheid in verzet tegen de zionistische bezetting en alles doen wat we kunnen om dit te stoppen.
Sta aan de zijde van Libanon. Sta aan de zijde van Palestina.
Bron: revsoc21.uk
