Rami Davidian redde op 7 oktober 750 levens, maar blijft zichzelf de schuld geven dat hij niet meer heeft gered
Het Nova-feest, dat naast kibboets Reim werd gehouden, zo’n 5,3 kilometer van de grens met Gaza, was bedoeld om het leven te vieren, maar het werd een dodelijke val voor de 3.000 feestgangers. Precies een jaar geleden werden daar ruim 300 Israëliërs vermoord. Honderden anderen raakten gewond of getraumatiseerd, maar velen overleefden dankzij de vindingrijkheid van één man, Rami Davidian.
Op 7 oktober 2023 werd Rami Davidian, een 59-jarige vader van vier kinderen en geboren in Moshav Patish, dat dicht bij de grens met Gaza ligt, vroeg wakker om naar de synagoge te gaan en zijn gebeden uit te spreken op de jaarlijkse feestdag van Simchat. Thora. Maar hij wist niet dat het een dag als geen ander zou worden.
“Om 6.30 uur [local] sirenes gingen af’ hij zei verwijzend naar de alarmen die afgaan telkens wanneer er een spervuur van raketten uit Gaza komt, waardoor bewoners hun toevlucht kunnen zoeken in schuilkelders.
“In tegenstelling tot voorgaande keren stopten ze niet, en dat was ongebruikelijk. Toen belde een vriend van mij en vroeg me om te gaan helpen zijn zoon te redden, die vastzat op het Nova-feestje. Ik zei tegen mijn vrouw dat ik over vijf minuten terug zou zijn, pakte mijn auto en ging die kant op,’ herinnert hij zich.
Tijdens dat noodlottige weekend hadden zich zo’n 3.000 mensen verzameld op het Nova-feest, voornamelijk jongeren, die naar muziek kwamen luisteren, dansen en zich vermengden.
De infiltratie van duizenden Hamas-militanten maakte echter een einde aan deze plannen. Ruim 300 feestgangers werden ter plekke doodgeschoten. Meer dan 250 mensen, onder wie van de gebeurtenis, werden gegijzeld naar Gaza. Vele anderen raakten gewond of getraumatiseerd door wat ze zagen en zochten wanhopig naar een uitweg.
Het probleem was dat uitwegen schaars waren. Hamas, dat de aanval al jaren aan het plannen was, blokkeerde alle hoofdwegen, uitgangen en ingangen. Iedereen die via de gebruikelijke routes probeerde te vluchten, werd neergeschoten. De kansen om onopgemerkt te ontsnappen waren klein.
Maar Davidian, die op weg was naar de locatie, wist nog steeds niets van de situatie, hoewel hij wel afwijkingen begon op te merken.
“Onderweg zag ik een fiets en daarnaast een afgehakte hand. Zo’n 800 meter verderop zag ik een tender met twee dode mensen erin. Mijn eerste gedachte was dat er een ongeluk was gebeurd. Ik keek om me heen en zag mensen in uniform, hoorde schoten en de gedachte die bij me opkwam was dat de IDF een oefening hield. Dus besloot ik die dode mensen in de tender achter te laten en verder te rijden in de richting van de boerderij waar de zoon van mijn vriend zich zou hebben verstopt.”
Onderweg daarheen zette hij de radio aan en het beeld werd duidelijk. Op dat moment hoorde hij dat Israël was binnengevallen door bendes Hamas-militanten. Hij realiseerde zich dat honderden Israëli’s dood of gewond waren, en hij ontdekte dat de IDF nauwelijks het hoofd kon bieden aan de terreurdreiging.
Davidian wist dat hij actie moest ondernemen.
“Onderweg werd ik tegengehouden door mensen die om hulp smeekten. Ik handelde op de automatische piloot”, zegt hij. “Toen had ik geen enkele angst. Het enige wat ik wilde, was zoveel mogelijk mensen naar buiten krijgen.”
Als inwoner van het gebied en iemand die er zijn hele leven heeft gewoond, zegt Davidian dat hij bekend was met alle paden, ontsnappingsroutes en het terrein. Hij wist hoe hij een kaart moest lezen, wist heel goed waar Hamas-militanten hun wegversperringen hadden opgeworpen en, belangrijker nog, hij begreep hoe hij ze kon vermijden zonder opgemerkt te worden.
48 uur lang ging Davidian heen en weer om mensen in zijn auto te laden en ze in veiligheid te brengen. Zijn telefoonnummer werd verspreid door Nova-overlevenden; zijn telefoon stopte niet met rinkelen of berichten ontvangen. Die berichten bevatten oproepen om hulp en geolocaties.
“De meest memorabele gebeurtenis voor mij was de ontmoeting met Amit, een jong meisje dat plezier ging maken bij Nova,” zei Davidian.
Amit stuurde Davidian haar geolocatie, maar het vinden van haar in een open veld was een uitdaging, dus spraken ze af dat Davidian zou toeteren en als zijn toeteren luider klonk, zou ze het hem vertellen “heet” als teken dat hij dichterbij kwam. Maar tegen de tijd dat hij haar bereikte, was ze niet langer alleen.
“Amit werd omringd door vijf terroristen. Ik keek naar haar en begreep dat ze het vertrouwen had verloren om daar levend weg te komen.
Toch verloor hij de hoop niet. Door in het Arabisch met hen te praten – dankzij zijn zeventien jaar interactie met Palestijnse arbeiders – liet Davidian hen geloven dat hij een van de militanten was. Amit werd vrijgelaten en naar een veilige haven gebracht.
Ze was niet de enige. Op die noodlottige dag redde Davidian zo’n 750 mensen, voornamelijk jongeren. Hij assisteerde ook de veiligheidstroepen door de lichamen uit te zoeken en ze van de weg te halen, zodat Israëlische tanks vrijelijk konden passeren.
Voor zijn daden werd Davidian erkend als een nationale held. Aan de vooravond van de 76e verjaardag van de onafhankelijkheid van Israël stak hij tijdens de jaarlijkse ceremonie in Jeruzalem een fakkel aan, een teken van het grootste respect voor zijn daden.
Maar Davidian voelt zich geen held.
“Er gaat geen dag voorbij dat ik geen gewetenswroeging heb. Ik denk aan al die gemiste kansen, aan al degenen die ik te laat heb bereikt, aan al degenen die ik heb achtergelaten. Ik heb vreselijke taferelen gezien: lichamen die aan de bomen hingen, mannen en vrouwen die in hun hoofd werden geschoten en ik heb altijd het gevoel dat ik meer levens had kunnen redden.”
Davidian bezoekt regelmatig een psycholoog en wordt behandeld met antidepressiva, waardoor hij zich realiseert dat hij misschien nooit meer zal kunnen terugkeren naar wat hij voorheen was. Ook zal hij de beelden niet kunnen vergeten die hij zag op wat een feest had moeten zijn dat de jeugd, de vrijheid en het leven vierde.
Op 7 oktober 2023 trokken ongeveer 3.000 Hamas-militanten, gesteund door burgers, de zuidelijke gemeenschappen van Israël binnen. Ze vermoordden meer dan 1.200 Israëli’s en honderden buitenlanders. Duizenden anderen raakten gewond, terwijl 252 mensen werden gegijzeld naar Gaza, van wie er 101 nog steeds in gevangenschap zijn. Er wordt aangenomen dat minstens dertig van hen dood zijn.
Bron: www.rt.com
