Yoav Peled
Vóór de oorlog was er wat ik een constitutionele contrarevolutie zou noemen, omdat de constitutionele revolutie in de jaren negentig plaatsvond, en dit was een groot liberaliseringsproces. Omdat het deze huidige regering was, lanceerden ze onmiddellijk een contrarevolutie om het rechtssysteem en het overheidssysteem als geheel te deliberaliseren. Dit veroorzaakte enorme demonstraties en werd tot op zekere hoogte stopgezet of vertraagd, maar nu gebeurt dat onder het mom van oorlog.
Het gebeurt op minder dramatische manieren, maar op zeer belangrijke manieren, vooral bureaucratisch. Deze bewegingen zijn wat nu gewoonlijk het hybride regime wordt genoemd. Het hybride regime is kenmerkend voor populisme en macht. De populistische beweging heeft de neiging gehad het regime te vestigen of om te vormen tot een hybride regime, dat democratisch van vorm en autoritair van inhoud is.
Dit is het proces dat gaande is en nog steeds gaande is. De populaire basis in Israël zijn de Mizrahi, met andere woorden, mensen wier families uit de moslimwereld kwamen. Het is interessant omdat populisme meestal wordt toegeschreven aan de economisch achterblijvers in het Westen. De Mizrahi in Israël bleven historisch gezien natuurlijk achter, maar de afgelopen twintig tot vijfentwintig jaar zijn ze vooruitgegaan. De economische kloof tussen hen en de Ashkenazi, wier families uit Europa kwamen, wordt kleiner.
Toch bedraagt de steun van Mizrahi voor het populisme ongeveer 60 tot 70 procent. Steun voor het populisme betekent steun voor de populistische leider, en de populistische leider is Netanyahu. Dit is de basis van zijn voortdurende succes. Andere populistische partijen zijn vooral Shas, de ultraorthodoxe politieke partij Mizrahi, en ook de partij van Ben-Gvir.
Ben-Gvir is een nieuw fenomeen, en aangezien hij nog nooit alleen heeft gerend, is het moeilijk te zeggen [how popular he is]. Het enige wat we nu hebben zijn peilingen. Uit de peilingen blijkt overigens veelzeggend dat bij de laatste verkiezingen in 2022 25 procent van de soldaten in actieve dienst op Ben-Gvir stemde. Met andere woorden: ze stemden voor religieus zionisme, maar vanwege Ben-Gvir. Zij zijn aanhangers van Ben-Gvir, en deze aantallen zullen als gevolg van de oorlog stijgen.
Bron: jacobin.com
