Beste broeders, zusters en kameraden,
We strijden niet alleen voor onze rechten en vrijheden, maar ook voor de essentie van de democratie. Dit is een lange en bittere strijd die veerkracht, opoffering en sterke vastberadenheid vereist.
Sinds de militaire staatsgreep in februari 2021 heeft het leger geprobeerd ons tot ondergeschiktheid te dwingen met moordpartijen, martelingen, bombardementen, talloze arrestaties en ontheemding. Sindsdien zijn ruim drie miljoen mensen intern ontheemd. Minstens 8.000 burgers, waaronder veel vakbondsleden, zijn omgekomen. Zeventig procent van de totale natie heeft te maken gehad met gewapende botsingen.
Meer dan 86.000 gebouwen, waaronder scholen en gezondheidszorginstellingen, zijn aangevallen en vernietigd. Ongeveer 400.000 overheidswerknemers die zich bij de beweging van burgerlijke ongehoorzaamheid hebben aangesloten, zijn hun baan en inkomen kwijtgeraakt. Er zijn minstens 26.799 mensen gearresteerd, onder wie ruim 500 vakbondsleden.
Al meer dan drie jaar voert het leger een openlijke oorlog tegen de bevolking van Myanmar, en de wereld begint het te merken. Toch is de onderdrukking door opeenvolgende militaire regimes al tientallen jaren aan de gang, een feit dat blijkt uit de velen die door de jaren heen hun toevlucht in Noorwegen moesten zoeken. Wij danken het Noorse volk, de Noorse regering, de Noorse Birma-raad en de Noorse Confederatie van Vakbonden voor de vele jaren van politieke en financiële steun en voor het mogelijk maken dat de Democratische Stem van Birma in Olso werd gevestigd.
In februari 2021 heeft de Confederatie van Vakbonden Myanmar [CTUM] legde een verklaring af waarin hij de staatsgreep veroordeelde en het Nationaal Tripartiete Forum verliet. We hebben onze leden en de oppositie op alle fronten georganiseerd. Leden en leiders van CTUM gingen de straat op en hielpen honderdduizenden mensen uit protest te komen. Het leger vaardigde arrestatiebevelen uit tegen alle leden van het centraal comité van CTUM, inclusief mijzelf.
Al onze paspoorten zijn ongeldig verklaard en we hebben allemaal rechtszaken tegen ons wegens staatsverraad. Het hoofdkantoor van CTUM werd geplunderd en alles werd ingenomen. Onze familieleden worden voortdurend bedreigd, waardoor velen gedwongen worden het land te verlaten. Velen werden doodgemarteld of gedwongen onder te duiken.
Onze organisatie heeft ervaring in de strijd tegen het militaire regime, en doet dat al sinds 1988. We kunnen vol vertrouwen zeggen dat het huidige regime veel zwakker is dan dat van twintig jaar geleden, en dat de democratische krachten veel sterker zijn. Het leger heeft meer dan de helft van het grondgebied van het land verloren als gevolg van de gecoördineerde aanvallen door democratische strijdkrachten. Wij kunnen winnen, en wij zullen winnen.
De internationale gemeenschap kan en moet echter meer doen om onze mensen te steunen, die hun leven riskeren om ons land te bevrijden.
Het leger ontzegt arbeiders alle mensenrechten en creëert omstandigheden waarin kledingarbeiders 1,50 dollar per dag verdienen zonder enige kans om hun omstandigheden te verbeteren door zich te organiseren. Ondertussen ontstaan er nep-vakbonden in het kader van het Made in Myanmar-project, gefinancierd door de Europese Unie. Made in Myanmar is een smet op de EU en moet onmiddellijk worden gestopt. Het is niets anders dan een dekmantel voor mondiale merken die willen profiteren van de goedkope arbeidskrachten in Myanmar onder het mom van ‘het scheppen van banen’. Wat zij bieden is slavenwerk.
Wanneer arbeiders het wagen zich te organiseren in echte vakbonden, worden de leiders en hun families bedreigd met arrestatie, marteling en dood. In veel kledingfabrieken liggen de arbeidsomstandigheden dicht bij die van de slavernij, met meer dan zestien uur durende werkdagen tegen lage lonen om kleding voor de Europese consumenten te produceren. Het is een handige leugen voor multinationale modemerken om te beweren dat ze genereus in Myanmar blijven om banen te scheppen voor anders werkloze werknemers. In werkelijkheid maken ze gebruik van goedkope arbeidskrachten.
Onder dit militaire regime is elk gesprek over “verscherpte due diligence” niets anders dan windowdressing. Laat mij één merk zien dat een einde heeft gemaakt aan de talloze arrestaties, martelingen en moorden op vakbondsleden die strijden voor fatsoenlijk werk in hun fabrieken. Ze kunnen het natuurlijk niet tegenhouden, omdat het niet mogelijk is. Merken beweren dat ze aan due diligence doen, maar hun zogenaamde ‘verantwoord zakelijk gedrag’ is simpelweg onmogelijk onder een militaire dictatuur.
Mondiale merken die in het land blijven, zoals het Deense merk Bestseller, accepteren impliciet de ongebreidelde schendingen van vakbondsrechten. Merken dragen zelfs bij aan deze schendingen door belastingen en fabrieksbeschermingskosten aan het leger te betalen. Zij financieren het regime. Geen excuses meer: mondiale merken moeten Myanmar op verantwoorde wijze verlaten.
De Internationale Arbeidsorganisatie [ILO] heeft een onderzoekscommissie gevormd om onderzoek te doen naar dwangarbeid en de schending van de vrijheid van vereniging in Myanmar. De commissie heeft haar rapport in augustus 2023 aangenomen, waarin wordt bevestigd dat de militaire autoriteiten de verplichtingen van Myanmar uit hoofde van de relevante verdragen schenden. Het beveelt aan dat er maatregelen worden genomen door het bestuursorgaan van de IAO, ook binnen het kader van artikel 33 van de IAO-grondwet. We hebben niet alleen de vakbonden, maar ook werkgevers en regeringen bij de IAO nodig om de conclusies van de Onderzoekscommissie met krachtige maatregelen te ondersteunen.
Wij vakbondsleden zullen blijven strijden tegen het meedogenloze militaire regime terwijl we streven naar de oprichting van een federaal democratisch systeem. Wij zijn zeer dankbaar voor de steun van de internationale vakbondsbeweging in deze strijd. We hebben uw voortdurende solidariteit en steun nodig, zowel politiek als financieel, om het leger zo snel mogelijk te verwijderen.
In oktober 2023 rapporteerde het persbureau van de Verenigde Naties de bevindingen van de ILO-onderzoekscommissie. De aanbevelingen dringen er bij de militaire autoriteiten op aan om onmiddellijk een einde te maken aan alle vormen van geweld, marteling en andere onmenselijke behandelingen tegen vakbondsleiders en -leden; alle strafrechtelijke aanklachten tegen vakbondsleden die zijn vastgehouden in verband met de uitoefening van hun burgerlijke vrijheden en legitieme vakbondsactiviteiten, vrij te geven en in te trekken; en het volledig herstellen van de bescherming van fundamentele burgerlijke vrijheden die sinds de staatsgreep zijn opgeschort.
De aanbevelingen dringen er ook bij de militaire autoriteiten op aan om een einde te maken aan de afpersing van alle vormen van gedwongen of verplichte arbeid door het leger en de daarmee verbonden strijdkrachten, evenals aan de gedwongen rekrutering in het leger. Toch voerde het militaire regime in Myanmar op 10 februari een verplichte dienstwet in, zoals bericht door de staatsmedia op televisie. De nieuwe wetgeving schrijft voor dat alle mannen tussen de achttien en vijfendertig jaar, evenals vrouwen tussen de achttien en zevenentwintig jaar, maximaal twee jaar onder militair bevel moeten dienen. Bovendien moeten specialisten, zoals artsen tot de leeftijd van vijfenveertig, een periode van drie jaar dienen.
De speciale VN-rapporteur voor de mensenrechtensituatie in Myanmar, Tom Andrews, heeft de invoering van de verplichte militaire dienstplicht door de junta veroordeeld als een teken van de “zwakte en wanhoop” van het regime.
Als u allen bovenstaande gebeurtenissen observeert, is het duidelijk dat de junta van Myanmar niet alleen door resoluties in beweging kan worden gebracht. Resoluties moeten worden afgedwongen door middel van economische sancties, de enige beschikbare geweldloze actie om een einde te maken aan het militaire regime.
Ik sta hier en vertegenwoordig niet alleen arbeiders en vakbonden uit Myanmar, maar ook 183 democratische organisaties, waaronder organisaties van jongeren en vrouwen, stakingscomités uit het hele land, studentenverenigingen en overheidswerknemers zoals leraren, artsen en verpleegsters die zich bij de beweging hebben aangesloten. Beweging van burgerlijke ongehoorzaamheid volgt onze oproep. Samen:
- Eis een totaal wapenembargo en alomvattende economische sancties – met handhaving door middel van wetgeving binnen de Amerikaanse en Britse systemen tegen de drie nationale banken, die voornamelijk buitenlandse valuta innen.
- Roep multinationale bedrijven – waaronder verzekeringsmaatschappijen en modemerken – op om op verantwoorde wijze Myanmar te verlaten.
- Roep rederijen op om te stoppen met het leveren van wapens en goederen voor tweeërlei gebruik, zoals brandstoffen voor militaire voertuigen en vliegtuigen, aan Myanmar.
- Roep de Europese Unie op om het “alles behalve wapens”-verdrag in te trekken [EBA] handelsvoordelen van Myanmar.
Het EBA-programma van de EU is ontworpen om handelsprikkels te bieden aan de armste landen om de democratie en de volledige eerbiediging van fundamentele mensen- en arbeidsrechten te bevorderen. De EU heeft in 2020 een aantal preferenties aan Cambodja ingetrokken omdat het de rechten van werknemers niet respecteert, maar zij handhaaft de volledige EBA-preferenties voor Myanmar.
De EU blijft dus volhouden dat het mogelijk is om due diligence toe te passen in een land waar industriële zones onder de staat van beleg vallen, waar de vrijheid van vereniging verboden is en waar alle echte vakbondsvertegenwoordigers onder arrestatiebevelen staan, worden opgejaagd, gemarteld of vermoord. De EU moet stoppen met het subsidiëren van het leger met de handelspreferenties van de EBA. Zij moet de regering in ballingschap erkennen en alles doen wat zij kan om onze bevrijdingsstrijd te steunen.
Ik wil mijn oprechte dank uitspreken aan de internationale vakbonden en sympathisanten die mij hebben geholpen, gesteund en uw liefde en zorg met mij hebben gedeeld om sterk te staan in de strijd tegen de wrede dictatuur in Myanmar. Ik heb niet genoeg woorden om mijn waardering te tonen voor wat u voor onze beweging en voor mij persoonlijk hebt gedaan.
Ik zou ook mijn vakbondsbroeders en -zusters uit Myanmar willen bedanken, vooral van de Myanmar Labour Alliance, die de hele vakbondsbeweging in het land verenigt. Ik ben zo trots om u te vertegenwoordigen, en ik dank u dat u mij de kans geeft om dit te doen, ook al ben ik weg. Jouw moed en opofferingen zorgen ervoor dat ik trots ben – mijn trots vermengd met pijn.
Bron: jacobin.com
