Jozef Vandaar
Deze beslissing kende verschillende niveaus. In de eerste plaats was vóór het uitbreken van de genocidale oorlog van de staat Israël tegen de bevolking van de Gazastrook de versterking van de alliantie tussen Hezbollah en zijn Palestijnse bondgenoten met andere door Teheran gesteunde groepen in de regio bedoeld om haar afschrikkingsvermogen tegen Israël te versterken. Israël, hoewel Hezbollah nooit geloofde dat het gelijkheid zou kunnen bereiken. Dit werd werkelijkheid na 7 oktober, met de ‘eenheid van fronten’-strategie die werd voorgesteld door Hezbollah-functionarissen. De eerste doelwitten van de Libanese beweging waren de Shebaa Farms in bezet Libanees grondgebied, en niet rechtstreeks de Israëlische gebieden.
Vervolgens voerden ze berekende en gematigde aanvallen uit op Israëlische militaire locaties, ondanks Israëls schending van alle rode lijnen en uitbreiding van zijn moorddadige campagne tegen Libanon. Ze zijn pas onlangs in intensiteit toegenomen als reactie op de escalatie medio eind september door Israël. Het doel van Hezbollah was om hun solidariteit te tonen met hun Palestijnse politieke bondgenoten, zodat de partij geloofwaardigheid zou hebben als zij zou proberen haar volksbasis en bredere kiesdistricten in Libanon te mobiliseren. De partij probeerde ook de belangen en allianties die verband houden met Iran in de regio te beschermen. Bovendien wilde Hezbollah niet dat dit conflict zou worden uitgebuit door zijn interne politieke vijanden.
De huidige oorlog van Israël tegen Libanon, met de steun van de Verenigde Staten, heeft dit plan ter discussie gesteld. Het Israëlische bezettingsleger escaleerde inderdaad zijn oorlog tegen Libanon medio september 2024, wat leidde tot de dood van meer dan duizend mensen, duizenden gewonden en massale vernietiging van de civiele infrastructuur en de gedwongen ontheemding van meer dan 1,2 miljoen mensen. in minder dan een maand. Het is duidelijk dat het Israëlische bezettingsleger door middel van grondoffensieven gebieden in Zuid-Libanon opnieuw probeert te bezetten, waarbij grote verwoestingen worden aangericht. De soldaten van Hezbollah hebben echter verschillende Israëlische Merkava-tanks vernietigd, negenendertig soldaten gedood en nog veel meer gewond geraakt als reactie op de grondinvasie.
De partij had zeker niet verwacht dat de oorlog zo lang zou duren of zo intens zou worden als nu. Het is waarschijnlijk dat Hezbollah de Israëlische militaire superioriteit heeft onderschat – hoewel de partij over veel grotere militaire capaciteiten beschikt dan in 2006, vooral wat betreft haar raketten.
Op regionaal niveau heeft Iran, de belangrijkste aanhanger van Hezbollah, een standpunt ingenomen dat vergelijkbaar is met dat van de Libanese partij. Het heeft ook geprobeerd een regionale oorlog te voorkomen, ondanks de moord op de Palestijnse leider Ismail Haniyeh op zijn grondgebied en talloze andere Israëlische aanvallen op Iraanse bezittingen in de hele regio. De strategische doelstellingen van Iran, vooral sinds 7 oktober, zijn het verbeteren van zijn politieke positie in de regio, zodat hij zich in de beste positie bevindt voor toekomstige onderhandelingen met de Verenigde Staten, vooral met betrekking tot de nucleaire kwesties en sanctiekwesties, en het garanderen van zijn politieke en veiligheidssituatie. belangen, terwijl we zoveel mogelijk proberen een direct regionaal conflict met Israël en Amerika te voorkomen.
Als Hezbollah echter te veel wordt gedegradeerd, zou dat problematisch zijn voor de geopolitieke strategie en het regionale netwerk van invloed van Iran. Binnen Libanon hebben critici die sympathiseren met Hezbollah gewezen op wat zij beschouwen als de onvoldoende steun van Iran aan zijn bondgenoot. De lancering door de Islamitische Republiek van bijna tweehonderd raketten op Israël moet worden opgevat als een poging om deze critici gerust te stellen en haar eigen geloofwaardigheid binnen de zogenaamde As van Verzet te herstellen.
In de context van een verwachte Israëlische vergelding – uiteraard uitgevoerd met de volledige steun van de Verenigde Staten – is de ‘eenheid van front’-strategie daarom steeds moeilijker te verdedigen geworden, zowel internationaal als in eigen land onder de Libanese bevolking. Bovendien heeft Hezbollah in deze kwestie een politieke ontwikkeling doorgemaakt. De belangrijkste en meest urgente prioriteit van de partij is in de eerste plaats het beschermen van haar interne structuren en haar commandostructuur, onder meer door het vacuüm aan de top op te vullen door een nieuwe secretaris-generaal te kiezen en haar politieke en militaire leiding te vervangen, die allemaal zijn vermoord door het Israëlische bezettingsleger.
Dit maakt ook deel uit van haar poging om haar militaire capaciteiten, inclusief langeafstandsraketten en raketten, te behouden en te beschermen tegen Israëlische aanvallen en offensieven. Deze prioriteiten verklaren gedeeltelijk de recente retorische evolutie van Hezbollah met betrekking tot de sinds 7 oktober 2023 geformuleerde doelstelling om de fronten van Gaza en Libanon niet te scheiden voordat er een staakt-het-vuren is in de Gazastrook. Plaatsvervangend secretaris-generaal Naim Qassem en partijparlementsleden Hussein Hajj Hassan en Amin Sherri verklaarden na de moord op Hassan Nasrallah dat het hun prioriteit was om de Israëlische agressie tegen Libanon te beëindigen en een staakt-het-vuren te steunen, ongeacht of de gevechten zouden worden stopgezet. in Gaza. Op dezelfde manier bevestigde de Iraanse minister van Buitenlandse Zaken Abbas Araghchi tijdens zijn rondreis door de Golf de scheiding tussen het Libanese en Gaza-front, zeggende: “Er moet een staakt-het-vuren komen in Gaza en Libanon, maar het idee dat het stoppen van de gevechten in Libanon een noodzaak is en een prioriteit is ook correct.”
Israël heeft deze uitspraken uiteraard genegeerd en is zijn moorddadige oorlog tegen Libanon voortgezet. Daarnaast hebben Israëlische functionarissen, van premier Benjamin Netanyahu tot woordvoerder Avichay Adraee, die fungeert als hoofd van de Arabische mediaafdeling van het Israëlische bezettingsleger, door hun verklaringen geprobeerd sektarische spanningen onder de Libanese bevolking te creëren en te bevorderen om de omstandigheden voor interne conflicten of, erger nog, een burgeroorlog in het land.
De genocidale oorlog in Gaza gaat door ondanks de militaire acties van Hezbollah, en Libanon heeft enorme verwoestingen ondergaan. Bovendien zijn de doelstellingen van Israël in Libanon, zoals ik al zei, hoogstwaarschijnlijk niet alleen beperkt tot de terugtrekking van de militaire capaciteiten van Hezbollah uit het zuiden van Libanon, ten noorden van de Litani-rivier, zoals vermeld in VN-resolutie 1701 uit 2006, maar ook de partij en de zogenaamde As van Verzet onder leiding van Teheran en de verbindingen tussen de verschillende actoren aanzienlijk verzwakken.
Hezbollah staat absoluut voor de grootste uitdaging sinds haar oprichting, met de moorden op belangrijke militaire en politieke leiders, waaronder Nasrallah, die tweeëndertig jaar lang over de partij regeerde. De partij blijft echter nog steeds de belangrijkste politieke speler in Libanon, met sterke militaire capaciteiten en een groot netwerk van instellingen. Hoewel deze instellingen door de oorlog zijn ondermijnd en onder druk staan vanwege de aanzienlijke behoeften van de bevolking, zal de partij een invloed blijven uitoefenen die haar nationale grenzen overschrijdt, vooral in Syrië, en de bovengrens blijven vertegenwoordigen van Teherans vermogen om projecten uit te voeren. macht binnen de regio.
Bron: jacobin.com
