Zionistische groeperingen vervalsen antisemitismestatistieken en de media spelen mee

In augustus 2023 schreef iemand het woord ‘ESHAY’ op een pilaar in Sydney. Hoe weet ik dit? En waarom vertel ik het je? Omdat dit raadselachtige incident was opgenomen in het “Report on Antisemitism in Australia 2023” van de Executive Council of Australian Jewry – een rapport dat beweert trends in anti-joodse haat te documenteren en vast te leggen, en dat door de auteurs als een serieuze, zelfs definitieve bron wordt behandeld. de reguliere media en politieke partijen.

Als je jezelf niet wilt onderwerpen aan een trotskistische publicatie waarin wordt uitgelegd wat “eshay” betekent, kijk dan nu weg. Wij houden ons aan betrouwbare bronnen. Wikipedia beschrijft een eshay als lid van een subcultuur van jonge mannen die “sportkleding dragen, verticale raamstijlen hebben en zich bezighouden met onvolwassen en asociaal gedrag”. Een alternatieve definitie: ‘klootzakken wie [sic] schijnen te denken dat ze top shit zijn” – met dank aan een medewerker van Urban Dictionary die schrijft onder de pseudoniem “Ik haat esja’s”.

Was deze graffiti in Sydney anti-eshay? Of was het een publieke bewering van eshay-trots? De auteur ervan heeft ons niet genoeg bewijsmateriaal nagelaten om een ​​sluitende beslissing over deze vraag te kunnen nemen. Toch denk ik dat we kunnen zeggen dat het waarschijnlijk niet veel met Joden te maken had. Desalniettemin vond deze boodschap zijn weg naar de ECAJ-lijst van antisemitische incidenten in Australië uit 2023, en daar stond nog niet eens het domste in. Bij lange na niet. Volgens het rapport, dat door het hele politieke spectrum van Australische dagbladen als gezaghebbend wordt aangehaald, is zelfs het organiseren van een protest tegen neonazi’s een daad van antisemitische haat. Maar daar komen we later op terug.

De ECAJ publiceerde zijn rapport begin 2024, een paar maanden na het Israëlische bombardement op Gaza. Het is bijna 300 pagina’s lang en beweert incidenten van antisemitisme in Australië te documenteren en analyseren. De uitgevers van het rapport kregen het antwoord waar ze naar op zoek waren: “Een ongekende golf van antisemitische haat trekt door Australië”, zo berichtte de Murdoch-pers, met meer afgemeten maar feitelijk identieke analyses die verschenen in de Negen kranten, de VoogdABC en SBS.

Dit rapport is oplichting. Het bagatelliseert een zeer reële antisemitische dreiging – die van een groeiende samenzweerderige en extreemrechtse beweging die reële interesse heeft getoond in geweld – terwijl valse beweringen en verdraaide definities van antisemitisme worden gebruikt om linksen, moslims en iedereen die kritisch staat tegenover de genocide van Israël te belasteren. gedrag. De auteurs maken van meet af aan hun politieke doelstellingen bekend. “Antisemitisme heeft veel actieve bronnen – extremistische rechtsen, extremistische linksen en islamisten”, leggen ze uit. “Elk van de belangrijkste bronnen werkt echter anders. In het algemeen geldt: rechts antisemitisme is openlijk, maar gemarginaliseerd; Het linkse antisemitisme is verraderlijk, maar mainstream.” Maak je dus niet al te veel zorgen over daadwerkelijke jodenhatende nazi’s en complottheoretici: zij zijn ‘gemarginaliseerd’. Zorgen over het ‘verraderlijke’ antisemitisme dat geassocieerd wordt met de aanhangers van Palestina. En als je helemaal geen antisemitisme kunt ontdekken of bewijzen, bewijst dat alleen maar hoe verraderlijk het is.

En zo gaat het rapport verder. De catalogus van antisemitische incidenten staat vol met voorbeelden van rechtlijnig Palestijns solidariteitsactivisme, zonder vijandigheid jegens of kritiek op de Joodse cultuur of religie, en dat doorgaans plaatsvindt binnen, en vaak wordt gemotiveerd door, een antiracistisch raamwerk. Eén voorbeeld dat wordt aangehaald is het pleiten voor boycots van Israël of zijn nederzettingeneconomie. “BDS bootst de nazi-boycot van Joodse bedrijven na”, waarschuwt het rapport. “Nog verraderlijker is dat BDS officieel niet-gewelddadige vormen van protest predikt.” Bij BDS is er uiteraard geen sprake van dergelijke racistische targeting. Sterker nog, het bootst een van de belangrijkste en meest effectieve antiracistische campagnes uit de geschiedenis na: die om een ​​einde te maken aan het apartheidsregime in Zuid-Afrika.

Naast het Eshay-incident vermeldt het rapport in de documentatie van antisemitische incidenten:

• “Graffiti van ‘BDS’ (anti-Israël ‘Boycott, Divestment and Sanctions’), vier keer geschreven op een betonnen muur, Paddington, Sydney (15 mei 2023).”

• “Graffiti van ‘BDS’ op twee plaatsen, Surry Hills, Sydney (17 juni 2023).”

• “Graffiti van ‘BDS’, herschreven waar eerder verwijderd, Surry Hills, Sydney (18 juli 2023).”

Er zijn er nog veel meer. En ze worden allemaal meegeteld in de statistieken. Ook het noemen van het jaartal 1948 of de term ‘Nakba’ is volgens deze gewaardeerde onderzoekers antisemitisch: graffiti, stickers en posters met deze woorden staan ​​in de lijsten, en dus ook in de kopnummers.

Misschien bent u, nu u dit leest, gaan vermoeden dat bepaalde aspecten van dit rapport enigszins misleidend kunnen zijn. Nou, raad eens? Door dat te denken, pleegde u zojuist een daad van antisemitisme. In de lijst van vormen van antisemitisme in het rapport vinden we: “Joodse organisaties worden beschuldigd van het verzinnen van valse beschuldigingen van antisemitisme… speciaal om de kritiek op Israël te onderdrukken”. (In het rapport wordt zwaar geleund op onderzoek door de Australasian Union of Jewish Students. AUJS is een pro-Israëlische groep met de ongebruikelijke onderscheiding dat zij een publieke verontschuldiging heeft moeten aanbieden aan Socialist Alternative voor het verzinnen van valse beschuldigingen van antisemitisme om kritiek te onderdrukken. van Israël.)

Misschien maakt u zich schuldig aan iets ergers dan scepsis over het rapport. Misschien organiseerde je een protest tegen neonazi’s en zong je over de noodzaak van antiracistische eenheid. Geloof het of niet: antisemitisme. Het rapport beschrijft een bijeenkomst tegen een neo-nazi-basis die zich in het westen van Melbourne organiseert en citeert een enkel gezang: “Zwart, inheems, Arabisch, Aziatisch en blank – verenig je, verenig je, verenig je om rechts te bestrijden!” Dit incident valt onder de categorie “Het weglaten van Joden”. De auteurs van het rapport zijn zo wanhopig in het belasteren van linkse partijen en aanhangers van Palestina, dat ze zelfs een manier hebben gevonden om een ​​anti-nazi-bijeenkomst als een daad van antisemitisme te interpreteren.

Wat bijzonder onvergeeflijk is aan dit alles is de manier waarop het het echte antisemitisme dat bestaat en dat bestreden moet worden, verdoezelt. Vervalste rapporten als deze, samen met de betekenisloze statistieken die daaruit voortkomen, maken het veel moeilijker om de vorm te begrijpen die het echte antisemitisme vandaag de dag aanneemt.

Het rapport zelf documenteert vele voorbeelden, waarvan de meeste worden gepleegd door dezelfde neonazistische groeperingen waar socialisten en andere linkse partijen zich al jaren tegen organiseren – waarbij groepen als ECAJ niets aan de zaak bijdragen, maar alleen tussenbeide komen om de anti-socialisten te belasteren. racisten. Deze nazi-groepen stammen af ​​van een nieuw leven ingeblazen extreemrechtse beweging die voortkwam uit de anti-moslim- en anti-immigrantenretoriek die het openbare leven domineerde tijdens de regering van Tony Abbott. Er is een verwante stroom van samenzweerderige antisemitische gevoelens die het voorstel voor een Aboriginal Voice aan het Parlement toeschrijven aan Joodse invloed. In beide gevallen komen de echte antisemitische incidenten voort uit groepen die grotendeels geradicaliseerde versies van de gespreksonderwerpen van de Liberale Partij omarmen.

Verderop in het rechtse samenzweerderige spectrum rapporteert de ECAJ verschillende tirade voicemails en graffiti in de trant van “JEWS DID COVID” en (meer mysterieus) “COVID IS JOOD”. Deze extreemrechtse complottheoretici kunnen zichzelf, net als de neonazi’s, onderscheiden van de mainstream rechts. Maar ze putten nog steeds hun angsten en hoop uit een geradicaliseerde versie van het reguliere conservatisme, of het nu gaat om vijandigheid tegenover immigratie, wrok tegen de Aboriginals, verzet tegen volksgezondheidsmaatregelen die ondernemers hinderen of paranoia over een progressieve samenzwering om de nationale eenheid te ondermijnen. Dit is echt antisemitisme. Links heeft zich daar altijd met woord en daad tegen verzet, meestal zonder de steun van opportunistische pro-Israëlische politieke groeperingen die ten onrechte beweren op te treden ter verdediging van de Joden. Dezelfde rechtse media die angst zaaien voor elke progressieve zaak en bijdragen aan de opkomst van deze stroming, zijn ook de beste bondgenoten van de ECAJ bij het bevorderen van de leugen dat Palestijnse solidariteit antisemitisch is.

Het is heel goed mogelijk dat er sprake is van een toename van religieus opgevat antisemitisme met betrekking tot Palestina. Het rapport documenteert zaken als pro-Palestijnse slogans die worden geschreeuwd naar mensen die herkenbaar Joodse religieuze kleding dragen. Dit is een verschrikkelijk, maar voorspelbaar gevolg van het feit dat de bezetting van Palestina wordt opgevat als een botsing van religies. Toch is dit misverstand precies wat de ECAJ promoot. ECAJ beschrijft elke poging om Israël en zijn imperialistische en expansionistische beleid in antiracistische politieke termen – zoals kolonialisme bijvoorbeeld, of apartheid – te begrijpen als vormen van anti-Joodse vooroordelen. Het hele rapport is zo gestructureerd dat het suggereert dat het Joodse volk onafscheidelijk is van de genocidale Israëlische regering en dat kritiek op laatstgenoemde alleen voortkomt uit haat tegen eerstgenoemde. Het alternatief hiervoor is het opbouwen van een antiracistische pro-Palestijnse beweging – wat de anti-zionistische tegenstanders van ECAJ, zowel joods als niet-joods, al meer dan een jaar doen.

Het rapport is een grap. Het is ergerlijk, leugenachtig, schandalig: belachelijk. Het zou volkomen en onmiddellijk in diskrediet moeten brengen voor de instelling die het heeft gepubliceerd, en voor de individuen die ermee verbonden zijn. Maar dat is niet zo. Integendeel. De voormalige president van ECAJ, Jillian Segal, is door premier Anthony Albanese benoemd tot de nieuwe “antisemitisme-gezant” van Australië.

Dit rapport is niet uitzonderlijk of een uitschieter. ECAJ maakt deel uit van een internationale groep zionistische organisaties, de zogenaamde J7, waartoe de Anti-Defamation League van de VS, de Britse Board of Deputies, het Franse CRIF en de Centrale Raad van Joden in Duitsland behoren. De meeste hiervan produceren vergelijkbare rapporten, met vergelijkbare bedoelingen, en bevorderen soortgelijke misleidende en onbetrouwbare statistieken. ECAJ beweert dat haar rapport uit 2024 “binnenkort” verschijnt. Gezien de explosie van pro-Palestijns activisme in de afgelopen twaalf maanden is het absoluut zeker dat het een gruwelijke stijging zal claimen van wat zij antisemitisme noemen. De leugens van pro-Israëlische groepen zullen ons niet helpen het echte antisemitisme te bestrijden – en ze zullen ons ook niet tegenhouden om solidair te zijn met Palestina.