Misschien wel het grootste obstakel voor de organisatie van werknemers overal ter wereld is de angst voor vergelding. Dit is een zelfs nog grotere factor wanneer de werknemers immigranten zonder papieren zijn. Je bent niet alleen bang om geschorst of ontslagen te worden, maar het idee om uitgezet te worden als de werkgever de immigratiedienst belt en gescheiden te worden van je familie vermenigvuldigt de angst.

Maar een federaal programma waar weinigen van op de hoogte zijn, kan vertrouwenwekkende rechtsbescherming bieden. Arise Chicago ondersteunt werknemers om het programma Deferred Action for Labor Enforcement (DALE) te gebruiken.

De angst voor invallen op de werkplek blijft wijdverbreid – ook al heeft de huidige federale regering sinds 2021 geen invallen op de werkplek meer uitgevoerd tegen immigrantenarbeiders.

Memoranda uitgegeven door Alejandro Mayorkas, minister van Binnenlandse Veiligheid, gaven opdracht tot handhaving van de immigratie op de werkplek om achter werkgevers aan te gaan, in plaats van werknemers, die de Nationale Immigratiewet overtreden. Het zoeken naar werk is niet illegaal, maar het willens en wetens inhuren van werknemers zonder papieren wel.

Mayorkas ging in 2021 zelfs nog verder. Immigranten die in een uitzettingsprocedure verwikkeld zijn, kunnen, ongeacht de reden, beweren dat ze deelnemen aan een civiele zaak of een arbeidszaak, en hun uitzettingszaak kan opgeschort worden.

Maar in 2022 zorgde een grote verandering ervoor dat werknemers zonder papieren die claims of klachten indienden wegens wettelijke overtredingen op de werkplek konden profiteren van ‘uitgestelde actie’, een administratief proces waarbij deze werknemers een tijdelijke werkvergunning en een wettelijk burgerservicenummer kunnen krijgen.

Het probleem is dat bijna niemand in de immigrantengemeenschap zich ervan bewust is dat er een einde is gekomen aan de invallen op de werkplek; bijna niemand weet dat een uitzettingsproces kan worden opgeschort als u uw rechten op de werkplek uitoefent; en bijna niemand weet van DALE.

De meeste werknemers worden geïntimideerd als de werkgever hen dreigt te bellen met de immigratiedienst, of als de werkgever beweert machtige vrienden in de regering en de duurste advocaten te hebben. Velen realiseren zich niet dat dit een loos dreigement is. Als werkgevers immigratie op hun eigen werknemers afroepen, kunnen werkgevers te maken krijgen met juridische gevolgen als ze willens en wetens werknemers zonder papieren in dienst nemen.

Werkgevers misbruiken dus werknemers zonder papieren. “Ze straffen ons als we betaalde ziektedagen gebruiken of gewond raken op het werk, maar we kunnen er niets aan doen omdat we geen papieren hebben” en “ze betalen ons minder dan het minimumloon omdat we geen documenten hebben” zijn regelmatig gehoorde klachten bij Arise Chicago. Veel werknemers zonder papieren nemen hun toevlucht tot uitzendbureaus omdat “het bedrijf ons niet kan inhuren omdat we geen papieren hebben.”

“Ik ga nergens heen”, zegt Alfredo, arbeider in een tortillafabriek en alleenstaande vader met twee zoons met een handicap. “Mijn kinderen zijn hier geboren en ze zouden hier moeten wonen, dus ik blijf.”

Alfredo is niet de enige immigrant in deze situatie. Tienduizenden werknemers zonder papieren bereiken de pensioengerechtigde leeftijd nadat ze twintig of dertig jaar in de Verenigde Staten hebben gewoond en gewerkt.

“Ik heb geen spaargeld en ik kan geen socialezekerheidsuitkeringen krijgen zolang ik geen papieren heb”, zegt Alfredo. Zelfs met een wettelijk burgerservicenummer komen immigranten die ‘geautoriseerd zijn om te werken’ in de Verenigde Staten niet in aanmerking voor het ontvangen van pensioenuitkeringen terwijl ze in het land verblijven. Ze zouden vrijwillig terug moeten gaan naar hun land van herkomst om deze te verkrijgen.

Veel immigranten zonder papieren zijn het slachtoffer van oplichting en verliezen elk jaar geld aan oplichters die om geld vragen om ‘een stap verder te gaan’, ‘een geldige socialezekerheidskaart te krijgen’, ‘een gegarandeerd werkvisum te ontvangen’ en voor andere valse aanbiedingen. Immigranten zonder papieren geven duizenden dollars uit aan pogingen om ‘hun papieren in orde te maken’. Sommige van deze oplichtingspraktijken worden uitgevoerd door werkgevers.

Voor werknemers tegen wie represailles zijn genomen door hun werkgevers is DALE een betere optie, en zeer reëel. DALE is in het leven geroepen zodat arbeidsmigranten zich veilig zouden voelen, in plaats van bang, om samen te werken met handhavingsinstanties voor arbeidsrechten om werkgevers die misbruik maken ter verantwoording te roepen.

Alfredo en bijna driehonderd van zijn collega’s verloren hun angst en kregen werkvergunningen nadat ze klachten hadden ingediend bij de National Labour Relations Board en het Chicago Office of Labor Standards.

Beide agentschappen gaven verklaringen van belangen (SOI’s) af, en Arise Chicago verzekerde zich van een tiental immigratieadvocaten om aan deze en toekomstige zaken te werken. Dit was de eerste DALE-zaak van Arise Chicago.

Sindsdien heeft Arise Chicago werknemers bij vierendertig bedrijven in dienst genomen, belangenverklaringen verkregen en het proces voor meer dan duizend werknemers ondersteund.

Werkvergunningen moedigen werknemers aan om actie te ondernemen die ze anders niet zouden durven ondernemen, en de Arise-organisatoren maakten gebruik van deze hernieuwde moed. Veel meer werknemers dan voorheen nemen deel en werken samen met de instanties die de beschuldigingen onderzoeken, leveren bewijsmateriaal in en leggen getuigenissen af, en nemen deel aan het organiseren van commissies op de werkplek.

In een bepaalde fabriek werd het organisatiecomité zo groot dat Arise de arbeiders motiveerde om zich bij een vakbond aan te sluiten. United Auto Workers Local 551 doet mee aan die campagne.

DALE kwam tot stand nadat immigratieactivisten jarenlang hadden gevochten voor bescherming om werkgevers te behoeden voor misbruik van illegale werknemers. Het Congres zit in een impasse, waardoor er geen mogelijkheid meer is voor een echte immigratiehervorming. Daarom drongen voorstanders aan op uitvoerende acties zoals DALE.

Bij DALE is elke overheidsinstantie betrokken die wetten afdwingt die op de werkplek worden toegepast, van het minimumloon tot de American with Disabilities Act en de Occupational Safety and Health Administration (OSHA) tot lokale verordeningen voor betaalde ziektedagen. Lokale mensenrechtenbureaus, openbare aanklagers, OSHA-programma’s van de staat – elke overheidsinstantie die de rechten van werknemers hooghoudt – kunnen DALE gebruiken.

Na het indienen van klachten of claims bij een overheidsinstantie kunnen werknemerscentra, vakbonden of zelfs werknemers zelf verzoeken dat de instantie een belangenverklaring aflegt. De SOI is een brief van het agentschap aan Homeland Security waarin om uitstel van actie wordt gevraagd voor werknemers die betrokken zijn bij een arbeidsconflict.

Een belangrijke opmerking is dat de SOI betrekking heeft op alle werknemers op een bepaalde werkplek, tijdelijk of permanent, en niet alleen op de werknemer of groep werknemers die de claims of klachten heeft ingediend. Met de SOI kunnen alle werknemers op de werkvloer vervolgens individueel uitstel van betaling aanvragen.

De SOI is opgenomen in een pakket documenten dat door de individuele werknemers of hun immigratieadvocaten naar Homeland Security wordt gestuurd, samen met persoonlijke informatie, identiteitsdocumenten, chequestrookjes, W-2’s, enz.

Als Homeland Security het verzoek van het individu goedkeurt, geeft het een werkvergunningsdocument af, een werkvergunning, geldig voor vier jaar en verlengbaar zolang er een arbeidsconflict op de werkplek is. Zodra de werkvergunning is afgegeven, kan de werknemer een geldig burgerservicenummer aanvragen en zelfs zijn of haar rekening consolideren om alle gewerkte jaren en betaalde belastingen te combineren.

Het verklaarde doel van het DALE-programma is het handhaven van de arbeidswetten door werknemers aan te moedigen met bewijsmateriaal en getuigenissen naar voren te komen.

Hoewel werknemers een immigratievoordeel kunnen krijgen, benadrukt Arise Chicago dat dit geen immigratieprogramma is. DALE is een secundair resultaat van werknemers die zich organiseren tegen slechte arbeidsomstandigheden en schendingen van de rechten van werknemers.

Het gebruik van DALE gaat voor organisatoren niet over het indienen van arbeidskosten om werkvergunningen te krijgen. Arise begint met voorlichting over de rechten van werknemers en arbeidswetten. Opgeleide werknemers organiseren commissies en beslissen of er aangifte moet worden gedaan bij arbeidsbureaus, met steun van Arise. Alleen dan kan het DALE-proces doorgaan.

Werknemers van een plaatselijke supermarkt kwamen in 2023 naar een van de arbeidsrechtenworkshops van Arise om erachter te komen hoe ze ‘papieren konden krijgen’. Na een paar ontmoetingen met een organisator over gezondheids- en veiligheidskwesties en betaald ziekteverlof, kregen de werknemers de opdracht om uit te zoeken of er overtredingen op hun werkplek plaatsvonden.

Een paar weken later kwamen ze terug met een kaart van de gevaren op de werkplek, samen met urenstaten, roosters en andere documenten die overtredingen van de lonen en uren aantoonden. De organisatie gaat door in de supermarkt en de arbeiders hebben klachten ingediend bij OSHA en andere arbeidsbureaus.

Nu nemen deze werknemers regelmatig deel aan de tweewekelijkse Arise-workshops over arbeidsrechten om te blijven leren en andere werknemers te ondersteunen.

Nu DALE werknemers helpt hun angst te overwinnen, hebben vakbonden het potentieel om honderdduizenden nieuwe leden aan te melden en de kans op succes bij het organiseren van acties te vergroten.





Bron: jacobin.com



Laat een antwoord achter