Millie
•
De Republikeinse vice-presidentskandidaat heeft vrouwen zonder kinderen aangevallen. Millie onderzoekenHet is de logica van vrouwenhaat achter deze aanvallen.
Kort nadat JD Vance werd genoemd als de kandidaat van Donald Trump voor vice-president, werd er in 2021 een Tucker Carlson-interview op grote schaal online geplaatst waarin Vance zei: ‘We worden in dit land effectief bestuurd, via de Democraten… door een stel kinderloze kattendames… kijk naar Kamala Harris, Pete Buttigeg, AOC – de hele toekomst van de Democraten wordt gecontroleerd door mensen zonder kinderen.’ Hij vervolgde met te zeggen dat mensen zonder kinderen minder democratische rechten zouden moeten hebben.
Deze uitspraken weerspiegelen de reactionaire rechtse bezorgdheid over de veranderende rol van vrouwen, een verlies aan patriarchale mannelijke macht in het huishouden en een dalend geboortecijfer. Gedurende mijn hele jeugd was het dominante verhaal dat de aarde overbevolkt was, dat de bevolking in het Zuiden toenam, met een op hol geslagen groei die de natuurlijke hulpbronnen zou overweldigen en tot oorlog en sociale ineenstorting zou leiden.
Hoge geboortecijfers werden beantwoord met autoritaire maatregelen van regeringen, waaronder gedwongen sterilisatie in India tijdens de noodtoestand tussen 1975 en 1977, en de Chinese één-kindpolitiek.
Nu de geboortecijfers onder het vervangingspercentage van 2,1 kinderen per vrouw zijn gedaald, niet alleen in Europa en de VS, maar ook in India en Bangladesh, ontstaat er paniek over de lage geboortecijfers, over de manier waarop we de pensioenen gaan betalen, wie al het werk zal doen zorg voor ouderen, enzovoort.
Rechtse aanvallen op de autonomie van vrouwen zijn altijd gebaseerd geweest op het idee dat sommige vrouwen meer baby’s zouden moeten krijgen – en andere vrouwen minder. Dit gebeurt nog steeds. Er zijn in Groot-Brittannië kranten die tegelijkertijd klagen over het lage geboortecijfer en de grens van twee kinderen voor Universal Credit steunen. Angst voor het geboortecijfer is bij nader onderzoek vaak een versie van de ‘Grote Vervangingstheorie’, een extreemrechtse complottheorie die beweert dat een transnationaal project van social engineering, waarvan vaak wordt beweerd dat het wordt gecoördineerd door Joodse financiers zoals George Soros, de blanke mensen in Amerika en West-Europa met zwarte en bruine immigranten.
Terwijl vrouwen zonder kinderen worden beoordeeld als waardeloze kattendames, worden arme mensen met kinderen tot het uiterste gedreven. De limiet van twee kinderen op Universal Credit duwt duizenden gezinnen onder de broodgrens. Ouders met een Universal Credit-status worden voortdurend geplaagd om hun werkuren te verhogen en worden bedreigd met sancties. Gezinnen in tijdelijke huisvesting worden bedreigd met uitzetting om hen te dwingen kilometers ver weg te verhuizen. Regeringen van alle partijen zeuren over hardwerkende gezinnen, maar behandelen ze vervolgens als politieke voetballen.
In de jaren zeventig werden veel zwarte vrouwen en vrouwen uit de arbeidersklasse in Groot-Brittannië gezien als ongewenste moeders. Sommigen werden onder druk gezet om sterilisaties te ondergaan, soms zonder toestemming. Vrouwen uit de arbeidersklasse in Glasgow kregen door middel van bedrog anticonceptie-injecties. Van de kinderen van deze vrouwen werd aangenomen dat ze opgroeien als een gedoe en een verspilling van middelen.
Deze misstanden om geboorten van ‘ongewenste’ moeders te voorkomen gingen door terwijl vrouwen ook moesten vechten voor toegang tot voorbehoedmiddelen en legale, veilige abortus. Gedwongen sterilisatie en ontkenning van het recht om voor abortus te kiezen zijn twee kanten van dezelfde medaille; een poging om de autonomie van vrouwen weg te nemen, om hen ervan te weerhouden hun eigen lot te kiezen, en een visie op vrouwen als voortbrengers, sommige wenselijk, andere onwenselijk.
Onderdrukking en discriminatie van vrouwen zijn zeer actuele kwesties, maar er heeft in de afgelopen twee generaties een grote verandering plaatsgevonden in de onafhankelijkheid van vrouwen. Vrouwen zijn economisch onafhankelijker en kunnen beter kiezen om te werken, alleen te wonen, op vakantie te gaan met vrienden en een gelukkig en bevredigend leven te leiden buiten het huwelijk en het patriarchale gezin. Deze onafhankelijkheid is wat rechts probeert te vernietigen, om vrouwen terug te brengen naar een ondergeschikte positie binnen het huwelijk en het gezin.
De mate waarin vrouwenhaat een fundamentele motivatie is voor mannen aan de rechterkant wordt vaak onderschat. Het waargenomen verlies van macht over vrouwen is een enorm rekruteringsprobleem in de reactionaire politiek voor wrokkige mannen. In werkelijkheid hebben ze niet genoeg kracht verloren.
Kamala Harris is stiefmoeder van twee kinderen. Ze is nog steeds een ‘kinderloze kattendame’, in de ogen van Vance. Mensen zorgen voor kinderen en volwassenen in allerlei relaties die geen biologische verwantschap zijn. Vance en zijn soortgenoten hechten eigenlijk geen waarde aan de zorg en opvoeding van kinderen, ze willen het alleen maar opleggen aan vrouwen in een hiërarchische relatie. Zelfs het zijn van een getrouwde vrouw met stiefkinderen weerhoudt het rechtse gal niet.
Een fundamenteel onderdeel van het menselijk leven is het liefhebben en zorgen voor andere mensen. Dit geeft voldoening en vergt hard werken en opoffering, die niet gelijk verdeeld zijn. Veel banden van liefde en zorg worden harteloos uiteengereten, aangemoedigd door de krachten van rechts. Migrantenkinderen worden van hun ouders gescheiden en in kooien gestopt. Ouders van transkinderen die hun best voor hen proberen te doen, worden bedreigd met represailles van de staat. Zowel traditionele familierelaties als andere soorten relaties worden vernietigd door het strafrechtsysteem, door vermijdbare sterfgevallen en door grenzen. De zorg voor anderen wordt gedaan door mensen in allerlei soorten relaties, en mensen hebben moeite om structuren op te bouwen om voor elkaar te zorgen buiten het traditionele gezin, en deze zorg wordt niet ondersteund en vaak gehinderd door de staat.
Rechts wil gezinnen niet beschermen. Als ze dat zouden doen, zouden ze campagne voeren tegen luchtvervuiling en zwarte schimmel in vochtige huizen, beide grote kindermoordenaars. Bij de recente rellen in Groot-Brittannië gooiden mensen die beweerden gemotiveerd te zijn door zorgen over vrouwen en kinderen stenen door de ramen van huizen en staken ze hotels in brand, terwijl doodsbange mensen binnen opeengedoken zaten. De figuur van de buitenstaander – de immigrant, de afwijkende – als bedreiging voor ‘onze’ vrouwen en kinderen (dwz de bezittingen van mannen) is een fascistische stijlfiguur. Rechts geeft niets om kinderen en gezinnen. Wat ze willen is het vernietigen van alle alternatieven voor het patriarchale gezin, of dat nu homogezinnen zijn, alleen wonen, echtscheiding zonder schuld of alleenstaand ouderschap; ze willen vrouwen terugdrijven naar het aanrecht en de deur op slot doen. Het is absoluut noodzakelijk dat ze worden tegengehouden.
Bron: revsoc21.uk
