“De meest onenthousiaste stem die ik ooit heb uitgebracht”

Parastou Hassourieen Californische kiezer die in Egypte woont, heeft de afgelopen jaren vaak via stembiljet gestemd. Ze is een van de bijna drie miljoen Amerikanen die vanuit het buitenland mogen stemmen. Volgens federale schattingen wonen er zo’n 300.000 burgers in het Midden-Oosten en Noord-Afrika.

Maar deze verkiezing zal ze geen stem uitbrengen.

Sinds 7 oktober 2023 heeft Hassouri contact opgenomen met haar gekozen vertegenwoordigers en deelgenomen aan protesten tijdens een bezoek aan de VS. Maar dat lijkt er allemaal niet toe te doen, zei ze. Ze noemde haar besluit om niet te stemmen een “laatste poging” om haar mening te uiten.

De Israëlische campagne in Gaza heeft ruim 43.000 Palestijnen het leven gekost en heeft geleid tot beschuldigingen van genocide bij het Internationaal Gerechtshof. De oorlog heeft zich nu verspreid naar Libanon, waar ruim 2.900 mensen zijn omgekomen. Voor Amerikanen die in de regio woonden, waren zowel de verwoesting als de Amerikaanse steun voor Israël dichtbij huis en top of mind toen de algemene verkiezingen naderden.

“Ik kan mezelf er niet toe brengen om op de Democratische Partij te stemmen”, zei Hassouri. “Het is een besluit dat volledig is ingegeven door de situatie in Gaza en nu in Libanon.” Ze had er weinig vertrouwen in dat een regering-Trump beter zou blijken.

The Intercept sprak met geregistreerde Amerikaanse kiezers die in Egypte, Marokko, Tunesië en Jordanië wonen. Velen zijn van mening dat het onwaarschijnlijk is dat hun stem vorm zal geven aan een van de kwesties waar zij het meest om geven: het Amerikaanse beleid ten aanzien van Israël-Palestina.

Het aantal Amerikaanse kiezers in de MENA-regio is klein vergeleken met dat in Europa of Mexico. Maar de krappe marges bij de verkiezingen van 2016 en 2020, waarin meerdere swing states afhankelijk waren van minder dan 50.000 stemmen, laten zien hoe belangrijk een klein aantal stembiljetten kan zijn. Dagen vóór de verkiezingen wordt uit gesprekken met kiezers duidelijk hoe het Amerikaanse buitenlandse beleid de keuzes van kiezers bepaalt, niet alleen in swing states als Michigan, maar ook over de hele wereld.

Ongeveer 1 op de 3 kiesgerechtigde Amerikaanse kiezers in het buitenland is militair lid in actieve dienst, volgens het Federal Voting Assistance Program, en de algemene stemcijfers zijn laag: slechts 7,8 procent van de kiesgerechtigde buitenlandse kiezers bracht een stem uit bij de algemene verkiezingen van 2020.

Maar dit jaar heeft het Democratische Nationale Comité voor het eerst geprobeerd kiezers in het buitenland te registreren, in een poging stemmen voor Harris-Walz te winnen. Tegelijkertijd hebben de Republikeinen de legitimiteit van de stembiljetten van overzeese burgers in twijfel getrokken in rechtszaken die zijn aangespannen in Michigan, Pennsylvania en North Carolina. Ondanks het democratische bod om hun stem uit te brengen, blijven veel Amerikanen in het Midden-Oosten sceptisch dat een stem op Harris zich zal vertalen in een verandering in de Amerikaanse steun voor de oorlog van Israël.

Voor Amerikanen binnen de regio die om Palestina geeft, komen gesprekken over stemmen terug op de overtuiging dat een stem op een van beide kandidaten waarschijnlijk niet zal resulteren in een verandering in het buitenlands beleid. “Er is niets dat ik zie op Harris’ podium dat mij enige hoop geeft”, zei Hassouri. Zij en andere potentiële kiezers die door The Intercept werden geïnterviewd, noemden Harris’ ontslag van demonstranten, de weigering om deel te nemen aan de Uncomposed-beweging en het kaderen van gesprekken over de Gaza-oorlog door de lens van Israëls recht op zelfverdediging als bewijs dat zij zich waarschijnlijk zal conformeren aan de het beleid van de regering-Biden, indien verkozen.

“Er is geen kans, althans voor deze verkiezingen, dat we iemand zullen hebben die echt nuttig zal zijn bij het helpen van de levens en het beëindigen van de genocide op de Palestijnen”, zegt Leah, een 23-jarige uit Georgië die in de regio woont. die vroeg om niet te worden geïdentificeerd op basis van achternaam of land van verblijf, uit angst dat haar politieke openhartigheid haar carrière in de openbare dienst zou kunnen schaden. Ze voegde eraan toe dat, hoewel ze geen van beide kandidaten vanuit progressief oogpunt zo geweldig vond, ze Harris als competenter beschouwde in beleidsonderhandelingen.

Haadiya, een recent afgestudeerde uit Arizona die in Marokko woont en die eveneens weigerde haar achternaam te delen uit angst dat dit haar zoektocht naar een baan zou kunnen schaden, uitte ook haar teleurstelling over de standpunten van de kandidaten over het buitenlands beleid. Door het leven in Marokko is ze zich meer zorgen gaan maken over de manier waarop de verkiezingen de levens van mensen buiten de VS zullen beïnvloeden. “Ik geef veel meer om de mondiale politiek en het mondiale onrecht dan om de lokale politiek in de Verenigde Staten”, zei ze.

Ze denkt dat Donald Trump en Harris het buitenlands beleid op soortgelijke wijze zullen aanpakken. “Ik denk dat het verschil tussen de twee kandidaten voor de regio zo marginaal klein zou zijn”, aldus Haadiya. “Wat ik ook doe, het zal uiteindelijk niet zijn wat ik wil.”

Sophia, een 27-jarige kiezer uit Florida die in Jordanië woont, woont al jaren buiten de VS. Ze heeft nog nooit een verkiezing gemist, lokaal of nationaal. Bij elke verkiezing, op één na, heeft ze vanuit het buitenland gestemd via een stembiljet bij afwezigheid.

Maar dit jaar was het de eerste keer dat ze overwoog om helemaal niet te gaan stemmen. Ruim een ​​jaar na de oorlog in Gaza worstelde ze met het stemmen op de Democratische Partij, tegen wiens beleid in Gaza zij zich verzet. “Vroeger was ik niet zo’n one-issue-kiezer, en dat ben ik nog steeds niet, maar nu neemt dit een groter deel van mijn beslissing in beslag, omdat Palestina daar is”, zei Sophia, die weigerde haar achternaam te geven. uit angst dat het publiekelijk uiten van haar politieke overtuigingen haar baan in gevaar zou brengen.

Vanuit Jordanië worstelde Sophia met het stemmen op een kandidaat en een partij die miljarden aan Amerikaanse militaire hulp aan Israël groen licht heeft gegeven. Er wonen ruim 2,3 miljoen Palestijnen in Jordanië en vormen ongeveer 20 procent van de bevolking van het land. “Omdat het zo zichtbaar is wat er in Gaza gebeurt, is het moeilijker te negeren”, zei ze.

Maar ook zij zag geen enkele belofte van Trump voor Palestina. Een tweede presidentschap van Trump leek een veel grotere bedreiging voor haar familie en haar rechten. Uiteindelijk bracht ze haar stem uit voor het Harris-Walz-ticket. “Het was de meest ongemotiveerde stem die ik ooit heb uitgebracht,” zei Sophia.