Een kijkje in de Argentijnse universiteitsberoepen | Rode vlag

Studenten bezetten meer dan 70 verschillende faculteiten van 30 openbare universiteiten in heel Argentinië. Zeker twaalf faculteiten in de hoofdstad Buenos Aires zijn dat wel uitlaat (genomen). De bezettingen strekken zich uit tot afgelegen gebieden in het uiterste noorden en zuiden van het land.

De gebeurtenissen markeren een nieuwe fase in een voortdurende strijd tegen de extreemrechtse president Javier Milei, die vorig jaar verkozen werd en massale privatiseringen en bezuinigingen beloofde om de staatsschulden aan het Internationaal Monetair Fonds af te betalen, terwijl hij via belastingverlagingen geld naar de rijken sluisde.

Aan het begin van het jaar nam Milei de kettingzaag mee naar de uitgaven van de publieke universiteiten, waardoor de financiering met 71 procent werd verlaagd. Dit veroorzaakte massaprotesten waarbij 500.000 studenten betrokken waren in Buenos Aires en grote aantallen in de rest van het land.

Vorige maand stemden politici voor een verhoging van de salarissen van universiteitspersoneel, waarvan de koopkracht is ondermijnd door de ongebreidelde inflatie; de ​​consumentenprijzen zijn in twaalf maanden tijd met meer dan 200 procent gestegen.

Toen Milei dreigde een veto uit te spreken over het wetsvoorstel, marcheerden meer dan 1 miljoen mensen om te vechten voor de goedkeuring ervan. Maar begin oktober bevestigde de president dat hij het zou blokkeren. Dat leidde tot een golf van protesten en bezettingen door studenten in het hele land.

Carlos Barrossprak een studentenactivist aan de Universiteit van Buenos Aires en lid van de Socialistische Arbeidersbeweging Rode vlag‘S Jasmijn Duff over hoe de dingen er op de grond uitzien.

——————-

Waarom bezetten studenten?

Studenten besloten universiteiten te bezetten vanwege de voortdurende bezuinigingen op het openbaar onderwijs, die al enkele jaren door alle regeringen plaatsvindt, maar onder de regering van Milei een nieuw niveau heeft bereikt. Universiteiten beschikken niet over voldoende financiële middelen om de salarissen van professoren en universitair personeel (die ver achterlopen op de inflatie) te verhogen, of om de omstandigheden van de gebouwen die door studenten worden gebruikt te verbeteren. Het zou uiteindelijk kunnen leiden tot het schrappen van banen en het sluiten van universiteiten.

De bezettingen begonnen toen Milei zijn veto uitsprak over een wetsvoorstel om de financiering van universiteiten te verhogen. Het congres keurde het veto goed met medeplichtigheid van vertegenwoordigers van de Radicale Burgerunie [a liberal political party] en zelfs enkele peronisten [the main political current in the country, dating from the rule of Juan Perón immediately after World War Two].

Dit maakte studenten in het hele land woedend en leidde tot het bijeenroepen van vergaderingen op universiteiten. De eerste waren bij de faculteit Filosofie en Letteren en de faculteit Psychologie van de Universiteit van Buenos Aires, waar honderden studenten stemden om de faculteiten te bezetten. In de daaropvolgende dagen verspreidden de bezettingen zich naar andere faculteiten en naar universiteiten in de rest van het land. We zijn getuige van de opkomst van een nieuwe Argentijnse studentenbeweging, die volgens velen al jaren in verval is.

Video’s die online circuleren, laten zien dat studenten massaal stemmen, debatten houden binnen hun faculteiten en bureaus op de openbare weg opzetten om les te geven. Hoe is het binnen een faculteitsberoep?

Kort gezegd betekent een beroep dat studenten de controle over de universiteit overnemen. Wij voeren alle taken van het bestuur van de universiteit uit, inclusief schoonmaken, het organiseren van lessen, het zorgen voor voedsel, beveiliging, enz. Voor elke taak zijn er verschillende commissies waar studenten aan kunnen deelnemen en waaraan ze kunnen deelnemen.

Wat de veiligheid betreft, staan ​​er altijd studenten aan de deur om te voorkomen dat de decaan en andere leden van het faculteitsbestuur het gebouw betreden. Het personeel van de faculteit mag alleen binnen om te klokken, maar kan zijn gebruikelijke taken niet uitvoeren, omdat deze door de studenten worden uitgevoerd. Professoren kunnen geen lessen in het gebouw geven, op enkele uitzonderingen na.

Elke dag zorgt een gaarkeuken voor eten voor de studenten van de bezetting en voor mensen in de buurt die dat nodig hebben. De gaarkeuken wordt ondersteund door donaties. Elke avond doen we activiteiten om onszelf te vermaken en ons gemeenschapsgevoel te versterken. Er zijn filmvertoningen, livemuziek, karaoke, spelletjes en uiteraard veel politieke discussie. We hebben een geweldige tijd. We slapen in klaslokalen met slaapzakken of matrassen. Het is een beetje zoals kamperen.

Alle lessen die studenten normaal gesproken in het faculteitsgebouw zouden volgen, worden buiten op straat gegeven. Studenten brengen stoelen en schoolborden naar buiten en blokkeren de straat. We willen doorgaan met studeren en tegelijkertijd protesteren en meer zichtbaarheid geven aan dit conflict. Alle lessen moeten buiten plaatsvinden, behalve in gevallen waarin specifieke elementen van een klaslokaal nodig zijn of voor examens.

Socialistische organisaties zijn prominent aanwezig in de strijd, maar veel studentenvakbonden worden geleid door politieke stromingen en partijen die deel uitmaken van de regering van Milei. Welke rol hebben deze studentenleiders gespeeld in de beweging, en welke debatten vinden er plaats?

We voeren veel debatten met de bureaucratische leiders van studentenvakbonden en de basis van de studentenbeweging over hoe we de strijd voor ons recht op openbaar onderwijs kunnen bevorderen. De meeste studentenvakbonden worden geleid door peronisten of radicalen. Het zijn politieke krachten van het kapitalistische regime. Als zodanig proberen ze te voorkomen dat ze de controle over de studentenbeweging verliezen en demobiliseren ze terwijl ze zich kritisch opstellen tegenover Milei.

Ze roepen in sommige gevallen op tot weinig of helemaal geen vergaderingen, beslissen over zaken zonder de studenten te raadplegen of, erger nog, onderhandelen met de universiteitsautoriteiten achter de rug van de studenten om.

De Socialistische Arbeidersbeweging en links doen ons best om de studentenbeweging te radicaliseren en om meer onafhankelijke studenten te laten deelnemen aan hun respectievelijke vergaderingen, zodat ze de bureaucratieën kunnen overwinnen.

We voeren ook campagne voor interfacultaire en interuniversitaire vergaderingen. En we coördineren de acties met de rest van de arbeiderssectoren, zodat we het allemaal eens kunnen worden over een verenigd strijdplan om deze aanval van de regering te stoppen.