Carlos Fernández de Cossio
Toen Trump in 2017 aan de macht kwam, was er druk vanuit de anti-Cubaanse sectoren in de VS om Cuba op de lijst van landen van het ministerie van Buitenlandse Zaken te plaatsen die naar verluidt terrorisme sponsorden. Hij verzette zich, om eerlijk te zijn, tot negen dagen voordat hij zijn ambt verliet.
Het is duidelijk een laster tegen Cuba, vooral gezien het feit dat Cuba het slachtoffer is geworden van terrorisme georganiseerd in de Verenigde Staten. Maar verder is het van belang dat zodra een land op die lijst wordt geplaatst, zoals we hebben besproken, dit automatisch een reeks economische maatregelen in gang zet die over de hele wereld een huiveringwekkend effect hebben, omdat het iedereen bedreigt die zich met Cuba bezighoudt.
Het voorwendsel dat de Amerikaanse regering gebruikt draait om de Cubaanse rol in het vredesproces in Colombia. Op verzoek van de Colombiaanse regering beloofde Cuba afgevaardigden van een opstandelingengroep, het Nationale Bevrijdingsleger (ELN), en afgevaardigden van de Colombiaanse regering in Cuba te ontvangen.
Nu is Cuba in het verleden betrokken geweest bij het vredesproces van Colombia, en dat hebben wij samen met de regering van Noorwegen gedaan. Normaal gesproken zijn deze verplichtingen behoorlijk complex, omdat u eerst uw onpartijdigheid moet waarborgen. Ten tweede moet u de veiligheid van alle deelnemers garanderen. Er kan geen vredesproces plaatsvinden als de deelnemers niet geloven dat dit het geval is.
De regering van Iván Duque heeft, als gevolg van een terroristische aanslag in Colombia, eenvoudigweg besloten de onderhandelingen stop te zetten. Wij hebben geen ruzie met dat besluit. Het is een soeverein besluit. Maar de regering eiste toen dat Cuba deze ELN-delegatie zou overhandigen.
Er was een protocol over wat er moest gebeuren als de gesprekken mislukten, en we zeiden dat we trouw moesten zijn aan de protocollen die we ondertekenden. Cuba zou geen enkel vredesproces waar ook ter wereld meer toevertrouwen als we deze mensen zouden uitleveren. We kregen de volledige steun van de Noorse regering, die onze partner in dit proces was. Toch was dit het excuus dat de regering van Donald Trump gebruikte om Cuba op de lijst te zetten.
De paradox is dat zodra er in Colombia een nieuwe regering aan de macht kwam, er in Cuba nieuwe vredesbesprekingen werden gevoerd. Het was in Cuba waar twee fundamentele overeenkomsten plaatsvonden [between the Colombian government and rebel groups] waren vervalst. Niets van dit alles zou mogelijk zijn geweest als Cuba zich destijds voorover had gebogen en had gezegd: “Natuurlijk zullen we onze verplichtingen niet nakomen.”
Bron: jacobin.com
