Geneesmiddelenadvertenties informeren patiënten verkeerd en verhogen de kosten voor de gezondheidszorg

Tijdens de beginjaren van de Food and Drug Administration (FDA) aan het begin van de twintigste eeuw was de informatie over geneesmiddelen op recept niet bedoeld voor het publiek. Volgens de regelgeving uit 1938 werd “verwacht dat informatie op de etiketten van medicijnen ‘alleen zou verschijnen in medische termen die waarschijnlijk niet door het gewone individu zullen worden begrepen’”, aldus een artikel uit 2013 van onderzoekers van het Dartmouth Institute for Health Policy en Klinische praktijk.

De eerste direct-to-consumer-advertentie voor geneesmiddelen verscheen in 1981 in druk, maar destijds kwamen dergelijke advertenties niet echt van de grond. Dat komt omdat de FDA van medicijnfabrikanten verlangde dat ze alle mogelijke bijwerkingen in hun advertenties vermeldden – een grote uitdaging voor degenen die korte en krachtige televisiereclames willen maken.

Maar in 1997, toen Bill Clinton aan zijn tweede ambtstermijn begon, verzachtte de FDA de openbaarmakingsvereisten voor geneesmiddelenadvertenties. Daarna hoefden dergelijke advertenties alleen maar ‘grote risico’s’ te bevatten – een zegen voor medicijnfabrikanten die hun medicijnen op tv op de markt wilden brengen. De uitgaven aan advertenties zijn tussen 1996 en 2005 met 330 procent omhooggeschoten en bereikten 4,2 miljard dollar.

Deze uitgaven bleven in de loop der jaren stijgen. Geneesmiddelenfabrikanten hebben tussen 2016 en 2018 17,8 miljard dollar uitgegeven aan reclame voor meer dan 550 medicijnen, waarvan de meeste chronische medische aandoeningen zoals artritis, diabetes en depressie behandelen, volgens een rapport uit 2021 van de congreswaakhond Government Accountability Office. Deze advertenties werpen hun vruchten af: Medicare en de begunstigden gaven in diezelfde periode 560 miljard dollar uit aan medicijnen, waarvan bijna 60 procent naar geadverteerde medicijnen ging.

In elk ander land behalve Nieuw-Zeeland zijn direct-to-consumer geneesmiddelenadvertenties verboden om de gezondheid van patiënten te beschermen. Uit een analyse uit 2023 van waarom de meeste landen de marketingpraktijk verbieden, bleek dat deze advertenties kunnen leiden tot overdiagnose en onnodige behandelingen.

Direct-to-consumer-advertenties hebben enkele voordelen. Het is aangetoond dat de reclame de consumenten enigszins voorlicht, ervoor zorgt dat patiënten zich aan hun medicamenteuze behandeling houden en de medicamenteuze zorg uitbreidt naar voorheen onderbehandelde patiënten.

Maar er zijn ook aanzienlijke nadelen. Uit een paper uit 2020 van McGuire en een collega van het Baylor College of Medicine bleek dat deze advertenties het aantal verzoeken van patiënten om nieuw op de markt gebrachte medicijnen vergroten, samen met de waarschijnlijkheid van zowel passend als onnodig voorschrijven door zorgverleners.

“Je wilt consumenten geïnformeerd hebben”, zei McGuire. “Er is echter een toegenomen vraag [for medications] gebaseerd op direct-to-consumer-reclame… en consumenten beschikken niet over alle informatie, of de arts heeft niet de tijd of de motivatie om te zeggen: ‘Nou, je zou dat medicijn kunnen gebruiken, maar er is een goedkoper medicijn. je zou kunnen doorgaan’, of: ‘Misschien heb je dit medicijn niet nodig.’

Geneesmiddelenadvertenties, die doorgaans schitterende nieuwe behandelingen promoten, worden ook in verband gebracht met het gebruik van duurdere geneesmiddelen, in tegenstelling tot goedkopere generieke geneesmiddelen of oudere geneesmiddelen – ook al zijn veel van deze nieuwe, dure geneesmiddelen therapeutisch niet beter dan de geneesmiddelen die wel verkrijgbaar zijn. al op de markt.

In een in 2023 gepubliceerde studie beoordeelden onderzoekers de therapeutische waarde van drieënzeventig van de meest geadverteerde geneesmiddelen in de Verenigde Staten van 2015 tot 2021. Een hoge beoordeling van de therapeutische waarde gaf aan dat het medicijn op zijn minst een gematigde verbetering van de klinische resultaten opleverde vergeleken naar eerder beschikbare behandelingen.

Ze ontdekten dat slechts ongeveer één op de vier van deze geadverteerde medicijnen een hoge therapeutische waarde had. Dat betekende dat medicijnfabrikanten in de afgelopen zes jaar bijna 16 miljard dollar hebben uitgegeven om reclame te maken voor producten die niet op zijn minst gematigde gezondheidsvoordelen opleverden vergeleken met bestaande therapeutische opties.

“Veel consumenten gaan er misschien van uit dat de medicijnen die ze de hele tijd op tv zien, bedoeld zijn voor baanbrekende therapieën die baanbrekende vooruitgang betekenen ten opzichte van de andere behandelingsopties op de markt”, zegt Neeraj Patel, de hoofdauteur van het onderzoek en geneeskundestudent aan de Yale School. of Medicine, schreef in een e-mail. “Onze studie suggereert dat deze veronderstelling meestal verkeerd is: zwaar geadverteerde medicijnen bieden vaak niet noodzakelijkerwijs betekenisvolle therapeutische voordelen, in tegenstelling tot andere therapeutische opties.”

Direct-to-consumer geneesmiddelenadvertenties zijn niet de enige vorm van farmaceutische marketing die de promotie van geneesmiddelen beïnvloedt: vorig jaar ontvingen zorgverleners voor bijna 31 miljard dollar aan gratis monsters van farmaceutische vertegenwoordigers, een strategie die volgens sommige onderzoekers een nog grotere en minder gereguleerde strategie is. zakelijk dan direct-to-consumer-reclame.

Ongeacht de afkeer van Robert F. Kennedy jr. voor direct-to-consumer geneesmiddelenadvertenties, is het relatief onwaarschijnlijk dat hij zijn belofte zal kunnen nakomen om ze volledig te verbieden.

“Dhr. Kennedy heeft opgeroepen tot een uitvoerend bevel”, aldus de woordvoerder New York Times schreef, waarbij hij opmerkte dat “pogingen om drugsadvertenties op bescheiden wijze te beperken herhaaldelijk door de rechtbank zijn afgewezen, vaak op grond van het Eerste Amendement.”

Tijdens de eerste regering-Trump blokkeerde een federale rechter een uitspraak van de regering die medicijnfabrikanten verplichtte prijzen op te nemen in hun reclamespots voor medicijnen, omdat deze de autoriteit van het agentschap te boven ging. Kennedy zou kunnen blijven aandringen op kostentransparantie of kunnen eisen dat de FDA alle geneesmiddelenadvertenties beoordeelt, maar dergelijke hervormingspogingen zouden waarschijnlijk traag verlopen en door de industrie worden uitgedaagd.

Een ander obstakel zou het overwinnen van het lobbyleger van Big Pharma zijn, dat vorig jaar in totaal 294 miljoen dollar aan lobbywerk besteedde aan zaken als geneesmiddelenadvertenties. Het grootste deel van dit geld kwam van de Pharmaceutical Research and Manufacturers of America, de belangrijkste handelsgroep van de farmaceutische industrie. De groep heeft zich uitgesproken ten gunste van direct-to-consumer advertenties voor geneesmiddelen en publiceert advertentierichtlijnen die medicijnfabrikanten moeten volgen.

TV- en radio-omroeporganisaties zouden waarschijnlijk ook een verbod op drugsreclame bestrijden, aangezien Big Pharma een van de grootste uitgaven aan reclame is. “Farmaceutische reclame verschuift naar de nationale televisie, en het verlies van deze belangrijke branche zou de televisie kunnen schaden”, aldus een rapport uit december van het financiële analysebedrijf S&P Global.

Volgens lobbygegevens heeft de National Association of Broadcasters, de handelsgroep voor televisie- en radio-omroeporganisaties, vorig jaar 8,8 miljoen dollar uitgegeven aan lobbyen voor kwesties als direct-to-consumer reclame.

Maar er zijn stappen die kunnen worden genomen om de negatieve gevolgen van direct-to-consumer-reclame te verzachten, zei Patel, zoals het eisen van farmaceutische bedrijven om disclaimers op te nemen over de effectiviteit van het geadverteerde medicijn versus reeds beschikbare behandelingen.