Foto: Majdi Fathi/NurPhoto via AP
Tienduizenden van de Palestijnen is dood. Dat geldt ook voor tientallen hulpverleners en journalisten. Hele gemeenschappen zijn in puin gelegd, waardoor de bewoners ontheemd of dakloos zijn geworden.
Israël is meer geïsoleerd dan ooit. Europa heeft zich tegen de vrijheid van meningsuiting gekeerd. En ondanks een protestbeweging op de campus die concurreert met de oppositie tegen de oorlog in Vietnam, blijft de Amerikaanse regering standvastig in haar steun aan de Israëlische oorlogsmachine.
Drones en door AI ondersteunde oorlogsvoering hebben de waarde van het leven goedkoper gemaakt, terwijl het mondiale harde optreden tegen afwijkende meningen een nieuw tijdperk van censuur inluidt.
Dit zijn de contouren van een wereld na de oorlog in Gaza – contouren die diep in het politieke landschap zijn uitgehouwen, diep in de werkelijkheid, en die niet snel zullen worden gladgestreken. Terwijl we wachten op het besluit van het Israëlische kabinet over een staakt-het-vuren in Gaza, is het Midden-Oosten – en de wereld – volledig hervormd als resultaat van de afgelopen vijftien maanden van gevechten.
En toch zal er na het staakt-het-vuren zoveel hetzelfde blijven. Honderd Israëli’s worden voorlopig nog steeds gegijzeld. Het Israëlische leger blijft met geweld grondgebied veroveren in de omringende landen, waardoor de 76 jaar durende militaire bezetting en de uitbreiding van de nederzettingen worden verdiept. Zij behoudt zich het recht voor om de Palestijnen te blijven aanvallen.
Beschuldigingen van genocide verdwijnen niet; ze worden met de dag geloofwaardiger.
Het is geenszins een gegeven dat het deze week bereikte staakt-het-vuren-akkoord stand zal houden. Israël heeft al aangegeven dat het zich het recht voorbehoudt om op elk moment opnieuw militair in te grijpen en dat het vasthoudt aan zijn doel om Hamas te ‘vernietigen’. Het is onwaarschijnlijk dat de Palestijnse groepering instemt met voorwaarden die haar eigen ondergang verzekeren.
Dit is geen echt einde van het conflict.
Naar alle waarschijnlijkheid het staakt-het-vuren-akkoord zal vasthouden aan het patroon van eerdere Israëlische deals met de Palestijnen: onmiddellijke concessies voor Israël en vervolgens een langzame uitvoering van de rest van het plan – de wederopbouw en al het andere dat de positie van de Palestijnen aanzienlijk zou kunnen verbeteren, vooral in Gaza.
De virtuele vernietiging van Gaza en de mondiale gevolgen zijn niet alleen het resultaat van de gevolgen van 7 oktober. Het is een 76 jaar durend proces van doelbewuste ont-ontwikkeling van het Palestijnse leven in hun historische thuislanden. In Gaza is dit fenomeen het meest acuut.
Sinds de oprichting van de staat Israël is Gaza alleen maar een openluchtgevangenis geweest, of een verzameling massagraven.
De opkomst van Hamas in 2007 werd voorafgegaan door de blokkade in 1991. Zelfs daarvoor waren het erbarmelijke sanitaire voorzieningen, ontoereikende gezondheidszorg en een gebrek aan adequate werkgelegenheid die Gaza teisterden.
Afgezien van Hamas was vóór de oorlog de United Nations Relief and Works Agency (UNRWA) de grootste werkgever in Gaza. Dit is geen economie en kan ook nooit tot iets duurzaams leiden. Sinds de oprichting van de staat Israël is Gaza alleen maar een openluchtgevangenis geweest, of een verzameling massagraven – Israëls opslagplaats voor ontheemde Palestijnen van binnen wat vandaag de dag de internationaal erkende grenzen van Israël zijn. En niets van het staakt-het-vuren van deze week kan daar iets aan veranderen.
De wereld die getuige is van de verschrikkingen binnen de muren van Gaza zal ons allemaal blijven achtervolgen. En de buitengewone escalatie van het geweld en het verlies van de mensheid in de regio zullen een generatie besmeuren.
Er bestaat weinig twijfel over dat Israël politiek geïsoleerder zal raken van zijn buurlanden, en dat het een eeuwige oorlog zal moeten blijven voeren. Zijn positie wordt nog steeds gesteund door Amerikaanse steun. De mondiale protestbeweging tegen de oorlog en de misdaden in Gaza mag dan aan intensiteit inboeten, maar de door hen getraumatiseerde jongeren zullen het niet vergeten – en het aanhoudende lijden van de Palestijnen zal dat niet toestaan.
Bedenk wat er niet in de deal zit. Nergens in de gerapporteerde voorwaarden van de overeenkomst wordt melding gemaakt van een weg weg van dehumanisering, van een weg naar fundamentele mensenrechten, of een weg naar duurzame vrede.
Een einde aan de meest intense aanval op Gaza zal een opluchting zijn, een tijdelijke onderbreking van meer dan een jaar bloedvergieten, maar er valt hier weinig te vieren.
Bron: theintercept.com
