Als je tot voor kort aan Meta-CEO Mark Zuckerberg dacht, kwam je waarschijnlijk met een automaat van vlees en bloed wiens missie om de wereld te verbinden uitmondde in het op zijn kop zetten van politieke systemen en het vergiftigen van onze informatieomgeving – om nog maar te zwijgen van dat rare metaverse zijproject. Beschuldigingen dat zijn platform ertoe heeft bijgedragen dat Donald Trump in 2016 werd verkozen, leidden tot een reeks schandalen waar het bedrijf moeite mee had om effectief op te reageren – tenminste totdat een andere miljardair opstond om zijn kroon over te nemen.
In juli 2023 waren enkele tegenstanders van Zuckerberg bereid hem een pas te geven omdat ze een nieuwe vijand hadden gevonden. Die maand lanceerde Meta Threads, de concurrent van het steeds rechtser en met complotten gevulde X/Twitter. De opportunistische zet van Zuckerberg om te profiteren van de strijd van Twitter onder de nieuwe eigenaar werd door enkele nieuwe critici van Elon Musk herschreven als een politieke zet om te laten zien dat Meta anders was. Plotseling werd een bedrijf met een van de slechtste reputaties op het gebied van technologie gepositioneerd als een soort liberale lieveling.
De nieuwe fans van Zuckerberg wilden hem zien als de folie van Musk – de betere baron van de sociale media – ondanks dat de geschiedenis aantoonde dat ze twee kanten van dezelfde medaille waren. De miljardairs speelden zelfs in op de vermeende rivaliteit door te suggereren dat ze fysiek met elkaar gingen vechten, terwijl robot Zuckerberg veranderde in een liefhebber van mixed martial arts. Toen hij even later een gespierder postuur onthulde, naast wijde overhemden en gouden kettingen, werden delen van de sociale media wild, en het leek alsof zijn dagen als een van de meest gehate bedrijfsleiders in Silicon Valley achter hem lagen. Maar Zuckerberg was nooit wie die nieuwe Musk-haters wilden dat hij was.
In 2023 had Meta het verbod op Donald Trump opgeheven, voordat de definitieve beperkingen op 12 juli 2024 werden teruggedraaid. De volgende dag kreeg Trump een moordaanslag in Pennsylvania. Zuckerberg belde Trump om te zeggen dat hij voor hem ‘bad’, en minder dan een week later zei hij dat Trump een ‘badass’ was, hoewel hij ervoor zorgde om duidelijk te maken dat dit geen expliciete goedkeuring was. Ondertussen weigerde Zuckerberg zijn steun voor lokale verkiezingsinspanningen te hernieuwen nadat deze door de Republikeinen was bekritiseerd, en Meta ging door met het terugdraaien van het beleid dat het had ingevoerd om de verkiezingen veilig te stellen.
Voor sommigen kan het recente besluit van Zuckerberg om factcheckers achterwege te laten in ruil voor gemeenschapsaantekeningen, de sluizen open te zetten voor haatzaaiende uitlatingen en te beginnen met het afschaffen van diversiteits- en trans-inclusieve initiatieven, aanvoelen als verraad. Maar voor degenen die niet vielen voor de vakkundig georkestreerde PR-campagne die met zijn make-over gepaard ging, was het nauwelijks een verrassing.
Zuckerberg heeft jarenlang figuurlijke klappen uitgedeeld voordat hij de ring in stapte om een paar echte klappen uit te delen. Hij werd door politiek rechts geuit vanwege de veronderstelde onderdrukking van conservatief taalgebruik – een twijfelachtige beschuldiging – maar kreeg te maken met echte regeldruk van de Democraten, vooral toen ze in 2021 weer aan de macht kwamen. Zijn reactie op dat politieke toezicht is in de loop van de tijd echter veranderd.
In de jaren 2010 lijkt het vrij duidelijk dat Zuckerberg sociaal progressief wilde lijken, net als veel andere technologieleiders, ondanks het libertarisme dat de politiek van Silicon Valley domineert. Hij was openhartig over kwesties als immigratie, ook al hielp zijn bedrijf het tegenovergestelde verhaal naar voren te brengen waar dat winstgevend was, en financierde hij filantropische inspanningen die zogenaamd gericht waren op het aanpakken van die oorzaken. Dat omvatte een grote donatie om de privatisering van scholen te bevorderen, in een poging de aandacht af te leiden van de vrijlating van Het sociale netwerk.
Toen de politieke druk escaleerde, probeerde Zuckerberg opnieuw aan te tonen dat het bedrijf dat toen Facebook heette, reageerde op de kritiek. Maar hij was nooit bereid ver genoeg te gaan om de kern van het probleem echt aan te pakken, deels omdat hij onoprechte conservatieve woede voor lief nam. Als conservatieven op de sociale media meer het zwijgen werden opgelegd dan liberalen, was dat alleen maar omdat ze vaker haatzaaiende uitlatingen gebruikten en onverdraagzame opvattingen uitten die met mate werden overgenomen. Maar het bedrijf wilde die realiteit niet accepteren.
Volgens berichtgeving in BuzzFeed-nieuwsZuckerberg kwam in 2019 al persoonlijk tussenbeide om extreemrechtse gebruikers te beschermen, waaronder Infowars-oprichter Alex Jones. Zoals een medewerker aan de publicatie vertelde: “Mark hield persoonlijk niet van de straf, dus veranderde hij de regels”, waardoor een breed scala aan rechtse militante groeperingen op Facebook kon blijven en zich kon organiseren voor de opstand die plaatsvond op 6 januari 2021. Die gebeurtenis dwong het bedrijf uiteindelijk om serieuzere actie te ondernemen, maar veel van die inspanningen zijn van korte duur gebleken.
De man die Zuckerberg hielp de gematigdheid van rechtse verhalen te onderdrukken was Joel Kaplan, een Republikeinse agent die vice-president van het mondiale openbare beleid was. Er bestaat weinig twijfel dat Kaplan heeft bijgedragen aan het vormgeven van de opvattingen van Zuckerberg en het beleid dat het bedrijf heeft gevoerd, en nu zal hij zelfs nog invloedrijker zijn. Voorafgaand aan de aankondiging van Zuckerberg over het gematigdheidsbeleid verving Kaplan Nick Clegg – de voormalige vice-premier van Groot-Brittannië – als president van mondiale zaken. Kaplan heeft aanzienlijke invloed, om nog maar te zwijgen van een goede relatie met Zuckerberg, maar de acties van de CEO mogen niet alleen aan Kaplan’s voeten worden gelegd.
Een slecht getiteld profiel van Zuckerberg, dat suggereert dat hij “klaar was met de politiek”, werd gepubliceerd in de krant New York Times in september geeft goed inzicht in enkele van de factoren die zijn politieke herschikking aandrijven. Het beschrijft dat Zuckerberg genoeg heeft van de politieke reacties, maar veel meer woede koestert jegens progressieve politici en medewerkers van zijn filantropische groep dan de rechtse politieke figuren die hem ook in hun vizier hadden.
Met name Zuckerberg en zijn vrouw, Priscilla Chan, duwden werknemers terug die verwachtten dat hun initiatief meer zou doen als reactie op de moord op George Floyd en het ongedaan maken van de abortusrechten in de Verenigde Staten. Zuckerberg ziet zichzelf nu naar verluidt als een libertariër of ‘klassiek liberaal’ die regulering en ‘extreem-links progressivisme’ verafschuwt, zoals pro-Palestijnse campusprotesten, die hij en Chan als antisemitisch beschouwen.
De herschikking van Zuckerberg richting politiek rechts zou geen verrassing moeten zijn. De afgelopen tien jaar is hij de derde rijkste persoon ter wereld geworden. Hij kan ook nooit uit zijn positie aan de top van Meta worden verdreven, omdat de aandelenstructuur met twee klassen hem een meerderheid van het stemrecht geeft. Meer recentelijk heeft hij de mixed martial arts omarmd, die een meer conservatieve cultuur kent. Hij heeft diversiteitsinitiatieven bij Meta snel onderuit gehaald en beweert nu dat het bedrijf een meer ‘mannelijke energie’ nodig heeft.
Zuckerberg is al een tijdje klaar met de kritiek op en de bedreigingen voor zijn macht; hij heeft alleen maar gezocht naar het juiste pad om zich ervan te ontdoen. Zijn bedrijf betaalde om de campagne tegen TikTok op gang te brengen om de aandacht van de Amerikaanse sociale media af te leiden, en hij ziet de regering-Trump niet alleen als een kans om de Amerikaanse regering van zijn rug te krijgen, maar ook om haar resterende macht te gebruiken om andere landen onder druk te zetten zich terug te trekken. te. Zijn sociale positie heeft de omarming van politiek rechts persoonlijk en commercieel voordelig gemaakt, en hij ziet dat conservatieven bereid zijn hem te omarmen zolang hij bedrijfsacties onderneemt die hen gelukkig zullen houden.
Toen Zuckerberg het bedrijf in 2021 omdoopte tot Meta, was dat niet alleen om mensen af te leiden van de lekken van voormalig werknemer Frances Haugen. In een korte video vóór de keynote van Facebook Connect, waarin hij zijn visie op de metaverse uiteenzette, liet hij een uitdagende toon horen. Hij beweerde dat er voor veel mensen, namelijk zijn critici, nooit ‘een goed moment zal zijn om zich op de toekomst te concentreren’. De echte helden in de samenleving, zo beweerde hij, waren “degenen die bereid zijn op te staan en te zeggen: ‘Dit is de toekomst die we willen en ik zal blijven pushen en alles geven wat ik heb om dit mogelijk te maken.’”
De toekomst die Zuckerberg wil is er een waarin tech-miljardairs zoals hijzelf kunnen spelen in de afgesloten wereld van tech-campussen in de voorsteden en Hawaïaanse complexen zonder kritiek of verantwoordelijkheid, terwijl ze de rest van ons vertellen dat speelgoed zoals VR-headsets en de metaverse hun leven zullen redden. Het maakt niet uit dat hun technische ambities weinig meer zijn dan sciencefictionfantasieën. De alliantie van Silicon Valley met extreemrechts zal hen in staat stellen nog een tijdje te blijven prediken hoeveel technologie de wereld zal redden – terwijl ze het leven voor iedereen blijven verslechteren.
Bron: jacobin.com
