In de geschiedenis van moderne staten heeft niemand zijn rijkdom kunnen omzetten in een dergelijke wereldwijde politieke invloed. Door Twitter te kopen, nu Rebadged X, heeft Elon Musk zich al in de Amerikaanse regering gehars. Daarbij heeft hij zichzelf de belangrijkste versterker van het wereldwijde autoritarisme gemaakt. Maar het moet ook worden erkend dat hoewel een versterker geluiden versterkt, het ze zelf niet creëert. Wat voorheen een verontrustende achtergrondgeluid was, is over alle kanalen ruisuitzending geworden.
Musk is zeker ongestoord dat X zo’n enorme waarde heeft verloren sinds hij het heeft gekocht. Sinds hij Donald Trump heeft geholpen de presidentsverkiezingen te winnen, is zijn rijkdom gestegen tot meer dan $ 400 miljard. Na de inhuldiging zal naar verwachting nog verder toenemen. Als hoofd van de “Department for Government Efficiency” (Doge) kan hij proberen sociale, educatieve en gezondheidsprogramma’s te ontmantelen, terwijl zijn bedrijfsconglomeraat, waaronder transport, ruimtevaart, kunstmatige intelligentie (AI) en neurotechnologie, zal zijn Nog directer verbonden met de overheid-subsidy pijplijn.
Musk is al meerdere keren botsen met sociaal -democratische Europese overheidshoofden. Vice -president JD Vance heeft al gedreigd de Verenigde Staten uit de NAVO terug te trekken als de Europese Unie X. zijn fans op het libertarische rechtegroet Musk als een geniale ondernemer en verdediger van vrijheid. In zijn media -rol (vandaag het schijnbaar dominante gebruik van zijn tijd), is Musk vooral een steeds autoritaire agitator.
Dus, wat maakte Musk zich tot autoritarisme? In hun boek Karakterlimietanalisten Kate Conger en Ryan Mac beschrijven verschillende triggergebeurtenissen die zich gedurende een periode van een paar jaar hebben voorgedaan. Musk was uiterst kritisch over de Black Lives Matter -protesten. Hij legde zijn aantrekkingskracht uit als een ‘mind mind -virus’ dat sociale media had geïnfecteerd, maar vooral bedrijven die zich in diversiteitsprogramma’s leunden.
Zoals alle libertariërs is Musk altijd een voorstander geweest van radicale meritocratie, waarin hard werken en individuele vaardigheden worden beschouwd als de enige legitieme vereisten voor succes. Volgens hem ondermijnen diversiteitsprogramma’s het meritocratische idee. De Amerikaanse socioloog Arlie Hochschild heeft het beeld van de “wachtlijn” gebruikt om de goedkeuring voor Trump uit te leggen bij veel blanke arbeidersklasse mensen.
Ze willen geloven in de Amerikaanse droom van sociale mobiliteit door hun eigen inspanningen, zelfs als het niet echt voor hen uitkomt. Het ergste voor hen is wanneer ze denken dat leden van minderheidsgroepen voor hen worden geplaatst in de wachtrij vanwege hun identiteit.
Musk neemt dit perspectief aan als CEO. Als libertariër verwerpt Musk vakbonden. In tegenstelling tot andere Amerikaanse autofabrikanten, is hij erin geslaagd om collectieve overeenkomsten bij Tesla te vermijden. Maar tekenen van opwekking in de Amerikaanse handelsbeurs hebben hem de afgelopen jaren onder enorme druk gezet. Tegelijkertijd hebben de beschermende maatregelen tijdens de Covid-19-pandemie in zijn Tesla-planten in Californië diep ingestemd met zijn ondernemers “vrijheden”; Hij voelde zich niet langer als de meester van zijn eigen huis. De administratie van Joe Biden haalde hem af door hem niet uit te nodigen voor overleg met autofabrikanten. Toch wordt de persoonlijke aard van de kruistocht van Musk tegen de besmetting van “Wokeness” niet volledig verklaard door economische belangen, zoals we zien wanneer hij zijn trans -dochter “dood” verklaart in een interview.
Binnen een paar jaar veranderde een Libertarian Tech CEO die narcistische eigenschappen vertoonde maar politiek een centrist was, een toonaangevende exponent van wat we hebben gedefinieerd als Libertarisch autoritarisme. Libertaire autoritariërs willen de democratische staat afschaffen, die zij als een machine zien die individuele vrijheden beperkt. Neoliberalen gebruiken de staat om de markt te versterken, terwijl libertaire autoritariërs de democratische staat zelf, de autoriteiten en hun voorschriften, invasief en schadelijk beschouwen.
Het is op dezelfde manier als ze migranten en vreemde mensen karakteriseren. Dit perspectief is geworteld in een hyperindividuele opvatting van vrijheid die de onderlinge verbondenheid van het sociale bestaan ontkent, waardoor vrijheid wordt behandeld als een privé -recht in plaats van een gedeelde maatschappelijke toestand. Ironisch genoeg, terwijl het libertarische autoritarisme protesteert tegen de structuren van de late moderne samenleving, versterkt het uiteindelijk zijn fundamentele principes van zelfbeschikking en soevereiniteit.
Musk presenteert zichzelf als een “absolutist van vrije meningsuiting” en heeft Twitter in recordtijd getransformeerd in een wereldwijde versterker van rechtse spraak die alle anderen overstaat. Hij baande zich de weg, beroemd, door duizenden Twitter -medewerkers af te vuren die verantwoordelijk waren voor ‘inhoudsmateling’, dwz het filteren van haatzaaiende spraak en nepnieuws. Tegelijkertijd heractiveerde hij talloze accounts die eerder waren geblokkeerd voor haatzaaien. Zijn ‘vrije meningsuiting absolutisme’ is echter duidelijk relatief. Hij heeft regelmatig verslagen gehad die kritiek op hem publiceerden en samenwerkte met Chinese censuurautoriteiten.
Van een eerste casual tweeter is op X Musk een berichtenmachine geworden. Volgens een analyse door BloombergMusk werd de meest invloedrijke versterker van complottheorieën tegen migranten op X tijdens de Amerikaanse verkiezingscampagne. Binnen twee maanden plaatste hij 330 berichten over het onderwerp, waarin hij onder andere beweerde dat de Democraten illegale immigranten naar het land smokkelden om te voorkomen dat Trump werd gekozen. Zijn taal werd in toenemende mate vulgair tijdens de verkiezingscampagne. Hij verwees naar de grensovergangen aan de zuidelijke grens van de Verenigde Staten als een “zombie -apocalyps” in een livestream met Trump op X. en hoe meer verhit de verkiezingscampagne werd, hoe meer hij tussenbeide kwam in het algoritme.
In zijn boek uit 1949 Valse profetenSocioloog Leo Löwenthal beschreef een type agitator die duidelijk zichtbaar is in Musk. Het is precies door de ongezeer, dubbelzinnige en speelse stijl dat de agitator vage angsten manipuleert en latente agressies vrijgeeft. Musk presenteert zich later als een donkere jager aan de zijde van Trump en toont provocatief de clownishigenschappen van deze rol. Voor Löwenthal is de agitator gevaarlijk omdat “de paranoac broeden en de projectie van samenzweringen eindigen met suggesties voor gewelddaden”; en gezien de omvang van de samenzweerderige bedreigingen die de maatschappij wordt geconfronteerd, ‘kunnen bestaande wetten en instellingen er niet mee omgaan en. . . Buitengewone maatregelen zijn nodig. ”
Musk projecteert zeker een paranoïde realiteit: een waarin migranten een blanke meerderheid bedreigen door immigratie, communisten wakker maken, de economie in gevaar brengen, en democratische partijen plannen grootschalige verkiezingsmanipulatie. In zijn talloze berichten schetst hij het beeld van een liberale dictatuur die elk individu moet weerstaan. Musk richt zich niet alleen op de digitale sfeer, maar ook de analoge. Er worden immers nog steeds verkiezingen beslist bij het stembureau.
Als je je afvroeg waarom je Musk’s berichten op X blijft zien, ook al volg je hem niet of op zijn minst met hem communiceert, omdat hij naast je oor met zijn megafoon staat, zodat je naar hem moet luisteren. Musk was al een wereldwijde speler als autofabrikant, maar de overname van Twitter gaf hem hefboomwerking om ook andere politieke systemen te verstoren.
Hij is de eerste echt wereldwijde oligarch. Zijn recente beschrijving van de Duitse kanselier Olaf Scholz, een sociaal -democraat en vooraanstaande minister van Green Partij Robert Habeck als dwazen was relatief onschadelijk. Via zijn volger telling kan Musk proberen de regels van democratische legitimatie op hun hoofd te keren: gekozen vertegenwoordigers zijn onderworpen aan zijn oordeel, of moeten zich aan hem rechtvaardigen voor hun acties.
Tijdens de racistische Britse rellen in juli en augustus 2024 speelde Musk de verachtelijke rol van een autoritaire agitator op vele niveaus. Na een mesaanval op meisjes in een dansles, berichten over de moslimidentiteit van de dader, berichten over moslimgeweld en complottheorieën dat de autoriteiten de achtergrond van de misdaad op X als natuurbrand wilden verbergen. Pogrom-achtige rellen volgden en schudden verschillende steden.
Een belangrijke aanstichter van de explosie van nepnieuws, complottheorieën en racisme op sociale media was Tommy Robinson, de meest bekende Britse rechtse extremist, die de digitale hub van netwerkgeweld uit zijn hotelkamer in Cyprus leidde. Zijn verslag was opnieuw geactiveerd door Musk, die op een goedkeurende manier met Robinson interactie had, waardoor hij een enorm bereik gaf.
Bovendien gaf Musk commentaar op posten van extreemrechtse beïnvloeders, zelfs en beweerde dat een burgeroorlog in het Verenigd Koninkrijk onvermijdelijk was. Toen de Britse premier Keir Starmer hem hiervoor bekritiseerde, vergeleek de X -baas hem met de censoren van Joseph Stalin. Hij roept regelmatig op tot het aftreden van ambtenaren van andere staten, zoals de Braziliaanse rechter Alexandre de Moraes, die hij een kwaadwillende dictator noemde omdat hij X in Brazilië wilde dwingen om meer verantwoordelijkheid te nemen voor de inhoud op het platform. Musk’s aanhangers demonstreerden tegen hem.
Aan de andere kant heeft hij veel gemeen met de Italiaanse premier Giorgia Meloni, die hij ondersteunt waar hij maar kan. Hetzelfde geldt voor het alternatief Für Deutschland (AFD), wiens verkiezingscampagne hij onlangs promootte in de Duitse wekelijkse krant Welt Am sonntag. Op oudejaarsavond noemde Musk de Duitse president Frank-Walter Steinmeier een “anti-democratische tiran” in een X-post, in reactie op een functie door een rechtse Duitse beïnvloeder die Steinmeier enorm beschuldigde van het annuleren van het resultaat van de federale februari verkiezing.
Afgelopen zaterdag verscheen Musk op de lancering van de AFD’s verkiezingscampagne in een video die de overweldigende esthetiek van Leni Riefenstahl imiteert. Maar wat Musk zei was net zo belangrijk. Als er na het nazisme en de Holocaust één democratische consensus was in Duitsland, was het dat er geen reden is om trots te zijn op Duits zijn in plaats van een andere nationaliteit. Toch riep Musk de euforische AFD -leden op om eindelijk trots te zijn om weer Duits te zijn en het verleden te verlaten – dat wil zeggen de schuld van het nazisme – achter.
Vrij openlijk was Musk hier normaliseren wat eerder als een extremistisch gesprekspunt zou zijn beschouwd. Toch kunnen we ook zeggen dat hier Musk AFD-supporters aanmoedigde om openlijk hun eigen bestaande rechtse extremisme te omarmen in plaats van het af te spelen. Zoals opgemerkt door de Poolse president Donald Tusk, vond Musk’s fascistische agitatie slechts enkele uren voor Holocaust Memorial Day plaats, wat de tachtigste verjaardag van de bevrijding van Auschwitz markeerde. Het provocerende gedrag van Musk zou echter geen verrassing moeten zijn, na zijn groet bij de Trump -inhuldiging de vorige week.
Musk werd een autoritaire door zijn economische libertarisme te radicaliseren. Zijn transformatie van een politiek liberale naar een autoritaire agitator is voornamelijk te wijten aan het vermoeden van een blokkering van het meritocratische principe. Hij voelt dat hij als enkelvoudige ondernemer in de val van het egalitarisme is gevallen. In zijn essay ‘Freudiaanse theorie en het patroon van fascistische propaganda’, merkte Theodor W. Adorno op, na zijn collega Löwenthal: ‘Als een rebellie tegen de beschaving is fascisme niet alleen het heronderwijs van het archaïsch, maar de reproductie ervan in en door de beschaving zelf. ”
Musk’s verstorende rebellie tegen de liberale democratie is echter geen barbaarse brutalisering. Het komt voort uit de geradicaliseerde Californische ideologie waarin technologie de wereld zou moeten verbeteren en het individu moet bevrijden. Om de wereld te verbeteren, wil Musk sociaal gereguleerde democratie vernietigen. De bevrijde persoon moet worden verdedigd tegen de interventionistische kracht van de moderne staat.
Het is onzeker hoe de relatie tussen de wereldwijde agitator Musk en Trump, als de machtigste kantoorhouder ter wereld, zich zal ontwikkelen. Musk kwam tevergeefs tussenbeide om het compromis tussen Republikeinen en Democraten te voorkomen om de solvabiliteit van de staat te waarborgen. Tegelijkertijd antagoneerde hij het extreemrechtse deel van de Maga-beweging door te pleiten voor de import van hooggekwalificeerde ingenieurs. Hier komen lijnen van conflicten op tussen de nativistische autoritariërs, die onder het leiderschap van Trump de Amerikaanse natie willen herstellen in het gevoel van blanke suprematie, en de libertarische autoritariërs zoals Musk. De tijd dat Musk niet kieskeurig hoefde te zijn over de autoritaire berichten waarvoor hij als mondstuk diende, kan beperkt zijn.
Bron: jacobin.com
