Elke ochtend, Nick Voyles springt in zijn auto en drukt naar een methadonkliniek in een nabijgelegen stripcentrum. Terwijl hij naar de glazen scheidingswand loopt die hem scheidt van de verpleegster – en zijn dagelijkse dosis van Amerika’s meest gereguleerde drug – begint zijn geest te racen: wat als dit eeuwig duurt en ik te laat ben voor werk? Wat als ik niet kan plassen terwijl ik bekeken word? “Ik ben de hele tijd bang”, zegt hij. “Ik ben naar het raam geroepen en ik wacht gewoon om te zien wat er zal gebeuren.”
Voor Voyles, de uitvoerend directeur van de Indiana Recovery Alliance, een organisatie voor schadelijke reductie gevestigd in Bloomington, is Methadone een redder in nood en een stabilisator. ‘Ik heb een huis gekocht. Ik trouwde met de vrouw van wie ik hou, ‘vertelde Voyles me op een regenachtige dag terwijl we op niet -overeenkomende banken in het kantoor van de groep zaten. ‘Ik heb een kind grootgebracht. Ik heb een carrière. “
Ondanks de gevestigde voordelen-het vermindert de sterfgevallen van overdoses met maar liefst 59 procent-en lage risico’s, is methadon het enige voorgeschreven medicijn dat artsen niet in een apotheek kunnen bellen en is uitsluitend beschikbaar via gescheiden klinieken. Tenzij ze het ‘voorrecht’ van take-home-doses verleenden, moeten mensen elke dag naar de kliniek reizen of het risico lopen om in terugtrekking te gaan. In de 30 jaar is Voyles op methadon geweest, hij heeft veel kerstdagen gemist met zijn familie in Texas. Omdat hij geen take-homes kon krijgen, was hij niet aan het bed van zijn moeder toen bij haar de diagnose kanker werd gesteld. Hij is een uur rijden naar klinieken gereden en verscheen twee minuten nadat de uren zijn geëindigd om bij de deur te worden afgewezen.
De crisis gaf een nieuw leven aan een beweging van organisatoren, aanbieders en onderzoekers van drugsgebruikers en onderzoekers die aandringen om “methadon te bevrijden” uit klinieken.
Het immense verschil dat methadon maakt in het leven van mensen, en de vernederende en bestraffende manier waarop het wordt toegediend, hebben de klinieken een langdurig doelwit gemaakt van de National Survivors Union, een groep huidige en voormalige drugsgebruikers die aandringen om een systeem te veranderen dat volgens hen is mislukt hen. Voyles raakte rond 2019 betrokken bij de NSU, nadat hij een lid op een conferentie hoorde spreken. “Ik wist niet dat er een groep mensen was die bereid was om in het openbaar uit te gaan en te zeggen:” We zijn drugsgebruikers en we willen onze rechten terug “, zegt hij.
De NSU hoopte lang om de veranderingen van de regelgeving voor methadon te pushen, maar in de weg staan was de drugsmisbruik en de administratie van de geestelijke gezondheidszorg, die de regels voor de opioïde -behandeling niet inhoudelijk had aangepast, omdat ze voor het eerst werden opgelegd in de vroege jaren 1970. Zodra Covid toesloeg, veranderde dat. Toen in maart 2020 in maart 2020 sociale afstandsregels werden ingevoerd, bracht SAMHSA noodrichtlijnen vrij om de toegang tot de thuisbasis te vergemakkelijken. Maar in veel klinieken bleven take-Homes maar weinig tussen. “Het was een radicaliserend moment”, zegt NSU -lid Caty Simon. “We dachten dat zoveel mensen in onze gemeenschappen het risico op transmissie in klinieken zouden worden gespaard – en snel en verwoestend verkeerd waren gebleken.”
Tegelijkertijd-in deels als gevolg van covid-gerelateerde supply chain-onderbrekingen-werd de illegale drugsvoorziening van Noord-Amerika in toenemende mate aangetast door fentanyl. Volgens de CDC stegen de sterfgevallen door overdoses opioïden met 38 procent in 2020. tot activisten zoals Voyles en Simon, het was duidelijk dat hun vrienden en geliefden stierven omdat het moeilijker was om toegang te krijgen tot methadon dan de dodelijke drugsvoorziening. De crisis gaf een nieuw leven aan een beweging van organisatoren, aanbieders en onderzoekers van drugsgebruikers en onderzoekers die aandringen om “methadon te bevrijden” uit klinieken. In februari 2024 behaalden NSU -organisatoren een grote overwinning toen Samhsa zijn noodregels maakte van Covid Permanente.
Maar aan de activisten stelde de pandemie bloot hoe zelfs die hervormingen tekortschoten. Om de bredere veranderingen te bereiken die ze willen – om het klinieksysteem af te schaffen, zeggen ze, en niet alleen de wreedheid verminderen – zullen ze een lobby -push van kliniekeigenaren moeten overwinnen. Twintig jaar geleden werden de meeste klinieken beheerd door non -profitorganisaties of staats- en tribale overheden. Tegenwoordig is ongeveer 65 procent for-profit, met bijna een derde ondersteund door private equity. De verschuiving heeft verrassende wortels: door verzekeraars te verplichten de behandeling van verslavingsdiensten te dekken, breidden wetgevende hervormingen zoals de Affordable Care Act de pool van mensen die toegang hebben tot de behandeling uit. Private equity -bedrijven ‘zagen veel groeimogelijkheden’, zegt Eileen O’Grady, een onderzoeker bij het Private Equity Stakeholder Project. Zes PE-backed ketens hebben nu elk 50 of meer klinieken, en twee bedrijven bezitten 100 of meer, volgens een recent onderzoek door Status.
Voyles ‘Clinic wordt beheerd door Baymark Health Services, die eigendom is van twee PE -bedrijven. Omdat zijn kliniek door de keten werd overgenomen, heeft hij aanzienlijke bezuinigingen opgemerkt op administratieve en conciërgewerkers, waardoor de last voor een afnemend personeel werd vergroot. Baymark houdt vol dat bezuinigingen niet ‘standaardpraktijk’ zijn en beweert dat private equity -investeringen het bedrijf in staat hebben gesteld om ‘de toegang en de zorg te verbeteren’ in zijn 113 klinieken. Maar uitgestrekte en ondoorzichtige klinieknetwerken maken het moeilijk voor activisten en onderzoekers om definitief te zeggen hoe private equity de patiëntenzorg heeft beïnvloed-bijvoorbeeld of deze klinieken vaker ‘kosten-tox’ hebben, of patiënten die niet kunnen betalen.
Tegelijkertijd toont een groeiend aantal onderzoek aan dat wanneer private equity en gezondheidszorg botsen, de patiëntuitkomsten erger worden. Een studie van december 2023 gepubliceerd in Jama ontdekte dat nadat ziekenhuizen werden overgenomen door private equity, patiëntafval, infecties en andere postprocedure -complicaties toegenomen. Private equity -backed bedrijven “moeten winst overtroffen hebben, en als ze dat niet doen, zullen ze hun investeerders verliezen”, zegt Laura Olson, een professor in de politieke wetenschappen van de universiteit die de industrie op de gezondheidszorg heeft bestudeerd. “De enige manier om winst te maken, is door diensten te verminderen.”
Rep. DOnald Norcross (DN.J.) herinnert zich dat hij uit het raam van zijn appartement in Camden keek tijdens een sneeuwstorm om te zien dat mensen nog steeds gedwongen zijn om naar een nabijgelegen methadonkliniek te trekken. ‘Het schuilplaats van iedereen op zijn plaats. En deze mensen komen in vreselijke omstandigheden uit, ‘herinnert Norcross zich. Hij begon vragen te stellen en was geschokt om de monopolistische controle te ontdekken die werd gebruikt door de kliniekketens.
In 2021 begon Norcross een wetsvoorstel op te stellen om de toegang tot methadon uit te breiden-en de status-quo van de industrie uit te dagen, waarin operators geld verdienen door frequente bezoeken ter plaatse te vereisen. In het begin vertelde hij me dat hij probeerde klinieken en industriële vertegenwoordigers in het proces op te nemen. Maar “ze bleven de doelpalen verplaatsen,” zei hij. “Het was duidelijk dat ze geen veranderingen wilden omdat het hun bedrijf zou schaden.”
De handelsindustriegroep die methadonklinieken vertegenwoordigt, de American Association voor de behandeling van opioïdenafhankelijkheid, evenals verschillende private equity -backed klinieken, behield volgens het eerst in 2022 lobbydiensten Status. In hetzelfde jaar lanceerden Aatod – Allang Side Baymark en andere private equity -backed providers – zijn “Programma, Not a Pill” PR -inspanning om te doen dat klinieken waardevolle wikkeldiensten bieden die verder gaan dan methadon zelf.
In maart 2023 introduceerden Norcross en een tweeledige groep in het Congres de moderniserende wetsvoorstel voor opioïde behandeling, waarmee apotheken methadon en board-gecertificeerde verslavingsartsen kunnen afgeven om het voor te schrijven. Voor veel activisten is het een belangrijke stap, zelfs als ze aandringen om het medicijn beschikbaar te stellen via eerstelijnszorgverleners. “Het is de meest haalbare toenemende verandering waar we naar kunnen streven”, zegt Simon.
In een interview zei Aatod -president Mark Parrino dat het bestaande klinieksysteem patiënten veilig houdt. “Hoewel het onderhoud van methadon een zeer goed medicijn is bij de behandeling van opiaatgebruiksstoornis, is het een meedogenloze medicatie,” zei hij. “Als je geen ervaring hebt om het te gebruiken, zullen mensen overdosis.”
Hoewel een overdosering op methadon mogelijk is, hebben verschillende onderzoeken uitgevoerd tijdens de pandemie aangetoond dat grotere toegang tot take-homen geen overdoses verhoogde of patiënten ertoe leidde om uit de behandeling te vallen. Veel landen, waaronder Canada en het Verenigd Koninkrijk, stellen artsen toe om methadon en apotheken voor te schrijven om het af te geven, terwijl we weinig veiligheidsrisico’s en een veel lager overdosis melden.
Een versie van het wetsvoorstel van Norcross heeft eind 2023 het Senaatsgezondheidscomité aangenomen, maar ging niet verder in het laatste congres. In maart 2024 opende senator Edward Markey (D-Mass.) Een tweeledig onderzoek met verschillende co-sponsors van het wetsvoorstel of private equity de toegang tot methadon belemmerde. “Het is duidelijk dat private equity -investeerders methadon in methadonklinieken willen houden om geld te verdienen in plaats van levens te redden,” vertelde hij me in een e -mail.
Hoewel de tweedelige aandacht en een brede impact van de opioïde crisis de politieke zwaartekracht kunnen overstijgen, zijn advocaten niet optimistisch over het wetsvoorstel van Norcross onder president Donald Trump, die gefixeerd is op het de schuld van Mexico voor de overdosiscrisis.
Ondertussen blijft Voyles elke dag naar zijn kliniek rijden, bekende vragen die door zijn hoofd racen. “Je hebt nergens controle over,” zegt hij, “en er kan alles gebeuren.”
Bron: www.motherjones.com
