Sandeep Vaheesan
Dit conflict is aanwezig sinds het begin van het elektrische raster. Beginnend op Pearl Street in New York City 1882, bouwde Thomas Edison de eerste elektriciteitscentrale die tegemoet gaat aan de rijken. Particuliere financiering had weinig interesse om massale elektrificatie te waarborgen. Beleggers waren op zoek naar een hoog rendement op investeringen, en dat betekende prioriteit geven aan grote steden, industriële klanten en rijke huishoudens. En dus kwamen gemeenten aan het begin van de eeuw de energiemarkt binnen om gemeenschappen te elektrificeren die werden weggelaten. Voor een periode was er een aanvullende relatie; Particuliere macht zou lucratieve gebieden bedienen, terwijl openbare macht iedereen diende. Maar dit was onhoudbaar.
Gemeenten hadden meerdere tools tot hun beschikking. In veel gevallen gaven ze een beperkte franchises van particuliere energiebedrijven uit, waardoor ze naar een ander bedrijf kunnen overstappen zodra de looptijd was afgelopen. Deze franchises waren essentieel voor particuliere energiebedrijven – ze zouden niet zonder hen kunnen opereren. De franchise geeft de nutsbedrijven de mogelijkheid om wegen en openbare ruimte te gebruiken, en veel gemeenten realiseerden zich dat dit hen hefboomwerking gaf over de tarieven en de kwaliteit van de dienstverlening. Bovendien hadden gemeenten vooraanstaande domeinbevoegdheden om particuliere energiebedrijven als openbare agentschappen te verwerven en te exploiteren. Veel steden hebben deze optie in het verleden uitgeoefend. Dit zijn tools die wachten om opnieuw op te worden opgepikt.
Op het basisniveau was er een veel voorkomende opvatting dat particuliere energiebedrijven lokale instellingen hadden veroverd, dus niet alleen kregen klanten dure en onbetrouwbare macht, maar ze maakten ook een spot van verkiezingsdemocratie. Dat is niet zo anders dan wat we nu zien. In die tijd waren er kandidaten voor kantoor die zich inzetten voor de oorzaak van openbare macht en zeer bekwaam in het vertalen van deze geheimzinnige kwesties in de dagelijkse taal. Openbare macht werd een oorzaak gebaseerd op de populaire politiek.
Naast de bedreiging van de gemeentisatie, was een probleem met een privémacht dat in het begin werd geconfronteerd, dat sommige steden concurrerende franchises hebben uitgegeven. Vaak konden energiebedrijven hun schulden niet bedienen vanwege destructieve concurrentie tussen particuliere energiebedrijven. De initiële investeringen in een raster zijn hoog, maar eenmaal operationeel, zijn de kosten voor het genereren van een incrementele vermogenseenheid niet zo geweldig. De concurrentie boven prijs verhinderde echter dat bedrijven hun schulden dekken voor beleggers.
Realiserend dat ze op weg waren naar wederzijdse vernietiging, zochten bedrijven een oplossing die de populaire eisen voor publiek eigendom kon neutraliseren en hun industrie kon stabiliseren. Ze kwamen uit voor lokale monopolies met een centrale regulator. Bedrijfsmagnaat Samuel Insull was een belangrijke speler in het organiseren van de nutsbedrijven rond dit model, met het begrip dat het uiteindelijk kon worden vastgelegd om privébelangen te dienen.
Bron: jacobin.com
