Lorna Atwater, een landelijke postbode uit Berea, Kentucky, reed haar vijfenzeventig mijlroute door de oostelijke uitlopers van Kentucky toen ze merkte dat het bos achter het huis van een klant in brand stond. Ze belde de brandweer en de huiseigenaar – die ze wist dat ze de directeur van de plaatselijke middelbare school was – en nat was de achtertuin met een tuinslang totdat de brandweer arriveerde. Onnodig te zeggen dat het uitbrengen van achtertuin niet in haar functiebeschrijving was.
In de Verenigde Staten leveren 129.000 landelijke postdragers op 50 miljoen woonbussen, een aantal dat elk jaar met ongeveer een miljoen is gegroeid. Veel bewoners op het platteland, van wie 19 procent ouder zijn en 22 procent missen breedbanddekking, vertrouwen op postbezorging om rekeningen te betalen, ontvangen levensafhankelijke voorgeschreven medicijnen, communiceren met geliefden, stemmen en voor “laatste mijl” levering van zendingen van FedEx, UPS en Amazon. Landelijke postdragers exploiteren ‘postkantoren op wielen’, wat betekent dat ze niet alleen brieven, tijdschriften en pakketten leveren, maar ook postzegels en postwissels aanbieden en wijziging van address en andere United States Postal Service (USPS) formulieren (USPS) -formulieren vervoeren. Ze zwerven effectief hubs van federale diensten in plattelandsgebieden.
In 2021 en 2022 interviewde ik vijfentwintig landelijke postmedewerkers voor “Rural Free Delivery: Mail Carriers in Central Appalachia”, onderdeel van het Occupational Folklife-project van het American Folklife Center. Door deze interviews, die nu zijn ondergebracht in de Library of Congress, zag ik hoe de specifieke voorwaarden van de banen van landelijke postdragers hen in staat stellen hun gemeenschappen te ondersteunen op manieren die zowel binnen en verder reiken dan hun functiebeschrijving. Als president Donald Trump de controle over de USPS overneemt en stappen doet om het bureau te privatiseren, zoals vele angst, zullen plattelandsmensen in het hele land niet alleen post -levering verliezen, maar ook de cruciale gemeenschapszorg die postwerkers op het platteland bieden.
De landelijke postdragers die ik heb geïnterviewd, vertelden me verhalen over hoe hun relaties met hun klanten en bekendheid met de omgeving op hun routes hen in staat stelden om te helpen in noodsituaties, zoals die Lorna Atwater tegenkwam. Anderen meldden dat ze korrelvee hielp dat was ontsnapt en op de weg was, waardoor verloren honden terug werden gebracht naar hun eigenaren, het leven redden van een klant die stikte, de eerste op de plaats van een verkeersongeval was, of speciale zorg te zorgen om ervoor te zorgen dat veteranen nog steeds hun voorgeschreven medicijnen ontvingen in slecht weer. Formeel speelt de USPS een cruciale rol in het nationale responskader van de Amerikaanse overheid, een netwerk van overheidsinstanties dat een uitgebreid strategisch responsplan ontwikkelt in het geval van nationale rampen, bioterroristische aanvallen, pandemieën of andere noodsituaties-maar landelijke postdragers zijn ook belangrijke noodhulpverleners in hun communities op een meer informele, persoon-tot-persoonlijke basis.
In een stad, wanneer een gebouw in brand wordt gestoken of mensen gewond raken bij een verkeersongeval, zijn er ogen en oren om onmiddellijk te reageren. In het land, waar infrastructuur schaars is en de bevolking minder dicht is, is een landelijke postdrager misschien de enige persoon waarmee de oudere weduwe of weduwnaar de hele dag praat. De specifieke voorwaarden van het werk van landelijke dragers creëren consistente interacties met – en intieme kennis van – dezelfde mensen op één plek, wat betekent dat landelijke dragers als zorgverleners in hun gemeenschappen fungeren en diensten aanbieden die niet konden worden gerepliceerd door meer gemechaniseerde of drone -levering. Kay Foltz, die post in Appalachian Ohio levert, zei: “We leveren veel dingen die alleen worden afgeleverd omdat we weten wie er is.” Landelijke postdragers – van wie velen werken in de gemeenschappen waar ze hun hele leven hebben gewoond – weten wanneer een gezin op vakantie is en hun e -mail moet worden gehouden, als een oudere persoon verhuisde naar een pensioenwoning en zijn e -mail nodig heeft doorgestuurd naar een nieuw adres, of waar een brief wordt aangepakt met slechts een naam en “route 1” moet worden geleverd.
Op hun beurt voelen landelijke dragers het geluk dat ze goedbetaalde, permanente, vakbond banen hebben-een zeldzaam ding vandaag in veel van de gebieden die ze thuis noemen. Atwater zegt dat ze aanvankelijk de positie van het plattelandsdrager innam, omdat het meer betaalde dan ze zou hebben gemaakt als een openbare schoolleraar, zelfs met haar master in de vroege kinderopleiding. LeAnn Carpenter, die een landelijke route levert buiten Morgantown, West Virginia, zei dat het beste deel van haar werk het gevoel was dat ze aan het einde van de dag iets had gedaan dat ertoe deed – een gevoel dat ze niet in haar vorige baan bij Sam’s Club kreeg.
Zevenenvijftig procent van de Amerikaanse postkantoren bevindt zich op het platteland en 88 procent van het land dat door de USPS wordt bediend, is landelijk. Recente rapportage heeft aangetoond dat privatisering van de USPS onevenredig invloed zou hebben op plattelandsgemeenschappen, aangezien plattelandsbezorging, die opereert onder een Universal Service -verplichting (USO) -service aan alle Amerikanen, niet winstgevend zou zijn voor particuliere bedrijven en services- en personeelsbeslissingen zou worden bepaald door marktdruk. Zonder dat mandaat zou de particuliere postdienst onbetaalbaar worden voor veel landelijke inwoners die in afgelegen gebieden wonen en hogere armoede ervaren dan hun stedelijke tegenhangers. Maar privatisering zou ook kunnen betekenen dat alle andere voordelen van de levering van plattelands verloren zouden gaan voor zowel gemeenschappen als de mensen die die routes leveren. Deze aanvullende diensten worden niet noodzakelijkerwijs gecompenseerd door de USPS. Het zijn externe effecten die niet worden meegenomen in de ‘winstgevendheid’ van een federale instelling die altijd bedoeld was als een publiek goed in plaats van een bedrijf met winstoogmerk. In interview na interview benadrukten landelijke postdragers dat ze de “service” in de Amerikaanse postdienst hebben geplaatst.
Levering van het platteland is een van de weinige manieren waarop plattelandsmensen de positieve impact van federale openbare diensten op een dagelijkse, tastbare manier voelen. Terwijl Park City, Kentucky, op het platteland Karen Button me vertelde: “We raken iedereen elke dag aan, op de een of andere manier.” Dit blijft niet onopgemerkt door hun klanten. Volgens een rapport van de USPS uit 2022 beschouwt 81 procent van de plattelandsklanten de postdienst als waardevol. Ik zag dit nadenken in wat landelijke dragers me vertelden-dat wanneer ze voor hun klanten zorgden, hun klanten voor hen zorgden, waardering tonen met kleine geschenken zoals boerderij-frisse eieren of zelfgemaakte ingeblikte goederen, stoppen om de lekke band van een dragers te helpen repareren of een koude fles water achterlieten in de postbus op een warme dag.
Door federale functies in te frissen als verspillende banen in het kantoor van professionele bureaucraten in Washington, verdoezelt de Trump -administratie de realiteit dat federale banen, zoals die van landelijke postdragers, bestaan in veel iteraties in het hele land en essentiële diensten bieden, evenals stabiele werkgelegenheidskansen. In een tijd waarin er tal van economische en politieke krachten zijn die plattelandsgemeenschappen uit elkaar halen, houden federaal gefinancierde banen zoals de levering van het landelijke e -mail hen aan elkaar genaaid.
Toen ik voor het eerst begon met de interviews voor mijn project over landelijke postmedewerkers, dacht ik dat deze aanvullende diensten die landelijke postdragers leveren, hoewel nuttig, buiten de reikwijdte van hun werk bestonden. Maar wat ik kwam zien was dat de menselijke elementen van zorgverlening in feite deel uitmaken van wat hun werk essentieel maakt voor de afgelegen gemeenschappen die ze dienen. Ook de USPS prees de intieme kennis van zijn postdragers van hun gemeenschappen en persoonlijke relaties met klanten als essentiële aspecten van de functie en waarde van het bureau. Een 2020 whitepaper gepubliceerd door het Office of the Inspector -generaal betoogt dat het de “wortels in elke gemeenschap, ongeëvenaarde adresinformatie en de uitgebreide kennis van de buurten van kust tot kust”, dat het een essentiële speler maakt in federale responsinspanningen.
Zoals Kay Foltz zei:
Mensen hier, [by mail] is hoe ze nog steeds hun rekeningen betalen. Alles wat belangrijk voor hen is, komt in de post. Ik leveren veel medicatie. Dus het is belangrijk. Het is niet alleen voor de mail. Er is veel meer aan de hand. Het is echt een dienst die als mensen dat niet hadden, ik denk dat ons land heel anders zou zijn.
Bron: jacobin.com
