Democraten hadden een kans om journalisten tegen Trump te beschermen. Ze blies het.

Procureur -generaal Pam Bondi verdeelde vorige week plannen binnen het ministerie van Justitie om regels te schrappen die journalisten en hun bronnen beschermen tegen toezicht en dagvaardingen over onflatteuze dekking en lekken. Bondi’s memo lekte onmiddellijk naar de pers.

“Dit ministerie van Justitie zal niet -geautoriseerde openbaarmakingen tolereren die het beleid van president Trump ondermijnen, overheidsinstanties slachtoffer maken en het Amerikaanse volk schade toebrengen”, leest het memo en citeert recente lekken aan de New York Times, Washington Post en Reuters als voorbeelden van het soort rapportage dat niet langer zou worden verdragen. “Ik heb geconcludeerd dat het noodzakelijk is om in te trekken [former attorney general] Het beleid van Merrick Garland dat het ministerie van Justitie uitsluit om records te zoeken en getuigenissen van leden van de nieuwsmedia te dwingen om de bron van onjuiste lekken te identificeren en te straffen. ”

Het elimineren van deze regels is het laatste signaal van een dreigende bedreiging voor verslaggevers, die te maken kunnen krijgen met dagvaardingen en zoekbevelen voor het durven durfen van informatie die president Donald Trump liever geheim zou houden. Journalisten die zich verzetten tegen juridische eisen om hun bronnen bekend te maken, kunnen boetes of zelfs gevangenisstraf krijgen.

Maar het hoefde niet zo te zijn.

Lang voordat Trump werd herkozen op beloften om verslaggevers en verkooppunten te straffen, waarschuwden Free Press Advocates dat de regels van het ministerie van ingehouden ministerie van Justitie een onvoldoende schild waren. De Biden DOJ heeft de regels in 2022 voor het laatst herzien in het licht van onthullingen over de spionage van de eerste Trump -administratie op journalisten om lekers te roken. Onderweg, zelfs terwijl het zijn eigen lekken bood aan vriendelijke verkooppunten, negeerde de eerste Trump DOJ routinematig eerdere versies van de regels, die niet afdwingbaar zijn voor de rechtbank.

Vorig jaar hadden Senaat Democraten een duidelijke gelegenheid om basisbescherming voor journalisten een kwestie van bindende federale wetgeving te maken, in plaats van louter beleid dat ongedaan kon worden gemaakt met een memo met een vendetta. Na jaren van debat over de juiste reikwijdte van een federale schildwet voor verslaggevers, heeft de perswet unaniem het Huis van Afgevaardigden goedgekeurd en had hij een tweeledig rooster van Senaatssponsors, waaronder Republikein Lindsay Graham van South Carolina.

Toen blies democratische leiders het.

Maandenlang lieten ze de perswet zonder hoorzitting in het Senaatsrechtercomité zitten, hoewel de voorzitter van die commissie, Dick Durbin, D-Ill., De co-sponsor van het wetsvoorstel was.

Na de verkiezingen eiste Trump dat Republikeinen het wetsvoorstel doden. Chuck Schumer, DN.Y., zwoer dat de Press Act een topprioriteit was voor zijn laatste weken als Senaat meerderheidsleider. Maar noch hij noch Durbin hebben duidelijke inspanningen gedaan om de rekening vooruit te helpen, hetzij op zichzelf of als onderdeel van must-pass wetgeving zoals het defensiebudget. Ze boden verklaringen van geruststelling en ondersteuning voor de pers, maar geen actie.

Half december, met de tijd op, probeerde senator Ron Wyden, D-Ore., De hoofdsponsor van de persact, het zelf te bevorderen en de rekening naar de senaatsvloer te brengen op een motie om het uit te voeren door unaniem toestemming. Een enkele Republikein, senator Tom Cotton uit Arkansas, blokkeerde het met een grootse toespraak over het kwaad van lekken en “Amerika-hating en roemhongerige journalisten”, zoals hij had gedaan met eerdere versies van de persact.

Ondanks de voorspelbare oppositie hadden Senaat Democraten geen strategisch plan om het tegen te gaan – anders dan een toespraak van Schumer – en de persact stierf aan het einde van de sessie. Het kantoor van Durbin gaf de schuld aan het falen van de persact over de obstructie van Cotton, maar antwoordde niet waarom Durbin de rekening toestond om in zijn commissie te kampen. Durbin heeft onlangs aangekondigd dat hij na meer dan vier decennia in het Congres met pensioen gaat. Het kantoor van Schumer heeft niet gereageerd op de vragen van het onderscheppen.

“Elke democraat die de perswet op de achterste brander zette toen ze de gelegenheid hadden om een ​​tweeledig wetsvoorstel aan te nemen dat de vertrouwelijkheid van journaliste-source codificeert, zou zich moeten schamen,” zei Seth Stern, directeur van belangenbehartiging voor de Freedom of the Press Foundation, in een verklaring nadat Bondi’s memo uitkwam.

“Iedereen voorspelde dat dit zou gebeuren in een tweede Trump -administratie, maar politici in een positie om te voorkomen dat het een lege retoriek prioriteit gaf over het opstellen van een zinvol gevecht.”

Amper drie maanden In, de tweede Trump DOJ heeft al meerdere onderzoeken gestart naar bronnen van verslaggevers voor gênante verhalen.

In maart kondigde Bondi’s plaatsvervangend procureur -generaal, Todd Blanche, een strafrechtelijk onderzoek aan over het lek van geclassificeerde informatie aan de Times over Tren de Aragua die in tegenspraak was met veel van de basisclaims van het Witte Huis over de Venezolaanse bende.

Vorige week kondigde directeur van National Intelligence Tulsi Gabbard aan dat ze twee lekken van geclassificeerde informatie had doorverwezen naar DOJ voor strafrechtelijk onderzoek, waaronder een “recent illegaal lek aan de Washington Post.” Eerder die dag rapporteerde de post nieuwe details over het gebruik van de Signal Hegseth van de Secretary of Defense Pete Hegseth. Gabbard zei dat een derde lekverwijzing ‘onderweg’ was.

Meerdere agentschappen dwingen federale werknemers onder verdenking van lekken om polygraaftests af te leggen, waaronder de FBI en het Department of Homeland Security. Hegseth, die geobsedeerd is in het uitzoeken van wie details over zijn eigen vreselijke veiligheidspraktijken lekken, heeft ook gedreigd om leugendetectoren te gebruiken.

Welke procedurele bescherming zal blijven voor journalisten, aangezien Bondi en haar afgevaardigden deze onderzoeken vervolgen, is nog onbekend. Haar memo was duidelijk dat de regels uit het Biden-tijdperk werden ingetrokken, maar licht op details over wat hun plaats zou kunnen innemen. De memo verwees naar recente updates in de handleiding van DOJ en de federale voorschriften, maar bijgewerkte taal is nog niet gepubliceerd en de DOJ heeft niet gereageerd op het verzoek van de onderschepping om kopieën.

Waar de eerdere regels dagvaardingen tegen verslaggevers hebben uitgesloten, behalve onder smalle omstandigheden, benadrukte het memo van Bondi het gebrek aan duidelijke wettelijke bescherming voor journalisten tegen dergelijke dagvaardingen onder precedent van het Hooggerechtshof.

Trump “kan en vrijwel zeker het juridische systeem misbruiken om zijn critici en de journalisten met wie ze praten te onderzoeken en te vervolgen,” zei Stern in zijn verklaring.

Dergelijke misbruiken kunnen vele vormen aannemen, waaronder het gebruik van subpoena’s om de telefoon- en e -mailrecords van een verslaggever te verkrijgen, die de eerste Trump Doj deed voor ten minste acht verslaggevers bij drie nationale verkooppunten: de Washington Post, CNN en de New York Times. De Obama -regering probeerde de voormalige verslaggever van de New York Times James Risen te dwingen, die later lid werd van het onderschepping, om te getuigen over zijn bronnen, maar uiteindelijk de inspanning liet vallen.

Volgens het memo van Bondi moet een dagvaarding voor de getuigenis, aantekeningen of correspondentie van een verslaggever een “buitengewone maatregel zijn die als laatste redmiddel moet worden ingezet”, en met een enig plaatselijke veroordeling en onderhevig aan “verbeterde goedkeuring en vooruitgangsprocedures”, die Bondi niet heeft gespot. Alle arrestaties van verslaggevers zouden onderworpen zijn aan haar persoonlijke groene licht, zoals verzoeken om journalisten te ondervragen.

“Trump legt de basis om verslaggevers op te sluiten die hun bronnen niet ratten die misdaden blootleggen door zijn administratie,” schreef Wyden, de hoofdsponsor van de persact, op Bluesky nadat de Bondi -memo uitkwam. “Ik heb een tweeledig wetsvoorstel dat deze bescherming door ijzersterkte zou maken. Het passeerde het huis unaniem (twee keer) en het werd nooit in de Senaat opgenomen.”