Wordt de viezerik uit de Bronstijd mainstream? – Moeder Jones

Er is geen manier om uit te leggen met wie de Pervert uit de Bronstijd in gesprek is, zonder dat de persoon, althans voor een moment, luistert naar twijfel aan je gezond verstand.

“Er is een man die pseudoniem berichten plaatst onder de naam ‘Bronze Age Pervert’, maar hij is ook niet langer echt pseudoniem en heeft een doctoraat in de filosofie van Yale.” Waar post hij over? “Zoals fascisme en autoritarisme, en nauwelijks verhulde blanke suprematie, maar dan over hoe heet en esthetisch het mannelijke lichaam is. En hoewel iedereen vermoedt dat hij homo is, schrijft hij ook homofobe dingen. Hij publiceert in eigen beheer boeken die veel mensen hebben gelezen en hij heeft een podcast genaamd Caribische ritmes waar hij met een nep-Russisch accent praat, ook al komt hij uit Roemenië. Hij heeft een grote aanhang en veel invloedrijke extreemrechtse mensen zijn dol op hem. Nee, echt niet”, zo gaat het ongeveer.

Ook al klinkt hij belachelijk en onaangenaam, BAP, wiens echte naam Costin Alamariu is, heeft een behoorlijke coming-out. Ja, een man die zichzelf de Pervert uit de Bronstijd noemt, is op de een of andere manier bezig afgrond om mainstream te worden.

Een van de eerste grote vermeldingen in de media over Alamariu, toen nog uitsluitend bekend onder zijn pseudoniem, kwam in 2019 toen Politiek gemeld een bewering van de rechtse trol Mike Cernovich dat junior stafmedewerkers van Trump in het Witte Huis fans waren van Pervert uit de Bronstijd. In 2022 werd Nate Hochman, die in juli werd ontslagen vanwege de campagne van Ron DeSantis voor het maken van een promotievideo met een nazi-symbool, maar destijds een Nationale recensie schrijver – verteld Het New York Times Magazine dat “elke junior stafmedewerker in de regering-Trump ‘Bronze Age Mindset’ las”, Alamariu’s boek uit 2018. Het dagelijkse beest, Tablet, PolitiekEn De Atlantische Oceaan allemaal gepubliceerde stukken over de bizarre, fascistische BAP-internetpersoonlijkheid, waarbij de laatste twee publicaties zijn echte naam onthulden.

Nu Alamariu uit de schaduw is en niet langer schijnbaar geïnteresseerd is of zich kan verschuilen achter zijn alter ego, beginnen steeds meer fans hem publiekelijk te steunen. Zijn nieuwe boek, een versie van zijn proefschrift, werd ongeveer twee weken geleden onder zijn echte naam gepubliceerd en doet het goed op Amazon en staat kortstondig in de top 25 van bestsellers van de site. Zijn persoonlijke, echte Twitter-account, actief sinds 2018, groeide in de loop van september van een paar duizend volgers naar ongeveer 20.000.

Vorige week telde het groeiende koor van voorstanders ten minste twee prominente rechts-van-het-midden-figuren. Toen Alamariu de promotie voor het boek begon:Selectief fokken en de geboorte van de filosofie—Richard Hanania, een schrijver die ook onder een pseudoniem racistische dekvloeren publiceerde voordat hij mainstream-referenties vergaarde, terwijl hij onder zijn echte naam slechts licht verhulde racistische berichten publiceerde, getweet op Alamariu dat hij een fan was van zijn nieuwe publieke persoonlijkheid. Christopher Rufo, de beruchte architect van de voortdurende aanval op transgenderrechten en de bredere LGTBQ-gemeenschap die relaties onderhoudt met prominente Republikeinen, feliciteerde Alamariu op de indrukwekkende verkoopcijfers van het boek.

De andere aanhangers van Hanania, Rufo en Alamariu steunen iemand die dingen heeft geschreven als: “Ik geloof in het fascisme of ‘iets ergers’ en ik kan dat ondubbelzinnig zeggen omdat ik, in tegenstelling tot anderen, al lang geleden alle hoop heb opgegeven om deel uit te maken van de respectabele wereld of het winnen van een respectabel publiek.” Ze bemoedigen iemand die heeft geschreven over het ‘onderscheid tussen meesterrassen en de rest’, en bekritiseren het pro-natalisme door het ‘idee te claimen dat blanken of Japanners zes of zeven kinderen in hun vagina zouden moeten uitbraken, zoals de ongeletterde slavenhordes van Bangladesh of Niger is absurd.”

Dat Rufo en Hanania, leidende intellectuelen van hedendaags rechts, hun weddenschap hebben geplaatst op een man die met een nep-Russisch accent praat, zou een indicatie kunnen zijn van hun eigen dimvermogen. Maar het feit dat ze BAP serieus nemen, betekent helaas dat de rest van ons dat misschien ook wel moet doen.