De zaak bij het Hooggerechtshof die een eeuw belastingrecht op zijn kop zou kunnen zetten – Mother Jones

Het Hooggerechtshof zal dinsdag mondelinge pleidooien horen Moore tegen de VSeen zaak die nominaal betrekking heeft op het recht van de Amerikaanse regering om een ​​echtpaar, Charles en Kathleen Moore, te belasten op buitenlandse bedrijfswinsten die ze nog moeten ontvangen.

Klinkt mysterieus, maar de zaak, gefinancierd door het Competitive Enterprise Institute, zou mogelijk het vermogen van het Congres om de gezwollen activa van de Amerikaanse aandeelhoudersklasse te belasten, kunnen neutraliseren. Een beslissing in het voordeel van de indieners zou potentieel grote schade kunnen aanrichten aan een eeuw van belastingwetgeving, waardoor bepalingen die het Congres had aangenomen om belastingmisbruik door enkele van Amerika’s rijkste burgers te beteugelen, teniet zouden worden gedaan.

Om tot de kern van de zaak te komen, heb ik contact opgenomen met Steven Rosenthal, een senior fellow bij het Urban-Brookings Tax Policy Center en voormalig stafadvocaat voor de Joint Committee on Taxation van het Congres, die ingewikkelde kennis heeft van de belastingwetgeving en heeft geschreven nogal wat over de zaak. (Hier zijn zijn kortere en langere versies.)

U zegt dat dit de belastingzaak van de eeuw is. Waarom?

Omdat de inzet erg groot is. Als het Hooggerechtshof een rigide regel uit een zaak van een eeuw geleden nieuw leven inblaast, zullen ze tientallen jaren van belastingregels op kapitaal en op internationale transacties ongedaan maken. En ze zullen miljardairsbelastingen en toekomstige kapitaalbelastingen voorkomen.

Iets meer dan een eeuw geleden was er een stortvloed aan jurisprudentie en een wijziging van de grondwet om het Congres in staat te stellen inkomstenbelastingen te innen. [judicial] interpretatie daarvan [16th] Amendement dat het Congres minstens een paar decennia verlamde. Maar sinds 1920 heeft het Hooggerechtshof het Congres feitelijk de inkomstenbelastingen laten bepalen en innen op een breed scala aan internationale en kapitaalmarkttransacties, en het ongedaan maken daarvan zou verwoestend zijn voor onze belastingwet.

Hoe heeft deze zaak de Hoge Raad bereikt? En waarom bent u bang dat de rechtbank de eisers zou bevoordelen en dit hele precedent ongedaan zou maken?

De Moores investeerden een klein bedrag in een buitenlandse onderneming en moesten, na de herstructurering van onze belastingwetten in 2017, $15.000 aan belastingen rapporteren op hun niet-gerepatrieerde inkomsten uit het buitenland. Het is een onbelangrijk bedrag: hun aandeel in wat ongeveer 3 biljoen dollar aan niet-gerepatrieerde winsten was geweest, grotendeels afkomstig van multinationals. Maar de Moores procedeerden. Ze verloren bij de federale districtsrechtbank, het Negende Circuit, en stapten naar het Hooggerechtshof.

Het gaat niet om de $15.000; de juridische kosten liggen daar veel hoger. Het gaat veeleer om het proberen de mogelijkheden van het Congres om kapitaal te belasten te belemmeren, vooral een deel van de miljardairs- en vermogensbelastingen die worden ingevoerd.

Ik heb begrepen dat de zaak draait om ongerealiseerde winsten, de papieren winsten op activa zoals aandelen en obligaties die de eigenaar nog niet heeft verkocht.

Dat is de echte kwestie. De Moores worden belast op inkomsten die dat niet hadden gedaan [yet] door een buitenlandse onderneming aan hen is uitgekeerd, en zij beweren dat het belasten van deze niet-ontvangen inkomsten ongrondwettelijk is. Maar dat beginsel– of er contant geld moet worden ontvangen om te worden belast – vormt de kern van die van Biden [proposed] miljardair minimale inkomstenbelasting, [Sen. Ron] Wyden’s minimumbelasting, en tot op zekere hoogte [Sen. Elizabeth] Warren’s vermogensbelasting.

Dus deze zaak is slechts het middel tot een groter doel?

De Moores zijn naar mijn mening echt een stalkerpaard dat het Congres ervan weerhoudt miljarden, misschien wel biljoenen dollars aan winsten te belasten die nu vaak volledig aan de belastingheffing ontsnappen. Hoe moet ik dat weten? Welnu, er was een afwijkende mening van de rechter in het Negende Circuit [Patrick] Bumatay, een door Trump aangestelde. Bumatay zei dat als de rechtbanken het Congres niet in toom kunnen houden met een realisatievereiste, het Congres toch zou kunnen beginnen met het belasten van rijkdom en miljardairs.

Een “realisatievereiste” betekent dat activa moeten worden verkocht en dat de contanten door de verkoper moeten worden ontvangen voordat er belasting wordt geheven?

Ja. De rechter bracht dus een zeer conservatief oordeel uit over de speelruimte die het Congres zich kon veroorloven, waarbij hij veel belastingregels in twijfel trok die het Congres de afgelopen decennia heeft uitgevaardigd, in de hoop een eeuwenoude zaak nieuw leven in te blazen die een idee van realisatie creëerde – hoewel die zaak werd op grote schaal afgewezen door academici en door het Congres.

Maar het was niet alleen deze door Trump aangestelde. De Wall Street Journal schreef een hoofdartikel waarin het Hooggerechtshof werd opgeroepen [take] het geval om vermogensbelastingen te blokkeren. En er was een amicus [friend of the court brief] van conservatieve groepen in het hele land die de rechtbank eveneens vragen deze zaak in behandeling te nemen om de miljardairbelastingen waarover wordt gesproken te blokkeren. Zelfs de Moores voerden in hun petitie aan dat de rechtbank tussenbeide zou moeten komen om de belastingen op miljardairs te blokkeren die alleen maar zijn ingevoerd en niet zijn ingevoerd.

Rechts. We hebben een hele reeks voorgestelde miljardairbelastingen gezien die nergens toe leidden.

Juist. In mijn ogen was dat geen realistische mogelijkheid. Maar conservatieven verenigden zich rond dit belastinggeschil van $15.000, omdat de tijd rijp was, met een conservatief gecontroleerd Hooggerechtshof, om te proberen uitspraken te doen die het Congres ervan zouden kunnen weerhouden de flexibiliteit te hebben om nieuwe belastingen in te voeren, zelfs als die belastingen niet op handen zijn. Dat is op zichzelf verontrustend. Maar wat mij nog meer verontrust, is de bijkomende schade [such rulings would impose on] andere kapitaalbelastingen en internationale transactiebelastingen. De winnaars zijn de rijken en degenen die kapitaal bezitten.

Dus wat zijn de praktische gevolgen als het Hooggerechtshof de kant van de Moores kiest?

De overheid zou moeite hebben om kapitaalmarkten en internationale transacties te belasten, omdat zoveel regels belastingheffing vereisen zonder ontvangst van contant geld. Zo zijn de regels nu eenmaal geëvolueerd. [Such a ruling] zou grote delen van de code beschadigen. Er zou veel onzekerheid zijn omdat verschillende belastingbetalers verschillende regels in twijfel trokken. Er zou een verlies aan inkomsten zijn; de belastingbetalers die erin slaagden, zouden stoppen met betalen en zouden restitutie kunnen krijgen. Het Congres kon onder soortgelijke omstandigheden geen belastingen innen. Er zou een omwenteling plaatsvinden.

Je schreef in een blogpost dat dit ons systeem, dat toch al de rijken bevoordeelt, nog verder in die richting zou doen kantelen.

Juist. Omdat de belastingregels die op het spel staan ​​kapitaal betreffen, en de rijken in dit land het overgrote deel van het kapitaal in handen hebben.

Wat zou een bevinding in het voordeel van de Moores de regering aan inkomsten kosten?

Het zou verwoestend kunnen zijn: in de loop van de tijd honderden miljarden dollars, schat het Tax Policy Center. De Belastingdienst schat het inkomstenverlies op biljoenen. Maar niemand weet het echt. Het is gewoon veel geld voor de allerrijkste Amerikanen.

Zijn de Moores superrijk?

Het echtpaar is met pensioen. Ik denk dat hij een gepensioneerde software-ingenieur is. Hun juridische kosten worden betaald door een conservatieve actiegroep.

Dus iemand heeft deze zaak uitgekozen?

Rechts. [Charles Moore] heeft langdurige banden met het Competitive Enterprise Institute. Ik denk dat zijn vader in het bestuur zat, en zij vergoeden zijn juridische kosten. Ik vermoed dat iemand zijn omstandigheid aantrekkelijk vond om de vraag aan de Hoge Raad voor te leggen of je zonder realisatie belasting kunt heffen.

In één bericht citeert u de maas in de wet op de “verhoogde basis” in de successierechten. Zeg daar meer over.

[Senate Finance Committee] Voorzitter Wyden heeft zojuist een hoorzitting afgerond over het belasten van de rijken. En hij beschreef de ‘koop-, leen- en sterf-strategie’ die veel van deze miljardairs gebruiken. Ze richtten hun eigen bedrijven op. Ze kregen aandelen tegen een kleine prijs. Hun aandelen stijgen in de loop van de tijd tot een fortuin, of het nu de Tesla van Elon Musk is of de Facebook van Mark Zuckerberg, en dan kunnen ze tegen hun bezittingen lenen om te consumeren terwijl ze leven. Want als ze hun aandelen zouden verkopen, zouden ze veel belasting moeten betalen over de gerealiseerde winsten. Maar als ze hun aandelen tot hun dood vasthouden, zal de niet gerealiseerd winsten worden weggevaagd [for tax purposes]. Er wordt geen belasting geheven op de overledene als het onroerend goed wordt doorgegeven aan zijn erfgenamen, en de erfgenamen de aandelen of het onroerend goed op de “verhoogde” basis nemen – de volledige marktwaarde.

Dus een uitspraak in het voordeel van de Moores zou de situatie, die velen als een slechte situatie beschouwen, nog erger maken. Maar de nieuwe ethische code van het hof zegt: “Een rechter mag zich niet laten leiden door partijbelangen, publieke rumoer of angst voor kritiek.”

Ik bedoel, de conservatieven zouden iets zeggen in de trant van: Welnu, het is niet onze taak om de gevolgen te achterhalen van het schrijven van een ongrondwettelijke regel door het Congres. Het is onze taak om vast te stellen of het ongrondwettelijk is. Dat zou het zeker zijn, denk ik [Justice Clarence Thomas’ and [Justice Samuel] Het standpunt van Alito. Mogelijk zouden een paar andere conservatieve rechters zich zorgen maken over het opblazen van onze belastingwet. We zullen het moeten uitzoeken.

Is er nog iets dat we moeten weten?

Het enige echte opvallende is, nogmaals, hoe deze zaak bij de rechtbank terecht is gekomen. U herinnert zich misschien nog hoe tijdens de zomer de Wall Street Journal speelde footsie met rechter Alito, en Harlan Crow overhandigde rechter Thomas met veel geschenken – en het was duidelijk dat de klasse van de miljardairs en de logboek wilde deze vermogensbelastingen, die in het Congres hangen, onder controle brengen. Er was geen bijzondere reden voor het Hooggerechtshof om deze zaak in behandeling te nemen, behalve om te proberen vooruit te lopen op een miljardairsbelasting, omdat de anti-misbruikregels die nog konden worden opgeblazen vrij eenvoudig waren na te leven, en dat is in werkelijkheid niet het geval. stuitte op veel bezwaren. Maar als we ze opblazen, zullen er veel problemen zijn.

Ik denk dat een argument tegen het belasten van niet-gerealiseerde winsten bijvoorbeeld is dat als je een belang van 51 procent had in een bedrijf dat je hebt opgericht, het verkopen van een deel ervan om je belastingen te betalen je de controle over het bedrijf zou kunnen kosten.

Ja, er zijn een aantal geldige administratieve zorgen. De eerste is: hoe weet je hoeveel je moet innen als er geen verkoop plaatsvindt en de opbrengst wordt gerealiseerd? De andere is: hoe verwacht je van een belastingbetaler dat hij aan het geld komt als hij niets heeft verkocht? Maar het Congres is vanwege deze zorgen terughoudend om de weg in te slaan van het belasten van niet-gerealiseerde inkomsten. Het is dus voorbarig om de Moore-zaak te gebruiken om miljardairsbelastingen af ​​te schaffen.

Ik heb zes jaar lang belastingregels voor het Congres opgesteld, maar de regels gaan door niet gerealiseerd inkomen alleen in zeer beperkte omstandigheden, waarin het administratief en vanuit het oogpunt van billijkheid zinvol was. Het was geen omstandigheid waarin we iemand dwingen iets te verkopen of hem behandelen alsof hij iets heeft verkocht dat niet is verkocht.

Ik kan me voorstellen dat het Congres regels zou kunnen opstellen om dit soort problemen hoe dan ook aan te pakken.

Ja, u kunt enige verlichting en enkele vrijstellingen krijgen. Maar ik denk niet dat er in het Congres zin is om deze weg in te slaan. En het is onverstandig om het Congres ervan te weerhouden belastingen op miljardairs in te voeren die voor mij niet veel vooruitgang hebben geboekt. Ik zie niet hoe het Hooggerechtshof miljardairsbelastingen en belastingen op ongerealiseerde winsten blokkeert zonder bestaande regels, die veel bescheidener zijn, te beschadigen. Nogmaals, dit is een groot probleem. Het Hooggerechtshof heeft al een eeuw geen inkomstenbelasting meer opgelegd, en naar mijn mening staan ​​er veel verstandige belastingregels op het spel.

Dit interview is aangepast voor lengte en duidelijkheid.