Je zult niet geloven wat New Mexico gaat kopen – Mother Jones

Dit verhaal is oorspronkelijk gepubliceerd door Binnenklimaatnieuws en wordt hier weergegeven als onderdeel van de Klimaatbureau samenwerking.

New Mexico zal dat wel doen Investeer 500 miljoen dollar in de aankoop van water uit controversiële bronnen, waaronder gezuiverd afvalwater uit olievelden, als middel om de waterportefeuille van de staat te versterken. De aankopen zijn de laatste in een langlopende reeks deals die in onontgonnen wateren belanden om de slinkende voorraden te ondersteunen, nu de klimaatverandering en tientallen jaren van overconsumptie de verdroging van het Zuidwesten in de hand werken.

Het water zou uit twee bronnen komen: brak zout water, uit aquifers diep onder de grond, en geproduceerd water: afvalwater uit olie- en gasbronnen. Geen van beide bronnen, maar vooral de laatste, is onmiddellijk geschikt voor de meeste consumptieve doeleinden. Maar nu de traditionele watervoorraden zoals rivieren en grondwatervoorraden in het zuidwesten uitgeput raken, investeren lokale en deelstaatregeringen steeds meer in nieuwe waterbronnen om de economische en bevolkingsgroei op peil te houden, ondanks de scepsis van milieuactivisten en waterdeskundigen.

“In droge staten zoals de onze telt elke druppel. Een opwarmend klimaat brengt dat feit elke dag scherper in beeld”, zei gouverneur Michelle Lujan Grisham dinsdag in een persbericht. “Dit is innovatie in actie: we maken gebruik van de particuliere sector om onze klimaatbestendigheid te versterken en onze kostbare zoetwaterbronnen te beschermen.”

Critici noemen het plan een steuntje in de rug voor de fossiele-brandstofindustrie, die alleen maar verdere boringen naar olie en gas in New Mexico, waar het geproduceerde water vandaan komt, zal stimuleren, waardoor de uitstoot van broeikasgassen toeneemt om het klimaat verder te verwarmen en de regio uit te drogen.

“Terwijl haar regering nieuwe vergunningen afstempelt voor olie- en gasemissies die de klimaatstress en waterschaarste vergroten, gaat ze vervolgens 500 miljoen dollar uitgeven aan het afvalwater van de industrie om het probleem van waterschaarste aan te pakken dat wordt veroorzaakt door hun klimaatemissies,” zei Melissa Troutman, pleitbezorger voor klimaat en energie bij WildEarth Guardians, een non-profitorganisatie op milieugebied die pleit voor hervormingen van de olie- en gasregelgeving in New Mexico.

Zoet water wordt steeds schaarser in New Mexico. In augustus 2022 viel de Rio Grande in Albuquerque voor het eerst in vier decennia droog en lopen de spanningen tussen de VS en Mexico over de beschikbaarheid van water op. New Mexico haalt ook water uit de slinkende Colorado-rivier en is een van de staten die verwikkeld zijn in gespannen, voortdurende onderhandelingen over de manier waarop het systeem behouden kan blijven dat zoet water levert aan 40 miljoen mensen in de regio en de vitale landbouwproductie in de regio ondersteunt. Bovendien is het water uit bijna elke watervoerende laag in de staat al volledig toegewezen.

Dat heeft ertoe geleid dat de zuidwestelijke staten op zoek zijn naar nieuwe watervoorzieningen, waarbij steden en staten zich wenden tot ontzilting, complexe wateroverdrachtsovereenkomsten, het recyclen van afvalwater voor consumptie en meer om te proberen de waterportfolio’s te diversifiëren. Maar er blijft een sterke scepsis bestaan ​​over het gebruik van brak en geproduceerd water. Het geproduceerde water uit olie- en gasboringen is niet alleen afkomstig van de industrie die in de eerste plaats verantwoordelijk is voor de uitstoot van broeikasgassen die de klimaatverandering veroorzaakt, maar kan ook gevuld zijn met een verscheidenheid aan giftige chemicaliën.

Het behandelen van geproduceerd water volgens normen die zelfs geschikt zijn voor industrieel gebruik zou prijzig kunnen zijn, zeggen critici, en dat geld zou beter besteed kunnen worden aan andere oplossingen voor de waterschaarste van de staat. Het is een gevoel dat wordt gedeeld door milieuactivisten in Texas, het buurland van New Mexico, dat eerder dit jaar soortgelijke wetgeving heeft voorgesteld. “Ik ben erg sceptisch”, zegt Bruce Thomson, emeritus hoogleraar civiele techniek aan de Universiteit van New Mexico, die daar eerder leiding gaf aan het Water Resources Program.

Er is weinig bekend over de hydrologie van de diepe ondergrondse watervoerende lagen waarin het water wordt vastgehouden, zei hij, en de meeste bassins zijn niet oplaadbaar, wat betekent dat als het eenmaal weg is, het voor altijd weg is. Hij merkte ook op dat de chemie van het water het moeilijk maakt om te ontzilten en dat er zelfs gevaarlijk afval kan achterblijven na ontzilting.

En in tegenstelling tot het ontzilten van oceaanwater, waarbij de pekel die door het proces achterblijft weer in zee terecht kan komen, is er geen gemakkelijke plek om de overgebleven pekel van ontziltingsprojecten in geheel door land omgeven, dorre gebieden als New Mexico te laten wegvloeien.

Voor geproduceerd water zijn alle problemen van brak water aanzienlijk erger en gecompliceerder vanwege de toxiciteit en het extreme zoutgehalte ervan – doorgaans drie tot vier keer dat van oceaanwater, zei Thomson. Geen van beide is een echte oplossing voor de toenemende droogte in de regio, zei hij, en uiteindelijk zullen New Mexico en het zuidwesten als geheel het beste moeten halen uit de afnemende watervoorziening. ‘Er is geen nieuw water’, zei hij.

Maar dat betekent niet dat staten als New Mexico niet zullen proberen nieuwe voorraden te vinden.

Begin volgend jaar zal het New Mexico Environment Department beginnen met het zoeken naar voorstellen van bedrijven die geïnteresseerd zijn in het leveren van brak of geproduceerd water. De contracten zullen de vorm aannemen van geavanceerde markttoezeggingen, waardoor bedrijven investeringen uit de particuliere sector kunnen zoeken, zoals het bouwen van zuiveringsfaciliteiten, met de garantie dat de staat het water zal kopen.

Dat water zal grotendeels worden gebruikt voor industriële doeleinden, zoals de ontwikkeling van waterstof-, zonne- en windparken, en de productie van goederen zoals microchips, hoewel het de potentie heeft om voor andere doeleinden te worden gebruikt ‘als de behandeling en de vraag dit toelaten’, aldus de staat. gezegd.

Lujan Grisham, die de aankondiging deed op de COP28 in Dubai, vertelde Reuters dat het brakke water uiteindelijk voor publieke consumptie zou kunnen worden gebruikt, terwijl het geproduceerde water, dat veel giftiger is, gereserveerd zou worden voor de ontwikkeling van schone energie.

Deze industrieën kunnen echter waterintensief zijn. De ontwikkeling van waterstofbrandstof vereist bijvoorbeeld dat water volgens hogere normen wordt behandeld dan voor drinkwater.

Het gebruik van water dat doorgaans niet wordt gebruikt voor irrigatie of drinkwater om deze industrieën te ondersteunen, zou kunnen helpen voorkomen dat er meer zoetwater van hogere kwaliteit wordt afgetapt voor toepassingen waarvoor dit niet nodig is. Maar naarmate de hulpbronnen slinken, hebben waterdeskundigen gezegd dat zelfs water dat beter geschikt is voor industriële behoeften nodig kan zijn voor huishoudelijk gebruik, zolang het maar aan de drinknormen voldoet.

“Dit is gewoon weer een voorbeeld van geld gooien naar een technologische, zogenaamde oplossing voor een probleem dat een alomvattende planning en aanpak van systemische problemen vereist”, aldus Troutman.