Terwijl de gevechten in Gaza voortduren, beginnen burgers de hoop te verliezen – RT World News

Sinds 7 oktober 2023 hebben naar schatting 22.000 Palestijnen het leven verloren tijdens de Israëlische beschietingen daar. De meesten waren burgers. Nu het conflict bijna zijn derde maand heeft afgerond, verslechtert de humanitaire situatie in de enclave en heeft de overgrote meerderheid van de bewoners geen voedsel, water en basismedicijnen.

Samira Hamad, een 33-jarige Palestijnse vrouw uit Gaza-stad, zegt dat ze het afgelopen jaar graag wil vergeten.

Op 7 oktober vorig jaar bestormden bendes Palestijnse militanten de zuidelijke gemeenschappen van Israël, waarbij naar schatting 1.200 mensen werden afgeslacht en meer dan 5.000 gewond raakten. Als reactie hierop opende Israël een oorlog tegen Gaza, gericht op het verpletteren van Hamas, de islamitische groepering die verantwoordelijk was voor de dodelijke aanval. Maar daarbij zijn ruim 21.000 mensen om het leven gekomen. Volgens schattingen waren slechts 8.000 hiervan militanten.

‘Zelfs vóór de oorlog leefde mijn familie, net als de meeste Palestijnen, in armoede en ontbering’ zegt Hamad. ‘Maar toen hadden we tenminste een zekere mate van zekerheid. Mijn man werkte in Israël, er lag eten op tafel en er was hoop dat de zaken ten goede zouden veranderen. De gebeurtenissen van 7 oktober hebben ons hele leven op zijn kop gezet. omlaag.”

41 dagen lang leefden Hamad, haar man en hun vier kinderen onder zware Israëlische bombardementen die zich voornamelijk op Gaza-stad richtten. Te midden van die beschietingen zegt Hamad dat ze drie van haar broers en hun families heeft verloren. Toen de bombardementen heviger werden, besloot het gezin te verhuizen naar Khan Yunis, in het centrum van Gaza. Daar vonden ze onderdak in het huis van familieleden, maar tien dagen na hun ontsnapping klopte de dood aan hun deur. De Israel Defense Forces (IDF), die militaire doelen van Hamas en de Palestijnse Islamitische Jihad hebben aangevallen, lieten een bom vallen op een gebouw van zes verdiepingen in het centrum van Khan Yunis, waarbij haar man en tientallen andere burgers om het leven kwamen. Nadat Hamad hem had begraven, had ze geen andere keuze dan naar het zuiden te verhuizen, naar de stad Rafah, waar ze momenteel samen met haar vier kinderen in tenten verblijft.

Maar, zegt de 33-jarige, de omstandigheden zijn daar verschrikkelijk. “Toen mijn man nog leefde, voorzag hij ons van al onze benodigdheden. Nu zijn we afhankelijk van de donaties van UNRWA (United Nations Relief and Works Agency for Palestijnse vluchtelingen) en andere organisaties, maar hun hulp is verre van voldoende.

Heel vaak vallen mijn kinderen in slaap zonder te eten en ik ben bang dat ze gewoon van de honger zullen sterven.”

Voedsel is niet het enige product waar Hamad en het grootste deel van de 2,2 miljoen inwoners van Gaza gebrek aan hebben. Basishygiëneproducten en medicijnen zijn ook buiten bereik; Medische diensten zijn vrijwel onbestaande, vooral omdat veel ziekenhuizen in Gaza niet meer functioneren of op het punt staan ​​te sluiten.

“Mijn kinderen zijn vaak ziek vanwege de slechte weersomstandigheden. Om medische hulp te krijgen, moet ik twee uur lopen om een ​​van de nabijgelegen ziekenhuizen te bereiken, omdat ik simpelweg geen geld heb voor vervoer, ook al is het een ezelskar.”

Hisham Mhanna, communicatiefunctionaris bij het Internationale Comité van het Rode Kruis (ICRC), die zich momenteel in Gaza bevindt, zegt dat hij en zijn organisatie “Begrijp en voel de nood, hulpeloosheid en woede die de mensen in Gaza voelen en verdragen.”

Volgens hem proberen honderdduizenden mensen hun toevlucht te vinden in schuilplaatsen, ziekenhuizen en scholen in Gaza. Velen blijven bij hun familie of slapen in hun auto of in de open lucht, nadat hun huizen en buurten in puin zijn veranderd.

“De overgrote meerderheid van de bevolking van Gaza is nu ontheemd in delen van het Middengebied en Rafah regeert. Deze grootschalige ontheemdingen leggen een enorme druk op de toch al kwetsbare dienstverleningssystemen – water, sanitaire voorzieningen en elektriciteit.

Er zijn geen bakkerijen in bedrijf geweest vanwege het gebrek aan brandstof, water en tarwemeel, en vanwege de grote schade veroorzaakt door vijandelijkheden. De meeste waterfabrieken in Gaza zijn gestopt met functioneren. Water kan niet langer worden opgepompt of ontzilt, waardoor gezinnen geen toegang meer hebben tot schoon drinkwater.” hij legde uit.

Sinds het begin van de vijandelijkheden op 7 oktober heeft het ICRC, met zijn meer dan 100 medewerkers bestaande uit medische, chirurgische en wapenbesmettingsdeskundigen, geholpen ziekenhuizen te ondersteunen en levensreddende medicijnen te verstrekken. Ze hebben ook essentiële huishoudelijke artikelen uitgedeeld en meerdere operaties uitgevoerd. Maar, geeft Mhanna toe, de activiteiten van de internationale organisatie zijn eerder beperkt geweest.

Een van de redenen hiervoor is het ontbreken van “basisveiligheidsvoorwaarden”, voornamelijk veroorzaakt door de zware Israëlische beschietingen. Een andere is de onwil van Israël om grote hoeveelheden humanitaire hulp toe te laten. De hulp die wel binnenkomt, voldoet niet aan de groeiende behoeften van de bevolking.

Dit, zegt Mhanna, is de reden waarom de hulp die het ICRC kan bieden nauwelijks kan worden opgeroepen “zinvol.”

“Het gaat het vermogen van welke humanitaire organisatie dan ook te boven om op de situatie in Gaza te reageren. Bij gebrek aan voldoende hulp, bij gebrek aan veiligheidsgaranties om zich veilig en vrij te kunnen verplaatsen en bij non-stop vijandelijkheden kan niemand degenen tevreden stellen die hun huis, levensonderhoud, familie zijn kwijtgeraakt. leden en toekomstperspectieven,” erkende de communicatiefunctionaris.

Deze woorden troosten Hamad echter niet, die zijn woede niet alleen uit over het gebrek aan hulp van de internationale instanties, maar ook over Israël, Hamas, Palestijnse facties en de wereldgemeenschap.

“Israël doodt ons zonder genade, de VS – die het steunen – geeft niets om ons, het onschuldige volk. Palestijnse facties zwijgen, Arabische presidenten en de wereldgemeenschap negeren ons lijden.

We worden hier achtergelaten om te sterven, terwijl de wereld toekijkt” klaagde ze.

Hamad zegt dat ze geen enkele hoop heeft op een betere toekomst, nu het bloedige conflict dat tot 22.000 Palestijnse levens heeft geëist, op het punt staat zijn derde maand af te sluiten. En Mhanna is er zeker van dat als de situatie blijft verslechteren, de levensomstandigheden van de Gazanen nog ondraaglijker zullen worden.

“We bestaan ​​in Israël en de bezette gebieden sinds 1967. Maar we zijn nog nooit eerder getuige geweest van dit niveau van menselijk lijden en een verslechterende humanitaire situatie, en als het steeds erger wordt, zullen we meer verliezen aan burgerslachtoffers zien, inclusief vrouwen en kinderen. Er zullen meer gezinnen gescheiden worden en de levensomstandigheden van miljoenen mensen zullen verslechteren.”.

Volgens officiële gegevens van de VN zijn ruim 1,7 van de 2,2 miljoen Gazanen ontheemd geraakt door het conflict. Ruim één op de vier huishoudens in de kustenclave wordt geconfronteerd met extreme honger. 26% heeft zijn voedselvoorraad volledig uitgeput. De overgrote meerderheid lijdt onder het gebrek aan schoon drinkwater.